Paryż raz jeszcze.

jan_s1 napisał(a): No pakuj sie już spokojnie.

Tak po prostu? Mam tak wszystko rzucić i zacząć się pakować?

A może jeszcze jakieś trzecie słowo o komunikacji?

Zakładam się, że nie wyczerpałeś tematu

Tymona napisał(a):A może jeszcze jakieś trzecie słowo o komunikacji?

Zakładam się, że nie wyczerpałeś tematu

Ale ja się nie zakładam, bo bym przegrał. Czy w ogóle jakikolwiek temat można wyczerpać?

Co to za przestoje w produkcji?

Pomysł z rowerami bardzo mi się podoba. Już sobie nawet upatrzyłam jeden egzemplarz, taki z niższym siodełkiem

Janie, Tymona wprawdzie wyjechała... Ale ja Cię proszę, pisz dalej, bo brakuje mi Paryża i Twoich opisów.

Też niedługo wyjadę (tylko na parę dni), ale jeszcze do jutra postaram się podtrzymywać Cię na duchu

Jacek S napisał(a):Co to za przestoje w produkcji?

Jak bym słyszał moją żonę....







Doba ma niestety tylko 24 godziny. Może by wystosować jakiś apel, żeby ktoś to wreszcie zmienił?

jan_s1 napisał(a):

Jacek S napisał(a):Co to za przestoje w produkcji?

Jak bym słyszał moją żonę...

A co tam razem produkujecie?

maslinka napisał(a):Pomysł z rowerami bardzo mi się podoba.

Nie pozostaje Ci nic innego, jak śmignąć do Paryża i .....no nie, chciałem w rozpędzie napisać - i zamienić wiosło na pedały - ale chyba nie zabrzmiałoby to najlepiej.
W każdym razie Paryż rowerem to całkiem niegłupi pomysł.

Dementuję również plotki, jakobym zwlekał z pisaniem, bo czekam na powrót Tymony (Ona chyba mi to wybaczy )

weldon napisał(a):

jan_s1 napisał(a):

Jacek S napisał(a):Co to za przestoje w produkcji?

Jak bym słyszał moją żonę...

A co tam razem produkujecie?

To ja się produkuję.
No wiesz, odkurzanie, przepierki, gotowanie i takie tam męskie prace

12. Sekwana


Pod mostem Mirabeau płynie Sekwana

I niejedna miłość

Czy nie dość wspominana

Po bólu zawsze radość niespodziana



Zegar niech dzwoni noc niech nastaje

Dni ulatują ja pozostaję



Z twarzą do twarzy połączmy ramiona

Nieruchomi kiedy

Pod mostem ramion kona

Fala od wiecznych spojrzeń umęczona



Zegar niech dzwoni noc niech nastaje

Dni ulatują ja pozostaję



Miłość jak woda bieżąca odpływa

I odpływa życie

Woda jakże leniwa

Nadzieja nasza jakże natarczywa



Zegar niech dzwoni noc niech nastaje

Dni ulatują ja pozostaję



Niech dni się toczą jak rzeka wezbrana

Ni czas nie zawraca

Ni miłość pożegnana

Pod mostem Mirabeau płynie Sekwana



Zegar niech dzwoni noc niech nastaje

Dni ulatują ja pozostaję




Ten piękny wiersz Apollinaire'a zapamiętałem z dawnych czasów, gdy jeszcze czytywałem poezję. Niestety do mostu Mirabeau nie dotarłem, bo to kawałek drogi. Uznałem przy tym, że nie będę sprawdzał, czy Apollinaire miał rację. Wierzę mu na słowo.


Nazwa rzeki pochodzi od celtyckiego słowa "squan", co oznacza rzekę wijącą się jak wąż. I rzeczywiście przewijała się już nie raz w dotychczasowej relacji. Gdzieś nazwałem ją nawet wszechobecną. Grając w skojarzenia któż na hasło Sekwana nie odpowie bez namysłu: Paryż?

A jak Sekwana, to oczywiście mosty. Jest ich w Paryżu 34, ale tylko kilka jest szczególnie wartych pokazania. Most Aleksandra III uhonorowałem osobnym rozdziałem, choć wcale nie jestem pewien, czy ustępuje mu surowe piękno Nowego Mostu (Pont Neuf).

jan_s1 napisał(a):

weldon napisał(a):

jan_s1 napisał(a):

Jacek S napisał(a):Co to za przestoje w produkcji?

Jak bym słyszał moją żonę...

A co tam razem produkujecie?

To ja się produkuję.
No wiesz, odkurzanie, przepierki, gotowanie i takie tam męskie prace

A ja dziś sprzątałem w piwnicy. Croissantów nie było

pzdr

Most Concorde to właśnie ten, do którego budowy użyto materiałów ze zburzonej Bastylii. Gdzieś przeczytałem, że wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Lubię sprawdzać takie rzeczy, bo jakoś nie mam zaufania do dziennikarzy, którzy zazwyczaj mają tak giętkie pióra, że z równą łatwością wychodzi z pod nich święta prawda, jak i bzdura wyssana z palca (kiedyś mówiono: z brudnego palca ). Okazało się, że Paryż ma tylko jeden taki obiekt - może i nieco związany z mostem Concorde - nadbrzeża Sekwany.

Most zbudowany na polecenie Ludwika XVI tak jak i sąsiedni plac zmieniał nazwy w zależności od trendów historycznych - najpierw oczywiście most Ludwika XVI, potem Rewolucji, znowu Ludwika XVI (restauracja monarchii), a w końcu Zgody, która to nazwa obowiązuje od ponad 100 lat do dziś. Mam tylko wątpliwości, czy w tym okresie wokół panowała rzeczywiście taka pełna zgoda.

Most Zgody (Pont de la Concorde) - jeden ze starszych mostów Paryża:

159.




Okazało się, że kierujący pojazdami szczególnie upodobali sobie ów most i był on za wąski stosunku do potrzeb. Na początku lat 30-tych ubiegłego wieku dokonano więc nie lada sztuki: 14-metrowej szerokości most poszerzono do 35 metrów utrzymując sam wygląd mostu w stanie niezmienionym.

Przy moście (jak również w wielu innych miejscach) cumują domy na wodzie.

160.

Pieszym też się coś z życia należy. Dostali więc w wyłączne władanie most - i to nie jeden.
Oto jeden z nich - most Solferino (właściwa nazwa Passerelle Léopold Sédar Senghor). Bardzo ciekawa konstrukcja żeliwna pokryta egzotycznym drewnem rodem z Brazylii. Chyba najnowszy most w Paryżu, bo ukończony w 1999 roku.

161.




Poranny widok na most Królewski (Pont Royal).

162.



To trzeci wśród najstarszych mostów Paryża wzniesiony przez Ludwika XIV pod koniec XVII wieku.

163.



Miejsce zrazu nie wyglądało na zbyt fartowne - w ciągu poprzedzających budowę 50-ciu lat stawiano tam po kolei pięć mostów, z których każdy dość szybko kończył żywot. Powody były różne: pożar, wezbrana rzeka, lub ludzkie niedbalstwo. Kolejny przykład potwierdzający starą prawdę: jak coś robisz, zrób to raz, a dobrze!

Nad Sekwaną stoi mnóstwo znanych budowli.

Ta wygląda jak dworzec. Rzeczywiście był to kiedyś dworzec. A teraz?
Tak jest, to obiekt westchnień Tymony - Musee d'Orsey. Nie będę Jej pokazywał wnętrza i to bynajmniej nie z jakiejś złośliwości - przecież niedługo pojedzie i sama zobaczy.

164.




Następny most tylko dla pieszych - Pont des Arts.

165.



Co prawda jest to również most stosunkowo nowy (uk. 1984 r.), ale dość wiernie naśladujący pierwowzór z początku XIX w.

To właśnie na tym moście zakochani z całego świata wieszali kłódki, jako symbol łączącego ich uczucia. Było ich już ok. 1600. Gdzieś tak na wiosnę ktoś prawie wszystkie rąbnął - zostało tylko kilkadziesiąt. Bardzo dziwna i zagadkowa sprawa - w każdym razie właściciele owych kilkudziesięciu kłódek mogą być chyba pewni własnych uczuć.

Most ten okupuje wielojęzyczna młodzież - szczególnie w godzinach wieczorno-nocnych. Wygląda to jak masowy piknik - koc przy kocu, wino się leje, gwar rozmów, śpiewy, a nawet czasami tańce. W czerwcową sobotę tuż przed dwunastą w nocy zrobiłem z mostu kilka zdjęć. Nie było to wcale proste. Najpierw musiałem przecisnąć się w określone miejsce, a potem poprosić, żeby zrobili mi trochę miejsca na statyw. Atmosfery tego mostu nie da się zapomnieć.



Po drugiej stronie mostu naprzeciwko Luwru wznosi się Instytut Francuski (Institut de France), mieszczący w sobie pięć Akademii, z których najsłynniejsza jest Akademia Francuska założona w 1635 r. To właśnie tam zasiada czterdziestu "Nieśmiertelnych" w zielonych frakach.

166.




167.

Idąc dalej wzdłuż Sekwany trafiamy na charakterystyczną średniowieczną budowlę - Conciergerie.

168.




Pierwotnie pałac królewski, od końca XIV w. więzienie, oraz siedziba concierge, czyli strażnika dworu królewskiego, który "opiekował" się więźniami. Ciekawe, że w wielu środowiskach polskich Aniołową, czyli gospodynię domu nazywa się konsjerżką. Mogę jednak zaświadczyć, że jest to całkiem inny rodzaj opieki.

Charakterystyczną cechą tego ponurego przybytku, jak i wielu innych więzień z tamtych czasów było traktowanie podopiecznych stosownie do ich możliwości finansowych. Bogaci mogli liczyć na całkiem przyzwoite apartmany, biednych trzymano w celach określanych jako "miejsce zapomnienia", co było określeniem absolutnie adekwatnym.

Największy ruch w interesie odnotowano oczywiście w czasach rewolucji francuskiej, kiedy to na skutek przerażającej rotacji różnych wrogów ludu Conciergerie nazywano przedpokojem gilotyny. Od 1914 roku w obiekcie mieści się muzeum.

169.




170.




171.

Wschodnią stronę Conciergerie zamyka Wieża Zegarowa (Tour de l'Horloge).

172.




Zegar na wieży pochodzący z 1370 roku jest najstarszym ulicznym zegarem Paryża.

173.




Obramowania i inne ozdoby pochodzą z czasów naszego dobrego znajomego Henryka Walezego, nie dziwi więc, że obok francusko-królewskich lilii widnieją płaskorzeźby herbów Polski i Litwy. Po bokach umieszczono dwie figury wyobrażające..... hm..... Prawo i Sprawiedliwość. Co prawda całe życie to ciągłe łamanie przepisów, jednak tego wątku nie będę rozwijał.

174.