Planica, Planica snežna kraljica!

Witam ponownie...

Wojtek. Biorąc pod uwagę mój minimalny pociąg do alkoholu...

Więc wracamy na górny dziedziniec.


Ciekawe sklepienie z otoczaków





W pełnym składzie. Taaa... Pani "Austyjaczce" tłumaczyliśmy żeby było widać Otok... no to widać...





To już wnętrza i ekspozycje. Nie jest dużo ale treściwie.


... i jakże swojsko! Urządzenia do suszenia siana mają tutaj może i całkiem inne, ale transport rozwiązany bardzo podobnie.


Hmmm...




A tutaj taka (modne słowo ) interaktywna mapa Alp Julijskich. Wraz z opowieścią zmieniały się kolory i podświetlano inne elementy tego modelu.








A to "wygódka". Dla zobrazowania proporcji - dwa zdjęcia...



Wanna Króla?








Wiatr się rusza na dole...




Widok z flanki muru obronnego.


Piwniczka z winami. Polskich kibiców szczególnie ekscytuje tutaj wino o nazwie "Adam"


Jeszcze jedno spojrzenie przed siebie.



Jedno w dół i kończymy zwiedzanie.


Dzisiejsza obfita kolacja zakończyła się ciut wcześniej niż ostatnio. Koledzy nabrali po niej "innych" smaków i zostali w sali restauracyjnej.

Postanowiłem wskoczyć w cieplejsze ubranie i pieszo udałem się w stronę Bledu. Robiło się już szaro. Księżyc nisko nad Ribenską Gorą przebijał się przez zamglone niebo. Nie był jednak otoczony świetlnym pierścieniem. Nie wiem jak tutaj, u nas oznacza to dobrą pogodę następnego dnia...

C.D.N.

nomad napisał(a):Na swój sposób Mariusz ta relacja jest Twoim podziękowaniem za istnienie tego ducha sportu, o którym wspominałem i który jest odczuwalny w wielu zdjęciach.

Hmmm... skoro tak piszesz... ja tego kompletnie nie czuję... może dlatego, że piszę to wszystko i wklejam na szybko zdjęcia pod dużym "cisnieniem", jak choćby teraz w Brennej na pożyczonym laptopie...

nomad napisał(a):Na chwilkę odszedłem od telewizora, chociaż ten dzisiejszy benefis Małysza wciąż trwa, ale to też właściwy moment, aby pogratulować Tobie, że osobiście doświadczyłeś podobnej atmosfery jaką ja mogę jedynie dostrzec z ekranu telewizora.

Dzięki nomadzie. Podczas ostatniego skoku Adama właśnie pisałem kolejny odcinek tej relacji i na chwilę odeszłem od komputera, by go zobaczyć.
Cieszę się rzeczywiście bardzo, że udało mi się zobaczyć ostatni konkursowy skok Adama w Planicy. Jak to w takich momentach... obiektyw zgubił ostrość i .... skok zostanie głównie w mojej pamięci..

nomad napisał(a):Po dzisiejszym dniu Ty jednak pozostawisz tą relacją trwały ślad atmosfery jakiej doświadczyłeś.

Być może ktoś z forum jednak był w Zakopanem...?

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Wiatr się rusza na dole...

Mam nadzieję, że podobnie jak my na wyspę popłynąłeś

krakuscity napisał(a):Mam nadzieję, że podobnie jak my na wyspę popłynąłeś

Nie. Zostawiam to na kolejny wyjazd i przeprawę własnym Hudsonem

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Nie. Zostawiam to na kolejny wyjazd
Pozdrawiam.

Masz racje, bo w okolicach Bled i w pobliskim Bohinj jest dużo do zobaczenia.

Również pozdrawiamy

Interseal napisał(a):
Być może ktoś z forum jednak był w Zakopanem...?

.

Przyznam się bez bicia , że szukałem Cię w tłumie . . . patrząc w TV

Byłem tam sercem tylko
niestety



Pozdrawiam
Piotr

Przejście nad jezioro zajmuje mi około dwudziestu minut.

Selo to rolnicza miejscowość. Przy kilku domach znajdują się duże stodoły i obory z dość licznym inwentarzem.
Pomimo tego wieś jest zadbana i czysta.

Z rozległego płaskowyżu droga z Selo schodzi do wioski Mlino, która znajduje się nad rzeczką odpływającą z jeziora. Nie miałem się wcześniej okazji tam porozglądać, ale wygląd zabudowań i bliskość tego cieku wodnego sugeruje, że Mlino to wioska młynów.

Podchodzę na brzeg jeziora. Ładnie oświetlony jest zarówno Blejski Otok jak i Blejski Grad.
Chcę zrobić zdjęcie ale jak na złość nie ma na czym oprzeć aparatu. Robię różne dziwne konstrukcje z patyczków ale z marnym efektem.

Odchodzę jeszcze jakieś pół kilometra w kierunku wyjazdu na Bohinj i znajduję kamienny murek... udaje mi się zrobić w końcu dostatecznie dobre zdjęcie.



i jeszcze jedno.



Cały czas przebiegają koło mnie truchtające wzdłuż jeziora osoby. Sporo osób biega, ale w takich okolicznościach sam bym potruchtał.

Wracam w kierunku miasta. Teraz chciałbym zrobić fotkę Gradu. Tutaj zaczyna się problem. Nie ma już na czym oprzeć aparatu.
Przechodzę jeszcze przez przystań. Próbuję oprzeć aparat o pień drzewa, ale 15 sekund to za dużo by utrzymać go w bezruchu:



W przystani.



Jadąc w stronę miasta trzeba przejechać przez króciutki tunel.


W końcu już prawie przy pierwszych hotelach udaje mi się znaleźć wysoki drewniany płot oddzielający przystań od chodnika. Z pewnym ryzykiem kładę na poręczy aparat. Trochę zniecierpliwiony pstrykam kilka zdjęć.







Miasteczko przy podzamczu.



Jeszcze jedno zbliżenie na Grad.


Przechodzę sobie dalej i zatrzymuję pod Gradem. Pensjonat ma tutaj swoja malutka przystań z własną łódką.





Pora wracać. Księżyc coraz mocniej oświetla taflę jeziora, ale wzmaga się także wiatr, robi się zimno.

Wchodzę do miasteczka.

No cóż... mając 10 euro w kieszeni...


Wracam do Selo. Księżyc chyba prawie w pełni. W przysiółku Kupljenik przy Zębie Wiedźmy błyszczy w oddali oświetlona wieża kościoła.
Fajna wycieczka. Szkoda, że jutro już koniec.

C.D.N.

maslinka napisał(a):Tak jak już Ci pisałam - Fatamorgana jest

? Jeżeli na komórkę... to jestem tutaj bez zasięgu... już biegnę go szukać!

piotrf napisał(a):Przyznam się bez bicia , że szukałem Cię w tłumie . . . patrząc w TV

Nie... nie wybierałem się. Byłem tylko na środkowym konkursie w Zakopanem w styczniu.

Interseal napisał(a):

maslinka napisał(a):Tak jak już Ci pisałam - Fatamorgana jest

? Jeżeli na komórkę... to jestem tutaj bez zasięgu... już biegnę go szukać!

Wybacz, że nie odpisałem.
Sms wskoczył mi bowiem jednak wcześniej, ale nie usłyszałem kiedy... (więc Fata też nie dzwonił ).

Pozdrawiam.

Przed wyjazdem kiełkowała mi w głowie myśl o zabraniu statywu, w końcu nie wziąłem dla zaoszczędzenia miejsca w bagażniku. Mam jeszcze taki mały kieszonkowy, ale on nic by nie dał.

Hazard... ? Tutaj w najgorszym wypadku wszystko przede mną

Tuz nad ranem Księżyc zapuszcza żurawia do pokoju. Jest jasno jak w dzień.

Poranek z okna pensjonatu... w końcu niebieskie niebo o tej porze.







Wychodzę przed śniadaniem na parking. Widok na Stol piękny. Niestety wieje wiatr. Na szczytach widać białe tumany podrywanego śniegu.





A to już Straża 638 m.n.p.m. Na stokach tego wzniesienia jest kolejka linowa.


Odwracam się i robię kolejne, ale zarazem ostanie zdjęcia na Ząb





Po śniadaniu rozliczamy się i czas w drogę. Do Kranjskiej Gory. Po drodze jakże inne od tych z poprzednich dni widoki.









Kranjska Gora przywitała nas podobnie.



C.D.N.

Ja Cię w TV nie wypatrywałem. Już choćby z tego powodu, że mam zawsze wiele bardziej interesujących zajęć niż oglądanie imprez sportowych , za to z przyjemnością oglądam takie relacje:

Interseal napisał(a):

Pozdrawiam,
Wojtek

Obudziłeś trochę wspomnień długiej historii skoków narciarskich.

Oglądałem je "od zawsze". Pamietam jeszcze, jak skakał Helmut Recknagel, a potem, koło dwudziestu lat później zapoczątkował skoki jakimś dziwnym stylem Jan Boklev.

Franz napisał(a):Ja Cię w TV nie wypatrywałem. Już choćby z tego powodu, że mam zawsze wiele bardziej interesujących zajęć niż oglądanie imprez sportowych ,

W moim przypadku akwizytorzy wszelkich telewizji kablowych i internetowych z bogatą ofertą programową załamują ręce już od dawna

Franz napisał(a):za to z przyjemnością oglądam takie relacje:

Postaram się jeszcze o kilka fotek w stylu tej drugiej, cytowanej przez Ciebie.

Pozdrawiam.