Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

pomorzanka zachodnia napisał(a):Rumunia chodzi mi po głowie od kiedy obejrzałam jakąś komedię która, okazało się, nagrywana była w Braszowie. I nawet noclegi przedstawiają się całkiem sensownie. Co zresztą potwierdziła Twoja relacja. Pewnie na tym drugim wyjeździe do Rumunii nie ominęliście Braszowa?

W Braszowie spędziliśmy 4 dni, a raczej wieczory, bo nas nosiło A nocleg mieliśmy wspaniały Mam nadzieję, że tam kiedyś wrócimy...

Chciałabym opisać ten sierpniowy tydzień w Rumunii, ale obawiam się, że czasowo się nie wyrobię. Może gdybym odpuściła szczegóły i zdecydowała się bardziej na fotorelację, udałoby mi się to ogarnąć przed wakacjami, ale ja zawsze muszę najpierw wszystko dokładnie sprawdzić, dokształcić się , a potem dopiero opisać. Trochę dla siebie też to robię, żeby wreszcie wiedzieć, co zwiedzałam

Może jutro uda się popchnąć dalej tę, kończącą się już, relację.

Pochwalę się jeszcze zdjęciami z bardzo sympatycznego narciarskiego weekendu spędzonego w czeskich Jesenikach. Wiosenne narty to jest to!

Wczoraj na Červenohorskim sedlu:




I dzisiaj, na Ramzovej:



Jazda na resztkach śniegu, a momentami narty wodne :



Śmiesznie było , ale jesteśmy bardzo zadowoleni

maslinka napisał(a):Pochwalę się jeszcze zdjęciami z bardzo sympatycznego narciarskiego weekendu spędzonego w czeskich Jesenikach. Wiosenne narty to jest to!

Czyli w ten weekend zwyciężyło nartowanie . Bo tak sobie nawet wczoraj myślałem, że może przy pięknej wiosennej pogodzie wybraliście się w Beskidy połazikować trochę .

Nefer napisał(a):Czyli w ten weekend zwyciężyło nartowanie . Bo tak sobie nawet wczoraj myślałem, że może przy pięknej wiosennej pogodzie wybraliście się w Beskidy połazikować trochę .

Tym razem narty Prawdopodobnie pożegnanie z deskami w tym sezonie...

30 lipca (sobota): Przerwana Timișoara...

Timișoarę można kojarzyć z wydarzeniem niezwykle istotnym w historii Europy - w grudniu 1989 roku rozpoczęła się tu rewolucja, która później rozprzestrzeniła się na cały kraj. Nazwisko Ceaușescu usłyszałam już w dzieciństwie, kiedy z rodzicami (pod koniec lat osiemdziesiątych) odwiedziłam Rumunię i Bułgarię. Nie jestem historykiem, więc lepiej będzie, jeśli na tej wzmiance poprzestanę

Samochód zostawiamy nad rzeką Bega i powoli zmierzamy w stronę wystających ponad korony drzew wieżyczek katedry:





Wyglądają jak wyjęte z rosyjskiej baśni... Takie mam skojarzenia. Na jednym z blogów przeczytałam, że mogą się też kojarzyć z domkiem Gargamela

Sobór Trzech Świętych Hierarchów, bo o nim mowa, został wybudowany w latach 1937–1940. Jego patronami są Trzej Święci Hierarchowie: św. Bazyli Wielki, św. Grzegorz Teolog i św. Jan Chryzostom. Katedra posiada 11 wież, z których najwyższa ma wysokość 96 metrów. Nie jest to szczególnie stara budowla , natomiast bardzo przyciąga wzrok:



Podobnie jak ubrana w jednakowe koszulki młodzież biegająca po ulicach z mapkami:



Pewnie jakaś gra terenowa/miejski rajd...

Wchodzimy do wnętrza soboru, które robi duże wrażenie:





Bardzo podobają mi się żyrandole:



Nie wiem, czy to prawda, ale gdzieś przeczytałam, że Sobór Trzech Świętych Hierarchów jest drugą największą świątynią w Rumunii Pierwsza to Czarny Kościół w Braszowie, który też widzieliśmy, a raczej zobaczymy, za dwa tygodnie

Pozuję na tle Katedry:



oraz nadciągających chmur... Trwa wyścig z czasem - jak dużo uda nam się zobaczyć, zanim nadciągnie burza Bo że za moment zagrzmi, to więcej niż pewne

Jesteśmy na pięknie ukwieconym Placu Zwycięstwa (Piața Victoriei):



Jednym z trzech placów Timișoary, które "trzeba" zobaczyć. My zobaczymy dwa...

Stoi tu kolumna z wilczycą karmiącą Romulusa i Remusa:



Została ona podarowana Timișoarze przez miasto Rzym w 1926 roku. Jeszcze nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo Rumuni czują się spadkobiercami starożytnych Rzymian... Dotrze to do nas dopiero w sierpniu

Baśniowa katedra vel Sobór Trzech Świętych Hierarchów raz jeszcze, z pewnego oddalenia:



I jeszcze inna perspektywa, z gołębiami na pierwszym planie:



To jedyne ptaki, których nie cierpię , ale w tym miejscu, trzeba przyznać, "robią" klimat. Podobnie jak np. w Sarajewie przy fontannie Sebilj.



Ciekawy budynek Teatru Narodowego:



Pałac Lofflerów z McDonaldem na parterze :



Wzdłuż Placu Zwycięstwa stoją ogromne kamienice, które, moim zdaniem, nieco przytłaczają. Ponure gmaszyska; niektóre w remoncie, inne w trakcie, jeszcze innym przydałaby się mała renowacja... Trudno mi zachwycić się tym miejscem, może wieczorem byłoby inaczej, gdybym przysiadła w jednej z knajpek To tutaj toczy się nocne życie. Tu też 20 grudnia 1989 roku zebrali się mieszkańcy, dając sygnał do rewolucji, która pięć dni później doprowadziła do egzekucji Nicolae Ceaușescu.

Skręcamy w deptak, nad którym rozpięto całkiem ładne umbrella sky:




Tak docieramy do kolejnego placu - Wolności:



Stoi tu Słup Maryjny oraz figura św. Jana Nepomucena:



Barokowy pomnik został wzniesiony po wielkiej zarazie (jak wiele innych kolumn morowych), która miała miejsce w 1738 roku.

Podoba mi się ten budynek:



Natomiast chmury za nim są paskudne I właśnie zaczyna z nich padać, a raczej lać... Ulewa jest nagła (choć spodziewana), szybko biegniemy do najbliższego lokalu, którym jest włoska restauracja Cinque Terre.

Mamy szczęście, bo dobrze trafiamy. Siedzimy w przyjemnym wnętrzu, patrzymy na zdjęcia włoskich miasteczek "zawieszonych" na stromych skałach:



i uczymy się rumuńskiego z napisów do filmu :



Film jest bardzo smutny , na szczęście smak pizzy wynagradza nam chwilowe pogorszenie nastroju Do restauracji ciągle wpadają przemoknięci ludzie, teraz pada już grad

Dopijamy zwykłe i bezalkoholowe Peroni (fanką włoskiego piwa raczej nigdy nie zostanę ) i wychylamy nieśmiało głowę z knajpki. Trochę się uspokoiło, trzeba biec do auta, bo później ma być gorzej...

Opuszczamy deszczową Timișoarę...



Bardzo żałuję, że burza przerwała nam jej zwiedzanie i nie zdążyliśmy nawet dotrzeć do trzeciego placu - Unii (Piața Unirii). Gdy patrzę na zdjęcia w internecie, mam przypuszczenie, graniczące z pewnością , że spodobałby mi się on najbardziej...

No cóż, następnym razem

Plac Unii jest bardzo przyjemny , przypomina rynek i ma kilka pięknych okalających go budynków . W połowie kwietnia pogoda była w kratkę , ale udało się zrobić kilka zdjęć , mam nadzieję że nie masz nic przeciwko ich zamieszczeniu w Twojej relacji












Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Jeszcze nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo Rumuni czują się spadkobiercami starożytnych Rzymian... Dotrze to do nas dopiero w sierpniu

Dzisiejsza Rumunia to w sporej części rzymska prowincja limesowa (graniczna) Dacja i rzeczywiście Rumuni do swych starożytnych korzeni są bardzo przywiązani - uważają się za potomków Daków i kolonistów rzymskich. Popularna marka samochodu - Dacia - wzięła nazwę od łacińskiej nazwy Dacji - Dacia.

piotrf napisał(a):Plac Unii jest bardzo przyjemny , przypomina rynek i ma kilka pięknych okalających go budynków . W połowie kwietnia pogoda była w kratkę , ale udało się zrobić kilka zdjęć , mam nadzieję że nie masz nic przeciwko ich zamieszczeniu w Twojej relacji

Jasne, że nie mam nic przeciwko
Tak jak sądziłam, piękny plac

Nefer napisał(a):Dzisiejsza Rumunia to w sporej części rzymska prowincja limesowa (graniczna) Dacja i rzeczywiście Rumuni do swych starożytnych korzeni są bardzo przywiązani - uważają się za potomków Daków i kolonistów rzymskich. Popularna marka samochodu - Dacia - wzięła nazwę od łacińskiej nazwy Dacji - Dacia.

Dokładnie tak - Dacia od Daków.
Trochę włoscy Rumuni są, nawet więcej niż trochę Jeśli chodzi o kulinaria - robią pyszną pizzę, a w Braszowie jadłam genialne cannolo Co prawda na Sycylii jeszcze nie byłam i nie próbowałam tam tego deseru , ale generalnie jedzenie w rumuńskich restauracjach jest na najwyższym poziomie.

[quote="maslinka"] Tu też 20 grudnia 1989 roku zebrali się mieszkańcy, dając sygnał do rewolucji, która pięć dni później doprowadziła do egzekucji Nicolae Ceaușescu.[quote]

Przez długi czas Rumunia kojarzyła mi się głównie z tym wydarzeniem. Mam nadzieję, że kiedyś tylko same przyjemne rzeczy będą mi się z nią kojarzyć...

pomorzanka zachodnia napisał(a):Mam nadzieję, że kiedyś tylko same przyjemne rzeczy będą mi się z nią kojarzyć...

Mnie się teraz kojarzy np. z miśkami, które widziałam przy Trasie Transfogarskiej

maslinka napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a):Mam nadzieję, że kiedyś tylko same przyjemne rzeczy będą mi się z nią kojarzyć...

Mnie się teraz kojarzy np. z miśkami, które widziałam przy Trasie Transfogarskiej

Agnieszko , to chyba pora na Transalpinę - skojarzenia przekierują się na takie sympatyczne Osiołki





Pozdrawiam
Piotr

Osiołki w Rumunii też widzieliśmy :



To słodziaki, ale zobaczyć niedźwiedzia, w dodatku z tak bliska, to zupełnie inne przeżycie

Pora powoli kończyć tę relację. Zapraszam na przedostatni odcinek

30 lipca (sobota): Popołudniowy Arad

Wracamy do Aradu, w którym, na szczęście, nie pada, przynajmniej na razie... Parkujemy niedaleko ratusza i idziemy na krótki spacer.



Gdzieś w bramie :



Wnętrze kościoła katolickiego pw. św. Antoniego z Padwy nie tak bogate jak w cerkwiach, ale przyjemne, błękitne :




Teatr Klasyczny im. Ioana Slavici - rumuńskiego pisarza i dziennikarza:



oraz Pomnik Św. Trójcy przed budynkiem:



Próbujemy kupić jakieś pamiątki w sklepikach z suwenirami, ale niestety - sama "chińszczyzna". Na suweniry z Rumunii będziemy musieli poczekać jeszcze dwa tygodnie

Decyzja właśnie zapadła - jutro wracamy do Polski po "długim" urlopie i zaczynamy szukać kwater na "krótsze" sierpniowe wakacje. Koniecznie w Rumunii!

Zostawiamy Maździaka w garażu i idziemy na ostatni spacer po Aradzie.

Imponujących rozmiarów Sobór Świętej Trójcy:



Mrużę oczy, bo, spodziewając się deszczu, zostawiłam w "domu" okulary słoneczne i oczywiście, jak na złość, wyszło słońce :



Za mną widać tramwaj, więc warto w tym miejscu wspomnieć, że Arad może się pochwalić najstarszą siecią tramwajową w całej Rumunii. W tym mieście tramwaje zaczęły jeździć już w 1869 roku. Atrakcję turystyczną stanowi przejazd tramwajem z Aradu do Ghioroc trasą dawnej kolejki podmiejskiej. Może następnym razem

Podchodzimy pod cerkiew, w której właśnie skończyła się ceremonia ślubna:



Wnętrze Soboru Św. Trójcy jest przepiękne i na pewno warto tu zajrzeć:




Na bogato, czyli na złoto Ikonostas robi wrażenie:



Cerkiew powstawała w latach 1994-2018, jest więc to całkiem nowa świątynia. 5 dzwonów znajdujących się w Soborze pochodzi z austriackiej ludwisarni Grassmayr w Innsbrucku.

Korony, które przed chwilą włożyli małżonkowie:




Kilka detali:





Pięknie!

Imponujące są również suknie gości weselnych (mam na myśli kobiety ) oraz ich samochody:



Żeby odpocząć trochę od przepychu , idziemy nad rzekę Maruszę:



Tu czujemy się bardziej "u siebie" :



Zasiadamy w lokalu, który zwie się La Bottega Beer&Grill. Leją tu czeskiego Kozla :



oraz serwują bardzo smaczne dania z grilla, zgodnie z nazwą restauracji Zajadamy się dobrze przyrządzonym kurczakiem i pysznymi grillowanymi warzywami Typowej kuchni rumuńskiej spróbujemy dopiero w sierpniu
Dobrze, że siedzimy pod daszkiem, bo znowu zaczyna padać Arad "płacze" z nami z powodu kończących się wakacji...

Ceny są nieco wyższe niż w polskich restauracjach:



Leje można przeliczać na złotówki, mniej więcej, jeden do jednego. Mają w karcie dania dla psów i kotów Niedługo przekonamy się, że to dość częsty pomysł w rumuńskich lokalach

Po smacznej obiadokolacji zmierzamy na kwaterę. Tego pana widzieliśmy już wczoraj w nocy :



Pałac Sprawiedliwości:



i kamienica "zespolona" z naturą :



Przed "domem" wita nas baletnica:



Z kolei w ogłoszeniu na drzwiach wejściowych używają mało eleganckiego języka :



Prosimy o sprzątanie po swoich zwierzętach. O to chodzi Dupa animalele znaczy po zwierzętach
Ładny i melodyjny ten rumuński - brzmi trochę jak włoski, trochę jak francuski

Ogłoszenie zrobiło nam wieczór - śmiejemy się z tej dupy, popijając piwko na balkonie



Włoskie Birra Moretti to "poczęstunek" zostawiony przez gospodarzy. Szczerze mówiąc, zupełnie mi nie smakuje, ale jak mówi przysłowie: Darowanemu koniowi...

I tak powoli kończą się nasze wakacje... Na podsumowanie i ostatni ("podróżny") odcinek zapraszam prawdopodobnie już jutro, a może nawet dzisiaj

Nam tez właściciele zostawili jakies rumuńskie piwko w lodowce, ale zabij, nie pamietam nazwy. Nie było złe, a co najważniejsze było zimne. .
Zazdroszczę Wam, chętnie bym do Rumunii wróciła .

wiola2012 napisał(a):Nam tez właściciele zostawili jakies rumuńskie piwko w lodowce, ale zabij, nie pamietam nazwy. Nie było złe, a co najważniejsze było zimne. .

Z rumuńskich w lodówce mieliśmy Ciuca. No i włoskie Birra Morretti. Chyba jeszcze gorsze niż Peroni Ale ja jestem bardzo wybredna, jeśli chodzi o piwo

wiola2012 napisał(a):Zazdroszczę Wam, chętnie bym do Rumunii wróciła .

Zapraszam wirtualnie Chyba już dzisiaj... Zdecydowałam, że jednak rozpocznę rumuńską relację Jakoś się będzie pisała

Miło Cię widzieć w Rumunii - kraju, w którym bywam praktycznie co roku.

Pozdrawiam,
Wojtek