Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

croktoś napisał(a):Oj tak! ( nadal mam problem z cytowaniem )

Najprościej - klikasz "cytuj" po prawej stronie okienka z postem i wycinasz to, co chcesz wyrzucić z cytowanego postu, a zostawiasz resztę.

tony montana napisał(a):Hej Aga - ile trwa taka przeprawa promem z Rabu na Mljet z ciekawości ? bo to widzę kawał drogi.

Cała podróż trwała 8 godzin. O 10:00 opuściliśmy kwaterę na Rabie, a o 18:00 zameldowaliśmy się w kolejnym apartmanie na Mljecie. W tym przeprawa dwoma promami

mchrob napisał(a):Fajne te kontrasty pomiędzy stronami wyspy, chyba tu na Rabie jeszcze bardziej wyraźne niż na Pagu.

Tak - pustynia z jednej i egzotyczny ogród z drugiej strony

mchrob napisał(a):Co do wróżby, to w tym roku na trasie Drvenik-Sucuraj pływał ex-japoński prom - chciałbym też takiej przepowiedni

W takim razie tego Ci życzę

majkik75 napisał(a):W moim poczuciu, dobrze, że mamy Rab za sobą Dla mnie, tylko zmotoryzowanego, Rab jest OK bo jest po prostu dość blisko. W sensie kila godzin krócej drogi niż południe Cro. Choć niektóre zatoczki były fajne, ale jak widać dostępne tylko od strony wody ...

To prawda, bez kajaka na Rab byśmy nie pojechali

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Prom, którym płyniemy, ma greckie napisy na trapie :
Możliwe, że to wróżba na przyszłość

Czego serdecznie Ci życzę, w tym roku już blisko byłaś...

Nawet bardzo, w pewnym momencie byliśmy jakieś kilkanaście kilometrów od greckiej granicy I poznaliśmy parę Greków na pewnej ciekawej imprezie

15 lipca (piątek): Jedziemy na Mljet!

No to jedźmy! Bardzo widokową Jadranką :





Z przeciwka jedzie kilkanaście fajnych autek na francuskich blachach:



Jakiś rajd mają? Albo spotkanie miłośników zabytkowych Renault

Karlobag - fajna mieścina i zadziwiająco duża. Z widokiem na Księżyc, czyli na Pag :




Zatoczki zachęcają do kąpieli:



Jednak nie mamy czasu, musimy zdążyć na prom, który odpływa z Pelješca o 17:00.

Paški most:



I niedługo żegnamy się z pogledem na Velebit:



Górskie widoki będą nam jednak ciągle towarzyszyć. Tutaj sv. Jure widziany z "drugiej" strony, z autostrady:



Im bliżej Ploče, tym przejazd nią jest ciekawszy widokowo:




Pięknie jest również w delcie Neretwy:



I podobno smacznie, ale nie próbujemy:



W zeszłym roku, jadąc na Pelješac, pokonywaliśmy tę trasę pierwszy raz od wielu lat. Tym razem nie robi już na nas takiego wrażenia, chociaż Most Pelješki trudno zignorować:



Gdybyśmy byli tutaj 12 dni później, pojechalibyśmy drogą widoczną u góry:



wprost na Most. Niestety, 15 lipca musimy się tłuc przez Neum



Przynajmniej sobie popatrzymy, stojąc w kolejce do przejścia granicznego:



Na szczęście odprawa idzie szybko, w sumie stoimy może 15 minut. Jednak, mimo wszystko, to spore spowolnienie...

Neum - no cóż, nie moja bajka:



Przed 16:00 wjeżdżamy na Półwysep, mijamy Ston:



Wkrótce odbijamy na Prapratno, do przystani promowej dojedziemy całkiem nową drogą:



Kolejka niewielka, na pewno się zmieścimy :



Promu jeszcze nie widać, mamy trochę czasu, a że upał jest niemożliwy, idziemy na skałki i wskakujemy do Jadranu :



Pluskamy się z widokiem na plażę przy campie Prapratno i na wykutą w skałach drogę:



Cieszymy się, że udało nam się choć trochę schłodzić, to nasza jedyna kąpiel dzisiaj. Jadąc z Kvarneru do południowej Dalmacji niestety "traci się" niemal cały dzień.

Ale coś za coś - "przeskoczyliśmy" w zupełnie inne klimaty i właśnie płyniemy na Mljet :



Byliśmy na tej wyspie w 2010 roku, w czasach campingowych Biorąc pod uwagę fakt, że Chorwacja się zmienia, a przede wszystkim to, że zmieniam się ja , tym razem to może być zupełnie inne doświadczenie

Po lewej mijamy "końcówkę" Pelješca, okolice miejscowości Kobaš, które odwiedziliśmy rok temu. Dalej widać wyspę Jakljan (słabe wspomnienia, brud i bałagan - dopłynęliśmy tam kajakiem), a za nią Šipan - jedną z naszych zeszłorocznych destynacji :



Za sobą zostawiamy uvalę Prapratna i pokaźny kilwater:



I już niedługo dopływamy do przystani w Sobrze, na Mljecie:



Rejs trwał 40 minut, które spędziliśmy na górnym pokładzie:



Można też było się schronić w klimatyzowanym wnętrzu restauracji:



lub w dużej sali z wygodnymi (chyba) kanapami:



Ja jednak kiepsko znoszę podróż pod pokładem. No i oczywiście muszę pstrykać

Zjeżdżamy z promu. Teraz czeka nas mniej więcej dziesięciominutowa jazda do apartmanu w Babino Polje - ostatni etap dzisiejszej podróży, na który zapraszam w kolejnej odsłonie relacji

Kapitańska Baba napisał(a):Ale super wygląda ta autostrada bliżej Ploce Niezłe górki i podjazdy

Ten odcinek jest bardzo widokowy, a do tego pusty Przyjemnie się jechało.

Kapitańska Baba napisał(a):Cieszę się z Mljetu, popatrzę co na nim bo mnie kusi tam popłynąć

Polecam

megidh napisał(a):To wybraliście niewłaściwy czas na tę podróż , bo nawet w drodze powrotnej nie mogliście skorzystać z nowej drogi.

Na to wygląda
A tak naprawdę to oczywiście nie planowaliśmy wakacji "pod Most" ani pod mostem
Skoro muszę jeździć w sezonie, wolę, żeby to było jak najwcześniej, kiedy jeszcze nie ma ogromnych tłumów, a i ceny kwater na początku/w połowie lipca są trochę niższe niż w sierpniu.

megidh napisał(a):Bardzo ładnie się ten most prezentuje.

To prawda, jest bardzo elegancki

wiola2012 napisał(a):

Biorąc pod uwagę fakt, że Chorwacja się zmienia, a przede wszystkim to, że zmieniam się ja tym razem to może być zupełnie inne doświadczenie

Mądre stwierdzenie . Rzadko wracam w te same miejsca, ale jeśli wracam, po pewnym czasie, odbiór jest zupełnie inny. W moim przypadku, pierwszy raz jest najfajniejszy

Tak, zazwyczaj pierwszy raz jest najfajniejszy. Chociaż ja lubię wracać, jeśli mam sentyment do jakiegoś miejsca. W przypadku Mljetu tegoroczny pobyt był lepszy niż ten 12 lat temu

15 lipca (piątek): Zadomawiamy się na Mljecie

Zjeżdżamy z promu, wprost na samochody w wypożyczalni Mini Brum:



Teraz wypożyczają głównie fiaty Punto przerobione na cabriolety. W 2010 roku były maluszki :


Zdjęcie z relacji RWPG...

Mijamy Sobrę, o tej porze już całkowicie zacienioną:



i zmierzamy w stronę stolicy wyspy - Babino Polje. Po raz pierwszy w Chorwacji będziemy mieszkać w interiorze, daleko od morza, co oczywiście nie przeszkodzi nam w morskich kąpielach i w kajakowaniu

Babino Polje pamiętamy jak przez mgłę Teraz przejedziemy Maździakiem przez całą miejscowość, która robi na nas bardzo dobre wrażenie:



Mają nawet antyczne kolumny :



Z gospodynią jesteśmy umówieni o 18:00 na drodze (podróż trwała niemal równo 8 godzin ), bo podobno trudno trafić na kwaterę. Rzeczywiście, jakaś pani siedzi na murku przy ulicy; to mama dziewczyny, z którą korespondowaliśmy przez Airbnb. Parkujemy nieopodal i idziemy zobaczyć mieszkanie. Wszystko jak na zdjęciach, a nawet lepiej. Tak prezentuje się nasz nowy dom na najbliższe 6 nocy:




Łazienka tym razem nie do końca "w stylu chorwackim" , chociaż zasłonka jest :



Takie rozwiązanie z łóżkiem nazywamy spaniem w szafie :



Brakowało mi szafki nocnej obok łóżka, za to materac był najwygodniejszy ze wszystkich tegorocznych kwater.

Do dyspozycji mieliśmy dwa balkony - większy, z wygodną kanapą:



Tutaj trzymaliśmy Osiołka , natomiast nie siedzieliśmy na nim ani razu , bo zdeklasował go mniejszy balkon, za to z widokiem na morze, otwarte morze :




Sąsiadów na piętrze nie mieliśmy, bo obok na stałe mieszka córka gospodyni, która musiała wyjechać na kilka dni. Gospodarze zapraszają na powitalną rakiję, jednak wykręcamy się (chwilowo ) zmęczeniem po podróży. Przede wszystkim musimy wziąć prysznic, a potem pomyśleć o jedzeniu. Na integrację przyjdzie czas, choć okaże się, że nasi gospodarze są nie mniej zajęci niż my i posiedzimy sobie razem dopiero za cztery dni

Za apartman płacimy niecałe 59 euro za dobę. Mało to nie jest, biorąc pod uwagę fakt, że do morza mamy daleko. Jednak za tak dobre warunki i niemal sterylną czystość, warto.

Zresztą zakochałam się w Babino Polje i do dzisiaj tęsknię za tą wioską. Na mój stan zauroczenia miało wpływ kilka czynników - jednym z nich było swojskie meczenie kóz-sąsiadek. Obserwowaliśmy je z balkonu:



Zresztą okazało się, że nasi gospodarze też hodują kozy, tylko w innej części wyspy. A z ich mleka robią genialny ser, którego spróbujemy, ale dopiero za kilka dni...

Teraz idziemy na spacer po Babino Polje. Mijamy nową Koleżankę :



i tor do gry w bule:



Wioska ma niesamowity dalmatyński klimat :



Piesze szlaki zaczynają się w takim miejscu :



Mała kotka z mamą :



Kościół Narodzenia NMP:




Pomnik króla Tomislava:



i ciekawski mieszkaniec Babino Polje:



Kotów jest tu od groma!

Tymczasem docieramy w pewne "kultowe" miejsce - do pizzerii Komarac, która mieści się w samym "centrum" wioski. Lokal na Google Maps ma średnią ocen 4,9 i po części jest ona słuszna Klimat jest tu bardzo swojski, widoki piękne:



Pizza w stylu neapolitańskim wyśmienita, choć na zdjęciu nie prezentuje się tak dobrze, jak smakuje:



Pewnie dlatego, że jest już częściowo zjedzona

Jednak jeden szczegół decyduje, że nie chcę już tu wracać. Oboje dostajemy piwo w brudnych szklankach Mojemu mężowi przeszkadza to mniej niż mnie i przez cały pobyt na Mljecie próbuje mnie namówić do powrotu, argumentując, że przecież możemy nie brać lanego piwa i pić je wprost z butelki. (Sztućce były czyste.) Jakoś tak się składa, że już nie wracamy, częściowo dlatego, że z apartmanu mamy tu niezły spacerek - ponad kilometr, częściowo z powodu napiętego grafiku , a częściowo dlatego, że ja nie chcę

Jeśli jednak traficie na czyste szklanki, wszystko inne w pizzerii Komarac powinno się Wam podobać I wbrew nazwie, obecności komarów tam nie odnotowaliśmy Napisałam, że jest to miejsce kultowe, bo przybywają tu znane na wyspie osobistości, jak choćby właściciel baru nad Jaskinią Odyseusza (spotykamy go dzisiaj i zobaczymy jeszcze dwukrotnie, w innych miejscach) czy nasi gospodarze - również znane na Mljecie persony, ale o tym kiedy indziej, bo zaczynam otwierać zbyt wiele wątków

Wracamy przez wieczorne Babino Polje, które wcale nie jest uśpioną wioską. Właśnie trwa próba tańca :



Już oświetlony tor do buli:



Poza tym jest bardzo nastrojowo i dość ciemno. Księżyc wschodzi dziś późno i początkowo ma krwistą barwę. Obserwujemy go z balkonu; niestety zdjęcie wyszło słabo:



I tak siedzimy jeszcze długo na nowym balkonie, na nowej wyspie i wsłuchujemy się w koncert świerszczy...

pomorzanka zachodnia napisał(a):Wasza miejscówka zapowiada się ciekawie. Dalmacja jednak bardziej przyciąga uwagę swoją malowniczością , no rozpieszcza po prostu

Dalmacja, zwłaszcza południowa, ma zupełnie inny klimat niż wybrzeże na północy. To się czuje

16 lipca (sobota): Osiołkiem dookoła... Saplunary

Budzimy się w nowym miejscu i ogarniamy w apartmanie. Doceniamy materac - spało się zdecydowanie lepiej niż na Rabie, gdzie było zbyt miękko

Wychodzę na balkon i obserwuję psa gospodarzy - Florę:



Flora jest pitbullem albo amstaffem, nie znam się zbyt dobrze na rasach psów Wczoraj, kiedy zobaczyłam ją po raz pierwszy, lekko się przestraszyłam, ale zupełnie niepotrzebnie - jest łagodna dla ludzi, szczeka tylko na inne psy i czasem je goni. Dość nieudolnie zresztą, bo porusza się powoli z powodu cesarki, którą niedawno przeszła, jeszcze ma opatrunki.

Robimy śniadanko, które zjemy na pięknych talerzach z krabami. Bardzo mi się spodobały :



To nie nasza własność, ale wyposażenie apartmanu.

Ze śniadaniem na balkonie warto zdążyć do 9:30, później trwa wyścig ze słońcem :



Po śniadanku Małż pompuje Osiołka na tarasie po drugiej stronie mieszkania:



Towarzyszy mu Flora, która jest bardzo ciekawska i nawet kładzie się na nienapompowanym kajaku, trudno ją przegonić

W dziwnej klatce zawieszonej "pod" budynkiem zauważamy ciekawostkę:



To kozie sery, które produkuje gospodyni. Często przychodzą/przyjeżdżają po nie klienci z całej wyspy. Niedługo przekonamy się, dlaczego

Osiołek i Maździak gotowi do drogi :



Ruszamy na wschodni kraniec Mljetu, do Saplunary. Po drodze taki widok, że musimy się zatrzymać:



Jest nawet ławeczka:



z której wypatruję skaczącego delfina Niestety, nie dało się go uchwycić na zdjęciu. Skoczył ze dwa razy i odpłynął. Ale liczy się! To był czwarty raz, kiedy widziałam delfiny na wolności. Pierwszy - na Cresie, w Osorze, wieczorem przy starówce; drugi - z plaży w Zaostrogu; trzeci, najlepszy - z kajaka na Braču, dwa lata temu Była cała grupka. Dla przypomnienia:


Zdjęcie z relacji Mój Brač w koronie

Dalsza część drogi też jest bardzo widokowa. Okolice Sobry:



Wysepki między Maranovići a Koritą:



Wyspa jest bardzo malownicza i wysoko oceniam ją w kategorii "widokowość" Co by tu napisać o Mljecie, żeby nie powielać zbyt dużo informacji, które są dostępne w internecie? Tylko krótko...

Kiedyś wyspa nazywała się Melita, czyli po grecku - miód Opisywał ją Homer w "Odysei", a Odyseusz schronił się u nimfy Kalipso, w jednej z jaskiń, do której oczywiście dotrzemy

Przewodnik Lonely Planet nazwał Mljet najbardziej uwodzicielską wyspą na Adriatyku Sprawdzimy! Podobno Książę Karol (już król Karol III) odwiedził otok dwukrotnie i był oczarowany jego pięknem i przyrodą.

Najwięcej miejsca w przewodnikach, blogach, relacjach zajmują opisy atrakcji w Parku Narodowym Mljet, który zajmuje północno-zachodnią część wyspy. Spędzimy tam całe dwa dni, ale dzisiaj jedziemy kajakować w przeciwnym kierunku.

Docieramy w końcu do Saplunary. Jedną z dwóch piaszczystych plaż w "centrum" wioski oglądamy tylko z samochodu:



Luka Saplunara:



Jedziemy szutrową, ale przyzwoitą drogą:



do uvali Blace/Blaci/Blaca. Są różne wersje nazwy tej zatoki Natomiast na Google Maps plaża nazywa się Limuni

Malownicze półwyspy i wyłaniająca się wysepka Prećki Školj:



Dojeżdżamy do niewielkiego parkingu, na którym na szczęście udaje się jeszcze znaleźć wolne miejsce:



Obok domu oferującego apartmani skręcamy w ścieżkę, zgodnie z tym, co pokazuje tabliczka:



Blace/Blaca/Blaci (ewentualnie Limuni ) to jedna z tych piaszczystych plaż, które mi się w Chorwacji podobały. Wspominałam ją bardzo miło i konfrontacja ze wspomnieniami sprzed 12 lat wypadła całkiem pozytywnie :



Duuużo przestrzeni, piach nie taki zły i malowniczo:




Ale i tak popłyniemy kajakiem dalej Trzeba tylko przytargać Osiołka

Odbijamy od brzegu. Żeby wydostać się z zatoki, musimy przepłynąć przez płyciznę między skałami, więc wiosłujemy ostrożnie:



Na łódce widać pana, który mijał nas na parkingu, zagadywał i oferował świeże ryby Raczej w tym momencie nie moglibyśmy ich utrzymać w świeżości

Po wyjściu z uvali Blace płyniemy w lewo, opływamy cypelek i trafiamy do zatoczki Turkovica:



Wybrzeże jest dość niedostępne, czego się na Mljecie spodziewaliśmy. Jedyna sensowna do położenia się półka skalna jest zajęta. Wiosłujemy więc dalej...

I tak docieramy do uvali Krvara, w której wypatrujemy obiecujące skałki:



Wypakowujemy Osiołka, rozkładam maty na skałach, a Małż rozgląda się za kotwicą, czyli za dużymi kamieniami Ja w tym czasie idę trochę "pozwiedzać" :



Pnąc się ścieżką pod górę, docieram do wojskowych zabudowań :



Dalej iść nie wolno. Uwieczniam widok z góry:



Zdjęcia z telefonu Małża (zauważalnie lepsza jakość niż z podwodnego aparatu):




Woda jest bardzo przejrzysta i zachęca do kąpieli :



więc szybko wskakuję. Snurkujemy też, mając nadzieję na lepsze życie podwodne niż na Rabie. Jest tak, jak wszędzie w Chorwacji :



Chociaż... Czy mi się wydaje, czy mniej więcej w środku kadru jest biała ryba o dziwnym kształcie? Widać jej oczy...



Chyba to tylko złudzenie, ale kto wie

Siedzimy na naszej "plaży" 5 i pół godziny A kiedy słońce chowa się za drzewami, najwyższa pora, by opuścić wygodną półkę skalną:



Powrót jest szybki, bo zupełnie nie ma fal. (Nie było ich również rano czy raczej w południe.)

Przy dobijaniu do brzegu, w uvali Blace, trzeba uważać na zatopione w wodzie kotwice :



Dopiero teraz zauważamy, że nad plażą, na wzgórzu o nazwie Kosovo , są zabudowania wojskowe:



Te same, które widziałam w "naszej" zatoczce Krvara. Jest tam też lądowisko dla helikopterów.

Na koniec bardzo udanej wycieczki, tradycyjnie - mapka:



Jesteśmy zadowoleni z tego nie najdłuższego, ale sympatycznego rejsu oraz z plaży w naszym stylu , którą udało się znaleźć