PELOPONEZ z odrobiną SARTI - 2014

-

Inne spojrzenie:




Znowu te mury:




I tu też:



Wszędzie widać stanowiska strzelnicze.

-

W pewnej dziurze, za kratami są umieszczone takie kule!
Chyba do jakiegoś działa:



Zobaczcie jak wyeksponowane = obok klimatyzatora!!!



Byłem zaskoczony, że tak to wyglądało!



Górne umocnienia z innej strony:




Przejście - Uwaga ślisko!




Na progu dostrzegam taki napis:



Co tam piszą?

Pierwsze to Nemea!

-

Na samej górze są kraniki z wodą.
Uzupełniliśmy zapasy i zaczynamy wracać.
Ale zaczynamy powoli, bo po drodze napotykamy takie budowle:




Z początku chciałem je minąć, ale Stanley nie zamierzał:



Skoro on wsiąkł, to ja nie będę na niego czekał.

Idę za nim.
Wchodzimy do każdej wnęki.


Drzwi:




Drzwi i okno:

-


Tajemnicze przejście:




Spojrzenie do góry:




I jeden taki detal:



Powoli schodzimy w dół.

Ale nie zapominamy o oglądaniu czego się da.

W sumie to wyszło tak jak pisał Dubaj: godzina do góry, godzina w dół i pół na wałęsanie się na górze.

-

Nawet na wycieczkę mus "zrobić" paznokcie:



Na coś przecież trzeba tego motylka zwabić!


Na zamku jest też dzwonnica:




Tego w samym środku nie udało nam się pozwiedzać:
A szkoda - pewnie warto!

-

Kolejne drzwi:




Kolejne mury:




I chyba ostatni raz ten cypelek:
U mnie!

-

Zabytki wokół nas, obok, ale i pod naszymi stopami:



Dachy Nafplio:
Na wodzie wysepka Bourtzi - dawne więzienie:




Przed nami te same schody:
Tym razem z innej perspektywy:



A słoneczko grzeje

-


Wreszcie zeszliśmy na dół.

Co robimy dalej?

Może zobaczymy jak wygląda morze obok tych skał?
I w ogóle w Nauplio?

Idąc przez parking widzimy taki śmieszny obrazek:

-

Idziemy lewą stroną widzianego z góry cypelka:


Niektórzy marzą o lektyce!


Z dołu cypel wygląda na większy:


U góry tzw "dolne umocnienia"

Cały cypelek porośnięty wielkimi kaktusami:




Idziemy sobie utwardzonym chodnikiem:



Jest pięknie i gorąco!!!

-

Dokąd zmierzamy?:




Skąd przyszliśmy?:




Tu Pani widząc ludzi łapie owczarka na smycz:
Chciał nas gryźć!!!




Jak fajnie jest nad morzem:

-

Przeszliśmy lewą stronę skalistego cyplu i :
Widzimy Bourtzi :




Szpaler palm na wybrzeżu:




I ławeczka




A w tle palmy!!!

-

Kręcimy się nieco po starym mieście:




Aż wreszcie znajdujemy to wyjście:



Ale nie tak szybko!

Najpierw muszą być: lody, pizza albo inne frykasy.

Dopiero wtedy wracamy do naszego lokum.

A po chwili jedziemy na plażę!

-


Po przybyciu na kwaterę, pakujemy niezbędny plażowy sprzęt i jedziemy szukać plaży.

Najpierw mijając kemping Xeni, jedziemy w stronę Tolo.

Pierwsza plaża jest ładna, więc zjeżdżamy na spory parking.

Wszyscy spragnieni plaży i kąpania.
Są chętni, żeby tu zostać.

Ale ja usilnie namawiam do ruszenia dalej.
Choćby w stronę Drepano, tam gdzie byliśmy wczoraj.

Dlaczego?

Bo tu jest tłok.
Ja tu nie wytrzymam długo.
Lubię ciszę i spokój.

Dla tych co lubią gwar na plaży miejsce jak najbardziej O.K.
Plaża na pewno ładniejsza.

Jedziemy w stronę Drepano.
Za Paralia Asinis skręcamy w kierunku morza.

Jadąc wzdłuż plaży, szukamy parkingu.

Nie ma!

Kilka razy przejechaliśmy długość plaży i NIC!

Pamiętajmy, że jest to niedziela, a i lipiec tuż tuż.

Szukanie miejsca dla naszych mustangów zajęło nam może z pół godziny.
Wreszcie jest.
Są nawet dwa podwójne stanowiska.
Chyba to zasługa tego, że dla niektórych zaczyna się pora obiadowa.

-

Morze w okolicach Drepano wygląda tak:




Trochę skałek w wodzie:
I dość płytko:


Plaża piaskowo-żwirkowa, a czasami nawet większe kamienie.

Całe popołudnie dla nas -
Uskuteczniamy wodne zabawy:


Plaża obłożona w średnim stopniu: ok. 5 metrów między grupkami plażowiczów.


Były też tam miejsca z dużymi skupiskami "jeżozwierzy"




Po drugiej stronie drogi wszystko czego człowiek może zapragnąć:jedzonko i piciu


I tak na plażowaniu minęła nam ta część dnia.
Całe popołudnie!

Jutro ruszamy zwiedzać Ateny.

-

Poniedziałek 30 czerwca

Wstajemy dość wcześnie, ale bez przesady.
Pakujemy nasz dobytek.

W międzyczasie zagaduje nas starszy emerytowany Niemiec.
Nasze mustangi pochodzą ze stajni zachodniego sąsiada.

Ale ponadto my jesteśmy ich pierwszymi właścicielami w Polsce.

A ponadto ja na plastikowej kieszonce, w którą wkłada się rejestrację mam nazwę miasta, gdzie dawniej jeździł mój mustang. Miasto Kilonia na północ od Hamburga. Stamtąd sprowadziłem sobie te 130 koni.

Niemiec miał bardzo ucieszoną twarz.
Było mu miło, że tak cenimy ich towary.


Po opłaceniu kwaterek :

Za nocleg , jeden apartament: 3 noce.
Ja za 4 osoby płacę 150 euro.
Kwatera nazywała się bungalowem, ale warunki były świetne.
Bo są bungalowy np. z sidingu i są też murowane.
Te były tymi drugimi.


Ruszamy:

Przed nami Ateny, jakieś 150 km, około 2 godzin jazdy.
przez Korynt.

a później się zobaczy:

kierunek Delfy.

Ale ile damy radę dziś przejechać?
Pamiętamy, że nie chodzi o ilość ale o . . . . .