Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

Słowo się rzekło - jest odcin


22 lipca (piątek): Spacer po Strudze i międzynarodowa impreza

Struga to miasteczko liczące ponad 16,5 tysiąca mieszkańców, ciekawie położone - nad Jeziorem Ochrydzkim i nad rzeką Czarny Drin, która nie ma źródeł, bo wypływa właśnie z Jeziora. Żyje tu duża mniejszość albańska - Albańczycy stanowią około 30% mieszkańców i zdecydowanie bardziej "rzucają się w oczy" na ulicach niż Macedończycy.

Oprócz starszej części miejscowości, jest tutaj bardzo rozbudowana baza hotelowa oraz zorganizowane plaże - z parasolami i leżakami. Nie jesteśmy fanami wypoczynku na takich plażach, ale to od nich zaczynamy spacer po Strudze. Po pierwsze - z ciekawości , po drugie - jest tu najwięcej knajpek, więc mamy szansę napić się piwa z widokiem na Jezioro i po trzecie - niedaleko zaparkowaliśmy. Ze znalezieniem (darmowego ) parkingu był niemały kłopot, ale się udało.

Kilka zdjęć z tegoż spaceru:





Czarny Drin zaczyna się właśnie tutaj:



Dość spektakularnie, trzeba przyznać:



Liczni śmiałkowie korzystają z wartkiego nurtu rzeki, który unosi ich w stronę centrum miasteczka:



My jeszcze trochę zabawimy nad Jeziorem. Przyjemnie byłoby popłynąć taką łódką:



Ale już jutro będziemy pływać Osiołkiem

Hotele mają zazwyczaj ładnie zagospodarowane tereny wokół nich:



Plaże wyglądają tak:



albo tak:



Można też wypoczywać na wygodnym łóżku z baldachimem :



Nie nasza bajka. Jednak trochę miłośników takiego plażowania jest, mimo że już po 18:00.

Zasiadamy w końcu w jakiejś spokojnej knajpce na końcu deptaku i pijemy małe Skopsko :



Upał nadal nie odpuszcza, chociaż jest, na szczęście, bardziej znośnie. Po schłodzeniu się "od środka" ruszamy w kierunku centrum Strugi.

Kilka ciekawych obrazków z miasteczka. Plątanina linii wysokiego napięcia:



Samochód "ślubny" z amerykańską flagą :



i myjnie, które są tu na każdym kroku, zupełnie jak w Albanii:



Trafiają się również meczety:



Mijamy pomnik Matki Teresy:



oraz Pomnik Rewolucji, który, wbrew nazwie, poświęcony jest ofiarom II wojny światowej:



Docieramy do jednego z mostów, z którego młodzież skacze do Czarnego Drinu:




A to chyba najdłuższe "umbrella sky", jakie kiedykolwiek widziałam:



Zawieszone nad deptakiem pełniącym "funkcję" starówki, innej Struga nie posiada. Życie towarzyskie wieczorami koncentruje się właśnie tutaj. Podobnie dobrze ma się handel, np. albańskimi flagami. Im większe, tym lepiej :



No cóż, Struga kompletnie nas nie zachwyciła, ale cieszę się, że zobaczyliśmy, jak wygląda to miasteczko. Poznaliśmy trochę lokalnego kolorytu

Z ulgą jednak wsiadamy do auta i wracamy "do siebie". Różowa mgiełka nad Jeziorem po zachodzie słońca:



Twierdza Samuela, na którą "wdrapaliśmy się" kilka godzin wcześniej:



Hotel Sv. Stefan i malutki monastyr:



Przyjrzymy się mu bliżej ostatniego dnia, choć codziennie przejeżdżamy obok niego, tą lepszą (na szczęście) drogą dojazdową do campingu.

Zatrzymujemy się teraz na tej drodze, żeby podziwiać widok na Jezioro i pięknie podświetlone na czerwono góry:




Jesteśmy na miejscu:



Tak miło się wraca, zupełnie jak do domu A jeszcze milej robi nam się, kiedy na nasz widok zrywa się odpoczywająca na dachu jednego z domków Raine Wspaniały kotek :




Zachowania ma trochę psie, przybiegła nas przywitać

Witamy się też z nowym gościem campingu - Piotrem, Polakiem mieszkającym od kilku lat w Skopje, który przyjechał z córkami na weekend nad Jezioro. Kiedy wchodzimy do bungalowu, nasz nowy znajomy właśnie rozmawia po macedońsku z gospodarzem. Zoran zaprasza na rakiję. Już dzisiaj się nie wymigamy

Szybki prysznic w domku, jeszcze szybsza kolacja i żadnego "pindrzonka" , w końcu jesteśmy na campingu, trzeba wyglądać naturalnie Odpoczywam od "strojenia się" i wieczornego makijażu. Okazuje się, że było mi to potrzebne

Siadamy we wspólnej części, wysyłam kilka zdjęć do znajomych :



Po chwili pojawia się Zoran z butelką domowej rakiji. Jest tak mocna, że muszę popijać sokiem pomarańczowym , więc dawkuję ją ostrożnie , tym bardziej, że rzadko pijam wysokoprocentowe alkohole.

Powoli zaczynają się schodzić współbiesiadnicy Będzie nas sześcioro - Zoran, Piotr, para Greków i my. Międzynarodowe towarzystwo - polsko-macedońsko-greckie A rozmawiamy po angielsku , inaczej byłoby ciężko.

Zoran opowiada nam, jak razem z bratem samodzielnie budowali camping, praktycznie od podstaw. Widać, że jest z tego dumny; całkiem słusznie, bo miejsce jest niezwykle urokliwe. Domki powstały z naturalnych materiałów - dużo drewna, do tego fajne wykończenie łazienek. Cały czas z rodziną pracują nad tym, żeby było tu coraz piękniej - sadzą kwiatki, doposażają wspólną kuchnię. Miejsce jest stosunkowo świeże - dla turystów zostało udostępnione w 2018 roku, a prace trwały jeszcze później; nasz bungalow jest najnowszy.

Inni goście też mają ciekawe historie do opowiedzenia. Para Greków (pani psycholog i nauczyciel greckiego ) mieszkają na jednej z cykladzkich wysp i właśnie zaczynają swoją podróż po Bałkanach. Następnym przystankiem będzie dla nich Albania, a podróżują jednym motocyklem

Z kolei Piotr opowiada nam trochę o okolicach, które dobrze zna, radzi, dokąd pojechać. No i oczywiście mówi też o Skopje, trochę ironicznie wypowiada się o architekturze i projekcie "Skopje 2014" Ale do tego tematu wrócimy, kiedy będziemy w stolicy.

Wieczór w miłym i niezwykle interesującym towarzystwie mija nie wiadomo kiedy. Idziemy spać dobrze po 1:00 Właściwie idealnie się złożyło, bo mniej więcej o tej porze kończy się kolejny koncert w jednym z hoteli w Sv. Stefanie, przez który i tak pewnie nie zmrużylibyśmy oka. Zasypiając, uświadamiam sobie, że zamówiliśmy na jutro śniadanie - na 9:00 Trudno, trzeba będzie wstać, choć nie przyjdzie nam to łatwo

Natomiast na pewno warto było integrować się z gośćmi campingu, dzięki temu będziemy mieli jeszcze weselszy i ciekawszy urlop

piotrf napisał(a):Integracje , jakie by nie były , ale wakacyjne w szczególności , są jak przyprawa do dania , jakim jest urlop , czas wolny , bo nie jest ważne ile i jakiego piwa wypijesz , tylko z kim i w jakich okolicznościach

Zdecydowanie zgadzam się ze wszystkim, co podkreśliłeś

Nefer napisał(a):Nadrobiłem zaległości, taka integracja z pewnością przyjemna .

Nawet bardzo przyjemna

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ale Struga całkiem fajna. Chociaż pewnie jak się chwilę wcześniej było w Ochrydzie to pewnie mniej ciekawie wypada.

Bardziej hotelowa, przynajmniej w części. Do Ochrydy nie ma startu

Kapitańska Baba napisał(a):Fajny początek rzeki - taki ..... instensywny

Wyjątkowo!

Kapitańska Baba napisał(a):Wieczorne pogaduchy - super, takie wieczory bardzo lubię

Ten wieczór został nam w pamięci

megidh napisał(a):Super jest to zdjęcie.

Dzięki!

Właśnie tak pięknie było.

23 lipca (sobota): Osiołkiem po Jeziorze Ochrydzkim - część pierwsza

Po nocnej międzynarodowej imprezie ciężko się wstaje Ale nie mamy wyboru - zamówiliśmy śniadanie na 9:00, trzeba cierpieć Wszystko już pięknie przygotowane i nawet stół nakryty białym obrusem :



Obok mnie cały czas kręci się Raine - mały koci żebrak :



Oczywiście coś jej tam spadnie, choć kryjemy się z tym bardzo, bo jeszcze gospodarze gotowi pomyśleć, że nam nie smakuje Tymczasem wszystko jest pyszne, składniki dobrej jakości, to się czuje! Omlet z ajvarem - całkiem ciekawe połączenie

Płacimy niemało - 8 euro od osoby, ale myślę, że warto, przynajmniej raz. My zjemy podobne śniadanko jeszcze jutro, bo zapomnimy o kupieniu chleba

Kiedy kończymy pałaszować (trochę trwa zjedzenie tego wszystkiego), pojawiają się wczorajsi współbiesiadnicy. Podobnie jak my - nieco wczorajsi Piotr był mądrzejszy od nas i zamówił śniadanie na 10:00, a Grecy właśnie pakują się do sakw przy motorze Żegnamy się z nimi, ściskam się z Kateriną, z którą świetnie mi się rozmawiało Czeka ich teraz podróż do Albanii, a nas - rejs Osiołkiem

Trochę się jeszcze gramolimy, ale udaje się wyjechać przed 11:00 Kajak ląduje na dachu Maździaka i jedziemy brzegiem Jeziora w kierunku Trpejcy. Bardzo dużo osób już plażuje:



Trudno się dziwić - jest sobota, więc oprócz turystów na plaże wylegli również miejscowi. Tym bardziej, że pogoda jest nudna, czeka nas kolejny bardzo upalny dzień.

Przejeżdżamy przez Pesztani i próbujemy znaleźć jakieś miejsce do zaparkowania. Już wiemy, że nie będzie łatwo :



Palmy jeszcze niewielkie (Tonowe? ), ale urosną :



Zjeżdżamy na parking znajdujący się nad ważną atrakcją turystyczną zwaną po angielsku The Bay of Bones, a po macedońsku Заливот на коските.



Zatoka Kości to z pewnością ciekawe miejsce - muzeum na wodzie. Jest rekonstrukcją osady z epoki brązu. Na platformę z chatami, która znajduje się dokładnie w tym samym miejscu, co dawna wioska odkryta przez archeologów, można wejść drewnianym mostkiem. My na razie popatrzymy z góry:




A potem podpłyniemy Osiołkiem Będziemy więc mieć zupełnie inną perspektywę

Natomiast zwiedzając w tak nietypowy sposób, nie zobaczymy przedmiotów z wykopalisk archeologicznych, które znajdują się w budynku muzeum (obok tego na wodzie). Wejście na teren The Bay od Bones kosztuje podobno 100 denarów, czyli jakieś 7,5 zł.

Ale nam dzisiaj zupełnie nie zależy na zwiedzaniu , tylko na jak najszybszym znalezieniu się na wodzie i w wodzie Musimy tylko znaleźć inny parking, bo z tego nie będziemy znosić kajaka, zbyt duża różnica poziomów.

Podobnie wygląda na kolejnym parkingu... Widoki i perspektywa pięknych (takich, jakie lubimy ) plaż w zasięgu kilku machnięć wiosłem:



Jednak ścieżka wąska i stroma:



Decydujemy się szukać dalej bardziej dogodnego miejsca do zwodowania Osiołka. (A pojutrze ruszymy właśnie stąd i jakoś damy radę znieść kajak i wszystkie tobołki )

Ostatecznie udaje nam się zaparkować w Pesztani, wzdłuż głównej drogi. Osiołek rusza w swój pierwszy słodkowodny rejs! Oczywiście z Dzielnym Flamingiem na pokładzie :



Mijamy mnóstwo supujących:



Patrząc na zdjęcie powyżej, ma się wrażenie, że pływamy po Jadranie Jednak góry (Park Narodowy Galičica) trochę nie pasują do chorwackiego obrazka:



Zbyt połoninne. Gonimy kormorany :



Przepływamy obok hotelu, z którego odpływają wycieczki do klasztoru św. Nauma:



Oczywiście popłynąć można również z centrum Ochrydy. My pojedziemy tam jutro

Podobają mi się domki pod skałami:



Generalnie, wszystkie budynki hotelowe w tej okolicy są świetne, nie przytłaczają i nie psują krajobrazu.

Wypatruję kawałek plaży pod skałkami. Płyniemy!:



Woda przejrzysta :



W tym miejscu wypadałoby napisać kilka słów na temat akwenu, po którym pływamy. Jezioro Ochrydzkie powstało w wyniku ruchów tektonicznych jakieś 4 do 10 milionów lat temu, co czyni je najstarszym śródlądowym zbiornikiem Europy. Zachowała się tutaj unikatowa fauna - w ochrydzkich wodach odkryto ponad 200 gatunków endemicznych żyjących na dużej głębokości. A ta jest imponująca - dochodzi nawet do 289 metrów

Od 2000 roku BirdLife International uznaje Jezioro za ostoję ptaków (Important Bird Area), ze względu na zimujące na nim ptaki wodne, takie jak hełmiatka, gągoł, perkoz zausznik, kormoran mały i łyska zwyczajna Natomiast od 1979 roku zbiornik ten znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Plaża, na której zaraz się rozłożymy, jest maleńka i jeśli patrzymy w tę stronę:



mało chorwacka Zbyt wiele soczystej zieleni wokół! Natomiast kiedy, już siedząc na plaży, spoglądamy przed siebie (na Osiołka ) złudzenie plażowania nad Jadranem jest kompletne :



Tylko piwo inne :



Skopsko całkiem mi smakuje, chyba bardziej niż Ožujsko czy Karlovačko

Woda jest idealna - czysta i daje ochłodę, choć jest dość ciepła. Nie mieliśmy termometru, ale temperaturę oszacowaliśmy na 24 stopni, oczywiście blisko brzegu. Szukam wzrokiem "węży", czyli zaskrońców , ale spotkamy je dopiero przy kolejnej plaży

Cały czas przepływają kajakarze:



Można daleko dotrzeć, kiedy pływa się po tak spokojnym akwenie My po krótkim odpoczynku też popłyniemy dalej




Ale o tym napiszę w kolejnym odcinku

megidh napisał(a):Podrzucam muzyczną wstawkę.

Bardzo sympatyczna Fajnie by się tego słuchało na żywo w Macedonii

piotrf napisał(a):Mnie też bardziej smakuje "Skopsko" , szczególnie tam , nad jeziorem

Akurat w Chorwacji na kajaku mieliśmy Pilsnerka, który dla mnie jest bezkonkurencyjny Ale kiedyś musiał się skończyć Skopsko niezłe, choć np. Nikšićko bardziej mi smakuje.

The Bay of Bones widziane z kajaka - już w następnym odcinku

Nefer napisał(a):Na pewno spokojniej się kajakuje na jeziorze, choć i na takich akwenach mocniejszy i zmienny wiatr może dostarczyć dodatkowych emocji i pewnych trudności.

Wiatru nie było wcale - ani tego dnia, ani kolejnego, gdy kajakowaliśmy. Trafiliśmy na mordercze upały, bez ruchów powietrza. Ale tam chyba zwykle tak jest w lipcu.