Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

19 lipca (wtorek): Park Narodowy Mljet - plażowanie za Soline

Rano Małż jedzie do sklepu po pieczywo i kilka innych potrzebnych rzeczy, a ja obserwuję z balkonu ważne wydarzenie - ważne dla mnie, bo dla mieszkańców Mljetu całkiem zwyczajne. Oto przywieźli wodę i właśnie ją wpompowują do zbiornika pod naszym domkiem:



Na Wyspie niektóre domy są podłączone do wodociągu, ale nie nasz apartman. Tutaj wodę dowożą beczkowozami z okolic Polače, gdzie doprowadzony jest wodociąg z Pelješca (vodovod Neretva-Pelješac-Korčula-Lastovo-Mljet). Na Mljet woda "dotarła" w 2018 roku.

Tutaj można zobaczyć mapkę z przebiegiem wodociągu:
https://mmpi.gov.hr/UserDocsImages/arhi ... erijal.pdf

Jesteśmy nieco zdziwieni tym odkryciem i postanawiamy jeszcze bardziej oszczędzać wodę, a przy okazji pytamy gospodarzy, jak to dokładnie wygląda. Petar macha ręką i mówi, że za wodę płacą tyle, co w Dubrowniku - rząd dopłaca tym, którym trzeba ją dowozić, więc nie musimy oszczędzać Mimo wszystko warto, z innych powodów

Bardzo długo gramolimy się w apartmanie. Udaje nam się wyjechać dopiero po 11:00 Kierunek: Park Narodowy Mljet, tak jak wczoraj. Trzeba "wykorzystać" bilety wstępu Plan na dziś jest jednak zupełnie inny i niemal wszystkie odwiedzone miejsca będą dla nas nowością

Skuterek na trasie tworzy klimat leniwych wyspiarskich wakacji :



Gdy wjeżdżamy na parking w samym sercu Parku, przecieramy oczy ze zdumienia. Co tu się dzieje :



Dobrze, że bilety mamy już kupione, bo teraz stalibyśmy w tej kolejce:



Tłumy ruszają w stronę przystani, ciekawe na ile statków się "rozłożą" My natomiast czekamy na vlakić (elektryczny pociąg, czyli po prostu meleks), który za chwilę pojawia się - niemal pełny Udaje się nam znaleźć wolne miejsce na samym końcu, tyłem do kierunku jazdy, ale jakoś to przeżyjemy

Jedziemy do przysiółka Soline. Zdjęcia z meleksa:




Małe utrudnienia na trasie :



Boisko do koszykówki :



Po 15 minutach jesteśmy w Soline:



W tej konobie zjemy za kilka godzin :



Wysiadamy, choć moglibyśmy pojechać jeszcze 200 metrów dalej



Ale wtedy nie uwieczniłabym tego motylka:



Przed nami tama na Kanale Solinskim:



Powstała, żeby chronić jezioro przed śmieciami przynoszonymi przez morskie prądy. Na tablicy informacyjnej piszą, że śmieci przypływają głównie z Albanii



Meleks zawrócił, a niektórzy turyści wcale z niego nie wysiedli, widocznie chcą sobie pojeździć w kółko :



Koniec asfaltu:



Dalej trzeba iść ścieżką:



Udajemy się na poszukiwania plaży w naszym stylu Ale najpierw musimy nacieszyć oczy widokami :





A potem wspinamy się ścieżką:



z takim pogledem:



Jaszczurki uciekają nam spod stóp :



Schodzimy po skałach:



nad sam brzeg Jadranu, bo wypatrzyliśmy piękną półkę skalną :



Szerszy kadr:



W takich okolicznościach przyrody Pilsnerek smakuje jeszcze lepiej niż zwykle :



Zostajemy tu na jakieś 3,5 godziny i jest cudownie Udało nam się znaleźć jedną z najlepszych miejscówek na tych wakacjach

Kapitańska Baba napisał(a):Czyli wizyta w parku jak najbardziej udana

Będzie jeszcze bardziej udana, kiedy pójdziemy na obiad

majkik75 napisał(a):No Tu jest w końcu widokowo Coś czuję, że stąd to coś się da "wygrzebać" na konkurs

Niekoniecznie Zawsze wybieram zdjęcia, które trudno skojarzyć ze mną, a tym bardziej z bieżącą relacją. A przynajmniej staram się tak wybierać

To prawda, było bardzo widokowo Poczekaj, co się będzie działo, jak dojedziemy do Macedonii

pomorzanka zachodnia napisał(a):A cena za wstęp do Parku i tak wypada całkiem nieźle na tle na Lokrum , bo nie jest jednorazowy.

Cena za Lokrum mnie zszokowała Aż tak źle na Mljecie nie jest.

megidh napisał(a):Piękny ten motyl. To paź żeglarz.
Też mi się kiedyś udało takiego trafić podczas wycieczki w okolice Kielc.

Twój też śliczny! Dzięki za info, co to za gatunek

Niedługo ruszę dalej z relacją. Na razie jestem pod wrażeniem bajkowego weekendu spędzonego w słowackich Tatrach Niżnych

piekara114 napisał(a):Aż tak Ci się Macedonia Północna spodobała?

Miała swoje momenty Niektóre wręcz rewelacyjne. Bardziej spodobała mi się Rumunia , ale to już temat na inną opowieść, a może i relację

19 lipca (wtorek): Park Narodowy Mljet - Rybka na obiad, kozi ser na kolację

Po wspaniałym plażowaniu ruszamy powoli w stronę Soline, na obiad



Skałki jak sękacz:



Tama zatrzymująca śmieci, tym razem widziana z drugiej strony:




Oto i maleńkie Soline:



oraz konoba Dobar Tek (średnia ocena na GM: 4,9 ), z której można oglądać przejeżdżające meleksy :



Ceny, jak na Mljet i zwłaszcza - Park Narodowy, nie zabijają:



Chyba nam się zmienia perspektywa... Wiadomo, że jest drożej niż rok temu i niż na stałym lądzie czy nawet innych wyspach.

W tak pięknych okolicznościach przyrody musimy skusić się na rybkę. Przy cenie za porcję zawsze wychodzi trochę taniej. Pytamy, jaką rybę mają. Właściciel, który nas obsługuje, mówi, że został mu ostatni brancin (lubin); poza tym jest salpa i ovrata (coś jak orada, tylko malutka). Proponuje, że przygotuje nam 3 rybki w cenie dwóch porcji i się podzielimy. Pasuje nam to

Najbardziej jestem ciekawa salpy i trochę się jej obawiam, bo czytałam kiedyś ten artykuł:
https://hyperreal.info/news/poznajcie-r ... y-koszmaru

Podobno, jeżeli jest dobrze wypatroszona, nie ma problemu. Pozostaje zaufać właścicielowi restauracji

Żeby trochę ponarzekać , muszę wspomnieć, że w oczekiwaniu na obiad, popijaliśmy niezbyt schłodzone piwo Nie jestem fanką lodowatego, ale tutaj to już była lekka przesada. No i niestety - nie było lanego, tylko Ožujsko w butelce.

Jednak kiedy rybki wjechały na stół, zapomniałam o marudzeniu :




Pałaszujemy, aż uszy się nam trzęsą Najbardziej smakuje mi... salpa Od razu uprzedzę fakty i powiem, że żadnych halucynacji po jej zjedzeniu nie miałam

Ryby są idealnie zgrillowane i da się wyczuć, że świeże. Wybór gatunków zależy od połowu i jest to świetna sprawa - codziennie można trafić na coś innego, choć w karcie figuruje orada i brancin, bo jednak najczęściej te właśnie rybki dają się złowić

Zadowolona po pysznym obiadku, próbuję nawiązać kontakt wzrokowy z kotem:



Czasami mi się udaje :



Wkrótce opuszczamy sympatyczne Soline:



Jest tu bardzo egzotycznie:



Naszym kolejnym celem jest nieodległa grota, do której musimy się wdrapać po stromej ścieżce. Po obiedzie chodzić nam się nie chce Na szczęście to tylko kilka kroków. Szału nie ma, widziałam ładniejsze jaskinie, ale warto zajrzeć, bo miejsce ciekawe:






Gdy wracamy na główną ścieżkę, zachciewa się nam kąpieli Tym razem postanawiamy popływać w Wielkim Jeziorze. Idziemy przez Veliki most:




Do 1958 roku w tym miejscu stał kamienny mostek, wraz ze średniowiecznymi ruinami młyna. Konstrukcję zburzono, gdy kanał był poszerzany i pogłębiany, a nowy most wybudowano wyższy, aby mogły pod nim przepływać nieco większe jednostki.

Prąd pod mostem jest bardzo silny. Niektórym właśnie to się podoba:



My pójdziemy trochę dalej, na pobliskie skałki. Jest już 18:00, w parku coraz mniej ludzi, błogość, cisza... A oto nasza miejscówka na drugie tego dnia i ostatnie (w ogóle) plażowanie w Parku - bardzo sympatyczna:



Tylko, pływając, trzeba bardziej ruszać rękami i nogami niż w Małym Jeziorze, bo Wielkie nie jest tak bardzo zasolone.

Koło 19:00 powoli zwijamy się i przez Veliki most:



zmierzamy w stronę parkingu. Czujemy się bardzo zrelaksowani i zadowoleni z tego, jak spędziliśmy dzień. Mieliśmy, co prawda, w planach wejście na Montokuc - szczyt liczący 235 metrów, ale nie chciało nam się już dreptać i "psuć" rozleniwienia, w które wpadliśmy

Ostatni widok na Veliko jezero:



Tak się żegnamy z Parkiem Narodowym. Mam nadzieję, że kiedyś tu wrócimy, choćby po to, żeby spojrzeć na PN Mljet z góry

Wracamy na kwaterę i wreszcie korzystamy z zaproszenia gospodarzy, którzy chcieli nas poczęstować rakiją już pierwszego wieczoru, ale wtedy byliśmy głodni i zmęczeni, a potem trochę się mijaliśmy. Petar pyta, czy wolimy rakiję czy wino, a my wybieramy to drugie

Po jakimś czasie Ana przynosi ser kozi własnej roboty :



Jest przepyszny, bardzo delikatny, naprawdę wspaniały Chcemy kupić ze dwa krążki. Niestety, okazuje się, że nasza gospodyni ma zamówienia na kilka dni do przodu i nie damy rady się wcisnąć w kolejkę. Ale z przyjemnością degustujemy i zabieramy trochę na górę

Rozmawia się bardzo miło. Coś właśnie opowiadam :



Chwalimy się tym, co do tej pory robiliśmy na Wyspie. Petar stwierdza, że nie możemy odpłynąć z Mljetu bez odwiedzenia Jaskini Odyseusza. Jest to nasz plan na jutro Opowiada też o swojej pracy kelnera (szefa sali) w Pomenie i mówi, że jego ulubiona ryba to właśnie salpa; uważa ją za najsmaczniejszą. Ana jest mniejszą gadułą , ale też sympatycznie się nam rozmawia.

Uwielbiam takie interakcje z gospodarzami. Dla mnie to jest duża wartość dodana urlopu i po to (między innymi ) uczyliśmy się chorwackiego

Kapitańska Baba napisał(a):Powiem więcej - nie wyobrażam sobie jak można się nie integrować z Gospodarzami

Ja to rozumiem, bo do niedawna też byliśmy (oboje z mężem) raczej wycofani w kontaktach z nieznajomymi. Ale człowiek się zmienia, a w tym wypadku dochodzi jeszcze chęć szlifowania języka Poza tym wakacje w Chorwacji traktujemy zupełnie inaczej niż wyjazdy o innych porach roku. Np. z gospodarzami w Austrii, gdzie jeździmy co roku na narty (w różne miejsca), nigdy się nie integrowaliśmy. Ani my nie mieliśmy takiej potrzeby, ani z ich strony nie było chęci. Podobnie ma się sprawa z weekendowymi wyjazdami...

Ale Cro to Cro (czy też szerzej - Bałkany, bo w Macedonii to dopiero się działo ) Tam jest cały pakiet I bardzo mi się to podoba.

pomorzanka zachodnia napisał(a):To ja przyznam się szczerze że mnie to peszy . Najlepiej się czuję jak jest self check-in. Choć i to nie zawsze jest gwarancją (mojej) swobody, o czym zresztą niedługo napiszę .

Tak jak napisałam wyżej
Swobodę też bardzo cenimy i bezproblemowy check-in jest super, zwłaszcza jak przyjeżdżamy na miejsce późnym wieczorem i zmęczeni podróżą. Nie wyglądamy wtedy szczególnie świeżo i w takich sytuacjach cieszę się, że nie muszę się witać z gospodarzem i prowadzić długich rozmów.