Peru - od inkaskich traktów po linie Nazca: Machu Picchu

Przyznaję się bez bicia , że mi wstyd ale moja cierpliwość nękana stale przez ciekawość też ma swoje . . . granice ?
Bardzo przepraszam , ale jest zbyt daleko na to , by sprawdzić samemu ( naocznie ) , a Ty Wojtku zajęty innymi relacjami jakoś nie kwapisz się do zaspokojenia naszej ciekawości - nie pokazujesz co kryją

Franz napisał(a): . . . czeluści wąskiego otworu w skale.

A ludzie czekają . . .





Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Przyznaję się bez bicia , że mi wstyd ale moja cierpliwość nękana stale przez ciekawość też ma swoje . . . granice ?

Jeżeli chciałeś w ten zawoalowany sposób wywołać poczucie wstydu u mnie, to Ci się... nie udało.
O ile kiedyś pilnowałem, by wszystkie relacje aktualizować równo i systematycznie, to od pewnego czasu folguję zasadzie, by szybciej uzupełniać te, które cieszą się większym zainteresowaniem.
Tiaaa... to taka analogia do demokracji, gdzie mniejszość zawsze coś tam traci.

Ale - oczywiście - nie poniechałem kontynuacji. W najbliższym czasie coś tu dorzucę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Jeżeli chciałeś w ten zawoalowany sposób wywołać poczucie wstydu u mnie, to Ci się... nie udało.

Nie to było moim zamysłem - ale o tym sam wiesz doskonale

Franz napisał(a):Ale - oczywiście - nie poniechałem kontynuacji. W najbliższym czasie coś tu dorzucę.

Myślę , że nie tylko ja czekam na kontynuację Twoich relacji ( staram się wszystkie śledzić na bieżąco w miarę możliwości - sprawia mi to wielką przyjemność ) .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Nie to było moim zamysłem - ale o tym sam wiesz doskonale

Wiem, wiem.

piotrf napisał(a):Myślę , że nie tylko ja czekam na kontynuację Twoich relacji ( staram się wszystkie śledzić na bieżąco w miarę możliwości - sprawia mi to wielką przyjemność ) .

Skoro piszesz o relacjach w liczbie mnogiej, to zapewne zauwazyłeś, że aktualizuję po dwie dziennie (a zdarza się czasami i trzecia).
Co do peruwiańskiej - dam następnemu odcinkowi zielone światło.

Pozdrawiam,
Wojtek

piotrf napisał(a):nie pokazujesz co kryją

Franz napisał(a): . . . czeluści wąskiego otworu w skale.

Wprawdzie wciąż jeszcze nie do końca udało mi się wybrać dokładnie te fragmenty, które zamierzałem - ale za to udało mi się je scalić w jeden trwający dwie i pół minuty filmik, który kończy się eksploracją wspomnianego otworu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo dziękuję

Byłem niemal pewny , że ta szczelina zaprowadzi do kolejnego , bardzo ciekawego miejsca po drugiej stronie skały . . .

No dobrze . . . poczekam sobie cierpliwie . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Byłem niemal pewny , że ta szczelina zaprowadzi do kolejnego , bardzo ciekawego miejsca po drugiej stronie skały . . .

No dobrze . . . poczekam sobie cierpliwie . . .

Wkrótce wyjdziemy po drugiej stronie i bedziemy kończyć ten dzionek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dni kultury peruwiańskiej

Warszawa 25-26.11.2011r.

Instytut Cervantesa ... i nie tylko
info
info

Pozdraviam

a to ja napisał(a):Dni kultury peruwiańskiej

Warszawa 25-26.11.2011r.

Tiaaa... ale to już dziś. Piotr nie zdąży z Krosna dojechać.
Ja z mojej wsi też nie. A nikt inny pewnie o tym się nie dowie.
Niemniej - dziękuję.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ja z mojej wsi też nie. A nikt inny pewnie o tym się nie dowie.

Dowiedział, dowiedział ... i to do południa !
Ale moja wieś też za daleko ...
Zostają relacje i ewentualnie Travel Chanel etc.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Dowiedział, dowiedział ... i to do południa !
Ale moja wieś też za daleko ...

Wspominali dziś o tym w trójce. Szkoda, że nie zobrazowali bogato muzyką.

Pozdrawiam,
Wojtek

To tunel Q'alla Q'asa, wykorzystujący naturalne pęknięcie skały i wydrążony na przestrzał, dzięki czemu już po chwili maszerujemy dalej nieznacznie opadającą, umocnioną ścieżką. Poniżej widzimy kolejne uprawne niegdyś tarasy z ruinami nisko już nad doliną leżącego P'isaqa Wkrótce trawers wyprowadza na górski grzbiet i teraz schodzimy - końcówka częściowo po schodach - wprost na kompleks Świątyni Słońca. Zanim został zniszczony przez hiszpańskich najeźdźców, stał na ciemnej, czerwono-brunatnej, świętej skale kamienny obelisk, do którego symbolicznie przywiązywano słońce - Intihuatana. Ocalały do naszych czasów i zostały częściowo odrestaurowane ruiny zabudowań wraz licznymi akweduktami.

Przechodzimy na przeciwległe wzniesienie, gdzie kolejne inkaskie ruiny zawieszone są na stromym zboczu tuż nad świętą doliną Urubamby. To Qorihuayrachina, z której dobrze już widać zajmujący całą szerokość andyjskiej doliny współczesny Pisac. Najpierw jeszcze zakosami prowadzącą ścieżką, potem długim ciągiem schodów pośród stromych tarasów obniżamy się do wchodzącej właśnie w strefę cienia doliny. U wyjścia z terenu parku archeologicznego pijemy rewelacyjnie smaczny sok ze świeżo wyciskanych pomarańczy, po czym maszerujemy do centrum miasta. Mamy od razu autobus do Cuzco. Tłok panuje spory, jest duszno i Tomkowi robi się słabo. Ktoś ustępuje mu miejsce przy oknie, ktoś inny podaje coś do powąchania - chyba na bazie alkoholu - co mu szybko pomaga i szczęśliwie docieramy do Cuzco.















Jest 18:15 - dobra pora na obiadową kolację. Pokrzepieni wracamy do hotelu, gdzie jesteśmy umówieni z naszym przewodnikiem w sprawie omówienia szczegółów wyjazdu na trekking. Agustin zjawia się o dwudziestej i następuje krótkie, miłe spotkanie, w czasie którego pada propozycja zmiany miejsc noclegowych na trasie w celu wyrównania dziennych odcinków. Nie znamy trasy, więc akceptujemy propozycję w ciemno. Ciekawe tylko, dlaczego od razu w planie nie uwzględniono odpowiednich modyfikacji. Później Tomek wychodzi jeszcze do kafejki internetowej, a po powrocie kończymy wieczór przy Cusqenii - zupełnie przyzwoitym piwie.

A mnie ciągle fascynują budowle w tych niedostępnych często miejscach , niezależnie od tego czy budowane przez niewolników , czy ludzi wolnych , z pobudek religijnych , czy militarnych . Podziwiam pomysłowość i kunszt tamtych rzemieślników i architektów . . .


Pozdrawiam
Piotr

... ależ dopasowane te kamyczki ... jak z foremek