Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

maslinka napisał(a):Właśnie zaczyna się Folk Fest - doroczny międzynarodowy festiwal tańców.

Fajna impreza. Lubię takie plenerowe występy na wyjazdach.

maslinka napisał(a):Suknia wieczorowa prowadzącej bardzo się na ich tle wyróżnia :

Bo jest z innej bajki, ale gdybyś Ty koło niej stanęła na scenie, to kolorystycznie niewiele byście się od siebie różniły , bo Twoja sukienka przy tym sztucznym świetle wygląda na żółtą. A może jest żółta .

maslinka napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a):Festiwal wygląda bardzo ciekawie. Przyjazna atmosfera i jednoznaczny przekaz - dobry wzór do naśladowania dla niejednego festiwalu .

Widać było, że uczestnicy dobrze się bawią Fajnie, że ich też to cieszy Swobodna atmosfera udzielała się wszystkim.

megidh napisał(a):Bo jest z innej bajki, ale gdybyś Ty koło niej stanęła na scenie, to kolorystycznie niewiele byście się od siebie różniły , bo Twoja sukienka przy tym sztucznym świetle wygląda na żółtą. A może jest żółta .

Sukienka jest łososiowa Żółty to chyba jedyny kolor, którego nie akceptuję, jeśli chodzi o ubrania. Dla mnie wyjątkowo nietwarzowy.
A prowadząca była właśnie z innej bajki. Szkoda, bo mogła mieć na sobie strój regionalny zamiast szałowej sukienki z wycięciem i szpilek

27 lipca (środa): Kanion Matka - Monastyr sv. Nikoli Šiševskiego

Po śniadaniu zjedzonym na balkonie:



zbieramy się na wycieczkę do Kanionu Matka. Musimy przejechać przez centrum Skopje:



Lew wygląda dość futurystycznie :



Mijamy twierdzę Kale:



oraz budynek rządu, przed którym ustawiono szpaler flag:




Na skopskie zoo nie wystarczy nam czasu:



Zbyt dużo innych atrakcji...

Samochód z rejestracją z Wisconsin i pomnik z facetem na koniu :



Ten pan zaraz zapuka w szybę:



Częsta praktyka na skrzyżowaniach...

Wkrótce dojeżdżamy do rzeki Treska, na której w latach trzydziestych ubiegłego wieku wybudowano tamę i elektrownię wodną. Miała ona dostarczać prąd dla Skopje, jednak szybko się okazało, że jej moc jest niewystarczająca dla prężnie rozwijającego się miasta. W związku z tym w 2008 roku powstała nowa hydroelektrownia, a w budynku starej utworzono muzeum oraz centrum edukacyjne, które przybliżają historię tego miejsca.

Nie będziemy zwiedzać muzeum, nie pójdziemy też od razu do Kanionu Matka, tylko korzystając z rady Piotra mieszkającego w Skopje, którego poznaliśmy w poprzedniej miejscówce (nad Jeziorem Ochrydzkim), uskutecznimy krótki trekking do kościółka (monastyru) św. Nikoli Šiševskiego. Lubię nieoczywiste sposoby zwiedzania popularnych miejsc i tak też dotrzemy do przystani łódek pływających w Kanionie

Ale po kolei. Zostawiamy Maździaka w okolicy toru do górskiego kajakarstwa i kierując się znakami:



przechodzimy mostem na drugą stronę rzeki Treska:



Woda zimna, ale jest kilku amatorów kąpieli:



Może i nam przydałaby się taka ochłoda przed wędrówką, ale nie decydujemy się. Jest jakieś 30 stopni, zachmurzone (na razie) niebo to nasz sprzymierzeniec, choć ciężko się oddycha z powodu parnego powietrza. A tu jeszcze trzeba się wspinać:



To nasza jedyna "górska" wycieczka podczas tego urlopu, więc, mimo duchoty, jestem zadowolona

Otwierają się widoki na rzekę i okoliczne szczyty:



Jest coraz ładniej:



W dole widać elektrownię wodną i ścieżkę (a początkowo wyasfaltowaną drogę) biegnącą brzegiem kanionu:



Chwila przerwy na złapanie oddechu :



Z tego miejsca widać już nasz cel:




Do monastyru docieramy po 50 minutach spaceru:



Szliśmy powoli i często się zatrzymywaliśmy. W innych warunkach można by skrócić czas dojścia nawet do 30 minut.

Spodziewałam się zobaczyć tylko kościół/klasztor, a tymczasem wchodzimy na teren obozowiska czy biwaku:



Ktoś tu zatrzymał się na dłużej, o czym świadczy rozwieszone pranie. Jeden młody mężczyzna coś zajada, inny medytuje pod drzewem, jeszcze inny odpoczywa w hamaku:



Jest dostęp do wody i nawet mydło:



Miejsce idealnie nadaje się do kontemplacji. Mimo obecności kilku osób, panuje niesamowita cisza. Nie przerywamy jej, tylko w spokoju siadamy pod drzewem i nieco się posilamy.

A potem ruszamy na krótki spacer po terenie monastyru. Gdyby ktoś zapomniał, w jakim kraju się znajduje, natychmiast sobie przypomni :




Kościół św. Nikoli Šiševskiego powstał najprawdopodobniej w XIV wieku:




Niestety, jest zamknięty i nie zobaczymy fresków pokrywających jego ściany. Prawdopodobnie klucze ma jeden z mężczyzn, których widzieliśmy, ale nie mamy śmiałości przerywać im odpoczynku.

Miejsce jest tajemnicze i niewiele o nim wiadomo. Dotarłam do informacji, że mnisi przebywali tu prawdopodobnie do XVIII wieku. Poza kościołem niewiele zachowało się z dawnego monastyru, tylko pozostałości murów.

Wspinamy się trochę wyżej:



i podziwiamy widoki. Surowy krajobraz:



Dokładnie pod nami, po drugiej stronie Kanionu (czy też Jeziora Matka) widać hotel, restaurację oraz przystań łódek, którymi można dopłynąć do jaskini Vrelo:




Co oczywiście zrobimy

Powoli opuszczamy teren monastyru:



Bardzo podobał nam się spokój tego miejsca, można się tu wyciszyć. Za chwilę nie będzie tak błogo i cicho Podążając za znakami:



zaczynamy schodzić. Będzie baaardzo stromo!

Góry - jakie i gdzie by nie były, są niezmiennie piękne .

wiola2012 napisał(a):Góry - jakie i gdzie by nie były, są niezmiennie piękne .

Tym bardziej, że z góry zawsze lepiej widać

pomorzanka zachodnia napisał(a):Festiwal wygląda bardzo ciekawie. Przyjazna atmosfera i jednoznaczny przekaz - dobry wzór do naśladowania dla niejednego festiwalu .

Całkowicie się z Tobą zgadzam , taki klimat przyjacielskiego spotkania ma festiwal w Horyńcu Zdroju , który miałem okazję zobaczyć w sierpniu ubiegłego roku - bardzo polecam


Pozdrawiam
Piotr

wiola2012 napisał(a):Góry - jakie i gdzie by nie były, są niezmiennie piękne .

To prawda

Bratwojciech napisał(a):Tym bardziej, że z góry zawsze lepiej widać

W tym wypadku chyba niekoniecznie, bo wysokie ściany kanionu sporo zasłaniały

piotrf napisał(a):Całkowicie się z Tobą zgadzam , taki klimat przyjacielskiego spotkania ma festiwal w Horyńcu Zdroju , który miałem okazję zobaczyć w sierpniu ubiegłego roku - bardzo polecam

27 lipca (środa): Kanion Matka - Krótka przeprawa przez rzekę oraz oczekiwanie na dłuższą wycieczkę, czyli jak "zabijaliśmy czas"

Opuszczamy teren monastyru:



Zejście jest bardzo strome. Żałuję, że nie mam kijków:



Po jakichś 20 minutach jesteśmy na dole:



Tylko my i kacza rodzinka Z widokiem na miejsce, gdzie chcemy dotrzeć:



Tylko jak Nie ma mostu... Próbujemy przedzierać się przez krzaczory obok starej porzuconej łódki:



Niestety dalej jest płot A szkoda, bo liczyłam na to, że dotrzemy do tego mostu:



Opcje są dwie - albo idziemy z powrotem:



Od razu mówię Małżowi, że odpada Prędzej przepłynę ten kawałek wpław. Daleko nie jest:



Szkoda, że nie mam stroju kąpielowego...

Drugą możliwość odkrywamy po chwili. Należy uderzyć metalowym drągiem w metalową tablicę zawieszoną na drzewie :



Uderzamy więc raz. Nic się nie dzieje. A wnioskujemy, że ktoś powinien po nas przypłynąć... Zawieramy więc znajomość z kolejną kaczą rodziną:



oraz facetem, który nagle pojawił się nie wiadomo skąd Podobnie jak my, zszedł z monastyru, ale jego nagłe zmaterializowanie się trochę mnie przestraszyło.

Nie wiem, jakiej narodowości był; rozmawialiśmy po angielsku. Ustaliliśmy, że trzeba walić w tablicę No to bijemy, jak na alarm. Nic się nie dzieje... Rozważam jednak przepłynięcie rzeki Treska wpław.

Facet w łódce rusza z przystani, macha nam, po czym płynie w innym kierunku. Kolejny robi dokładnie to samo... Mężczyzna, który czeka z nami, robi się nerwowy. Ja, co dość nietypowe , jestem spokojna jak nigdy

W końcu nasza cierpliwość zostaje nagrodzona. Jest i wybawiciel :



Wsiadamy we troje. Mężczyzna, który po nas przypłynął (nazwijmy go kapitanem ), oświadcza, że nie powinniśmy byli walić kilka razy w tablicę, bo na przystani martwili się, czy nie zaatakowało nas jakieś dzikie zwierzę. Po pierwsze: najpierw uderzyliśmy raz i kompletnie nic się nie działo. Po drugie: jakoś nieszczególnie się śpieszyli i gdyby tu było dzikie zwierzę, z pewnością by nas już zjadło

Towarzysz podróży mówi "kapitanowi", że nie ma kasy. No fajnie, chyba zostaniemy jego sponsorami Mniej więcej coś takiego właśnie tutaj mówię do Małża :



To chyba moja najkrótsza przeprawa w życiu Bynajmniej nie najtańsza. Nie pamiętam ceny, ale nie była to wcale symboliczna opłata. No cóż, facet musiał się po nas pofatygować

Dopływamy na drugi brzeg rzeki Treska w pobliżu restauracji w hotelu Canyon Matka:



Okazuje się, że facet, który z nami płynie, ma kartę płatniczą w kieszeni. (Ciekawostka, że nie miał ze sobą nawet plecaka.) "Kapitan" każe mu zapłacić w kasie, a nas kasuje na łódce. Życzy nam miłego dnia i poleca swoje usługi Na pewno będziemy za chwilę płynąć, nieco dłużej... A czy z tym panem, okaże się.

Przed nami monastyr św. Andrzeja:



Kościół niestety jest zamknięty. Nasze kroki kierujemy więc do restauracji :



Usiądziemy sobie z widokiem na przystań łódek:



Można też wypożyczyć kajak:



Hmmm, ciekawe, jak w tych warunkach sprawdziłby się Osiołek?

Zamawiamy małe piwko, na które musimy długo czekać:



Obsługa jest bardzo powolna i raczej nieszczególnie sympatyczna. Za to mamy najlepsze miejsce do obserwacji Tam byliśmy przed chwilą:




Młodzież skacze do wody:



Nam schłodzenie się od środka wystarczy, tym bardziej, że piwo jest bardzo zimne

Po małym orzeźwieniu idziemy na krótki spacer wzdłuż kanionu:





Jest pięknie :



Moment, co tam wisi na skałach?



To kajak :



Ciekawe, jak on się tam znalazł

Wracamy na przystań:



a tu przygotowania do zaręczyn. Taka scenografia :



Po powrocie z wycieczki zobaczymy, jak ona powie tak

A teraz czas kupić bilety na ową wycieczkę. Popłyniemy do jaskini Vrelo. Koszt (chyba) 500 denarów, czyli niecałe 40 zł od osoby. Są też tańsze rejsy, które nie obejmują zwiedzania groty, a tylko przepłynięcie się statkiem po kanionie.

Musimy trochę poczekać, aż zbierze się grupa zainteresowanych. Jestem ciekawska z natury i nie lubię się nudzić. Przez otwarte drzwi zaglądam do jednej z drewnianych budek robiących za magazyn, a tam takie cuda :




Spacerujemy, zastanawiamy się nad wynajęciem kajaka (w przyszłości, dziś już nie):



albo nad przetestowaniem Osiołka na rzece (Myślę, że dość ryzykowne )

Wypatruję też domki, w których mieszkają... kaczki :



Zwykłe "zabijanie czasu" W końcu jest sygnał od nowego "kapitana". Płyniemy! W następnym odcinku

Spacer po wieczornym mieście sympatyczny ale to wędrówka do monastyru, sam monastyr i kanion mnie zauroczyły
A domki dla kaczuszek - cudeńka Kaczuchom na pewno jest w nich bardzo dobrze

Płynęłam chyba krótsza trasą, w Szczawnicy w poprzek Dunajca, aby móc wyjść na Sokolicę.

maslinka napisał(a):albo nad przetestowaniem Osiołka na rzece (Myślę, że dość ryzykowne )

Możesz rozwinąć? Bo właśnie taki pomysł mam na lipiec?

Kapitańska Baba napisał(a):Spacer po wieczornym mieście sympatyczny ale to wędrówka do monastyru, sam monastyr i kanion mnie zauroczyły

Oaza zieleni i spokoju Może się podobać

Kapitańska Baba napisał(a):A domki dla kaczuszek - cudeńka Kaczuchom na pewno jest w nich bardzo dobrze

Ciekawe, czy korzystają na stałe

piekara114 napisał(a):Płynęłam chyba krótsza trasą, w Szczawnicy w poprzek Dunajca, aby móc wyjść na Sokolicę.

Aaa tak, tam może być bardziej wąsko.

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):albo nad przetestowaniem Osiołka na rzece (Myślę, że dość ryzykowne )

Możesz rozwinąć? Bo właśnie taki pomysł mam na lipiec?

Miałam na myśli to, że każda rzeka jest bardziej ryzykowna od jeziora czy morza. Może być płytko, wystające głazy...
Ale po przemyśleniu i pooglądaniu zdjęć , myślę, że w tym wypadku jest akurat wystarczająco głęboko.
Natomiast problem widzę ze zwodowaniem kajaka, a raczej z parkingiem. Trzeba być bardzo wcześnie, żeby zmieścić się na parkingu najbliżej przystani łódek.
Gdybyście zaparkowali na tym większym, niżej, "po drodze" macie zaporę...

Ładne widoki w ostatnim odcinku, a sposób przyzywania przewoźnika bardzo oryginalny .

Nefer napisał(a):Ładne widoki w ostatnim odcinku, a sposób przyzywania przewoźnika bardzo oryginalny .

Dodatkowa atrakcja
Przypomniało mi się uderzanie w patelnię przy okienku w schronisku Telesforówka na Trzech Kopcach Wiślańskich

27 lipca (środa): Kanion Matka - Rejs do jaskini Vrelo

Ekipa na łódkę zebrana. Odbijamy od brzegu:



Jest nas dosyć dużo, więc po chwili "grzecznego" siedzenia między ludźmi:



uderzam na dziób! Tu jest znacznie przyjemniej :



Bracia kajakarze i siostry kajakarki :



Takie są w kanionie plaże:



Rejsik trwa 20 minut. Właśnie dobijamy do pomostu:



Za nami kolejna łódka:



więc będzie nas sporo w jaskini Musimy jeszcze kawałek podejść schodkami i stromą, ale wyasfaltowaną, ścieżką. Jedna dziewczyna (amerykańska Serbka , jej rodzice rozmawiali ze sobą po serbsku, z nią po angielsku i wyglądali na mieszkających w Stanych Serbów, którzy przyjechali na wakacje na Bałkany) ma duży problem, bo wybrała się tutaj w wysokich szpilkach

Jaskinia Vrelo jest ciekawostką speleologiczną, ponieważ to jedna z najgłębszych podwodnych grot na świecie (a może i najgłębsza, dokładna głębokość nie jest znana). Ciągnie się pod wodą, ale i powyżej jej lustra; oczywiście dostępne do zwiedzania są tylko części nadwodne. Na końcu jaskini znajdują się dwa jeziora. Mniejsze z nich ma 8 metrów długości i 15 głębokości, większe - 35 metrów długości i 15–18 głębokości.

Wchodzimy:



Wnętrze jest oświetlone różnymi kolorami:



Szczerze mówiąc, średnio mi się to podoba. Może to taki macedoński styl, jak z podświetleniem "zabytków" w Skopje

Dobrze mieć ze sobą bluzę, bo temperatura wynosi około 12 stopni, więc można doznać szoku termicznego.



Schodzimy niżej:



Jedno z jeziorek:



Stalaktyty:



Ładnie, choć trochę kosmicznie :




Jednak dzięki oświetleniu można zrobić przyzwoite zdjęcia.



Podświetlony na różowo stalagmit został nazwany szyszką sosnową, widać dlaczego :



Właśnie do niego "przykleja" się jeden ze zwiedzających. Przechodzi przez barierkę i pozuje z "szyszką" do zdjęcia Niestety, nikt nie pilnuje grupy "Kapitan" naszej łodzi to kilkunastoletni chłopak, zresztą nawet chyba nie wchodzi do jaskini...

Mam ochotę zwrócić facetowi uwagę, ale Małż mnie powstrzymuje. Patrząc na to, jak zachowuje się część wycieczki, nie ma to sensu; tylko naraziłabym się na nieprzyjemne komentarze.

Płynie z nami kilku "niemieckich Albańczyków" - prawdopodobnie z mniejszości albańskiej w Macedonii. Na parkingach w Kanionie zauważyliśmy sporą liczbę samochodów na niemieckich blachach, którymi przyjechały rodziny mówiące po albańsku. (Pewnie są na wakacjach "u siebie", a na co dzień mieszkają w Niemczech.) Niestety, ich zachowanie (zwłaszcza mężczyzn) pozostawiało wiele do życzenia Palili papierosy w jaskini (również kobiety) i pluli dookoła

Mamy wrażenie, że łódkowy biznes w Kanionie należy właśnie do Albańczyków. Być może nie są monopolistami, choć z naszych obserwacji właśnie to wynikało. Faceci płynący z nami poufale witali się ze sprzedającymi bilety, a w jaskini zachowywali się jak na własnym podwórku Szkoda, popsuło mi to odbiór tego miejsca.

Pomijając te incydenty, grota jest ciekawa i warto ją zobaczyć, chociaż nam niczego nie urwała. Jeśli widzieliście w życiu kilka imponujących jaskiń, zachwytu nie będzie

Powoli wracamy na łódkę:



Wygląda, jakby ludzie wchodzili na górny pokład, którego nie ma :



Ponownie wybieram miejsce na dziobie :



Kilka słów o samym Kanionie, bo jeszcze o tym nie pisałam Zajmuje on powierzchnię około 5000 hektarów. Jezioro Matka, znajdujące się w jego obrębie, jest najstarszym sztucznym jeziorem w Macedonii Północnej i powstało w wyniku przedzielenia rzeki Treski zaporą wodną noszącą imię św. Andrzeja. W Kanionie odkryto dziesięć jaskiń, z których najkrótsza ma długość 20 metrów, a najdłuższa 176.

Rejsik jest przyjemny i odprężający:




ale chyba oboje więcej sobie po nim obiecywaliśmy. Przede wszystkim trwa krótko (20 minut w jedną stronę). Sądziłam też, że ściany Kanionu będą bardziej strome; oczekiwałam czegoś bardziej spektakularnego... Spływ Cetiną wywarł na mniej większe wrażenie. Zbyt wybredni jesteśmy Tak czy inaczej, warto wybrać się na taką wycieczkę, kiedy będziecie w Skopje lub w okolicy

Powoli zbliżamy się do przystani:



Połączenie rowerów wodnych i katamaranu? :



Na brzegu trwają zaręczyny:



Ona właśnie powiedziała: tak



Jest nawet szampan :



oraz wielu fotografów uwieczniających ten moment

Publiczne zaręczyny to nie moja bajka, ale przyszłej pannie młodej chyba się podobały. Wyglądała na zadowoloną

Powoli zmierzamy w stronę samochodu. Po drodze zobaczymy jeszcze kilka ciekawostek, ale o tym w następnym odcinku

Jaka jest aktualna cena rejsu i wejścia do jaskini?