Peloponez 2022

Powoli otwierają się sklepiki.




Docieramy na plac przed muzeum Archeologicznym.



Na uliczkach trafiają się też pojazdy.



Z powodu upału nie zwiedzamy długo.

W Drepano po południu znikają Grecy, którzy przyjechali na weekend.
Wieczorny zachód słońca na naszej plaży.



CDN

04.07.2022 poniedziałek Hydra.

Dotąd zwiedzaliśmy rejon Argolidy. Tym razem opuszczamy go na rzecz Hydry należącej do archipelagu Wysp Sarońskich.
Wczesna pobudka. Przy pakowaniu się do samochodu zaważamy kuter łowiący za bojami wyznaczającymi nasze kąpielisko.


Dochodzi szósta, zaczyna świtać włączam światła i w drogę. Według Google maps czas przejazdu to ok. 1 godzina 30 minut a do pokonana niecałe 100 km więc powinniśmy bez problemu zdążyć na pierwszy prom o 8:00. Jedziemy zgodnie z wskazówkami naszej gospodyni trochę na okrętkę głównymi drogami.
Najpierw kierujemy się znaną nam już dobrą drogą na Epidauros. Za Epidauros zaczynają się góry i długie podjazdy. Serpentyn może nie ma wiele ale droga prowadzi wężykiem. Ciężko tam wyprzedzać tym bardziej, że nasze autko słabnie z każdy metrem podjazdu. Wleczemy się więc w żółwim tempie za ciężarówkami . Od Epidauros podążamy za znakami na Kranidi. Gdzieś po drodze mijamy drogowskaz na Didymę (3 km w prawo). Znajdują się tam dwa zapadliska. Można je zobaczyć np. w relacji Mikromir. Przy wjeździe do Kranidi obieramy kierunek na Ermioni a potem Metochi. Po drodze pojawiają się też nieregularnie znaki na Hydrę. Prom odpływa z małej przystani za Metochi.


Ponieważ po Hydrze nie można poruszać się pojazdami mechanicznymi na wyspę pływa prom a w zasadzie łódź przewożąca tylko pasażerów. Samochód trzeba zostawić na płatnym parkingu. Jest też parking dla mieszkańców Hydry.
Docieramy dziesięć minut przed odpłynięciem łodzi. Szybko opłacam parking i biegniemy na przystań. Jak się okazuje łódź przypływa z opóźnieniem. Na kurs oczekuje kilkanaście osób.


Obsługa nie wpuszcza na górny pokład. Niebawem po odpłynięciu zaczyna mocno bujać. Fale są konkretne. Niektórych biorą mdłości. Bilety sprzedawane są w trakcie rejsu. Bileter przy jednym z bujnięć prawie wskakuje mi na kolana .
W końcu dopływamy do celu.


Port ma kształt podkowy. Niegdyś broniła go cytadela.


Dziś to miejsce popularne wśród greckich ale też zagranicznych celebrytów. Hydra uważna jest za najpiękniejszą wyspę Archipelagu Sarońskiego.
Na nabrzeżu oczekują osiołki i muły, które przewożą bagaże a czasem też i gości odwiedzających wyspę.


Na wyspie Hydra z uwagi na jej surowy klimat jest tylko jedna miejscowość o tej samej nazwie.


Zasiadamy na śniadanie w jednej z pustawych o tej porze restauracji.


CDN

W mieście Hydra można zobaczyć katedrę Kimis Tis Theotoku z XVII wieku, rezydencję Lazarosa Koundouriotisa (odegrał ważną rolę w odzyskaniu przez Grecję niepodległości), Muzeum Archiwaliów oraz Muzeum Sztuki Bizantyjskiej. Plaż tu nie ma ale są taksówki wodne dowożące chętnych na plaże na wyspie. Wczesnym rankiem jeszcze nie kursują.

Jednak moim celem na dziś są Monaster Prophet Elias oraz najwyższa góra wyspy Eros (588 m). Po posileniu się robimy jeszcze zakupy prowiantu w jednym ze sklepików i wyruszamy w drogę. Rodzina będzie mi towarzyszyć póki będą mieli chęć do dalszej wędrówki. W wariancie bardzo optymistycznym wspólnie powędrujemy do klasztoru .

Oglądałem filmiki wchodzących na Erosa i żaden z nich jak się później okazało nie pokazał najprostszej drogi. Oznakowanie szlaku w mieście też zadania nie ułatwia …

Wyruszamy stojąc plecami do portu uliczką w lewym jego rogu dokładnie w tym miejscu .


Tuż po ruszeniu na małym placyku mijamy szlakowskaz kierujący m. in. na klasztor. Raz czy drugi trafiamy na oznakowania szlaku ale ostatecznie gubimy się w plątaninie wąskich przejść.


Wspinamy się coraz wyżej .


Raz nawet przechodzimy chyba przez czyjąś posesję. Furtki były otwarte na oścież więc skorzystaliśmy z okazji .


W końcu trafiamy na właściwą drogę i nawet odnajdujemy szlak. Pojawiają się widoki .


Im dalej od portu tym jesteśmy wyżej. Robi się bardziej swojsko .


Na wyspie choć stosunkowo niewielkiej jest sporo małych kościółków. Jeden zauważymy mijając ostanie zabudowania.


Po drugiej stronie drogi na zboczu są jakieś ruiny.


Przy tym traktorze żona z synem zawracają.


Swoją drogą ruch pojazdów na wyspie jest zabroniony ale ciągniki a nawet pick-upa widzieliśmy. W porcie rano były mini śmieciarki. Wyglądały jak miniaturki normalnych wielkości małego dostawczaka.

CDN

Dawigs napisał(a):Przy tym traktorze żona z synem zawracają.

Teraz? Kiedy wreszcie nie musicie dalej na piechotę?...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Dawigs napisał(a):Przy tym traktorze żona z synem zawracają.

Teraz? Kiedy wreszcie nie musicie dalej na piechotę?...

Pozdrawiam,
Wojtek

Chodźmy już wyżej.

piekara114 napisał(a):Chodźmy już wyżej.

Właśnie siedzę nad kolejnym odcinkiem . Na pewno dojdziemy w nim do klasztoru a może i trochę dalej .

Widzę, że i wspinaczkę sobie urządziliście .
A jak z temperaturą, nie było wtedy zbyt gorąco

Nefer napisał(a):Widzę, że i wspinaczkę sobie urządziliście .
A jak z temperaturą, nie było wtedy zbyt gorąco

Oj było . Dlatego by choć trochę uciec przed upałami przeprawiliśmy się na wyspę pierwszym połączeniem. Wyżej w odsłoniętych miejscach mocno wiało co miało swoje plusy i minusy .

Od porzuconego traktora szlak wiedzie w większości wśród dających nieco cienia drzew . Spotykam konie, które przyglądają się z zaciekawieniem. Pozują do zdjęcia .


Pojawia się nawet oznaczenie szlaku .


Sprawnie zdobywam wysokość.


Ułatwia to szlak łagodnie trawersujący zbocze, który bardziej przypomina chodnik. Widać, że niedawno był remontowany.



Ta szlakowa autostrada kończy się na ostatniej prostej do klasztoru. Dalej można iść tak jak ja schodami wzdłuż kamiennego płotu lub obok ścieżką trawersującą zbocze. Oba warianty domagają się remontu.


Docieram w końcu do Monasteru Prophet Elias. Zajmuje mi to jakieś 2 godziny od wyjścia z portu w Hydrze. Przed wejściem leży duży pies. Unosi leniwe głowę na mój widok i śledzi wzrokiem moje poczynania. Nie mam ochoty empirycznie sprawdzać czy jest przyjacielsko nastawiony dlatego na teren klasztoru nie wchodzę.


Prowadzone są jakieś prace remontowe. Materiały opakowane w folię leżą w artystycznym nieładzie obok wejścia.


Kaplica poza murami.


Roztacza się stąd ładny widok na część wyspy, morze Egejskie i wybrzeże Peloponezu.




W tych pięknych okolicznościach przyrody rozsiadam się w cieniu drzew na schodach. Uszczuplam mój prowiant i zapasy wody. Chwila odpoczynku przyda się przed dalszą wędrówką.


CDN

Cofam się schodząc po schodach do kamiennego muru okalającego monaster. Tam wracam na szlak prowadzący na Erosa. Na słupie przed murem jest oznaczenie szlaku.


Przede mną łagodniejszy odcinek. Najpierw wzdłuż ogrodzenia.


Po minięciu rozwidlenia prowadzącego do żeńskiego klasztoru wkraczam do małego zagajnika, gdzie szlak nawet nieco się obniża.


Niebawem docieram do krzyżówki szlaków.


Są też stare drogowskazy na skałach


i tak znajomo wyglądające oznaczenie szlaku .


Od tego miejsca szlak zmienia swój charakter na górski.


Na tym odcinku mijam schodzącą rodzinę z dwójką nastolatków. Wcześniej jeszcze przed klasztorem minąłem się ze schodzącym samotnie turystą i parą. To wszyscy ludzie, których spotkałem w trakcie wejścia.
Jestem coraz wyżej. W centrum zdjęcia Moni Prophet Elias, po lewej mniejszy żeński Moni Agias Efpraksias. Pomiędzy nimi zagajnik, którym niedawno szedłem.


Zbliża się południe i słońce mocno operuje. Na dodatek drzewa ustępują miejsca krzewom. Nie forsuję tempa. Gdy szczyt mam już niemal na wyciągnięcie ręki


okazuje się, że mam towarzystwo w postaci stadka kóz .


Nieźle sią maskują, niemal stapiają się kolorystycznie z otoczeniem .


W samo południe a dokładnie to pięć minut po południu i po 35 minutach od klasztoru staję na szczycie Erosa, który okazuje się wspaniałym punktem widokowym .


Południowe stoki opadają gwałtownie do Morza Mirtejskiego.



Po przeciwnej stronie widok na wybrzeże Peloponezu i Zatokę Hydra.


Przylądek Spatha. Dostrzec można też wyspy Zatoki Sarońskiej. Majaczy się również wybrzeże Attyki. Gdzieś tam są pewnie Ateny.


Ładne widoki są też na samą wyspę Hydra.



CDN

Hydra mnie kusi, tyle że dwoma noclegami, żeby z niczym się nie spieszyć . Na razie jednak muszę dokończyć Małe Cyklady, może potem uda się zrealizować Spetses z Hydrą . Czy wtedy jednak będę miała dość sił na zdobycie Erosa? Hmm... Na pewno jednak zaglądnę tam, gdzie pomieszkiwał Cohen

Mnie też Hydra kusi...Mam ją w planie przy wypadzie na całkowity wschód Peloponezu...

dangol napisał(a):Hydra mnie kusi, tyle że dwoma noclegami, żeby z niczym się nie spieszyć .

piekara114 napisał(a):Mnie też Hydra kusi...Mam ją w planie przy wypadzie na całkowity wschód Peloponezu...

Hydrę warto odwiedzić. Urokliwe miasteczko z klimatem przynajmniej na pierwszy rzut oka. Trzy dni (dwa noclegi) to dobry pomysł. Można zwiedzić miejsca, w których my nie byliśmy, wybrać się na jedną z plaż czy też wyjść wcześnie na wycieczkę do monasteru czy później na Erosa. Największą trudnością w tej wędrówce jest upał.

Ostatnie zdjęcia na szczycie.



Jeszcze panorama


i zaczynam zejście.


Kilka zdjęć z drogi powrotnej.


Klasztor Prophet Elias


Klasztor Agias Efpraksias


Zejście idzie sprawniej i niebawem melduję się pod monasterem.


Podejmują drugą próbę wejścia. Pies znikną, nigdzie go nie widać. Na dodatek turysta wychodzi a po chwili jednej z pracowników remontujących klasztor by wziąć jedną z paczek. Wchodzę .

Remontowana jest południowa część monasteru. Musze pokombinować by złapać ujęcie bez gruzu ale nie do końca się to udaje.


Monaster Prophet Elias to jedyny męski klasztor na wyspie, założony w 1813 roku przez trzynastu mnichów, którzy przybyli na wyspę z Góry Athos. Zbudowali oni klasztor na miejscu kaplicy z 1771 roku. Był zaangażowany w rewolucję grecką, która wybuchła w 1821 r. Posiada bogatą bibliotekę z cennymi rękopisami.


Świątynia jest zamknięta. Dostępny jest tylko przedsionek. Przez kolorowe szybki w drzwiach można zajrzeć do środka. Znajduję przeźroczystą.



CDN