Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

13 czerwca trochę powiało i nawet fale się pokazały , za to upalnie nie było - luksusowe 24 stopnie Celsjusza




Pozdrawiam
Piotr

To stanowisko archeologiczne mocno mnie zaciekawiło, na Twoich i Piotra zdjęciach wygląda super!
A jezioro - skoro to ostoja ptaków to już jest moje
Widoki z plaży rzeczywiście jak najbardziej chorwackie

Kawał sprzętu to Wasze pływadełko, godnie się prezentuje zaparkowane przy brzegu

Czy w jeziorze są żółwie?

piotrf napisał(a):13 czerwca trochę powiało i nawet fale się pokazały , za to upalnie nie było - luksusowe 24 stopnie Celsjusza

Taki luksus to przyjemna sprawa, chociaż lubię, jak niebo jest bezchmurne

Kapitańska Baba napisał(a):A jezioro - skoro to ostoja ptaków to już jest moje

Bardzo Ci polecam Ochrydzkie

Kapitańska Baba napisał(a):Widoki z plaży rzeczywiście jak najbardziej chorwackie

Naprawdę można się pomylić

tony montana napisał(a):Kawał sprzętu to Wasze pływadełko, godnie się prezentuje zaparkowane przy brzegu

Bardzo długi jest ten kajak, przez co trudno się go znosi nad wodę Ale ma inne zalety

tony montana napisał(a):Czy w jeziorze są żółwie?

Nie sądzę. Nad jeziorem można spotkać żołwie lądowe, ale wodne raczej nie. Natomiast "węże" (zaskrońce) i żaby jak najbardziej

23 lipca (sobota): Osiołkiem po Jeziorze Ochrydzkim - część druga

Płyniemy dalej! A żeby mogło być "dalej", niestety, musimy minąć bardzo tłoczne i przede wszystkim, niesamowicie głośne zagłębie beach barów :



Oboje wiosłujemy energicznie, bo nie jest to miła miejscówka Muzyka z różnych barów miesza się i słychać głównie "umc-umc" Takie miejsca nad Jeziorem Ochrydzkim też są...

Jednak już kawałek dalej jest bardzo sympatycznie:



Jesteśmy coraz bliżej The Bay of Bones:



Spotkane kormorany wyglądają trochę jak pingwiny, zwłaszcza ten największy :



Zbliżamy się do osady na wodzie:



Okazuje się, że podpłynęliśmy zbyt blisko. Zostajemy "poproszeni" o wypłynięcie poza bojki Nie ma problemu, już się wycofujemy I tak wszystko świetnie widać:



Zwiedzanie z innej perspektywy :



Jest super! :



Może przy innej okazji, kiedyś, zajrzymy do wnętrza chat. Teraz kierujemy się w stronę plaży; naszym celem jest miejscówka widoczna całkowicie po prawej, na "brzegu" zdjęcia:



Woda ma tutaj jeszcze piękniejszy kolor :



Wielkość plaży bardziej odpowiednia do siedzenia niż do leżenia, ale zupełnie nam to nie przeszkadza:



Taki mamy widok - na Osiołka:



i na Zatokę Kości:



W kajaku znaleźliśmy jeszcze Pilsnerka , więc się nim podzielimy Różowy Koleżka ma zajęcie :



Wskoczył na skałkę :



Spędzamy na tej plaży duuużo czasu Obserwujemy piękne niebieskie ważki:



i... żaby :



Tylko one przypominają nam, że nie jesteśmy nad Jadranem

Okazuje się, że też jesteśmy obserwowani Przez pana stojącego na klifie:



Na szczęście patrzenie na nas szybko mu się nudzi

Inny gatunek żaby, tym razem płazy mają bardziej zielony kolor:



A widoczne tu kręgi na wodzie generowane są przez tzw. węże, czyli przez zaskrońce, które towarzyszą nam w kąpieli :



Tak naprawdę z daleka widać ich małe ciemne główki i można uniknąć bliskiego spotkania, my przynajmniej uniknęliśmy Są dość płochliwe, chociaż gdy siedzimy na plaży, nieco się ośmielają i przypływają bliżej brzegu

Jestem zdziwiona swoim zachowaniem, tym, że wcale nie panikuję Mało tego - żyję sobie z tymi stworzeniami w radosnej symbiozie Kiedyś (jakieś 10 lat temu) zobaczyłam "węża" w Balatonie i powiedziałam: Ja tutaj do wody nie wejdę! I nie weszłam
Chyba na starość jestem mniejszą panikarą

Zaskrońce są niegroźne, niejadowite. Chociaż mężczyzna, którego spotkamy na plaży za dwa dni, stwierdzi, że to nie znaczy, że nie mogą ugryźć Trochę zmienię wtedy zdanie o tych gadach (Nie wiem, czy to prawda, czy gadał głupoty ) Na razie jakoś bardzo mi nie przeszkadzają

Smuci nas natomiast fakt, że robi się późno, a my mamy przed sobą jeszcze całkiem dużo wiosłowania. Opuszczamy więc piękną miejscówkę, znowu przepływamy obok Zatoki Kości:



Piotrze, wiesz, co jest na górze? :



Piękny widok na góry Parku Narodowego Galičica:



Zagłębie beach barów mijamy jeszcze dalej od brzegu niż poprzednio :



Błyski na powierzchni wody - też zupełnie jak na Jadranie :



Po 17:00 kończymy pierwszą, bardzo udaną, wycieczkę kajakową po Jeziorze Ochrydzkim



Gdy pakujemy się do samochodu, jakiś pan zagaduje nas o kajak, chce go nawet kupić O nie, my Osiołka nie sprzedamy

Jedziemy "do siebie", żeby się wykąpać i przygotować na ciekawy wieczór. W planach wyjazd do wysoko położonej restauracji z widokiem Ale o tym następnym razem

A na koniec odcinka - mapka z zaznaczoną trasą rejsu :

Fajne to "dzisiejsze" Osiołkowe pływanie na spotkanie z przyrodą. Kolor wody przecudny

Fajne to Wasze kajakowanie. Woda spokojna, widoki ładne, przyjemna miniplażyczka .
A zaskrońce to chyba jednak nie gryzą - chyba ktoś Was chciał nastraszyć .

dangol napisał(a):Fajne to "dzisiejsze" Osiołkowe pływanie na spotkanie z przyrodą. Kolor wody przecudny

Rzeczywiście, wyszło nam ciekawe spotkanie z przyrodą

Nefer napisał(a):A zaskrońce to chyba jednak nie gryzą - chyba ktoś Was chciał nastraszyć .

Tak właśnie podejrzewałam

maslinka napisał(a):Piotrze, wiesz, co jest na górze? :

Taka odrestaurowana , nowa/stara atrakcja - pozostałości po rzymskiej twierdzy , można do niej dojść spacerkiem z Amfory
( centrum nurkowego ) albo z campingu Gradishte nazywa się "Rимски тврдина Градиште" , jest z niej fajny widok na jezioro

Zaskroniec raczej znieruchomieje i zacznie nieprzyjemnie pachnieć ( udaje trupa ) niż rzuci się na człowieka z zębami , więc ktoś próbował Was wkręcić


Pozdrawiam
Piotr

Żabki, zaskrońce - uwielbiam podglądać Przyrodę
Widoki rzeczywiscie mocno adriatyckie

piotrf napisał(a):Taka odrestaurowana , nowa/stara atrakcja - pozostałości po rzymskiej twierdzy , można do niej dojść spacerkiem z Amfory
( centrum nurkowego ) albo z campingu Gradishte nazywa się "Rимски тврдина Градиште" , jest z niej fajny widok na jezioro

Następnym razem

piotrf napisał(a):Zaskroniec raczej znieruchomieje i zacznie nieprzyjemnie pachnieć ( udaje trupa ) niż rzuci się na człowieka z zębami , więc ktoś próbował Was wkręcić

A tak sympatycznie wyglądał ten plażowicz z plecakiem Żartowniś

Kapitańska Baba napisał(a):Żabki, zaskrońce - uwielbiam podglądać Przyrodę

Jest tam co podglądać

23 lipca (sobota) i 24 lipca (niedziela): Kolacja z widokiem i Monastyr Świętego Nauma - część pierwsza

Przyjeżdżamy do naszej odludnej miejscówki. Szybki prysznic i pindrzonko, a jeszcze wcześniej rozmowa z Ivoną. Pytamy ją, którą restaurację w pobliżu poleca. Ostatecznie córka gospodarza dzwoni do lokalu o nazwie Utarna, który znajduje się niedaleko nas - w miejscowości Końsko i rezerwuje dla nas stolik na tarasie na 19:30

Do restauracji trzeba podjechać wąską i stromą drogą. Jesteśmy naprawdę wysoko i o idealnej porze, żeby podziwiać zachód słońca z tarasu Utarny. Trafił nam się najlepszy stolik z takim pogledem :



Zalazak sunca :



Przepiękny spektakl na niebie:



Szczęśliwa Maslinka :



Jesteśmy w restauracji z regionalnymi tradycjami. Dlatego do każdego napoju, również do piwa , podają małe gliniane kubeczki. Wygląda, jakbym piła kefir



Widoki, atmosfera (obsługa i muzyka), piwo - wspaniałe Natomiast pstrąg, który zamówiliśmy, niczego nam nie urwał. Był zaledwie poprawny



Chyba trzeba było wybrać z karty mezze, czyli kilka małych dań do dzielenia się, np. maleńkie gołąbki w liściach winogron, czyli sarmę. Choć restauracja słynie podobno również z pstrągów... Wysokie oceny (średnia 4,8 ) na GM potwierdzają, że ludzie są zadowoleni.

Smakiem nas nie podbili, ale widokami z całą pewnością! Wstąpcie, jeśli będziecie w pobliżu

Co do pogledów, to jeszcze takie na Ochrydę, tuż przed zapadnięciem zmroku:




Niedaleko restauracji są nowo wybudowane apartamenty, które wyglądają sympatycznie:



One również zapewniają nieziemski widok!

Spacerujemy jeszcze trochę po miejscowości Końskie, a potem jedziemy do "siebie". Światła Ochrydy przyciągają:



Damy się im skusić dopiero pojutrze

W naszym odludnym raju wieczorem jest jeszcze bardziej odludnie Nie ma gospodarzy, a nieliczni goście się pochowali. Szkoda Zgrywam zdjęcia na laptopa, siedzimy, chłoniemy atmosferę, wreszcie odpoczywamy... Na szczęście nie ma dzisiaj koncertu w hotelu poniżej, więc faktycznie można odpocząć


Jest już nowy dzień, czyli 24 lipca

Znowu jemy śniadanie na naszym "campingu", bo wczoraj zapomnieliśmy kupić chleba Tym razem, zamiast omletu, dostajemy po dwa naleśniki z serem, szynką i warzywami. A oprócz tego kilka talerzyków dodatków (wędliny, sery, oliwki, ajvar) i arbuz na deser. Najadamy się jak bąki Zdjęć brak, bo pałaszowaliśmy, aż się nam uszy trzęsły

Żegnamy się z Piotrem, który dziś wraca do Skopje. Opowiada nam jeszcze trochę o stolicy i poleca klasztor św. Nauma na wycieczkę. Pojedziemy jeszcze dzisiaj, chociaż to może nie najlepszy wybór, zważywszy, że jest niedziela. No ale tłumy będą przecież wszędzie...

Gdy zjeżdżamy w stronę głównej drogi prowadzącej wzdłuż Jeziora, Małż zauważa, że coś się rusza w liściach. Oto sprawca zamieszania :



Szósty żółw widziany w Macedonii

Mijamy te same "plaże", co wczoraj:



Gdybyśmy wybrali kajakowanie, też nie moglibyśmy liczyć na odludne miejsca.

Atrakcje na drodze :




Widok na góry Parku Narodowego Galičica:



Pomalowany schron:



Aleja wysadzana, dość młodymi jeszcze, klonami prowadząca do klasztoru:



Brama monastyru:



Zostawiamy Maździaka na wielkim trawiastym (płatnym) parkingu, niestety w pełnym słońcu. Ludzi jest mnóstwo, a upał powala. Spacer w takich warunkach raczej nie będzie należał do przyjemnych Ale trudno - idziemy:



Wszystko, co znajdziemy za bramą:



Monastyr został założony w 905 roku przez św. Nauma Ochrydzkiego - ucznia Cyryla i Metodego. W klasztorze tym, w 910 roku, św. Naum został pochowany i tu znajduje się jego grób. Podobnie jak kilka innych ciekawostek, które zaraz zobaczymy.

Za bramą zaczyna się deptak; po prawej stronie mamy plażę, a po lewej liczne sklepiki i restauracje.



Ten obrazek już nie przypomina mi Chorwacji :



I tutaj mam małą zagwozdkę Przy okazji wizyty w Strudze, pisałam, że rzeka Czarny Drin wypływa z Jeziora Ochrydzkiego. Tak faktycznie jest, z tym że to, co tutaj widzimy, to też jest Czarny Drin:



A jego źródła znajdują się nieopodal, można do nich dopłynąć łódką. Okazuje się więc, że Czarny Drin źródła posiada Tak naprawdę, rzeka ta zasilana jest wodą przepływającą pod ziemią z Jeziora Prespańskiego, które położone jest wyżej. Popularność wycieczek łódką jest duża:



Jednak nie mamy dziś ochoty na taką atrakcję, odpuszczamy. Bezpośrednio nad wodą jakby chłodniej , korzystam więc:



Fajnie byłoby usiąść w sympatycznej restauracji nad rzeką:



Niestety, wszystkie dostępne miejsca są zajęte. Część lokalu wyłączono ze względu na przygotowania do wesela. Macedońskie wesele! Fajnie byłoby takie zobaczyć Zobaczymy , jeszcze dzisiaj , ale w zupełnie innym miejscu

Tymczasem kontynuujemy spacer po terenie wokół monastyru św. Nauma, a raczej będziemy kontynuować w kolejnym odcinku

Na prawo od głównego wejścia jest parking dla busów , a za nim darmowy parking ( czynny był na jesień ubiegłego roku ) , to na przyszłość , do źródeł Drinu Można popłynąć z Nikolą Pavleskim - artystą , bardem , bardzo pozytywnym człowiekiem , mówi w czterech językach , śpiewa w siedmiu
W restauracji "Ostrovo" dobrze karmią , podczas jedzenia można też popływać i posłuchać muzyki na żywo


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Na prawo od głównego wejścia jest parking dla busów , a za nim darmowy parking ( czynny był na jesień ubiegłego roku ) , to na przyszłość , do źródeł Drinu Można popłynąć z Nikolą Pavleskim - artystą , bardem , bardzo pozytywnym człowiekiem , mówi w czterech językach , śpiewa w siedmiu

Dzięki za info, może kiedyś się przyda Chociaż akurat do św. Nauma w najbliższym czasie raczej nie wrócimy. W okolicy są ciekawsze miejsca

piotrf napisał(a):W restauracji "Ostrovo" dobrze karmią , podczas jedzenia można też popływać i posłuchać muzyki na żywo

Tak, czytałam o tym. Niestety, ze względu na wesele, nie można było się tam wcisnąć.

W Ochrydzie i tutaj sie nam ścieżki krzyżują.
Co do Strugi - to w tamtejszej cerkwi znajdują się wspaniałe freski. Jedne z najpiękniejszych - o ile nie w ogóle najpiękniejsze - w Macedonii. A także rewelacyjny ikonostas. Być może widziałaś.

Pozdrawiam,
Wojtek