Piasek wszędzie, drogo wszędzie, co to będzie, co to będzie?

Adam, Gospodarz, fajnie, że tu zaglądacie Piaszczyste plaże - tylko nad Bałtykiem

14.07 - wtorek (ciąg dalszy)

Około 20:00 ruszamy w stronę Trzęsacza, zabierając ze sobą piwo oczywiście, żeby przyjemniej czekało się na zachód słońca. Z naszego campingu prowadzi ścieżka spacerowa wzdłuż klifu, z pięknym widokiem na morze i stromo w dół na plażę:





Trzęsacz to miejsce słynne właściwie z jednej osobliwości - ostatniej zachowanej ściany kościoła stojącej na brzegu stromego klifu.
Kilka słów o historii kościoła, za Wikipedią:

We wsi znajdują się ruiny gotyckiego kościoła wybudowanego pośrodku wsi na przełomie XIV/XV wieku w odległości prawie 2 kilometrów od morza. Kościół na początku należał do katolików, lecz po reformacji został kościołem ewangelickim do końca swych dni. Procesy abrazyjne spowodowały, że brzeg morski nieustannie zbliżał się do budowli. Ostatnie nabożeństwo odprawiono w kościele 2 marca 1874 roku. Wyposażenie świątyni przewieziono do katedry w Kamieniu Pomorskim, a część zabytkowego tryptyku można obejrzeć w rewalskim kościele. W 1901 roku zawaliła się pierwsza jego część. Dziś pozostał jedynie fragment południowej ściany. Obecnie trwają intensywne prace nad ochroną ruin przed sztormami. Jest to jedyna tego typu atrakcja turystyczna w Europie.

Przez wieki narosło wokół kościoła wiele legend uzasadniających niszczące działanie morza. Oto trzy z nich:
(...) Dawno temu w Trzęsaczu mieszkała para kochanków, Kaźko - syn rybaka i Ewa - córka komornicy. Pewnego dnia Kaźko wyruszył na wojnę przeciwko brandenburskiej armii. Walczył dzielnie, jednak zginął na morzu. Ewie z żalu za ukochanym serce pękło. Pochowano ją na przykościelnym cmentarzu. Od tamtej pory duch Kaźka zaklęty w morskie fale przybywa do wybrzeża Trzęsacza, aby połączyć się z Ewą. Wówczas nic już nie rozłączy zakochanych. (...)
(...) A wszystko zaczęło się przed 600 laty, gdy rybacy złowili boginię morza - Zielenicę. Miejscowy proboszcz zamknął boginkę w kościele, aby ją ochrzcić. Ta jednak zmarła z tęsknoty i została pochowana na przykościelnym cmentarzu. Zrozpaczony ojciec - Bałtyk - postanowił odebrać zwłoki ukochanej córki i przez stulecia słał grzywacz za grzywaczem, aż wreszcie przeniósł jej grób na dno głębiny. I w zemście za śmierć córki nie spocznie, aż ostatnią ścianę pochłoną fale. (...)
(...) W czasach przedchrześcijańskich w okolicach Trzęsacza leżała ziemia potężnego Thora, staronordyckiego boga piorunów i burz. Bóg ten został wyparty stamtąd przez chrześcijańską wiarę lecz, jak głosi podanie, nie zapomniał o swojej ziemi. Dlatego też przeciw krajowi, który się mu sprzeniewierzył, posyłał burze i ogromne fale, błyskawice i grzmoty, deszcz i mróz i wzburzone wody morskie. Thor nie zapomniał swego kraju i rok w rok wysyłał swoich posłańców na gliniasty brzeg, niszcząc go przypływami morza. (...)

Prawda jest jednak taka, że to nie morze zabrało kościół w Trzęsaczu, lecz ziemia została wymyta przez wody gruntowe.

Byłam w Trzęsaczu kilkanaście lat temu. Wtedy ściana kościoła wyglądała naturalnie, tzn. klif pod nią był porośnięty trawą i nie różnił się od reszty brzegu. Znalazłam w internecie takie, historyczne już, zdjęcie:



Teraz niestety wygląda to inaczej:



Jak widzicie, trochę psuje całość kompozycji. Ale gdyby nie wzmocnili brzegu, ściana pewnie by już tu nie stała. Chuchają i dmuchają na tę ostatnią ścianę, bo to przecież główna atrakcja turystyczna Trzęsacza

Z drugiej strony (od lądu) pozostałość po kościele wygląda tak:



Ściana nie jest jedyną atrakcją Trzęsacza. Przez tę miejscowość przechodzi 15 południk. Stało się to powodem utworzenia "Muzeum 15-tego Południka", w którym można zobaczyć multimedialną prezentację dotyczącą historii ruin kościoła oraz zabezpieczenia brzegu klifowego:



Dosyć już historii, pora na zachód słońca
Wchodzimy na taras widokowy, z którego można lepiej "focić" słynną ścianę



A stamtąd oczywiście na plażę. Siadamy niedaleko, żeby mieć dobry widok - na pozostałości po kościele, konstrukcję tarasu oraz przelatujących nam nad głowami motolotniarzy, którzy upodobali sobie tę okolicę:




Po jakiejś godzinie czekania słońce jest blisko horyzontu:



I niestety znowu zachodzi za chmurę :



Ale, niespodzianka, pojawia się na moment pod chmurą i "wchodzi" w morze :



Niestety zapomnieliśmy zabrać na wakacje statywu więc zdjęcia nie są tak dobre, jak mogłyby być.
Po zachodzie momentalnie robi się chłodno. Piwo też się skończyło. Wracamy więc na camping

kulka53 napisał(a):Poza tym przeżyłem SZOK widząc te zdjęcia z Trzęsacza, te okolice są mi również znane tylko sprzed kilkunastu lat i właśnie ruiny nie wyglądały jak na obecnych Twoich zdjęciach Ciekawostka zatem i nowość

Dokładnie, ja też przeżyłam mały szok, jak zobaczyłam, jak to wszystko umocnili, wbrew naturze, żeby zachować dla potomności... Bardziej podobało mi się oczywiście wcześniej. Ale pewnie nie mieli wyboru. Chociaż moim zdaniem mogli to zrobić ładniej, zasadzić trawkę, stworzyć przynajmniej iluzję naturalności...

Witaj, Kkra, widzę, że Ty również jesteś mocno zaskoczona nowym krajobrazem w Trzęsaczu. Podobnie Joasia. Pozdrawiam Asiu, fajnie, że śledzisz moje wspomnienia na bieżąco

Jacku, niestety do Muzeum Południka nie weszliśmy, było już zamknięte. Napisałam tylko, co tam można zobaczyć, o czym wyczytaliśmy z opisów na zewnątrz budynku.

Pozdrawiam

15.07 - środa

Na dzisiaj zaplanowaliśmy wycieczkę do Świnoujścia i Międzyzdrojów. Pogoda od rana słoneczna, z czasem rozkręca się w niezły upał. Ale nie zamierzamy zawracać i iść na plażę. Potraktujemy naszą wyprawę mniej turystycznie (mało zwiedzania), a bardziej rekreacyjnie (poznawanie plaż na innym fragmencie wybrzeża, kąpiele ).

Zaczynamy od Świnoujścia. Prowadzi nas tutaj niezła droga, miła odmiana
Świnoujście jest miastem położonym na trzech wyspach: Wolin, Uznam (większa część, centrum) oraz Karsibór.

Dojeżdżamy od strony wyspy Wolin, więc chcemy naturalnie przeprawić się na drugą stronę rzeki Świny, do centrum. Po drodze widzimy tablice wyświetlające czas oczekiwania na prom: 50 minut. Wydaje nam się to bardzo dziwne, w końcu promy muszą tu kursować wahadłowo, mieszkańcy ciągle się przemieszczają... Postanawiamy najpierw zobaczyć latarnię morską, która znajduje się jeszcze na wyspie Wolin.

Jedziemy za drogowskazami i docieramy na duży "dziki" parking w lesie. Kusimy się na darmowe miejsce parkingowe i ... zakopujemy się w piasku. Mimo wielu podejmowanych prób, samochód nie może wyjechać, zakopał się kołami, piasek podszedł aż pod osłonę pod silnikiem Auto ugrzęzło tu, a my wraz z nim Próbujemy odkopać piasek spod kół rękami, na próżno. Czuję się bezradna, wreszcie wściekła na męża że tu zaparkował... Przywiązujemy linę holowniczą i czekamy na "okazję".

Nagle pojawia się dwóch dobrze zbudowanych facetów. Oddycham z ulgą, bo czuję, że oni dadzą radę, tym bardziej, że nieopodal kibicują im ich kobiety Podziw dla siły mięśni podsyca ich męską próżność Jeden z mężczyzn podnosi nasz samochód (Skoda Fabia), a drugi pcha i po chwili zostajemy wybawieni z kłopotu
Jesteśmy im bardzo wdzięczni, proponujemy pepsi w puszkach (piwa niestety przy sobie nie mamy), ale oni uciekają w pośpiechu. Dziewczyny całują swoich siłaczy Wszyscy są szczęśliwi.
Jedziemy dalej, tym razem na parking strzeżony

Zanim dojdziemy do latarni, musimy się schłodzić w morzu, po takich emocjach i wysiłku. Plaża jest przepiękna, najszersza jaką widzieliśmy nad naszym morzem:





Na szczęście się przygotowałam, kostium kąpielowy mam pod sukienką, więc szybko wskakuję do wody, która miło chłodzi

Siedzimy trochę na plaży. Jest tu mnóstwo muszelek. Oto moja skromna kolekcja:



Po chwili odpoczynku i orzeźwienia idziemy oglądać latarnię morską. Po drodze mijamy Fort Gerharda (zwany również Fortem Wschodnim) - jeden z najlepiej zachowanych do obecnych czasów pruskich nadbrzeżnych fortów artyleryjskich w Europie. Wstęp - 6,50 zł; niedrogo, ale mamy jeszcze tyle planów na dzisiaj, że rezygnujemy z tej atrakcji. Jeśli ktoś jest zainteresowany, podaję stronę internetową:
http://www.fort-gerharda.pl/

Zwiedzanie odbywa się w ciekawej formie wojskowego przeszkolenia. Gdybyśmy tylko mieli więcej czasu, byłaby to na pewno interesująca propozycja.

100 metrów za Fortem Gerharda znajduje się latarnia morska, która jest najwyższa nie tylko w Polsce, ale na całym wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Jej wysokość wynosi 68 metrów:



Dla porównania inne latarnie w województwie zachodniopomorskim:



Prezentuje się naprawdę imponująco:



Na jej szczyt prowadzi 300 schodów. Rozpoczynamy wspinaczkę
I już prawie na szczycie:



Z górnego tarasu roztacza się przepiękny widok na port, Świnoujście oraz Międzyzdroje w oddali. Podziwiamy niesamowicie długi falochron, na końcu którego znajduje się charakterystyczna dla Świnoujścia budowla - Stawa Młyny, czyli znak nawigacyjny w kształcie wiatraka:





Schodzimy z latarni, trochę trzęsą nam się łydki, to jednak sporo schodów Zmierzamy z powrotem do samochodu, a stamtąd do portu. Ale o dalszych przygodach w Świnoujściu będzie w następnym odcinku

kkra napisał(a):bardzo dobrze się czyta...
czekam na cd...
a swoją drogą ile km jest z Łeby do Świnoujścia?

Dzięki Z Łeby do Świnoujścia jest około 340 km. Czas jazdy ok. 5 godzin, niestety, kiepskie drogi.

JoannaG napisał(a):W Świnoujściu nigdy nie byłam więc z tym większą ciekawością czekam na c.d.

Warto pojechać. Świnoujście bardzo się nam podobało

Lidio, już "od wczoraj" jesteśmy rozbici na campingu w Rewalu

maslinka napisał(a):Rano szybko zwijamy się z pola namiotowego i opuszczamy Poddąbie, bo przed nami daleka droga, nawet nie wiemy dokładnie jak daleka, bo nie wiadomo, dokąd nas poniesie

Jedziemy dalej w kierunku Trzęsacza, kiedy po prawej stronie drogi dostrzegamy duży, zadbany camping "Klif". Zawracamy. Camp jest idealny - położony przy samym morzu, a jednocześnie niedaleko od centrum, przestronny, częściowo zadrzewiony, z czystymi toaletami. Bardzo nam się podoba. Podejrzewamy, że nie będzie tani, tym bardziej, że większość na campingu stanowią Niemcy. I faktycznie za dobę (2 osoby, namiot, samochód, prąd) musimy zapłacić 66 zł. Mimo tego, zostajemy i, jak się potem okazuje, jesteśmy bardzo zadowoleni z wyboru
Standard jest bardziej chorwacki niż polski. Cena jest zatem też bardziej "chorwacka"

Oto strona internetowa campingu:
http://www.klif.pti.pl/

Lidia K napisał(a):Też przeżyliśmy zakopanie się. Na albańskiej plaży ....... straciliśmy mnóstwo czasu. Ja zbierałam deski rozrzucone na plaży, różne skrawki, a kiedy zabrakło w najbliższym otoczeniu zaczęłam rozbierać podest do pobliskiej restauracji.

Ja zbierałam szyszki, ale na niewiele się zdały

P.S. Piękna ta plaża w Białogórze