W zeszłym roku był jeden Milos, w 2014 kolejnych 10 wysp.

longtom napisał(a):
Uprasza się o ciszę
Śpimy.

cd po pobudce.

Z niezmienną uwagą śledził będę ciąg dalszy


Szeptem pozdrawiam
Piotr

longtom napisał(a):Czy to nie było tak, że mieliście jeden paszport, a drugiego nie.
Ktoś coś takiego opisywał.

To byliśmy my i to właśnie tak było.
W tamtą stronę pokazywaliśmy paszport i dowód, z powrotem, już spokojni, dwa dowody.

Nie ma już chyba w nie poradzieckiej Europie kraju, do którego nie można by na dowód wjechać... no może Kosovo . Z jednej strony fajnie, ale z drugiej, po Przygodę trzeba trochę dalej się wybierać

Moi znajomi w 2012 wjechali do Cro na dowody NIEWAŻNE od kilku miesięcy . O tym, że tak jest, dowiedzieli się dopiero przy kontroli granicznej...
Zobowiązanio ich jedynie to tego, żeby wracali tym samym przejściem

Jesteśmy z kuzynem po białych kapliczkach, białym monastyrze i białych obłokach - ale 20.białych maziaji to jest najprawdziwsza BIAŁA POEZJA

Pozdrawiam!

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):szybko się umyliśmy i ruszyliśmy na bitolski Monciak czyli ulicę Širok Sokak.

Wiesz, że "sokak", to ulica? Po turecku.

Teraz już wiem
Dziękuję.

piotrf napisał(a):Szeptem pozdrawiam
Piotr

Powoli się wybudzam.

pzdr

kulka53 napisał(a):

longtom napisał(a):Czy to nie było tak, że mieliście jeden paszport, a drugiego nie.
Ktoś coś takiego opisywał.

To byliśmy my i to właśnie tak było.
W tamtą stronę pokazywaliśmy paszport i dowód, z powrotem, już spokojni, dwa dowody.

Moja skleroza coś dziś nie w humorze.
Okazuje się, że jednak się jej nie poddaję

dangol napisał(a):Moi znajomi w 2012 wjechali do Cro na dowody NIEWAŻNE od kilku miesięcy . O tym, że tak jest, dowiedzieli się dopiero przy kontroli granicznej...
Zobowiązanio ich jedynie to tego, żeby wracali tym samym przejściem

I gdzie te czasy, gdy czechosłowaccy celnicy termosy rozkręcali w czasie kontroli granicznej
To se ne vrati
Miejmy nadzieję.

plavac napisał(a):Jesteśmy z kuzynem po białych kapliczkach, białym monastyrze i białych obłokach - ale 20.białych maziaji to jest najprawdziwsza BIAŁA POEZJA

Z białego, zaśnieżonego dziś Poznania dla Ciebie i Kuzyna piosenka zespołu Biały Guzik.

pzdr

.
Jednak prawdziwe łóżko to wspaniały wynalazek
Po prawie trzech tygodniach spania w namiocie bądź w samochodzie, rano stwierdziliśmy to zgodnie.
Do tego klima zapewniła komfortową temperaturę. Śniadanko zjedliśmy niespiesznie i ruszyliśmy na podbój Bitoli. Wypatrując śladów Dangoli ruszyliśmy Širokim Sosakiem w dół



w kierunku placu Magnolia. Na placu wita nas pomnik Filipa II Macedońskiego, założyciela miasta Bitola (antyczna Heraclea Lyncestis, ruiny leżą 2km od aktualnego centrum).



Na pierwszym planie Filip i fontanna symbol Słońca Werginy.
("Zarówno Grecja jak i Macedonia uważają słońce z Werginy za swój symbol narodowy, z tym że w Światowej Organizacji Własności Intelektualnej zastrzeżony jest jedynie dla Grecji i takie słońce na niebieskim tle jest godłem współczesnej Macedonii – regionu Grecji. Uznanie przez parlament Macedonii za oficjalny symbol narodowy słońca z Werginy na czerwonym tle wywołało protesty Grecji, zmieniono więc stylizację symbolu na fladze państwowej, ale czasem starsza wersja flagi też się pojawia . Z kolei w greckiej Macedonii spotkaliśmy się z napisami na samochodach, że cała Macedonia jest grecka!" pisze Dangol w swojej relacji.)
W głębi wieża zegarowa i, już po drugiej stronie rzeczki Dragor, meczet Ishak.



Bliżej, wśród zieleni placu Magnolia stoi drugi bitolski meczet,



meczet Yeni.



To nasze pierwsze, na wyciągnięcie ręki, meczety. Tym bardziej jesteśmy rozczarowani, że oba są zamknięte na głucho. Brudne i potłuczone szyby sugerują, że nie są użytkowane i czekają na remont.



W parczku obok wieży zegarowej



stoi jeszcze pomnik poległych za suwerenność (?).





Na razie park Magnolia opuścimy i zwiedzimy pobliską cerkiew św. Dymitra.



cdn

longtom napisał(a): Z białego, zaśnieżonego dziś Poznania dla Ciebie i Kuzyna piosenka zespołu Biały Guzik.

Dzięki Kraków nadal wiosenny ... Ale o białym kwiecie konwalii może kiedyś zaśpiewam Ci osobiście
A teraz wracam na 19 stronę

longtom napisał(a):Już wiemy skąd, w zeszłym roku, przyszły Kulki.

Kulki > Sykia > Longtomy > Sykia ...

Dzielni jesteście ! Sykia lądem i Sykia wodą ! Prawdziwe na-syce-nie

longtom napisał(a):Za chwilę wypłyniemy na przestwór Morza Egejskiego...

..Jeśli nie porwie go wiatr i fala

Pięknie tam. Nie dziwię się, że ta pozorna monotonia skał i wody wciąga ... na głębię ...

Pozdrawiam

plavac napisał(a):

longtom napisał(a):Za chwilę wypłyniemy na przestwór Morza Egejskiego...

..Jeśli nie porwie go wiatr i fala

Pięknie tam. Nie dziwię się, że ta pozorna monotonia skał i wody wciąga ... na głębię ...

Pozdrawiam

No i właśnie po to są te kamienie , jako dodatkowy balast stabilizujący



Pozdrawiam
Piotr

plavac napisał(a): Ale o białym kwiecie konwalii może kiedyś zaśpiewam Ci osobiście

Byłoby fajnie

plavac napisał(a):
Pięknie tam. Nie dziwię się, że ta pozorna monotonia skał i wody wciąga ... na głębię ...

Codzienne odkrywanie kolejnych miloskich "hitów" dostarczało nam wiele radości, a czasami i satysfakcji.

piotrf napisał(a):No i właśnie po to są te kamienie , jako dodatkowy balast stabilizujący

Jak by to było pięknie, jakbym kamienie musiał brać do kajaka, aby go dociążyć.

pzdr

.
Aby dojść do cerkwi św. Dymitra trzeba z placu Magnolia skręcić w wąską uliczkę 11 Oktomvri.
Cerkiew została zbudowana w 1830 r. ze składek mieszkańców, po uzyskaniu zezwolenia od władz tureckich.



Dzwonnicę wybudowano dopiero w 1 poł. XX w.



Mimo, że nie jest to zabytek bardzo starodawny, robi jednak duże wrażenie.



Szczególnie ogromny (wg różnych źródeł największy na Bałkanach lub największy w ogóle) ikonostas.

Wyposażenie świątyni nie szokuje (jak w Meteorach) bogactwem, ale bynajmniej nie jest skromne.



Z robieniem zdjęć musiałem się trochę tajniaczyć , więc są średniej jakości.



W świątyni było pustawo. Nie każdy ma takie szczęście jak Dangola, aby zobaczyć w cerkwi ślub.



Największe wrażenie w cerkwi wywołał na mnie fresk w świątynnych krużgankach.
Tam na końcu, za zakrętem.





Z podobnym motywem spotkaliśmy się również w Meteorach.



Już w Polsce udało mi się znaleźć nieco informacji (na stronie Muzeum Historycznego w Sanoku) na temat ikon o takiej tematyce.

ikona jest oczywiście również ze zbiorów tego muzeum.


"Sąd Ostateczny (ikona z XVII w. z miejscowości Lipie, parter, IV sala) – należy do ulubionych tematów zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Źródłami literackimi są dla niego różne fragmenty Starego i Nowego Testamentu oraz pisma apokryficzne. Sąd Ostateczny inaczej określany jako Paruzja – powtórne, ostateczne przyjście Chrystusa-Sędziego – zamyka historię świata. Sztuka Kościoła ortodoksyjnego w przeciwieństwie do sztuki zachodniej wypracowała sobie jeden kanoniczny typ tego wyobrażenia obowiązujący aż do XIX w., a wzbogacany jedynie o szczegóły. Na przedstawienie składa się szereg scen o układzie strefowym i wertykalnym, które muszą być rozpatrywane kolejno w celu zrozumienia treści całego obrazu. Historię Sądu Ostatecznego należy czytać od góry, gdyż tu się ona zaczyna. W dniu Sądu, który będzie zarazem końcem świata, aniołowie zwiną rolkę (księgę) nieba, gdyż to materialne niebo nie będzie już potrzebne, a wtedy dzień zrówna się z nocą. Poniżej widzimy Chrystusa-Sędziego na majestacie, siedzącego na tęczy w świetlistej mandorli, pśoród aniołów trzymających Arma Christi, symbolizujące odkupienie na krzyżu. Poprzez sposób przedstawienia Chrystusa, który występuje tu z obnażoną piersią, ukazując rany, a nie w płaszczu Pantokratora, uwaga zwrócona zostaje bardziej na ideę Odkupienia, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia, niż groźby sądu i potępienia. Taki sposób redakcji tematu Sądu nie byłby możliwy, gdyby nie Unia Kościołów. Najbliżej Sędziego stoją najwięksi orędownicy grzesznej ludzkości – Bogurodzica po prawej i św. Jan Chrzciciel po lewej, tworząc razem z Chrystusem grupę Deesis. Poniżej na długich ławach (stalle) zasiadają przybyli na Sąd apostołowie. W centrum obrazu znajduje się Etimasia – tron przygotowany na powtórne przyjście Chrystusa. Etimasia ma podwójne znaczenie, gdyż z jednej strony wskazuje na Chrystusa jako Sędziego, a z drugiej jako Władcę, a jednocześnie jest ona symbolem Trójcy Świętej (tron utożsamia się z Bogiem, krzyż z Chrystusem, a Ewangelię z Duchem Świętym, gdyż jest to księga, która powstała pod Jego natchnieniem). Na tronie, adorowanym przez pierwszych rodziców, leży Ewangelia, krzyż, czasem narzędzia Męki i gołąb – symbol Ducha Świętego. Pod Etimasią klęczą w gestach błagalnych pierwsi rodzice. Za Adamem i Ewą stoją dwie grupy postaci – po prawicy Chrystusa grupa zbawionych (prorocy, apostołowie, męczennicy, itd.), po stronie lewej Mojżesz prowadzi narody potępione (Grecy, Turcy, Tatarzy, Żydzi, Niemcy, Lachy), wskazując na wzgardzonego przez nie Zbawiciela i popełnione błędy doktrynalne. W następnej strefie znajduje się ujęte w mury ogrodu Łono Abrahama, czyli wyobrażenie raju, w którym zasiadają Maria, w otoczeniu aniołów, i Dobry Łotr oraz trzy starotestamentowe postacie – Abrahama, Izaaka i Jakuba. U wejścia do rajskiego ogrodu widzimy św. Piotra, któremu Chrystus przekazał klucze do raju, prowadzącego rzesze zbawionych. Przedstawienie przeciwległe obrazuje, jak na dźwięk trąb archanielskich umarli powstają z grobów, by podążyć na Sąd. Spod tronu wyłania się ręka Boża trzymająca Psychostasis (wagę dusz). W tej strefie zapada decyzja co do przyszłych, wiecznych losów każdego człowieka. Stojący obok archanioł Michał jako “rzecznik ludu bożego” walczy z diabłami próbującymi przechylić szalę na swoją stronę. Do wagi sięga ogień piekielny ukazany tu pod postacią rzeki ognia porywającej potępione dusze do paszczy potwora – piekła, wewnątrz którego siedzi Lucyfer trzymający na kolanach Judasza lub Antychrysta. Po obu stronach ognistej rzeki ukazane są komory piekielne, cierpienia, jakie spotykają grzeszników oraz przewinienia, za które zostali potępieni. Zobrazowane są tu m.in. takie grzechy, jak: lenistwo – ksiądz, który nie wstaje rano, by odprawić nabożeństwo; nieuczciwość – karczmarka dolewająca wody do wina; oszustwo w grze w karty. Na ikonie pojawiają się także napisy będące objaśnieniem poszczególnych wątków narracyjnych."


Tak sobie myślę, że Bosch przed namalowaniem swojego Sądu Ostatecznego, musiał takie ikony oglądać.

Wyszliśmy na zewnątrz. Tu już ognie piekielne nam nie zagrażały.



A nawet zostaliśmy pobłogosławieni, przez siedzącego w cieniu drzewa popa.

Podbudowani na duchu ruszyliśmy na dalsze zwiedzanie.

cdn

longtom napisał(a): A nawet zostaliśmy pobłogosławieni, przez siedzącego w cieniu drzewa popa

Mo kto to miał szczęście .
Na nas pop nie zwracał uwagi, mial przecież aż dwie młode pary, więc po co mu była stara...
A co do ślubu w cerkwi, to faktycznie dzięki temu zapamiętamy Bitolę chyba na zawsze, bo to przecież pierwszy taki ślub, jaki oglądaliśmy na żywo. Na kilka śpiewnych prawosławnych liturgii udało nam się trafić zarówno w Grecji (ale Krecie, nie na Peloponiezie) jak i w Rumunii, ale na ślub jak dotąd tylko w Macedonii . W rumuńskich monastyrach napatrzyłam się za to na sąd ostateczny tyle razy, że już się boję...

Fajną pogodę mieliście w Bitoli, mozaiki na pewno wyglądały wtedy fantastycznie! Tego, że nie zobaczyłam Heraklei, wciąż żałuję (o wiele bardziej niż zamkniętych meczetów ), mam nadzieję że Wam się udało i pokażesz to na fotkach

longtom napisał(a):...rozpościera się ...
wspaniała ławica kolorowych kamieni.

Dziś chyba nadrobimy wczorajsze braki (...) w pozyskiwaniu pamiątek.

Przepiękne otoczaki ! Ile wywrotek przywieźliście ?

Pozdrawiam

P.S. A kątem oka widzę monastyr ... też z kamienia !

Ikonostas imponujących rozmiarów


Pozdrawiam
Piotr