PELO+ 2019

piekara114 napisał(a):Ale mam plan, że jak będę kolejny raz w okolicy to zawitam ponownie, bohwnaj niedosyt jest, że zrezygnowałam z jednego miejsca....

Ja też mam niedosyt. Zdjęcia mam kiepskie, ponieważ na tym wyjeździe coś się stało z obiektywem, jakby zaparował i na większości zdjęć z Meteorów są smugi. Dlatego z przyjemnością oglądam zdjęcia z tej relacji
A pobyt bardzo podobny, z noclegiem.

piekara114 napisał(a):My byliśmy w lipcu 2018, ale wiedząc co to miejsce ma do zaoferowania wybrałam inny sposób zwiedzania. Powrót jyz do Polski. Przyjazd w południe i Wielki Meteor, objazd na spokojnie, hotel z basenem, wieczorem zachód słońca na punktach widokowych i na drugi dzień z rana tuż po 9 po otwarciu jeszcze klasztor żeński....

Super plan, coś mi się kojarzy, że coś podobnego było u kogoś w relacji, chyba że to u Was.

Tymczasem powoli serpentynami zjeżdżamy w dół do Kastraki, ale po drodze jeszcze podziwiamy od dołu Monastyry. Od dołu Meteory prezentują się również wspaniale i trudno oderwać od nich wzrok. Potęga, ogrom i niezwykłość cisną się na usta.







Trochę szkoda, że nie odrestaurowano tego najmniejszego monastyru w połowie skały, bo byłby bardzo ciekawie położony.



Po drodze w Kastraki zatrzymujemy się, by kupić trochę owocu, akurat jeden stragan jest położony przy pięknej winnicy, a winogrona cięte prosto z krzaków



Spoglądamy ostatni raz za siebie w stronę Meteorów, to był piękny dzień i blisko 6godz pobyt. Wspaniałe miejsce warte tej drogi.
Teraz już powrót tą samą drogą (choć pierwotnie miało być przez Lamię), bo zrobiło się już późno, a chcemy zdążyć w hotelu na obiadokolację. Nie wiedzieliśmy, że tyle nam tu zejdzie.

te kiero napisał(a):Super plan, coś mi się kojarzy, że coś podobnego było u kogoś w relacji, chyba że to u Was.

Moja relacja nie zdążyła powstać. Może gdzieś pisałam jak ja to organizowałam. Propozycję zachodu sama trafiłam na całkiem innej stronie.

piekara114 napisał(a):

te kiero napisał(a):Super plan, coś mi się kojarzy, że coś podobnego było u kogoś w relacji, chyba że to u Was.

Moja relacja nie zdążyła powstać. Może gdzieś pisałam jak ja to organizowałam. Propozycję zachodu sama trafiłam na całkiem innej stronie.

Znalazłem. Opcję z noclegiem z basenem (camping Vrachos) u stóp Meteorów opisał w relacji user @husband;
również świetna opcja

Może kilka słów o jeździe po Grecji (dane z 2019); pierwszy raz tankując podobnie jak w Portugalii nie było nam do śmiechu, ceny paliwa z kosmosu, co widać na zdjęciu. Za to ceny autostrad do przeżycia, jakieś drobne euro, bardziej nie do przeżycia jest to że bramki są bardzo często. Na autostradach spotkaliśmy wiele ograniczeń, dla nas bezpodstawnych, często do 80km/h, nie wiemy jaki tego powód. Wiele dróg krajowych jest drogami zapomnianymi o fatalnym stanie nawierzchni, ale za to często położone są w pięknej scenerii. Autostrady z infrastrukturą są bardzo dobrze utrzymane.

Poprzedni dzień był naprawdę pełen wszystkiego, wrażeń max, można obłożyć kilka dni. Dlatego kolejny dzień to typowy plażing i wypoczynek. Nawet wstajemy wyjątkowo późno. Ale pogoda i kolor wody wyjątkowo zachęcają do kąpieli, tym bardziej że wieje przyjemna bryza, która tworzy super fale, znacznie większe niż dotychczas.



















Trzeba przyznać, że ten piękny kolor morza i w ogóle morze + palmy nad brzegiem, to najlepsza wizytówka Selinitiki.

Po skorzystaniu z morskich atrakcji wśród szumu fal, przenosimy się na basen co by zaznać nieco spokoju.
Jednak po wodzie chce się jeść więc idziemy się odświeżyć i sru na obiad. Przy obiedzie myślimy co zrobić z dalszą częścią dnia. W mojej głowie jest bliska atrakcja, której chcę przyjrzeć się z bliska.
No to po krótkiej sjeście zbieramy się w kierunku... tego co okazuje się niebawem naszym oczom:











Most Rio-Atirio
na mapie

Oczywiście daleko mu do zaliczonego przez nas mostu Vasco da Gama, ale i tak robi na mnie ogromne wrażenie. Mosty i tunele to to co bardzo lubię.

Przejazd nie najtańszy: 13E (czyli 4x drożej niż VdG), ale jestem przekonany, że w PL przejazd byłby jeszcze droższy.
Już 2x mostem jechaliśmy zaliczając Meteory.

Od strony Peloponezu nie ma za bardzo jak podjechać, bo akurat trwa przebudowa nabrzeża lub tam gdzie jest dostęp nie ma dobrej ekspozycji mostu, zabytkowe fortyfikacje skąd byłby ładny widok również zamknięte Jedziemy zatem na drugą stronę.





Tu już znacznie lepiej z dostępem, choć niestety forteca też zamknięta na amen, ale i tak widoczek mamy niezwykły.















Wspaniała konstrukcja na mimo wszystko sejsmicznym terenie, z takiego bliska jest ogroooomny, pylony robią niesamowite wrażenie.

Oczywiście jest możliwość skorzystania z alternatywy czyli promu (6,5E osobówki), nawet mamy chrapkę i podjeżdżamy blisko- nawet otworzył "paszczę" jakby chciał nas połknąć, ale jednak się nie decydujemy i wracamy znów mostem Z tego co pamiętam na forum, ktoś zaliczył zarówno most jak i prom.





To było niezapomniane przeżycie. Potem jeszcze 2x próbujemy, któregoś późnego wieczora zaliczyć nocne zdjęcia oświetlonego mostu, ale niestety wyjątkowo za naszego pobytu, nie jest tak efektownie podświetlony.
Na pociechę zostają fajnie podświetlone liczne wiatraki na szczycie pasma górskiego, jednak zdjęcie smarfonem nie wychodzi.

"Nasze" Meteory nie były tak widokowe, tonęły w chmurach po całonocnej ulewie. Dlatego też z wielką przyjemnością zwiedziliśmy trzy z tamtejszych monastyrów. A u Ciebie podziwiam urokliwe panoramy.

dangol napisał(a):"Nasze" Meteory nie były tak widokowe, tonęły w chmurach po całonocnej ulewie.

Jak dla mnie to też ma swój urok, chyba, że całkiem byłyby nie widoczne to uroku nie ma

dangol napisał(a):A u Ciebie podziwiam urokliwe panoramy.

-----

Należy się przy tym wyjaśnienie tytułu relacji:
wizyta w Meteorach to właśnie ten "+" w tytule relacji zaraz do PELO...

To jeszcze zanim pojedziemy całkiem na południe Pelo, na repetę krótki filmik z mostem:

Wypoczęci po tym luźnym dniu, bo jeszcze po powrocie zalegamy na basenie, planujemy dalszą podróż na kolejny dzień.
Chcemy jechać na południe Pelo; na południe gdzie atrakcji jest wyjątkowo dużo. Tak w sumie nie mamy upatrzonego konkretnego celu, postanawiamy po drodze zadecydować, bo nie wiemy nic jak długo nam przyjdzie jechać.
Żeby zdecydować po drodze, jaki kierunek wybieramy do zwiedzania decydujemy się na drogę jak na mapie i podczas postoju tutaj na parkingu (tankowanie, posiłek, kawa), decydujemy gdzie pojedziemy, co zaznaczyłem już na mapie



Oceniamy, że jednak do Monemvasi czy Mani będzie za daleko + jeszcze taki sam powrót, dlatego wybieramy Voidokilię, która na południu i tak była nr 1. Poza tym stąd jednak bliżej w powrotną drogę.

I tak sobie gnamy autostradą w kierunku Kalamaty, już same widoki w ciągu tej autostrady robią wrażenie, szczególnie liczne pasma górskie z okazałymi szczytami. Dodatkowo oba pasy autostrady rozdzielone są miejscami pięknie kwitnącym kwieciem. Dzięki temu, że autostrada jest poprowadzona prawie do samej Kalamaty (250km) udaje się w dość szybkim tempie połknąć te km, tym bardziej że jest ona zupełnie pusta, ale ostatnie 60km bardzo się dłuży, tutaj już spory ruch i droga jest miejscami bardzo kręta. Dodatkowo po drodze jeździ sporo maszyn rolniczych, to jakby zagłębie oliwkowo-pomarańczowe, bo takie mijamy gaje.

Przejeżdżając na wysokości wodospadu Polylimnio stwierdzamy, że weźmiemy go na powrocie i kierujemy się w kierunku plaży Voidokilia.
Odkąd pierwszy raz usłyszałem tę nazwę, nie mogę się nadziwić, że to w Grecji i zawsze nazwa ta przywodzi mi na myśl film Walkiria

Bardzo nam się podoba końcowy dojazd do plaży, przez gaj oliwny wąską na jedno auto drogą; po drodze mijamy przydrożny bar, który bardzo przypada nam do gustu i na powrocie na pewno go zaliczymy.
Dojazd do miejsca parkingowego to już szuter lub piach. Stoi pełno samochodów co nie napawa nas optymizmem.
Pierwsze spojrzenie również bez zachwytu.





Jednak im dalej "w las" tym jest zdecydowanie lepiej; laguna i plaża jest ogomna, wydawała mi się zdecydowanie mniejsza; na szczęście większość ludzi przebywa zaraz przy części parkingowej. My idziemy na sam koniec po drugiej stronie.
Piasek zdążył się już bardzo mocno nagrzać, nie idzie po nim chodzić więc brodzimy przy brzegu

Robi się naprawdę ładnie





Jednak najlepszych kształtów Voidokilia nabiera z góry kiedy wejdzie się nieco wyżej; przy parzącym piasku nie jest to naprawdę łatwe, ale muszą ją zobaczyć od góry i wspinam się do jaskini Nestora. Z czasem piasek ustępuje krzakom mniejszym i większym, w których jak się okazuje czają się żmije Jednak piękne widoki sprawiają, że szybko się o tym zapomina





To chyba był rekordowy wbieg z plaży do jaskini, na szczęście tam od zupełnie otwartego morza zawiewa przyjemna bryza.





Naprawdę trudno oderwać wzrok od tego cudu przyrody, być tam i nie zobaczyć plaży od góra to wielka strata. Można oczywiście wejść jeszcze wyżej do ruin twierdzy, ale bardzo zaschło mi już w gardle, a nie wziąłem nic do picia. Kopara wciąż wysycha, bo szczena opadła do samej ziemi



Bardzo fajnie kontrastuje kolor otwartego morza z kolorem laguny.







Oczywiście schodząc w dół ma się przed oczami znów całą plażę i naprawdę, trudno oderwać wzrok i przestać robić zdjęcia.





Dobre 60 metrów od brzegu dalej jest tylko do kolan, więc świetna sprawa dla dzieci i osób nie umiejących pływać.







No więc korzystamy do woli z uroków wspaniałego turkusowego i ciepłego morza

Też bym korzystał ilewlezie...
Piękne miejsce - podoba mi się za każdym razem , gdy pojawia się w relacji...
Coś mi się przypomina ,że wejście na wzgórze jest łatwe - gdy ma się odpowiedni ubiór...
Muszę zaglądnąć jeszcze raz do relacji Danki , żeby nie powielić błędu...

CROberto napisał(a):Coś mi się przypomina ,że wejście na wzgórze jest łatwe - gdy ma się odpowiedni ubiór...
Muszę zaglądnąć jeszcze raz do relacji Danki , żeby nie powielić błędu...

A chodzisz na co dzień latem w sukienkach długości maxi?

Kiedy widzę ilość przejechanych kilometrów w niektórych odcinkach tej relacji, na samą myśl zaczyna mnie boleć kręgosłup. Ale za tą plażą mocno zatęskniłam...

Meteory - rozbudziły wiele cudownych greckich wspomnień z podróży poślubnej sprzed ćwierć wieku...