Peru - od inkaskich traktów po linie Nazca: Machu Picchu

Szkoda, ze nasz świat tak bardzo ich zmienił.
Zmienił na pewno zwyczaje - sprzedają byle pozy za pieniądze.
My, biali - jesteśmy za bardzo pazerni.
Wszędzie kasa, kasa ....

Smutne to ... że za kilka lat będziemy odwiedzać kioski z pamiątkami.
Na razie macie szczęście .... ale i to zadepczą.
...



Niech żyje wolność.

Crayfish napisał(a):Szkoda, ze nasz świat tak bardzo ich zmienił.
Zmienił na pewno zwyczaje - sprzedają byle pozy za pieniądze.
My, biali - jesteśmy za bardzo pazerni.
Wszędzie kasa, kasa ....

Smutne to ... że za kilka lat będziemy odwiedzać kioski z pamiątkami.
Na razie macie szczęście .... ale i to zadepczą.
...



Niech żyje wolność.

A mnie przyszły do głowy Krupówki . . .


Pozdrawiam
Piotr

mariusz-w napisał(a):O Dolomitach dawniej nie myśleliśmy nawet ... a teraz proszę ... raz za razem !

I potem będzie Peru raz za razem.

piotrf napisał(a):Kolorowe targowisko i tylko " Kurakas " usłyszałem . . .

A wiesz, że żadna andyjska kapela nie przygrywała? Pojechały do Europy.

piotrf napisał(a):świnki morskie - próbowałeś

Nie, jakoś mnie nie pociągały...
Miałem kiedyś świnkę morską. Nazywała się Docent.

Crayfish napisał(a):Szkoda, ze nasz świat tak bardzo ich zmienił.
Zmienił na pewno zwyczaje - sprzedają byle pozy za pieniądze.
My, biali - jesteśmy za bardzo pazerni.
Wszędzie kasa, kasa ....

Dokładnie tak. Każdego gringo traktują jak bankomat.

Pozdrawiam,
Wojtek

Chętnie bym odwiedziła targ w Pisac. Tak tam kolorowo. Na pamiątkę kupiłabym któryś dywanik z kotami
Pozdrawiam.

Próbowałam wczoraj przy tych zamieszczonych przez Ciebie filmikach dać komentarze, ale mi coś nie przyjmowało, myślałam, że może za jakiś czas wejdzie, ale widzę, że guzik z pętelką to napiszę tutaj, że z ciekawością oglądnęłam i mi się podobały, tylko szkoda, że takie krótkie i nic nie komentujesz...

Zawsze tak bez słowa kręciłeś filmy?

Pozdrawiam.

Nadialena napisał(a):Chętnie bym odwiedziła targ w Pisac. Tak tam kolorowo. Na pamiątkę kupiłabym któryś dywanik z kotami

O tak, kolorów tam nie brakuje.

Joanka23 napisał(a):Próbowałam wczoraj przy tych zamieszczonych przez Ciebie filmikach dać komentarze, ale mi coś nie przyjmowało, myślałam, że może za jakiś czas wejdzie, ale widzę, że guzik z pętelką to napiszę tutaj, że z ciekawością oglądnęłam i mi się podobały, tylko szkoda, że takie krótkie i nic nie komentujesz...

Jakbyś tam dała jakiś komentarz, to nawet bym o tym nie wiedział. Nie jestem zarejestrowany i wrzucam ad hoc, nie wracając już potem do tego.

Joanka23 napisał(a):Zawsze tak bez słowa kręciłeś filmy?

Najczęściej dorzucam tylko na początku ujęcia nazwę miejsca, w którym filmuję. Ja należę do gatunku małomównego.

Pozdrawiam,
Wojtek

Joanka23 napisał(a):Próbowałam wczoraj przy tych zamieszczonych przez Ciebie filmikach dać komentarze, <...> to napiszę tutaj, że z ciekawością oglądnęłam i mi się podobały,

To tym razem - zanim opuścimy Pisac - dwa króciutkie filmiki z tego miasteczka. W drugim świnki morskie w roli głównej - przed i po przyrządzeniu...

http://w350.wrzuta.pl/film/3JkzYMSbvS4/franzperupisac1

http://w625.wrzuta.pl/film/2lHXWlnApBd/franzperupisac2

Pozdrawiam,
Wojtek

Mamy zamiar dojść do kilku leżących blisko siebie osad prekolumbijskich. Opuszczamy Pisac i zaczynamy podchodzić na zbocze góry. Po prawej płynie drobny potok, nad którym zgromadziły się kobiety, rozkładając brudne pranie. Wkrótce znikają w dole zabudowania, znikają ostatni ludzie i oto znajdujemy się we dwóch w Andach. Zupełnie sami w dzikich Andach! Żartuję, oczywiście. Żadnej dzikości się tu nie odczuwa, chociaż odbieram wyraźnie tę odmienność w stosunku do wędrówek po europejskich górach. Roślinność jest inna, jakby nieco inne są też kształty samych gór, no i - zdecydowanie trudniej się oddycha.











Na tarasach Pachapata napotykamy rozwidlenie. Dokąd teraz? Studiujemy schematyczną mapkę w przewodniku, wczytujemy się w opis. Wnioski wyciągamy odmienne. Tomek mówi: w lewo, a ja mówię: w prawo. Jeszcze raz zagłębiamy się w lekturze.
- W lewo - Tomek jest przekonany.

Moje przekonanie również się nie zmienia, ale co tam! Tutaj jest tak ładnie - możemy pójść w lewo. Dokądś przecież dojdziemy, a póki idziemy w górę, póty się nam horyzonty rozszerzają.

Mijamy się z kilkoma Indianami, pędzącymi owce, potem z kolejnym, niosącym snop słomy na plecach. Oglądam się za nim - nieźle wygląda na zakręcie ścieżki. Wycelowuję obiektyw w jego stronę i w tym momencie czuję szturchnięcie. Podążająca o kilka kroków za nim Indianka wyciąga w moją stronę rękę i mówi coś, czego nie rozumiem.
- Sol - powtarza.

Oo! O pieniądze jej chodzi. Ale za coś konkretnego, czy tak, z przyzwyczajenia? Chyba jednak jej chodzi o pieniądze za to, że skierowałem aparat w stronę właśnie przechodzącego mężczyzny. Ale ja nawet nie zdążyłem zrobić zdjęcia, a facet już zniknął za zakrętem. Potrząsam głową, próbując wyjaśnić sprawę. I w tym momencie - niczym grom z jasnego nieba - niespodzianka. Kobieta zawija szybko w powietrzu ręką i obrywam kuksańca. Zaniemówiłem ze zdumienia! Kuksaniec był lekki, najwyraźniej i na szczęście dla mnie kobieta jest drobnej postury i niewielkiej mocy, ale z zaskoczenia mnie zamurowało. Indianka zaś momentalnie zaczyna szybko się oddalać. Ja już ochłonąłem z pierwszego wrażenia i szybko uruchamiam kamerę, kierując ją w stronę uciekającej kobiety. Za tego kuksańca, nagram cię, moja dobra niewiasto!

Widząc, co się dzieje, ta się chowa za krzak. Ale w porządku - ja jestem cierpliwy. Mija moment i wystawia głowę. Widząc mnie z kamerą, chowa się ponownie. W końcu dochodzi do wniosku, że mnie nie przetrzyma, wyskakuje z prowizorycznej kryjówki i szybko ucieka ścieżką w dół. Chowam kamerę zupełnie rozweselony. Zabawna i niespodziewana przygoda.

Ruszamy w dalszą trasę i wkrótce ścieżka wyprowadza nas na wyraźny grzbiet. Po prawej stronie mamy dosyć głęboki wąwóz, oddzielający nas od kolejnego grzbietu - moim zdaniem, tego właściwego. Ale widać jakieś zabudowania - może ktoś nam tam udzieli wskazówek. Podchodzę pierwszy w ich stronę i obskakują mnie raczej groźnie wyglądające psy. Ujadają, starając się mnie okrążać. Tomek w tym czasie wybiera inne domostwo i ma więcej szczęścia. Tam ktoś wychodzi i najpierw wybawia mnie z opresji, odwołując psiska. Potem dostajemy przewodnika - chłopaka, który nas doprowadzi do właściwej ścieżki.

Franz napisał(a):

Ulepiony?



Pozdrawiam

Jacek S napisał(a):Ulepiony?

Może efekt bliskich kontaktów osiołka z lamą?

Ale niczego nie insynuuję.

Pozdrawiam,
Wojtek

Co dalej?

Przecudnie.

Jest tyle przepięknych miejsc
Gdzie pojechać?
Co zobaczyć
Życie jest tak krótkie

Dajesz dalej


(może kiedyś będzie nam dane to zobaczyć)

gego napisał(a):Przecudnie.

(może kiedyś będzie nam dane to zobaczyć)

Tego Ci życzę.

Jacek S napisał(a):Co dalej?

gego napisał(a):Dajesz dalej

Jak tylko się ogarnę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Oto krótki filmik do ostatnio zamieszczonego odcinka, ilustrujący między innymi zdarzenie z Indianką: Spacer ponad Pisac

Pozdrawiam,
Wojtek