Paradajki i uhorki ;)- z wizytą na Słowacji

Siedzimy trochę zmarnowane .

To tylko chwilowe, dzielne dziewczyny jesteście

Katerina napisał(a):piotrf

Nie ma szwędania " bez celu " - ta czynność jest celem sama w sobie

No oczywiste

pomorzanka zachodnia napisał(a):
P.S. Coś mi się wydaje, że zrobiłam błąd ortograficzny , poprawnie pisze się "szwendać". Jeszcze Ciebie w błąd wprowadziłam, przepraszam.

Ja też do niedawna myślałam, że to jakieś słowiańskie pochodzenie słowa A tu widać, że germańskie jednak

Słowo zbyt rzadko używane, może stąd wątpliwości .

Katerina napisał(a):Lubię takie kontrowersyjne w sensie estetyki widoki - jak ten niby kościół, czy cerkiew...Tak brzydkie, że aż piękne Relacje z podróży muszą oddawać prawdę o miejscach.
Droga do klasztorzyska super, szkoda, że ono samo niezbyt zachowane w całości...

O ile jesteśmy przyzwyczajeni do widoku nowoczesnych (tzn. niedawno wybudowanych) kościołów katolickich, to jednak rzadziej zdarza się widzieć cerkiew (tu grekokatolicką). A klasztorzysko biedne, dużo przeszło.

Kapitańska Baba napisał(a):

Siedzimy trochę zmarnowane .

To tylko chwilowe, dzielne dziewczyny jesteście

Dzięki, starałyśmy się.

Dzień 8 - 6.07.2019

W ostatni dzień naszych wakacji trzeba pożegnać Słowacki Raj . Wyszukałam bardzo krótką, lecz malowniczą trasę - Zejmarską roklinę. A ponieważ nie znalazłam chętnych do towarzystwa, wybrałam się sama . Ale za to zostałam podwieziona pod samo wejście na szlak, który rozpoczyna się w miejscowości Mlynky - Biele Vody. Rodzina tymczasem będzie na mnie czekała w Dedinkach nad jeziorem Palcmanska Maša.



Obawiałam się trochę wędrować zupełnie sama, ale okazało się, że niepotrzebnie. Tuż przede mną bilety wstępu kupuje rodzina z Polski, a za chwilę doganiam też grupę kolonijną .






Z tego powodu trzeba czasem trochę poczekać na swoją kolej, ale jest też plus: sylwetki dzieciaków stanowią barwny akcent na niektórych zdjęciach.











Wspominałam, że zaplanowałam bardzo krótką trasę, wcale to jednak nie oznacza, że była szybka. Mimo, że uwielbiam wycieczki i studiowanie map, moja orientacja w terenie często pozostawia wiele do życzenia. W pewnym momencie nie zauważyłam ważnego oznakowania, no i ... poniosło mnie . Dzięki temu jednak ujrzałam takie widoki.








Niektórzy podejrzanie zerkają z dołu . Chyba muszę się stąd zbierać.






To jednak nie był największy powód opóźnienia, ale o tym później. Tymczasem doganiam dzieci.




Jeszcze kawałeczek i docieram do płaskowyżu Geravy.







Chwila przerwy.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Chwila przerwy.

Ja już odpoczęłam, i mogę ruszać dalej
Gratuluję odwagi w podjęciu samotnej wyprawy, przecież nie wiedziałaś ilu wędrowców spotkasz na trasie.

Moje obawy dotyczyły raczej ewentualnego spadnięcia z drabiny lub skręcenia nogi, dlatego wyruszyłam dość późno, przed 11, żeby było większe prawdopodobieństwo towarzystwa . Okazało się, że nie jest tam specjalnie niebezpiecznie. Powinnam się natomiast skupić na lepszym przygotowaniu trasy. Miałam bardzo małą mapkę, dlatego jej nie wzięłam ze sobą i ...trochę się niepotrzebnie nachodziłam . Muszę się też przyznać, że już kiedyś wybrałam się sama w góry, doszłam do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Ale wtedy nie rozstawałam się z mapą .

Dzień 8 - 6.07.2019 c.d.
Posiedziałam chwilę, odpoczęłam i, chcąc wrócić na łono rodziny najkrótszą trasą, zerkam z nadzieją na drogowskaz. Mamy tu zielony szlak, który prowadzi do miejscowości Dedinky, więc decyzja powinna być prosta. Jednak do głosu dochodzi jakaś najbardziej pokręcona część mojej podświadomości , która zasiewa wątpliwość. A może dojdę do miasteczka, ale nie bezpośrednio nad zbiornik? Stąd moja decyzja o wyborze szlaku żółtego . Przeszłam kawałek,





wlazłam w las i po kilkunastu minutach trasa ta wydała mi się podejrzana , jakoś za bardzo odbija w prawo. Nie wiem, jak mogłam nie wziąć najmniejszej nawet mapki? To znaczy wiem, za dużo rzeczy na głowie zapewne . Gdy udaje mi się złapać zasięg dzwonię do rodziny, żeby sprawdzili mi w internecie szlak (bo mnie się nie udało). Okazuje się oczywiście, że trzeba było iść zielonym, więc cofam się do rozgałęzienia. Trasa częściowo pokrywa się z dawną kolejką linową.





Po drodze znów spotykam wspomnianą na początku polską rodzinkę. Musieli dość długo biesiadować na górze , skoro ja, błądząca ich dogoniłam. Widać już pierwsze zabudowania Dedinek i kawałeczek jeziorka.




Piękne widoki.




Kościółek.



I Palcmanská Maša .






Droga przy jeziorze prowadzi do parkingu przy Hotelu Priehrada,






gdzie czeka już mąż.



Okazuje się, że rodzinka jest już po pikniku i spacerze i ma dosyć. Pozuję więc jeszcze na tle jeziora





i spoglądam na góry.



Wracamy.
Po południu żegnamy naszą Nową Wieś Spiską i postanawiamy spróbować Langosze, których jakoś nie spróbowaliśmy na Węgrzech .



I już ostatnie dosłownie migawki ze spaceru.








Kładziemy się spać bardzo wcześnie, gdyż dzieci już tęsknią za domem i chcą już w środku nocy wyruszyć w drogę powrotną.Chciałam jeszcze zahaczyć o jakieś miasto po drodze, ale nie miałam już siły przebicia i tym sposobem około piętnastej jesteśmy już w domu. Ze słonecznego i upalnego urlopu trafiliśmy na zimno deszcz i wichurę, ale przynajmniej cali i zdrowi.

Podsumowując, udało nam się zwiedzić sporo miejsc, ale też sporo odpoczywaliśmy. Ja na przykład miałam dużo czasu na wieczorne czytanie, udało mi się przeczytać drugą część "Cukierni pod Amorem" . Łączne wydatki na urlop okazały się całkiem nieduże ( chyba nie przekroczyliśmy 4 tys.) , no i mandatu z wakacji raczej też uniknęliśmy . Slowacki Raj polecam, zwłaszcza na kilkudniowe wypady, gdy ktoś mieszka w pobliżu, czego (powtórzę się) szczerze zazdroszczę .

Bardzo fajna, inspirująca relacja Dzięki.

Sielsko anielsko tu u Ciebie, żal że już koniec Dzięki za klimatyczne wędrówki

greenrs napisał(a):Bardzo fajna, inspirująca relacja Dzięki.

Dzięki, cieszę się bardzo.

Kapitańska Baba napisał(a):Sielsko anielsko tu u Ciebie, żal że już koniec Dzięki za klimatyczne wędrówki

Dzięki za obecność i komentarze. Ta podróż się skończyła. Ale już w najbliższe lato będzie następna, do Chorwacji.

pomorzanka zachodnia napisał(a): Muszę się też przyznać, że już kiedyś wybrałam się sama w góry, doszłam do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Ale wtedy nie rozstawałam się z mapą .

O Czarny Staw, to mój ulubiony cel samotnych spacerów. Byłam jeszcze sama na Zawracie i muszę powiedzieć, że fajnie się chodzi samemu. Nikt nie marudzi, że za szybko, że za wolno, że jeść, że pić, itd

Dzięki za fajną relację

pomorzanka zachodnia

Nie wiem, jak mogłam nie wziąć najmniejszej nawet mapki? To znaczy wiem, za dużo rzeczy na głowie zapewne . Gdy udaje mi się złapać zasięg dzwonię do rodziny, żeby sprawdzili mi w internecie szlak

I tak dobrze się zorganizowałaś , Ja, jak się gubię, to ani mapki, ani baterii w telefonie nie mam

Piękny spacer, miałaś pewnie momentami cykora, ale wspomnienia będą
A na zdjęciach już na dole wcale nie wyglądasz na zestresowaną, czy też zmęczoną wycieczką

Dzięki za relację, nie wiem kiedy będzie mi dane znaleźć się w tamtych okolicach, ale wirtualnie trochę z Tobą podreptałam

Wszystko co dobre kończy się zbyt wcześnie i tak jest z Waszym wyjazdem i tą relacją , za którą bardzo dziękuję

ruzica napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a): Muszę się też przyznać, że już kiedyś wybrałam się sama w góry, doszłam do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Ale wtedy nie rozstawałam się z mapą .

O Czarny Staw, to mój ulubiony cel samotnych spacerów. Byłam jeszcze sama na Zawracie i muszę powiedzieć, że fajnie się chodzi samemu. Nikt nie marudzi, że za szybko, że za wolno, że jeść, że pić, itd

Samotne wycieczki są potrzebne od czasu do czasu , bo oprócz walorów estetycznych i ruchu dla zdrowia fizycznego dają szansę na niezakłócone przebywanie ze sobą samym , czas na przemyślenia , analizę - samo dobro

pomorzanka zachodnia napisał(a): Ta podróż się skończyła. Ale już w najbliższe lato będzie następna, do Chorwacji.

W takim razie realizacji planów i samych wspaniałości życzę


Pozdrawiam
Piotr

ruzica napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a): Muszę się też przyznać, że już kiedyś wybrałam się sama w góry, doszłam do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Ale wtedy nie rozstawałam się z mapą .

O Czarny Staw, to mój ulubiony cel samotnych spacerów. Byłam jeszcze sama na Zawracie i muszę powiedzieć, że fajnie się chodzi samemu. Nikt nie marudzi, że za szybko, że za wolno, że jeść, że pić, itd

Dzięki za fajną relację

piotrf napisał(a):Samotne wycieczki są potrzebne od czasu do czasu , bo oprócz walorów estetycznych i ruchu dla zdrowia fizycznego dają szansę na niezakłócone przebywanie ze sobą samym , czas na przemyślenia , analizę - samo dobro

Taki samotny spacer raz na jakiś czas jest super. Tylko wtedy dziwię się: jak można było nie chcieć iść ze mną

Katerina napisał(a):pomorzanka zachodnia

Nie wiem, jak mogłam nie wziąć najmniejszej nawet mapki? To znaczy wiem, za dużo rzeczy na głowie zapewne . Gdy udaje mi się złapać zasięg dzwonię do rodziny, żeby sprawdzili mi w internecie szlak

I tak dobrze się zorganizowałaś , Ja, jak się gubię, to ani mapki, ani baterii w telefonie nie mam

Piękny spacer, miałaś pewnie momentami cykora, ale wspomnienia będą
A na zdjęciach już na dole wcale nie wyglądasz na zestresowaną, czy też zmęczoną wycieczką

Dzięki za relację, nie wiem kiedy będzie mi dane znaleźć się w tamtych okolicach, ale wirtualnie trochę z Tobą podreptałam

Najbardziej było mi wtedy żal straconego czasu, nie zdążyłam bardziej przyjrzeć się jezioru. Inne rzeczy mi zbytnio nie przeszkadzały .

piotrf napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a): Ta podróż się skończyła. Ale już w najbliższe lato będzie następna, do Chorwacji.

W takim razie realizacji planów i samych wspaniałości życzę

Pozdrawiam
Piotr

Dzięki, wreszcie mam już zarezerwowaną i potwierdzoną miejscówkę. Teraz mogę zacząć planować


I dziękuję Wam wszystkim, że byliście .

pomorzanka zachodnia napisał(a):Podsumowując, udało nam się zwiedzić sporo miejsc, ale też sporo odpoczywaliśmy. Ja na przykład miałam dużo czasu na wieczorne czytanie, udało mi się przeczytać drugą część "Cukierni pod Amorem" . Łączne wydatki na urlop okazały się całkiem nieduże ( chyba nie przekroczyliśmy 4 tys.) , no i mandatu z wakacji raczej też uniknęliśmy . Slowacki Raj polecam, zwłaszcza na kilkudniowe wypady, gdy ktoś mieszka w pobliżu, czego (powtórzę się) szczerze zazdroszczę .

Słowacja to takie miejsce, gdzie mnie również udaje się trochę poleniuchować, czego nie robię będąc w innych miejscach.
A Słowacki Raj jest przepiękny i może dzięki Twojej relacji, która przypomniała mi o tym wspaniałym regionie, jeszcze tam zawitam.
Dzięki za fajną relację.

megidh napisał(a):Słowacja to takie miejsce, gdzie mnie również udaje się trochę poleniuchować, czego nie robię będąc w innych miejscach.
A Słowacki Raj jest przepiękny i może dzięki Twojej relacji, która przypomniała mi o tym wspaniałym regionie, jeszcze tam zawitam.
Dzięki za fajną relację.

Widocznie Słowacja jest dla nas na tyle swojska, że czujemy się tam dobrze leniuchując . Dziękuję za obecność i uzupełnianie relacji .