Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

20 lipca (środa): Jaskinia Odyseusza

Dziś nasz ostatni pełny dzień na Mljecie Będzie nam brakowało tej wyspy... Na koniec zostawiliśmy sobie atrakcję, którą można by chyba postawić na równi z Parkiem Narodowym (co kto lubi ), z tą różnicą, że pobyt w tej miejscówce raczej zajmuje kilka godzin, maksymalnie pół dnia. Mowa o Odisejevej špilji, czyli o Jaskini Odyseusza.

Moglibyśmy ruszyć pieszo z apartmanu, ale skrócimy sobie drogę i podjedziemy kawałek Maździakiem Szuter jest przyzwoity, choć droga, momentami, wąska:



Zostawiamy samochód na małym parkingu w pobliżu skrzyżowania szlaków:



Wygodne buty na nogi:



(W moim przypadku trekkingowe, ale zwykłe "adidasy" też dadzą radę). I możemy ruszać!

Od początku jest widokowo :





Maslinkowe gaje i Babino Polje widziane w oddali:



Po chwili łączymy się ze szlakiem prowadzącym z centrum miejscowości.



Widać już okolice Groty:



Ścieżka zmienia charakter, nadal jest bardzo przyzwoita:



W zasadzie można by tu iść nawet w klapkach , ale za chwilę zacznie się chodzenie po głazach, więc absolutnie tego nie polecam.

Pokazuje nam się wlot jaskini (a może wylot :):



Siatki zabezpieczające, żeby komuś nie przyszło do głowy wspinać się po skałach:



Chociaż jak ktoś się uprze, co go powstrzyma? Chyba tylko zdrowy rozsądek...

Ostatni etap "wędrówki" to przejście przez bar Mars prowadzony przez pana, którego spotkaliśmy na Wyspie już dwukrotnie, w dwóch "kultowych" mljeckich lokalach. Ten jest trzeci :





Można tu kupić piwo w puszce bądź inny napój w butelce, a nawet wysłać stąd pocztówkę czy list :



Trochę pozowania na skałkach:



Zaraz będziemy tutaj plażować



Teraz zostawiamy "okrycia wierzchnie" , wciskamy gdzieś plecaczek z ręcznikami i lecimy się kąpać, oczywiście w jaskini

Trochę faktów o grocie. Średnica špilji to kilkadziesiąt metrów, jej sklepienie zapadło się, dzięki czemu widzieliśmy ją również z lądu. Wlot od strony Jadranu ma szerokość od 4 do 5 metrów. Głębokość morza w tunelu jaskini wynosi od 8 do 10 metrów, a sam tunel ma około 20 metrów długości.




Obawiałam się, że będą tu większe tłumy. Na szczęście nikt nikomu nie skacze na głowę...

Były fakty, teraz trochę mitów, oczywiście greckich Zgodnie z grecką mitologią, wracający z Troi do Itaki Odyseusz miał spędzić 7 lat u nimfy Kalipso w "słodkim więzieniu" Homer w Odysei pisał:

I dobrnął do Ogigii, gdzie Kalipso bierze
Pod swoją go opiekę; ugaszcza w jaskini
Lat wiele i chce gwałtem, by się został przy niej
Jak małżonek — a za to chce mu dać nagrodą
Nieśmiertelność i postać wiecznie, wiecznie młodą;
Lecz się jej nie udało sobie go zniewolić.

Wyspa Ogygia to podobno właśnie Mljet. Choć według innych źródeł może być wyspą Gozo położoną w pobliżu Malty bądź Gawdos na południe od Krety. Tak to już z mitami bywa...

My skupiamy się na tym, co tu i teraz, a konkretnie na zadaniu, jakim jest przepłynięcie tunelu Ruszam pierwsza:




Zadanie nie należy do karkołomnych, ale jeśli ktoś nie jest przyzwyczajony do dłuższego pływania, to ostrożnie. Chociaż z krótkimi postojami, myślę, że każdy da radę

Wnętrze jaskini:



Jakim cudem Odyseusz wytrzymał tu aż 7 lat Musiał być bardzo zakochany

Jedna para (zresztą z Polski ) wpłynęła do špilji pontonem, z jachtu stojącego kawałek przed grotą:



Niby da się... Dobrze, że nikogo po drodze nie stratowali; akurat było pusto. Znowu mnie dziwi, że nie ma tu zbyt wielu turystów. Tym bardziej, że właśnie dochodzi południe i zaczyna się świetlny spektakl :



Zdjęcia kompletnie nie oddają tego, jak pięknie było Robiliśmy je raczej słabym aparatem podwodnym. Trzeba to przeżyć! Gorąco Wam polecam!

Mimo wszystko - jeszcze kilka niedoskonałych zdjęć:



Pławię się w błękitach :



Jest naprawdę głęboko!:



Po wypłynięciu z jaskini stwierdzamy, że jednak przybyło ludzi:



Małż po kilku chwilach plażowania przepływa tunel ponownie, ale mówi, że za pierwszym razem mieliśmy najlepsze kolory, a dodatkowo zebrało się więcej amatorów jaskiniowego pływania.

Ja oddaję się relaksowi na skałkach :



Po jakimś czasie nawet relaks może się znudzić Koło 12:30 zwijamy się z "plaży" przy špilji. Nie chcemy za bardzo wyschnąć, żeby podejście nie okazało się mordęgą ponad nasze siły

Znowu patrzymy na grotę z góry; tym razem jest w niej całkiem tłoczno:



A potem pniemy się dzielnie Podejście nie należy do przyjemnych, bo jest prawie 13:00 i jakieś 35 stopni w cieniu

Skrzyżowanie szlaków i widok na Babino Polje:



Trasa od jaskini do miejsca, gdzie zostawiliśmy auto, to mniej więcej 2 km. Jej przejście zajęło nam pół godziny. Teraz myślę, że to nawet niezły czas, patrząc na warunki w jakich przyszło nam "spacerować"



Wsiadamy do auta i podjeżdżamy do apartmanu, w którym koniecznie musimy wskoczyć pod prysznic

Jaskinia Odyseusza z pewnością warta jest wysiłku. Jeszcze raz, z całego serca, polecam Wam taką wycieczkę

Nefer napisał(a):Pływanie w takim miejscu musiał być przyjemne.

Było fajnym doświadczeniem, czymś innym. Minimalnie przypomniało mi się pływanie w grotach w Miszkolcu; tylko wtedy, kiedy tam pływałam, miałam 9 lat

megidh napisał(a):Jaka jest skala trudności podczas wychodzenia z wody na skały.

Jest całkiem w porządku. Są naturalne stopnie i sznurek do przytrzymania się. Mimo tego wchodziłam ostrożnie :



W drugą stronę było łatwiej, zwłaszcza, że wyczaiłam wygodną półkę skalną. Tutaj widać, jak ktoś na niej stoi:



Wystarczyło zrobić kroczek i już było się w bezpiecznym miejscu Dodatkowym atutem tej opcji wejścia był fakt, że w tym miejscu nie ustawiała się kolejka chętnych

megidh napisał(a):Na pewno, ten spektakl świetlny musi być zachwycający. Z chęcią bym tam popływała.

Tak, piękny błękit! I najlepiej być tam między 11:30 a 12:00. My trafiliśmy idealnie Dzięki podpowiedzi gospodarza z poprzedniego wieczoru

Nefer napisał(a):Nie wiem, czy słyszałaś, ale termy w Miszkolcu mają być zamknięte (albo już zostały) z powodu cen energii i innych kosztów utrzymania.

Nie, nie słyszałam o tym...

piotrf napisał(a):Super miejsce do południowego pływania w błękitach ważne , że również dostępne od strony lądu - kolejny powód do odwiedzin Mljetu

Fajnie, że są dostępne nie tylko od strony wody Widoki podziwiane podczas zejścia robią wrażenie.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Jaka genialna wycieczka. Właśnie też miałam pytać o zejście do wody, ale jeżeli nie trzeba skakać z wysokości, płynęłabym z chęcią.

Ja też nie lubię skakać, więc odetchnęłam z ulgą

wiola2012 napisał(a):A płynąc w tunelu można gdzieś się przytrzymać i odpocząć chwile? Tak asekuracyjnie pytam

Pewnie, można się chwycić skały (ściany jaskini)

Hercklekot napisał(a):No i znowu "masz mnie na sumieniu" Maslinko... Tydzień temu zaklepałem 10 dni w Kozaricy na czerwiec.

Tak obciążone sumienie mogę mieć
A Kozarica pojawi się w następnym odcinku

Hercklekot napisał(a):Tegoroczne wakacje na Pagu (Lun) z wizytą na Rabie pozostawiły pewien niedosyt, jednak trzeba znowu pojechać dalej na południe.

Południe - tam jest cudnie!

ruzica napisał(a):A co do poruszanego tu wcześniej wątku interakcji z gospodarzami to dla mnie to jest zbędne a czasem nawet stresujące. To znaczy ja nie mam problemu, żeby zamienić parę zdań o pogodzie albo o tym co zwiedziliśmy, ale niektórzy Chorwaci są bardzo bezpośredni i wypytywanie gdzie pracujemy i ile zarabiamy bywa irytujące. Szczególnie będąc na wakacjach

Czasami chcą wiedzieć za dużo albo wypytują, to fakt Ucinamy niewygodne rozmowy, a korzyść bywa większa. Poza tym, że zwykle jest sympatycznie, można się sporo dowiedzieć o okolicy - rzeczy, których nie ma w przewodnikach, a nawet na naszym forum

robiz napisał(a):Maslinko , po cichu od lat czytam twoje relacje i nie ukrywam ,że są one dla mnie inspiracją

Bardzo mi miło A jeszcze milej by mi było, gdybyś czytał głośno Tzn. z komentarzami, które zawsze mobilizują mnie do dalszego pisania

Pozdrawiam Wszystkich i cieszę się, że odcinek z Jaskini Odyseusza się Wam podobał Następny już niedługo.

Na razie muszę się pozbierać po wypadzie do Wiednia



Chętnie bym coś skrobnęła o austriackiej stolicy, ale ewentualna relacja musi poczekać... W kolejce jest jeszcze Rumunia Mam nadzieję, że kiedyś się uda.

Szaro za oknem (teraz już ciemno ), ja przeziębiona... Trzeba wrzucić trochę słońca

20 lipca (środa): Kozarica

Po miło rozpoczętym dniu (pływanie w Jaskini Odyseusza) chcemy nieco "pozwiedzać". Jedziemy do Kozaricy, taką malowniczą drogą:




Jest wąsko, ale co kawałek są mijanki. Widok na Pelješac i samotny biały żagiel :



I pogled na salinę - podmokły teren ze słoną wodą:



Jakieś zabudowania w dole:



Nad saliną położony jest camping Lovor, na którym (w 2010 roku) spędziliśmy 4 noce. Odsyłam do odpowiedniego fragmentu relacji, gdyby ktoś miał ochotę poczytać o tamtych wakacjach:
post587082.html#p587082

Jest to więc dla nas trochę podróż sentymentalna Sprawdzimy, co się w Kozaricy zmieniło.



Na pewno nie było takich ozdób zawieszonych nad "główną" ulicą:



Idziemy zerknąć na nabrzeże:



Do małego portu:



Wyjątkowo uroczo tutaj:



Cisza, spokój i klimatyczny bar:



Tylko jeden i w zasadzie wyłącznie z napojami (jakieś małe przekąski być może też mieli.) Chyba że w Villi Radulj nadal działa restauracja; pewnie tak, ale obawiam się, że wyłącznie dla mieszkających tam gości. Pensjonat prezentuje się pięknie, otoczony bujną roślinnością; w tej kwestii nic się przez lata nie zmieniło, chyba że na plus:



Generalnie, przyroda w Kozaricy zachwyca:





To idealna miejscówka dla tych, którzy chcą odpocząć na łonie natury i nie potrzebują zdobyczy cywilizacji, takich jak restauracje. Zawsze można przecież podjechać do którejś z mljeckich metropolii My w Babino Polje też się nie stołowaliśmy, poza pierwszym wieczorem.

Plaża w Kozaricy (ta główna) nie jest zbyt wielka, ale nie można jej odmówić uroku:




A Jadran w tym miejscu oferuje całkiem niezłe, jak na chorwackie warunki, życie podwodne; przynajmniej takie mam wspomnienia

Wizyta w Kozaricy byłaby niepełna, gdybyśmy nie podjechali na camping Lovor:



Namioty są rozbite w laurowym "lasku" (stąd nazwa):



(Jest ich zaskakująco dużo.)

Gorzej z camperami, które mają takie miejsca:



Gdzieś uciekły zresztą W 2010 roku "camperowego pola" jeszcze nie było.

Wychodzi do nas młoda kobieta i pyta po angielsku, w czym może nam pomóc. Przechodzimy na chorwacki i opowiadamy, że nocowaliśmy tutaj 12 lat temu i przyjechaliśmy zobaczyć, co się zmieniło Mówimy, że bardzo miło wspominamy pobyt tutaj i właścicieli - jak się okazuje, rodziców dziewczyny.

Małż wzdycha do "campingowego życia", ja udaję, że tego nie słyszę Będzie miał mały powrót do takiego sposobu spędzania wakacji, już jutro wieczorem , w Macedonii. Na razie nie do końca jesteśmy tego świadomi

Po sympatycznych odwiedzinach, na campingu i w Kozaricy, wracamy tą samą drogą:



przy której znajduje się blatina, bagnisko:



Podobno żyją w niej żółwie :



Wydaje mi się nawet, że wypatrzyłam łebek jednego z nich :



Zmęczyliśmy się upałem, więc w następnym odcinku będziemy plażować Ostatni raz nad Jadranem

Edit: Doczytałam właśnie, że w Villi Radulj restauracja działa również dla gości "z zewnątrz", więc w Kozaricy jest jednak miejsce, w którym można zjeść

Edit 2: Dodałam dwa zdjęcia po rozstrzygnięciu Konkursu Fotograficznego

Bratwojciech napisał(a):Jak zwykle bardzo fajna relacja i cudne zdjęcia. Tę wyspę mam w planach już od jakiegoś czasu, ale nie mogłem zdecydować się na miejscówkę. Teraz wiem, że Kozarica to będzie strzał w dziesiątkę. Oczywiście czekam na dalszy ciąg relacji i podczytuje z ukrycia

Dzięki za miłe słowa

Kozaricę polecam, jeśli ktoś szuka bardzo spokojnego miejsca, w którym naprawdę można odpocząć Klimat jest tak leniwy, że od razu czuje się fjakę
Na plus również bliskość Parku Narodowego