W zeszłym roku był jeden Milos, w 2014 kolejnych 10 wysp.

Brzegi dość ostro wyglądały, ale rozumię, że DALIŚCIE RADĘ?

tony montana napisał(a):Brzegi dość ostro wyglądały, ale rozumię, że DALIŚCIE RADĘ?

Też o tym pomyślałem.

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):Brzegi jednak nie zachęcały do lądowania.

Ale całkiem ładne są.

Też sobie pooglądaliśmy


z bezpiecznej odległości.

tony montana napisał(a):Brzegi dość ostro wyglądały, ale rozumię, że DALIŚCIE RADĘ?

Lądować nie lądowaliśmy, nie chcieliśmy kajakiem tych skalnych żyletek uszkodzić.

Vjetar napisał(a):Też o tym pomyślałem.

Widać, że obaj z Trójmiasta.

pzdr

longtom napisał(a):Po drodze czekała nas jeszcze przygoda. Siedziała na środku drogi, niechętnie podfrunęła na pobocze i poczekała aż zrobię jej zdjęcie.

To musiało być zaskoczenie, siedzący na środku drogi taki ptaszek. Wspaniale się zaprezentował.
Raz w życiu widziałam sowy jesienią (rodzice z dwójką już podrośniętych dzieci). Widok niezapomniany, to są spore ptaki.

Lidia K napisał(a):Raz w życiu widziałam sowy jesienią (rodzice z dwójką już podrośniętych dzieci). Widok niezapomniany, to są spore ptaki.

Pamiętam, że wklejałaś fotki.
Z okna robiłaś zdjęcia.

pzdr

W czasie wiosłowania ręce się napracowały, więc aby było sprawiedliwie i nogi też trochę popracowały, postanowiliśmy wybrać się również na spacerek. Postanowiliśmy odwiedzić wypatrzone w czasie przedwczorajszego rejsu Renią kapliczki-pustelnie;
Kato (na dole) Kimisi Theotokou zaśnięcia Matki Bożej (XVIIIw.) i Pano (na górze) Kimisi Theotokou (XVw.). Obie pustelnie wybudowano przez mnichów z pobliskiego Patmos.



Ta bliższa drogi i cywilizacji Kato Kimisi Theotokou zamieszkana była jeszcze kilka lat temu przez mnicha Philipposa.





Mnich Philippos przeprowadził się tu z samotni Pano Kimisi Theotokou na stare lata gdyż było tu bardziej luksusowo. Zaledwie kilka kroków dzieliło go od źródełka z chłodną wodą.



I do tego miał na wyłączność całkiem fajną plażyczkę.



Ruszyliśmy do drugiej samotni.



Lekko pod górkę, elegancka ścieżka prowadziła nas do celu.



Potem zrobiło się stromiej.



Upał był potężny.







Gdy zobaczyliśmy, że przy drugiej kapliczce prowadzone są jakieś prace budowlane stwierdziliśmy, ze dalej nam się nie chce iść.







Widoki, jak wszędzie na Lipsi wspaniałe, wynagradzały wysiłek.
Powoli idąc w dół mogliśmy się nimi rozkoszować.





Tam byliśmy dwa dni temu.



Teraz naszym celem, było znalezienie skrawka cienia, aby trochę odsapnąć.

cdn

longtom napisał(a):Ruszyliśmy do drugiej samotni.

Miła dróżka.

Pozdrawiam,
Wojtek

longtom napisał(a):Upał był potężny....

...ale widoki wspaniałe

Pozdrawiam

longtom napisał(a): Widoki ......
Powoli idąc w dół mogliśmy się nimi rozkoszować.

Miło, że nie wszystkie zachowałeś dla siebie

longtom napisał(a):Gdy zobaczyliśmy, że przy drugiej kapliczce prowadzone są jakieś prace budowlane stwierdziliśmy, ze dalej nam się nie chce iść.

... to już jest skandal, żeby do sezonu turystycznego nie być przygotowanym i prowadzić w tym czasie prace budowlane ... i jak w takich warunkach zwiedzać i wypoczywać ... ...
Pozdrawiam.

Franz napisał(a):Miła dróżka.

Jak dla Ciebie, to chyba trochę za płaska.

ajdadi napisał(a):...ale widoki wspaniałe

Bez dwóch zdań.

ASIULA HK napisał(a):

longtom napisał(a): Widoki ......
Powoli idąc w dół mogliśmy się nimi rozkoszować.

Miło, że nie wszystkie zachowałeś dla siebie

Nawet trochę jeszcze mam.

kmichal napisał(a):... to już jest skandal, żeby do sezonu turystycznego nie być przygotowanym i prowadzić w tym czasie prace budowlane ... i jak w takich warunkach zwiedzać i wypoczywać ... ...
Pozdrawiam.

Jakoś przeboleliśmy.

pzdr

Trochę cienia, do którego dostęp, musieliśmy wynegocjować z autochtonką,





oraz butla z wodą pozwoliły nam trochę odżyć.
Mogliśmy ruszyć w drogę powrotną.



Nie byliśmy sami.





Kolorowe rośliny zachęcały do robienia zdjęć.







Podobne poskręcane gałęzie przywieźliśmy w zeszłym roku z Milosa.





Pokazał się nawet arum italicum, a może arum creticum



Stromo tam było.







Wygląda jakby się roztrzaskał spadając w dół.



Motywy zdjęć nieco się powtarzały.



Ale powoli wracaliśmy do punktu startowego.







Pojawił się również kolejny cel wycieczki.



A jaskinię sobie podarujemy.



Auto czekało, o dziwo się nie rozpuściło.



Drogowskaz nie był nam już potrzebny.



cdn

No pięknie
Mam coraz większy mętlik w głowie
Kusisz tymi fotkami

longtom napisał(a):Trochę cienia, do którego dostęp, musieliśmy wynegocjować z autochtonką,

Ciekawe czym ją przekupiliście .

A to chuligani!
Przewrócili drogowskaz!

I to .... POLANIE