Paryż raz jeszcze.

longtom napisał(a):Bardzo mi się ta paryska, "cmentarna" końcówka podobała
Dziękuję

I ja dziękuję, ale "końcówka" dopiero będzie.
Za jakieś pół godziny.

jan_s1
kolejna fajna relacja

jan_s1 napisał(a):
I ja dziękuję, ale "końcówka" dopiero będzie.
Za jakieś pół godziny.

dobrze że się(przepraszam) na "końcówkę" załapałam

kusi mnie Paryż,
oj kusi

Jolanda napisał(a):
kusi mnie Paryż,
oj kusi

To dobrze - może coś z tego kuszenia się urodzi.

Łaźnie, wino i miłość niszczą nasze życie, ale też łaźnie, wino i miłość składają się na życie.


Epitafium na grobowcu Titusa Klaudiusza Drugiego, I w. n.e.



Może rozbiję nieco kompozycję relacji - jak by nie było paryskiej - ale wspomniane wcześniej dwa epitafia dały asumpt do zajęcia się jeszcze przez chwilę tą formą, nie zawaham się tego napisać, literacką. W żaden sposób nie mogę się przed tym powstrzymać, tym bardziej, że chciałbym pokazać Wam (o ile ktoś jeszcze nie zna) kilka prawdziwych perełek tego gatunku. Czas mamy ku temu odpowiedni i kto chce, niech nazwie ten fragment suplementem do suplementu. Jednocześnie uroczyście obiecuję, że suplementu do suplementu do suplementu nie będzie.

Wszystkim zainteresowanym polecam gorąco jedną małą książeczkę. Jest to zbiór epitafiów z cmentarza fikcyjnego miasteczka Spoon River położonego gdzieś na Środkowym Zachodzie Stanów Zjednoczonych. Napisane są one w pierwszej osobie, jakby przez samych umarłych, zawierając ich skryte myśli, wyznania, oraz własną subiektywną interpretację wydarzeń mających miejsce w miasteczku. Zastosowanie tak niezwykłej konwencji poetyckiej dało równie niezwykły rezultat artystyczny. Tomik nazywa się "Umarli ze Spoon River", a napisał go nazywany autorem jednej książki (choć napisał ich więcej) Edgar Lee Masters.

Oto na próbę epitafium adwokata Johna M. Churcha:


Byłem adwokatem Kompanii Dróg Żelaznych
i Towarzystwa Ubezpieczeń
płacącego odszkodowania właścicielom kopalń.
Żyłem dobrze z sędzią i przysięgłymi,
umiałem trafić do wyższych instancji
by oddalić skargi
kalek, wdów i sierot.
Tak zbiłem fortunę.
Palestra złożyła mi hołd
wzniosłymi słowami czcząc mą pamięć.
Także wieńców przyniesiono mnóstwo -
Lecz szczury wyżarły mi serce,
a w czaszce wąż obrał gniazdo.

Najpiękniejsze epitafia można znaleźć bynajmniej nie na cmentarzach, zgodnie zresztą z powyższym przykładem. Mają one często formę lekką, żartobliwą, a nawet złośliwą, pisane są bowiem dla różnych znanych żyjących osób, a bywa, że ktoś napisze epitafium dla samego siebie. Zdarzają się jednak i autentyczne napisy nagrobne warte upamiętnienia. Oto dwa podobno (nie bardzo w to wierzę) autentyki umieszczone na cmentarzach w Cieplicach i Poznaniu:

Tu leży Jan - Horacy
Ojciec sześciu synów,
Zmarł po ciężkiej pracy


Tu wdowa po trzech mężach leży pod kamieniem.
Przechodniu odmów pacierz z głębokim westchnieniem
I klęknąwszy na grobie niedawno zawartym
Podziękuj Panu Bogu, że nie byłeś czwartym.


Znakomite są epitafia z tzw okresu minionego - autorstwa nie jestem pewien, wiem tyle, że zebrał je Stanisław Barańczak.


Józef Lenart

Tu spoczął Lenart. Twórczość Lenarta
w pamięci ludu jest ciut zatarta:
po pierwsze, swoim stylem
imitowała "Kapitał",
po drugie, nikt jej nie czytał.



Józef Ozga-Michalski

Tu leży Ozga (z tych Michalskich Ózg).
Gdy kiwał głową, słychać było plusk.



Eugeniusz Paukszta

Tu z wielką pompą pochowano Pauksztę.
Gdybyż talentu jeszcze Paukszta
miał krztę!...



Bardzo mi się podoba czterowiersz Tuwima:

Tutaj leży chemik Dezydery,
Który wypił aż po same dno
Pełne wiadro H2SO4
Myśląc, że to zwykła H2O.


Mam wielką słabość do humoru angielskiego. Wspomniany już Stanisław Barańczak przełożył kilka przepysznych kawałków.

Urokiem lorda Clive (zwanego Jimmy)
Jest to, że nie ma go między żywymi.
Trzeba w ogóle docenić uroki
Roztaczane przez niektóre zwłoki.

Autor - Edmund Clerihew Bentley




Tu spoczywa John Shelby,
Zastrzelony ze strzelby.
Nazywał się właściwie nie Shelby lecz Hass,
Ale Hass nie rymuje się
ze strzelby, natomiast Shelby rymuje się w sam raz.



Tu leży ciało
Jonathana Krogulca,
który wcisnął gaz
zamiast hamulca




Na koniec rzecz niezwykle smaczna. Sztaudynger machnął niegdyś taką drobnostkę:

Tu leży wieszcz, przechodniu nieszcz.


Pięknej trawestacji dokonała grupa aktorów (niektórzy wskazują Andrzeja Szczepkowskiego), gdy znany komunistyczny krytyk teatralny Jan Alfred Szczepański (ps. Jaszcz) po raz kolejny chłostał ich piórem za szerzenie burżuazyjnej ideologii i odejście od jedynie słusznej socjalistycznej linii, pisząc Jaszczowi w nagrodę równie lapidarny nagrobek:

Tu leży Jaszcz,
przechodniu - naszcz!

I to już koniec naszej wędrówki. Stosownie do okoliczności powtórzę za Garrisonem Keilorem:
"O ludziach mówi się tyle dobrych rzeczy na pogrzebach, że robi mi się przykro, że ominie mnie mój"



Dziękuję wszystkim, którzy raczyli tu zajrzeć. Nie bierzcie tych pogrzebów za bardzo na serio - jeszcze się z Wami nie żegnam.

Do zobaczenia za kilka miesięcy (taką mam nadzieję) w Szkocji.

Jan w kilcie ...

Znaczy się, poznamy rozwiązanie zagadki, co oni tam pod spodem mają ...





A ja jeszcze raz, i to nie jeden, zajrzę tu, żeby sobie utrwalić i nie tracić czasu,
na niepotrzebne włóczenie się bez potrzeby ...

No bo przecież kiedyś pojadę do Paryża ...

ale się uśmiałam - w moim prywatnym rankingu wygrało epitafium o tym, co się nazywał Hass, ale ze strzelbą się nie rymował

jan_s1 napisał(a):Ale przecież musiałem coś zostawić Tymonie do Jej relacji.

Ależ niepotrzebnie się tak ograniczałeś przecież ścieżek (jak i nagrobków) na Perl la Chez jest wiele i na pewno znalazłabym też takie, którymi Ty nie chadzałeś

Szkocja, powiadasz ? No cóż, cieplej się ubierzemy - jedziemy


pozdrawiam serdecznie

weldon napisał(a):Znaczy się, poznamy rozwiązanie zagadki, co oni tam pod spodem mają ...

Jeśli myślisz, że będę im zaglądał, to się grubo mylisz.
Może w rozwiązaniu tego problemu pomoże Ci Wikipedia?

weldon napisał(a):No bo przecież kiedyś pojadę do Paryża ...

Jak zostaniesz teściem?

Tymona napisał(a):Szkocja, powiadasz ? No cóż, cieplej się ubierzemy - jedziemy

Wyjazd był na ok. 50%, ale jak w takim towarzystwie to już jest na 80%.

W maju nie jest tak zimno, ale jak by pochłodniało, to przecież masz wypróbowany sposób - niezwykle twarzowa piżama.

jan_s1 napisał(a):
To dobrze - może coś z tego kuszenia się urodzi.

ło matko dobrze mi życzysz ,tfu ,tfu na psi urok lepiej nie

no chyba że podróż miałeś na myśli



a co do epitafium ...... najbardziej przypadło mi to do gustu :

Tu leży Jan - Horacy
Ojciec sześciu synów,
Zmarł po ciężkiej pracy


chyba się skuszę i sobie kupię będzie jak znalazł na długie zimowe wieczory
i poczekam sobie spokojnie na Szkocję

Autor wątku pozwolił coś dodać, więc z pewną dozą nieśmiałości

na cmentarzu można też zobaczyć nowocześniejsze formy



Nie wszyscy wiedzą co jest w takim grobowcu



wygląda to sympatycznie, miło tak wspominać kogoś



i jeszcze na koniec ogólny widok na alejkę



Pozdrawiam

Jolanda napisał(a):... i poczekam sobie spokojnie na Szkocję...

No to, z tym kiltem, w tobie cała nadzieja ...

weldon napisał(a):No to, z tym kiltem, w tobie cała nadzieja ...

to niby ja go mam załozyć ...

Jolanda napisał(a):

chyba się skuszę i sobie kupię będzie jak znalazł na długie zimowe wieczory

Możesz uchylić rąbka tajemnicy - co takiego sobie kupisz na długie zimowe wieczory? Chyba jestem ciężko kapujący, bo nic nie mogę wymyśleć.