Peljeśac i Vis 2014 - zabawa w kotka i myszkę z AccuWeather

Brač, mimo już wielu wyjazdów do Chorwacji, był dla nas czymś zupełnie nowym - zaczynając od przeprawy promowej po odnajdywanie niesamowitych miejsc na wyspie. Byliśmy w maleńkiej miejscowości Povlja, która nas niesamowicie urzekła i była strzałem w dziesiątkę jeżeli chodzi o odpoczynek, plażę Ticja Luka, knajpki itd. Do tego trafiliśmy na fantastyczny apartament (chętnie podam kontakt, gdybyście kiedyś rozważali pobyt na Braču). Podsumowując: było super, przezornie wszędzie zabierałam ze sobą wodę i jedzenie, choć w tym roku na żadnym pustkowiu nie utknęliśmy W dniu wyjazdu ryczałam co 15 minut
Powyższe zdjęcia - przepiękne! Już nie mogę się doczekać kolejnych Twoich wpisów

NIEZAWODNY TRPANJ

Mówią, że najwięcej słonecznych chwil w roku doświadczymy na Peljeścu w Borku - Dingaću..
Ja obstaję jednak przy Trpanju

Kolejny poranek - budzi mnie potężne kichnięcie , a potem cała ich salwa
Mąż złapał katar, czyli...katastrofa Dla faceta katar to poważna choroba.

Postanawiam wyrwać go z łóżka do Trpania.
"No chodź, poleżysz sobie w cieniu palmy, ja się wykąpię i poopalam, co za różnica gdzie zalegasz z tym katarem"

Dał się namówić, więc ruszamy, z planem zahaczenia o Podobuće,ze względu na chęć podziwiania przeze mnie widoków po drodze. Mąż , jak to przy cięzkiej chorobie , nie ma chęci na nic, ale jedzie.
W Borje bodajże, łapie go kryzys i chce położyć się i pospać.

W międzyczasie pogoda robi się taka:



Kawałek dalej..




" Po co my właściwie jedziemy do tego Podobuće?"
No tak, brak widoczności oraz lazurów i turkusów odbiera sens odbyciu tej wycieczki. Zawracamy.

Trpanj wita nas tak:





A nie mówiłam, że na słońce w Trpanju zawsze możemy liczyć?

Jak tu pusto..Turystów ,oprócz nas nie widać, nieźle, choć trochę nostalgicznie..





Zbliża sie pora lunchu, więc obieramy kurs na polecaną nam konobę "Stari Ribar", niedaleko hotelu.
We wnętrzu pusto i ciemno, ale jest klimatyczne patio...również puste



Z ciemności wyłania się właściciel, wypisz wymaluj - stari ribar
Mówi że otwiera o 18 tej ,jak zresztą większośc konob w miasteczku...Co za rozczarowanie..
Pytamy ,czy orientuje się jakoś w tej pogodzie, a on na to, że przez kolejne dni będzie puno sunca
I to było jedno z dwóch źródeł ,które poprawnie przewidziały pokieraną pogodę w trakcie naszych wakacji w 2014.
Z braku alternatywy, jemy pizzę w kafejce na rogu przy promach, niezbyt godna uwagi jednak..
No to pora na camp Vrila, a raczej plażę przy nim.
Jak zwykle, to miejsce daje mi dużą dawkę doznań estetyczno- emocjonalnych..






Stan ekstazy wzmaga fakt, że jesteśmy prawie sami w tym raju.






Jest to jedna z najwyżej uplasowanych plaż w moim rankingu

Mąż, tak jak mu obiecałam, uderza w kimono pod palmą, ja w tym czasie dokonuję inspekcji geologicznej, czyli oddaję się swojej fascynacji wszelką odmianą kamlotów. Na tej plaży nie są one zbyt fascynujące, ale ja zawsze znajdę te pół kilo do załadowania do bagażnika..




Budzę małżona i namawiam na spacer na pobliski wzgórek do pewnego miejsca kontemplacji.
O dziwo, ochoczo rusza ze mną, chyba mu rekonwalescencja w cieniu palmy posłużyła.

Po wyjeździe z campu, za boiskiem i placem zabaw skręca się w prawo i tam już ścieżka prowadzi pod górkę na przemiły trakt spacerowy z widokiem na coś, co podobno jest leczniczym błotkiem..





Cisza i spokój ,leniwe popołudnie, cykady zaiwaniają, zaczynam łapać jakąś transcendencję





Postanawiamy dotrzeć do tych osławionych błot, jedyna żywa napotkana dusza kieruje nas schodami w dół do takiego miejsca:





Niby ładnie, ale coś tu nam nie pasuje..gzy jakieś wredne tną gdzie popadnie i poczucie transcendencji coś się rozpłynęło..Stwierdzamy, że poszukamy tych błot innym razem.
No i słusznie, bo czas poleciał, a my jesteśmy umówieni na pekę w Panoramie na 17tą

Idąc do auta widzimy, że to zdecydowanie pora siesty, nawet sport nie porywa o tej sielsko - anielskiej porze..



Po drodze do Orebića wpadamy do Potomje zakupić 5 litrową butlę bielo stolno, bo to naprawdę schodzi szybko
Pani w winiarni mówi, że wszędzie są powodzie i osunięcia gruntu, tylko na Peljeszczaku będzie ładnie..jeszcze przez chwilę Jak to przez chwilę? Dopiero od 3 godzin jest ładnie

Krótki chillout, toaleta i pędzimy za Samostan na kolację.

Nasza hobotnica jest już, biedaczka, poddawana obróbce cieplnej:




To zdjęcie zawsze totalnie mnie rozbawia, na tym polega część imprezy w Panoramie



Nadciąga przystawka - carpaccio z tuńczyka z truflami Baaardzo polecam wytrawnym koneserom, I love it



W oczekiwaniu na danie główne niemożliwością jest powstrzymać się od sfocenia tak bardzo znajomych widoków, np jachtu rosyjskiego miliardera, który zrósł się z krajobrazem..



...i tym podobnych:






A to zdjęcie ,z kolei, mnie rozczula i przenosi do jakiejś bajki z dzieciństwa..Właścicielka, w zaawansowanej ciąży idzie z córeczką i wiaderkiem, chyba na...trufle



A oto nasza hobotniczka, koniec skali, niebo w gębie




Żegnamy się z Panoramą i wzgórzem widokowym i Św Eliaszem.










A więc udała nam się kolacja z peką, przy pięknej pogodzie ,chociaż wczorajszy rekonesans przy rezerwacji na to nie wskazywał..
A i dzień, który zaczął się kichą ( nie mylić z kiśą ) przeksztalcił się w ten wymarzony.
Na Trpanj zawsze można liczyć

Wznowienie serialu

Aby skrócić i nie epatować dłużyzną zamiast tradycyjnego odcinka filmik.
Tylko po to, aby pokazać pustki na znanych plażach i ich prawdziwe piękno poza sezonem.

Tych kamolków tylko pół kilo
Przecież nie wracaliście z Chorwacji rowerem . . .

Czekamy zatem na filmik


Pozdrawiam
Piotr

Pół kilo z jednej plaży ,zatem pod koniec urlopu wraca około 40 kg

Filmik,mimo moich wysiłków nie przechodzi,bo za duży format, więc wkrótce powrócę do klasycznych załączników.

Po powrocie z Chorwacji pod koniec września tego roku, ciężko jest mi zmobilizować się do ukończenia relacji z 2014...Głowa pełna wrażeń po ostatnim wyjeździe, ale też jakiś opór ,żeby oglądać zdjęcia z raju teraz, kiedy do wyjazdu jakieś ..280 dni

W tym odcinku pożegnam Peljeśac, aby wreszcie wyruszyć na Vis...

OSTATNIE CHWILE NA PÓLWYSPIE ...

...to wymarzona bajka - pogodowa, jak też pod względem komfortu "ludziowego" na plażach

W ramach pożegnania odwiedzamy ,trochę truchtem , te ulubione - Vrilę, Extavaganzę i Divną:

Na wszystkich jesteśmy sami ,lub prawie sami

Wieczorem krótkie pożegnanie z Orebićem i naszymi gospodarzami, bo nazajutrz o 6.15 prom z Trpanja zawiezie nas na mainland, skąd pognamy do Splitu ,aby zaokrętować sie na Petarze Hektorowiću...Ahoj, przygodo

Trochę mi się załączniki wymieszały, bo wyszłam z wprawy , ale większośc z was i tak rozpozna miejsca..

taka pusta Divna to ja rozumiem, w lipcu niestety nie mogliśmy liczyć na pustki, dlatego niespecjalnie nas zachwyciła
Estavagancę też odwiedziliśmy i pomimo sezonu było kameralnie

czekam zatem na Vis, zupełnie mi nieznany kawałek Chorwacji...

Katerina napisał(a):TRASA - JEDYNY SŁUSZNY KIERUNEK: POŁUDNIE
No tak, ale jak na początek ,to na południe Polski...a daleko nam do tego południa , bośmy z Trójmiasta..

Witam Sąsiadów. Jeszcze jakieś 15 lat i będzie płynny przejazd.

Pzdr

A VISit to VIS

No i nadejszła wiekopomna chwila... Obieramy kurs na Vis, ale najpierw na Trpanj, gdzie docieramy o 6tej rano w całkowitych ciemnościach. Zimno sakramencko. Kupujemy bilety i pokładujemy się na promie do Ploće.
O tej porze, to ja wcześniej Trpanja nie widziałam, więc kontempluję.





Świta powoli, a my czekamy aż prom wystartuje. Jest 6.15, a więc już czas...Jednak nic się nie rusza..Z górnego pokładu obserwujemy jak na dole dziewczyna i chłopak deliberują o czymś z członkami załogi. po czym dziewczyna zbiega z promu i galopem rusza wzdłuż rivy, po czym znika za rogiem. Chłopak zostaje i nerwowo kontynuuje rozmowę z obsługą.Mija około 10 minut, a prom stoi.Teraz śladem laski rusza jej chłopak i też znika za rogiem, a prom..trwa w bezruchu Mamy już 15 minut opóźnienia
Ok, wraca dysząc chłopak z reklamówką, w której..chyba jakiś laptop się rysuje, za nim biegnie laska z językiem do pasa, ufff ale napięcie. Wsiadają, wszyscy bijemy brawo, bardziej załodze za ich wyrozumiałość i dobra wolę - czekali na tych zapominalskich 20 minut!
Ruszamy,zostawiając Peljeśac na rok





Chciałam podziwiać wschód słońca z tarasu na pokładzie, ale nie dało się - pioruński ziąb,a więc kima w bufecie.

W Ploće aprowizacja w Lidlu - przecież jedziemy na najbardziej oddaloną na zachód hrvatską wyspę, czyli na koniec świata, kto wie
co nas tam czeka To był dobry pomysł ,bo trafilam na limitowaną serię ...Dingaća - za 29 Kn butelka, który okazał się hitem!!
Nie wiedząc jeszcze jaki skarb kupuję, wzięłam kilka butelek.

Dyrdamy Jadranką do Splitu,pora wczesna, ja nieprzytomna po pobudce o 4 rano, więc znowu uderzam w kimono.Pogoda wyśmienita, czyżby to koniec pogodowej szarpaniny nerwów? Za wiele czasu nie mamy, bo na 11tą musimy być w Splicie.

A tam juz czeka na nas ..on

Dlaczego Vis? Bo w poprzednich latach był Mljet, Korćula i Hvar, a więc pora na kolejną dużą, dalmatyńską wyspę
Nieliczne relacje z Visu na forum ( Marsallah'a i Wołka), oraz lektura "Przewodnika po wyspie" Senki Karuzy tylko utwierdzały mnie w przekonaniu, że to kawałek "dzikiego" lądu, który muszę zdobyć. Taki znowu "dziki" to on nie jest, mając na uwadze dwa główne "ośrodki miejskie" Zdecydowałam się na Komiżę, a nie grad Vis na miejscówkę, bo na zdjęciach wyglądała na bardziej kameralną i dotkniętą zębem czasu. Intuicja mnie nie zawiodła - uwielbiam to miasteczko!
Myślę, że mogę darować sobie i potencjalnym czytelnikom rys historyczny i geograficzny wyspy, bo świetnie zrobił to Marsallah.
Skupię się zatem na moich wrażeniach estetycznych i..hedonistycznych przeżyciach

Tak więc, docieramy do Splitu w pięknych okolicznościach przyrody, płacimy 500Kn za "dwie osobe i auto" i dosiadamy Petara Hektorovića - największy trajekt między wyspami i chorwackim lądem.

Na pokładzie niespodzianka.






Chłopcy stroją instrumenty, dęte raczej, chyba będą nam umilać rejs..
Wyposażeni w zimne piwko zajmujemy miejsca w pobliżu. Jeszcze na żadnym promie nie trafiłam na program kulturalno-rozrywkowy
Zaczynają jakimś marszem wojskowym, nie wiem czy to akurat to ,czego pragnęłam...ale zaczynają się rozkręcać.Powoli to miarowe umpa, umpa robi się sympatyczne..Będą tak przez całe dwie godziny?
Okazało się, że tak! Bite dwie godziny ciągnęli, a raczej dęli, dołączyły się do nich jakieś cheerleaderki..



Gdy zaczęli grać Abbę w stylu promenadowym, wszyscy dostaliśmy głupawki i nawet jakieś tańce pasażerowie popełnili
Muzycy stanowili bardzo radosną swobodna grupę, która okazała się być bardzo liczna..Cala orkiestra wojskowa plus girlsy.
Okazało się, że to Mestna Godba Kamnik ze Słowenii, płynie z wizytą kurtuazyjną do innej mestnej godby z Visu Nawet ich potem znalazłam na YouTube








My tu tańczymy, a prom powoli zbliża się do Visu.






Mijamy Prirovo - cypel z klasztorem franciszkańskim, cmentarzem i plażą miejską, wpływamy do portu.
Orkiestra prrzeniosła się na czoło statku i uformowala komitet powitalny .








Na nabrzeżu czekał odpowiednik orkiestry Kamnik w odświętnych strojach - ci z Visu i obie orkiestry połączyły siły
Takiego wjazdu z honorami do Visu nie mogłabym sobie wyśnić! Oszołomiona widokami i fanfarami nawet już zdjęć nie robiłam.

Potem okaże się, że z Kamnikiem spotkamy się jeszcze w Komiży.

No i wreszcie Vis... I to jeszcze z muzyką!

W bardzo dobrych nastrojach zjeżdżamy z promu i dbijamy w lewo, na Komiżę. Po około 2 minutach jazdy jest drogowskaz na Milnę i Komiżę - to jest tzw stara droga,dłuższa, po serpentynach i bardziej spektakularna - o ile dobrze pamiętam ma 17 km.My jednak jedziemy dalej prosto nową drogą - komfortowo i szybko dojeżdżamy do najbardziej spektakularnego jej odcinka, z widokiem z góry na Komiżę i jej zatokę. Nie ma jednak czasu na przystanek w punkcie widokowym i focenie, bo spieszymy się szukać kwaterki.
Jak zwykle, zdecydowaliśmy się nie rezerwować nic uprzednio i zdać się na los, a precyzyjniej - na nos. Kryteria jak zwykle te same - pierwsza,druga linia brzegowa i widok na more.A o to w Komiźy trudno - większość kamiennych domów nad wodą to pustostany, prywatne lokale nie do odnajmu, a jak coś się znajdzie,to np bez balkonu.Drepczemy nerwowo lekko rozczarowani, że będziemy jednak musieli poszukać czegoś w głębi, a zarazem w górze miasteczka, gdzie apartmanów widzieliśmy sporo.
Coś jednak kazało mi obejrzeć jeszcze jedna miejscówkę przy plaży, gdzie właścicielką okazala się starsza pani mówiąca ( i rozumiejąca ) tylko po hrvatsku,która wymieniła jakąś zaporową cenę, a w ogóle to była lekko obcesowa.Gdy spróbowaliśmy ponegocjować, pomachała rękami i powiedziała "Nie, to nie,szukajcie gdzie indziej" . Lekko zdenerwowani poszliśmy do Informacji turystycznej na końcu rivy.Idąc, zauważam ,że centrum Komiży to tętniące życiem knajpianym , rewelacyjne, urocze miejsce.
W informacji pani kiwa głową,że nie mają banku kwater, ale ona ma jedną znajomą ,która odnajmuje apartman, możemy spróbować...
Daje nam nr telefonu,pod którym odzywa się bardzo słabo mówiąca po angielsku kobieta, ale jakoś idzie się dogadać Ma pani balkon? Mam. A widok na morze? A jakże, widok jest. Podaje nam adres, mówi,że będzie stała na ulicy i wypatrywała nas.Ponieważ ciężko było z komunikacją,postanowiłam wejśc do sklepiku z gazetami i dopytać gdzie to jest.Ani pani w sklepiku ani 10 kolejnych osób nie znało tej ulicy,ale w końcu za pomoca kiepskiej , mało informatywnej mapki namierzamy adres.Ki ch...?

Oczom naszym ukazuje się taki oto slumsik



Szczęki nam opadły, ale mamy jeszcze nadzieję, że to nie to, że zły adres..Nic z tego Przed jedną z klatek stoi pani i kiwa do nas z uśmiechem...Nie mamy ochoty oglądać mieszkania, z góry wiemy,że nawet,gdyby był urządzony w stylu exclusive i był za darmo, to go nie weźmiemy. Nie po to człowiek przyjeżdża do najstarszego chorwackiego (założonego przez starożytnych Greków) zadupia, żeby w bloku mieszkać
Tu następuje żałosna scena, której się wstydzę Powiedzieliśmy kobiecie prosto z mostu,że to nie to, czego szukamy i wzięliśmy nogi za pas..Kobieta była bardzo zdziwiona,że nie chcemy rzucić okiem do środka..

Pod wpływem szoku...wróciliśmy bez słowa do starszej pani z zaporową ceną i przyklepujemy deal, wiedząc,że w tej sytuacji o jastogu- homarze w tutejszej słynnej restauracji, możemy już tylko pomarzyć

Idziemy po bagaże...i to jest słaby punkt pierwszej linii brzegowej..Do miasta w obrębie starych wąskich uliczek nie ma wjazdu autem Vanja mówi,że można zaparkować na parkingu (płatnym ) około 250 m w górę od naszej ulicy i znieśc walizy.Tak też czynimy zgrzytając zębami, bo jesteśmy już bardzo zmęczeni po dłuuugim dniu (od 4.30 na nogach), a tu trzeba dygać w górę i dół stromej uliczki ,bo za jednym razem wszystkich bambetli nie dało się zabrać..A jeszcze leżak, parasol balkonowy itd, małżon klnie szpetnie.

Na szczęście widoki z naszej miejscóweczki szybko zmieniają nasz nastrój na euforyczny, a Dingać z Lidla wieńczy dzieło










Kładziemy sie dzisiaj wcześniej po intensywnym dniu, a do snu kolysze mnie szum fal i delikatne grzechotanie kamyczków przy brzegu.Tak blisko Jadrana jeszcze nie mieszkaliśmy - 1 metr

O matko, nikogo nie interesuje relacja z Visu?

Ja wszystko chłone co jest związane z Trpanj ale z chęcią czytam relacje z Visu...