Perełki z górnej półki

Jakiś czas temu pytałam o radę, czy raczej sprawozdanie z wyprawy z nastolatkami - teraz potwierdzasz moje obawy W przedświątecznym odruchu serca pomyślałam, żeby w kolejne wakacje zabrać ze sobą bratanicę (będzie miała 13,5 lat), ale chyba sobie odpuszczę
bart123

Mój kolega ma syna który jeździ z nimi tylko na zagraniczne wyjazdy.
Jeśli wakacje w kraju, to nie jedzie, bo boi się że ktoś znajomy może go spotkać z rodzicami

No, bo wakacje ze starymi to jest cringe

Kamilo, super wyprawa, szkoda, że na zachód słońca nie zostaliście.
Kilka lat temu wpadłam na "genialny" pomysł, by wjechać na Srđ kolejką - właśnie o tej porze.
Niestety, na ten sam pomysł wpadła połowa turystów - kolejka do kolejki była porażająca, ledwo zdążyłam wjechać na górę przed zalazkiem Na 2/3 moich zdjęć mam las rąk z różnymi urządzeniami rejestrującymi obraz i kijami do selfie
Ale warto było, bo całe towarzystwo zrobiło po kilka zdjęć i pojechało na dół, a mi było dane cieszyć się pięknymi widokami w zapadającym zmierzchu - przy lampce wina w barze na szczycie.

P.S. W Kupari ja też chyba nie chciałabym plażować

Kapitańska Baba napisał(a):Wydaje się, że to spora odległość a tylko 40 minut? Świetny pomysł na taką wędrówkę w dół. Widoki ze szlaku - genialne

W zasadzie prawie 50 minut, a jeszcze zejście do Starówki trochę zajęło.

Kapitańska Baba napisał(a):Powiem Ci szczerze, że po buncie młodzieży chyba do końca wyjazdu nie zabrałabym ich nigdzie ze sobą - wredna matka jestem

Może nie do końca bunt,co brak współpracy . Co najgorsze, im w to graj gdybym ich już nigdzie nie zabrała .

piekara114 napisał(a):Tych buntów wraz z wiekiem jest coraz więcej... U mnie szczyt był w wieku 17 lat i w tym roku w lipcu w wieku lat 18... W czerwcu i we wrześniu syn już z nami nie pojechał i zapowiedział, że w przyszłym roku w lipcu też nie pojedzie, a końcem maja po maturze jeszcze nie wie i zależy to od atrakcyjności wyjazdu ....

Chyba że zatęskni jeszcze za wyjazdami z Wami .

bart123 napisał(a):Mój kolega ma syna który jeździ z nimi tylko na zagraniczne wyjazdy.
Jeśli wakacje w kraju, to nie jedzie, bo boi się że ktoś znajomy może go spotkać z rodzicami
Za granicą mniejsze ryzyko wpadki
W moim przypadku 10 i 14 lat, to 10 latek nie marudzi i cieszy się wszystkim.
14 latek już coś kręci nosem, że nudno itp. woli siedzieć na krześle z telefonem.... i to podobno nie jest wcale nudne.
Ja się nawet uciesze jak nie będzie chciał jechać następnym razem, mniej nerwów, taniej bo nie będzie trzeba za dodatkową osobę płacić, która i tak się nie cieszy z tego pobytu. Zostanie w domu, będzie jadł bułki odmrażane ... normalnie wakacje marzeń. Przynajmniej pies będzie zadowolony że nie został sam

U mnie to syn (młodszy) często marudzi, że on by chętnie został w domu. Tylko że on jeszcze za młody by sam siedzieć tyle w domu. Nie wiem czy perspektywa mieszkania u dziadków by mu pasowała . Myślę też, że on w głębi duszy też czeka na te wyjazdy z nami i że nie zrezygnowałby.

megidh napisał(a):Super widoki mieliście podczas tego spaceru.
A ta fotka jest pierwsza klasa.

A bardzo Ci dziękuję

Katerina napisał(a):Jakiś czas temu pytałam o radę, czy raczej sprawozdanie z wyprawy z nastolatkami - teraz potwierdzasz moje obawy W przedświątecznym odruchu serca pomyślałam, żeby w kolejne wakacje zabrać ze sobą bratanicę (będzie miała 13,5 lat), ale chyba sobie odpuszczę

Ciężko przewidzieć jak by to było. Paradoksalnie grzeczne i dobrze wychowane dziecko, z referencjami od rodziców nie musi być gwarancją sukcesu, za to problematyczne dziecko może się właśnie lepiej zachowywać gdy jest z dala od rodziców. (Mam dwie chrześniaczki: zgadnij z którą lepiej spędzam czas?)

Katerina napisał(a):bart123

Mój kolega ma syna który jeździ z nimi tylko na zagraniczne wyjazdy.
Jeśli wakacje w kraju, to nie jedzie, bo boi się że ktoś znajomy może go spotkać z rodzicami

No, bo wakacje ze starymi to jest cringe

Za to być w Chorwacji to fame

Katerina napisał(a):Kamilo, super wyprawa, szkoda, że na zachód słońca nie zostaliście.
Kilka lat temu wpadłam na "genialny" pomysł, by wjechać na Srđ kolejką - właśnie o tej porze.
Niestety, na ten sam pomysł wpadła połowa turystów - kolejka do kolejki była porażająca, ledwo zdążyłam wjechać na górę przed zalazkiem Na 2/3 moich zdjęć mam las rąk z różnymi urządzeniami rejestrującymi obraz i kijami do selfie
Ale warto było, bo całe towarzystwo zrobiło po kilka zdjęć i pojechało na dół, a mi było dane cieszyć się pięknymi widokami w zapadającym zmierzchu - przy lampce wina w barze na szczycie.

P.S. W Kupari ja też chyba nie chciałabym plażować

To się jeszcze okaże czy zostaliśmy czy nie .

DZIEŃ 8 - 9 LIPCA 2021 c. d.

Schodzimy w stronę Starego Miasta znaną już drogą,



rozpoznając garaż w którym poprzednio próbowaliśmy schronić się przed słońcem .






Po około 10 minutach ukazuje się nam Minceta.







Tym razem wchodzimy przez bramę Buže, uporawszy się wcześniej z przejściem podziemnym





i badawczym wzrokiem „strażnika”.



Koniecznie chciałam dostać się tym razem na Stradum schodząc jedną z malowniczych schodkowych uliczek.




Na Stradunie znów tłumów wielkich nie ma,



więc wznosimy toast kawą mrożoną.



Trochę więcej ludzi kręci się w okolicy kościoła św. Błażeja, zanosi się na koncert.




Nasza druga wyprawa do Dubrownika nie służyła może wielkiemu zwiedzaniu, bardziej chłonięciu atmosfery, którą faktycznie pod wieczór trochę czuć. Żałowałam jednak, że nie udało mi się namówić męża i córki na obejście całego Starego Portu, aż do molo. Zapuściliśmy za to żurawia na dziedziniec Pałacu Sponza.





Zerknęliśmy znów na Pałac Rektorów



i znów uwieczniliśmy Stary Port.




Tym razem opuszczamy Stare Miasto bramą Ploče.



Czas wrócić na wzgórze Srd po auto.




Na szczęście nie piechotą tylko wagonikiem. Bilety należy zakupić w podziemiu w pobliżu bramu Buze i kawałek podejść do dolnej stacji kolejki.



Perspektywa jest wspaniała.











To już zdjęcie z górnego tarasu po wyjściu z kolejki (chyba).



Pewnie fajnie byłoby faktycznie zostać na górze na zachód słońca i kontemplować oświetlony Dubrownik, jednak młody został sam w pokoju i po zmroku pewnie będzie się czuł nieswojo . Zresztą zjeżdża się na górę coraz więcej ludzi, więc my spadamy.



Oświetlony Dubrownik łapiemy z samochodu.

Bramą Buža na Stare Miasto nigdy nie wchodziłam (chyba że w 2006, ale tego nie pamiętam ), tak samo jak nie byłam na górze Srđ Mam więc trochę do nadrobienia w Dubrowniku

pomorzanka zachodnia napisał(a): Nasza druga wyprawa do Dubrownika nie służyła może wielkiemu zwiedzaniu, bardziej chłonięciu atmosfery, którą faktycznie pod wieczór trochę czuć.

Super! Wolę "chłonąć" niż zwiedzać, chociaż pozwalam sobie na to dopiero po "odhaczeniu" najważniejszych atrakcji. Najpierw obowiązek, potem przyjemność

Jeszcze dwa odcinki i też pokażę Dubrownik w mojej relacji

Wieczorna atmosfera chorwackim miasteczek jest dla mnie nie do zastąpienia.
I właśnie ze względu na nią nie musimy "zaliczać" kolejnych nowych miejsc - bo te atmosferę znajdujemy prawie w każdym miejscu a to dla niej - a nie dla zwiedzania - jedziemy na południe
Widok z kolejki - mega

Wejście od strony bramy Buze robi wrażenie. Pamiętam jak sama stanęłam na szczycie tych schodów prowadzących do miasta...

Dubrownik oglądany z góry Srđ robi wrażenie.
Ja, tak jak maslinka, na tą górę nie dotarłam, więc muszę to niedopatrzenie kiedyś nadrobić.
Ale na razie musi mi wystarczyć podziwianie tych widoków w Twojej relacji.

maslinka napisał(a):Bramą Buža na Stare Miasto nigdy nie wchodziłam (chyba że w 2006, ale tego nie pamiętam ), tak samo jak nie byłam na górze Srđ Mam więc trochę do nadrobienia w Dubrowniku

pomorzanka zachodnia napisał(a): Nasza druga wyprawa do Dubrownika nie służyła może wielkiemu zwiedzaniu, bardziej chłonięciu atmosfery, którą faktycznie pod wieczór trochę czuć.

Super! Wolę "chłonąć" niż zwiedzać, chociaż pozwalam sobie na to dopiero po "odhaczeniu" najważniejszych atrakcji. Najpierw obowiązek, potem przyjemność

Jeszcze dwa odcinki i też pokażę Dubrownik w mojej relacji

Z tego wynika, że i Ty i ja na pewno jeszcze musimy odwiedzić Dubrownik. Zostało jeszcze sporo schodów, bram, murów...już nie mówiąc o atmosferze .

Kapitańska Baba napisał(a):Wieczorna atmosfera chorwackim miasteczek jest dla mnie nie do zastąpienia.
I właśnie ze względu na nią nie musimy "zaliczać" kolejnych nowych miejsc - bo te atmosferę znajdujemy prawie w każdym miejscu a to dla niej - a nie dla zwiedzania - jedziemy na południe
Widok z kolejki - mega

Wy to macie tyle miejsc i tyle atmosfer zaliczonych, że trudno to przeskoczyć

piekara114 napisał(a):Wejście od strony bramy Buze robi wrażenie. Pamiętam jak sama stanęłam na szczycie tych schodów prowadzących do miasta...

Wspaniałe są te uliczki .

megidh napisał(a):Dubrownik oglądany z góry Srđ robi wrażenie.
Ja, tak jak maslinka, na tą górę nie dotarłam, więc muszę to niedopatrzenie kiedyś nadrobić.
Ale na razie musi mi wystarczyć podziwianie tych widoków w Twojej relacji.

Widoki ze wzgórza polecam. Zrekompensowały mi ten niewesoły poranek.

DZIEŃ 9 - 10 LIPCA 2021

Ostatni dzień nad Adriatykiem zanosi się na zupełnie leniwy i rozlazły. Myślałam wcześniej o wycieczce do Kotoru, ale mogłoby to być zbyt wyczerpujące. Następnego dnia przecież ruszamy na północ, a poza tym upały w tym roku są wyjątkowo dla nas męczące. Co nie znaczy, że nigdzie się nie ruszyliśmy.
Rano rzuciliśmy okiem na port w Dubrowniku przy okazji zakupów w dużym Konzumie. Dla klientów marketu godzina parkowania była gratis. Trzeba pamiętać, żeby pobrać wouczer przy kasie. Po zakupach pokręciliśmy się trochę przy brzegu





i podziwialiśmy widoki.






Przed obiadem ostatni raz byliśmy na plaży. Tym razem zeszłam na plażę na lewo od plaży Mlini.





Leżeć się w ogóle nie dało, bo to straszna patelnia, ale na kąpiel się nadawała. Pozostały czas przesiedzieliśmy na górze, na ławeczce. Widok na park.




Wieczorem przyszedł czas na ostatnie lody na promenadzie






i ostatni rzut oka na Jadran.



I nasz parking od strony ulicy.



Jutro mamy nocleg w Zagrzebie.

Ostatni. Niedobre słowo. Nie lubię go.
Zawsze ostatniego dnia mi źle - choćby warunki były najlepsze na świecie.
Dziś ostatni dzień roku - przed nami nowy czas.
I choć ostatni rok był dla nas bardzo dobry to wierzę, że nowy będzie jeszcze lepszy.
Czego Tobie Kamilko życzę!!!!
Wszystkiego co najlepsze!!!! I cudownych wyjazdów i kolejnych relacji tu na forum!!!!

Kapitańska Baba napisał(a):Ostatni. Niedobre słowo. Nie lubię go.
Zawsze ostatniego dnia mi źle - choćby warunki były najlepsze na świecie.
Dziś ostatni dzień roku - przed nami nowy czas.
I choć ostatni rok był dla nas bardzo dobry to wierzę, że nowy będzie jeszcze lepszy.
Czego Tobie Kamilko życzę!!!!
Wszystkiego co najlepsze!!!! I cudownych wyjazdów i kolejnych relacji tu na forum!!!!

Dzięki za życzenia. Ja nie lubię dnia w którym już wracamy przez Polskę. S trójka jest strasznie nudna, wiem że już mnie nic ciekawego na niej nie czeka.

Znajome widoczki z portu Gruž I mural z balonem się załapał

Ja toleruję ostatni dzień w Chorwacji pod warunkiem, że potem jedziemy gdzieś dalej na Bałkany

maslinka napisał(a):Znajome widoczki z portu Gruž I mural z balonem się załapał

Muszę przyznać, że nie przyjrzałam się balonowi tak wnikliwie. Nie wiedziałabym, że to Wyspy Elafickie gdyby nie Twoja relacja.

maslinka napisał(a):Ja toleruję ostatni dzień w Chorwacji pod warunkiem, że potem jedziemy gdzieś dalej na Bałkany

Bałkany, to byłoby super. Na razie i tak się cieszę z tych noclegów w drodze powrotnej.

DZIEŃ 10 - 11 LIPCA 2021

To dzień powrotu z Dalmacji, jednak nie opuszczamy jeszcze całkiem Chorwacji. Nasze dzisiejsze miejsce noclegu to Zagrzeb. Z samego rana opuszczamy gorące wybrzeże żegnając z daleka między innymi mury w Stonie.





Zatrzymujemy się w dolinie Neretwy, żeby kupić oliwę i morele.




Po kilku godzinach jesteśmy już w stolicy. Nocleg mamy bardzo blisko centrum, w przybudówce na tyłach kamienicy. Na drzwiach bramy wisi następujący napis.



Całkiem wygodny i przytulny apartament przygotował nam gospodarz, zresztą bardzo sympatyczny. Zaraz po wprowadzeniu się wychodzę na zakupy poznając pierwszy charakterystyczny dla miasta budynek teatru.



Później, w porze obiadowej wyruszamy wszyscy. Początek spaceru to niezbyt zadbane kamienice,



ale zaraz dostaniemy się w rejony przyjemniejsze, do Górnego Miasta. Korzystamy z kolejki, a zaraz obok na górę prowadzą schody.






Mijamy zabytkowe punkty orientacyjne, między innymi Twierdzę Lotrščak, kościół św. Marka, kościół św. Katarzyny, Kamienną Bramę z kapliczką.








Nasz cel to ulica Tkalčića, na której spędziliśmy najwięcej czasu.






Zjedliśmy też obiad w restauracji El Greco.



Zaraz potem ruszamy na krótki spacer, obserwując zabytki z bliska lub z daleka, przechodząc też przez kawałek parku.












Na koniec zostawiamy sobie Trg bana Josipa Jelačića. Szykuje się tu chyba jakiś koncert, bo plac jest zastawiony barierkami.



Spacerując po mieście, zastanawiałam się do jakiego polskiego miasta jest podobny Zagrzeb.



Doszłam do wniosku, że chyba trochę do Poznania. Czy to ma sens? Za długi to ten nasz spacer nie był, bo tradycyjnie był upał, a my po wielu godzinach podróży. Wieczorem po prostu zalegliśmy w apartamencie i oglądaliśmy filmy.

Do Łodzi podobny ... Klika kamienic i ta z tą kopułą normalnie jakby wycięta z moich łódzkich kadrów ...

pozdrawiam, Michał