Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

wiola2012 napisał(a):Ciekawe masz hobby . Kiedyś kolekcjonowałam słoniki, co jest typowe i popularne, teraz magnesiki, popularne jeszcze bardziej , a Wy kaczuszki . Pocahontas świetna!

Nie wiem, czy to można nazwać hobby Po prostu kaczki w różnych "przebraniach" bardzo mi się spodobały i udało się zgromadzić pięć

Zasada jest taka, że kupujemy tylko jedną z jednych wakacji. Inaczej moglibyśmy zbankrutować - jedna gumowa kaczka kosztuje teraz 65 kun

P.S. Magnesy oczywiście też zbieram, a kiedyś były słoniki

W tym odcinku wrzucę zdjęcia w nieco większej rozdzielczości. Uznałam, że za bardzo tracą na jakości zmniejszone do 800 x 600. Dajcie znać, jak się Wam je ogląda, czy się szybko ładują itd. I czy jest jakaś różnica
Edit: Zdjęcia i tak zostały automatycznie przeskalowane Trudno, gdyby ktoś chciał - można powiększyć każde z osobna...


13 lipca (środa): Drugi raz w mieście Rab - część druga

Wychodzimy na nabrzeże obok hotelu Arabiana:



który jest bardzo przyjemną dla oka bryłą:



Patrzymy na drugą stronę zatoki, na mniej urodziwe hotele:



i piękne wille z powykrzywianymi od wiatru piniami:



Tą "taksówką" można popłynąć na Pag:



Nie widziałam rozkładu, ale podejrzewam, że poczeka tu do późnego wieczora.

Na końcu nabrzeża rozłożyli się wędkarze:



Mają świetny widok na Velebit:



Wracamy w obręb murów. Trochę egzotyki:



Św. Marin, o którym już pisałam przy naszym pierwszym spotkaniu :



Robi się nastrojowo:




Św. Krzysztof z dziwnej perspektywy :



Tym razem wejdę do katedry Wniebowzięcia NMP:




Z placu przed katedrą wypatruję podświetlany basen:



Takie tam z oleandrami :



Zainteresowani zbiegowiskiem przed jedną z galerii, zaglądamy do środka. W pierwszym pomieszczeniu jest tylko telewizor, ale to, co widzimy na jego ekranie:



rozgrywa się w kolejnej sali, do której trudno się przedostać:



Nie będziemy próbować, chyba nie do końca rozumiem taką sztukę Ale po zakończonym performansie może być przyjemnie, bo oto, co czeka na spragnionych współczesnej sztuki :



Mam nadzieję, że im nie zabraknie

My już powoli zmierzamy na parking, rozkoszując się spacerem w takich okolicznościach:



Konoba Harpun nie zostanie naszym ulubionym lokalem, ale ulokowana jest w miłym miejscu:



Wschodzący księżyc na żywo robił duże wrażenie, na zdjęciu wyszło tak sobie:



Moglibyśmy dłużej pospacerować po nocnym Rabie, ale czujemy się zmęczeni wiosłowaniem i upałem, który wreszcie nadszedł Cieszymy się na spędzenie późnego wieczoru na balkonie, wreszcie bez bluz i długich gaci

Tymczasem mamy małe spowolnienie, bo tuż przed Supetarską Dragą zatrzymuje nas policyjny patrol. Kontrola jest rutynowa i przebiega w bardzo miłej atmosferze. Pan policjant ucina sobie z Małżem pogawędkę i chwali jego chorwacki Autentycznie cieszy się, że Polacy nauczyli się jego języka Ten entuzjazm wydaje nam się nieco przesadzony, gdy mówi, że żałuje, że nie ma medali, bo dałby nam jeden I co byśmy zrobili z jednym medalem? To już lepiej dwa lizaki

Rozbawieni przyjeżdżamy na kwaterę, gdzie spędzamy uroczy i przedostatni wieczór na rabskiej (a właściwie: rapskiej ) ziemi

megidh napisał(a):W pierwszej chwili myślałam, że to klosz lampy ulicznej. Dopiero po dokładniejszym przyjrzeniu się dotarło do mnie, że to księżyc usadowił się na maszcie jachtu.

Tak, księżyc plus maszt i mamy ładną latarnię W rzeczywistości ten księżyc był bardziej żółty niż biały, ale zdjęcie przekłamało kolor.

14 lipca (czwartek): Ostatni rejs na Rabie

Ostatni dzień na wyspie i ostatnie rapskie kajakowanie. Zapamiętamy je na długo Startujemy z Loparu, tak jak przedwczoraj, bo okolice tejże miejscowości mają najciekawsze plaże, przynajmniej dla nas.



Tutaj wodujemy Osiołka:



Na ławeczce z kawałka betonu ubrania tych samych osób co dwa dni temu, najprawdopodobniej miejscowych :



Machamy im na pożegnanie i odpływamy.

Teraz się zacznie wydziwianie Na pierwszą plażę się nie decydujemy, bo zbyt zaśmiecona (na zdjęciu nie widać):



Drugą miejscówkę dobrze znamy, bo już tu plażowaliśmy, a jednak coś nam się nie podoba, nie pamiętam już co :



Nawet kormorany się z nas śmieją:




A ja już wiem, jak to będzie wyglądało...

Tutaj jeszcze nie plażowaliśmy:



Plaża w sam raz dla nas, czyściutka, zostajemy:



I w momencie, gdy Małż kotwiczy Osiołka (czyli wrzuca kamienie do siatki do podrywki wędkarskiej), ja idę na krótki spacer pod górkę i wracam z krzykiem. Dosłownie dwa kroki dalej leży nieżywa owca Chyba nie bardzo świeża, ale i nie w stanie zupełnego rozkładu, zresztą nie przyglądałam się aż tak Szybko odpływamy... Biedna owieczka

To jest to miejsce, gdzie przedwczoraj, z kajaka, obserwowaliśmy owieczki, które podeszły do wodopoju. Być może odwiedzały też zmarłą koleżankę. Dobrze, dosyć tych makabrycznych myśli

Jadran na razie jest spokojny, chociaż jak przepłynie motorówka, robi się ciekawie:



Ciekawie to ja będę miała dzisiaj wieczorem ze stopami. Póki co, opalam je sobie w błogiej nieświadomości:



Mijamy crkvę sv. Nikoli:



co oznacza, że jesteśmy już bardzo daleko od miejsca startu.

Tutaj też wypłynęliśmy na "szerokie wody", więc fale są większe:



Mijamy przylądek Rt Sorinj z latarnią morską:



Piękny kolor wody. Niestety brak dogodnej do "lądowania" linii brzegowej, podobnie jak kawałek dalej:



Tutaj też kiepsko i jeszcze pianę przywiało:



Powoli opadamy z sił, bo od dłuższego czasu oboje wiosłujemy niemal bez odpoczynku Przy wietrze i falach nie da się inaczej. Robimy tylko krótkie przerwy na przemian, żeby napić się wody...

I ciągle mówimy sobie, że jeszcze tylko za tę skałkę płyniemy, jeszcze ten cypelek... Chcemy zawracać i pogodzić się z porażką, kiedy wypatruję kawałek plaży wciśnięty między skały. Wiem, że na tym zdjęciu nic nie widać :



A jednak zobaczyłam plażę, nie wiem, jakim cudem

Ta-dam! Jest przepiękna!:




I tylko dla nas :



Do tego zatoczka świetnie się nazywa - Malo kolo

Otoczaki są idealne, tak wygodne, że można siedzieć bezpośrednio na nich w wodzie :



Sami powiedzcie, czy to nie bajka? :



Nasz wysiłek został nagrodzony A oto nagroda :



Dzisiaj jest chyba największy upał do tej pory, więc przez cały czas moczę w Jadranie przynajmniej stopy :



Jeszcze mają normalny kolor...

Trzy i pół godziny i niestety, musimy się zbierać, bo przed nami daleka droga. Ponownie przy latarni morskiej:



Wparuję się w kościółek św. Mikołaja:



Świetnie wygląda na tle Velebitu:



Stopy zaczynają się przypiekać, a jednak wcale mnie to nie alarmuje :



Będę dziś bardzo cierpieć pod prysznicem Najlepsze jest to, że Małż po dzisiejszej wycieczce też będzie miał spalone stopy Dobrze się składa, że jutro prawie cały dzień będziemy w podróży na Mljet...

Ścigamy się z promem :



Nie powiem, kto wygrał

I przed 18:00 bezpiecznie dobijamy do brzegu w Loparze:



To była nasza szósta i na razie na pewno najlepsza wycieczka kajakowa Jak również najdłuższa - zrobiliśmy jakieś 12 km



Zmęczeni, ale bardzo szczęśliwi, wracamy na kwaterę i szykujemy się na ostatni wieczór na wyspie

wiola2012 napisał(a):

Sami powiedzcie, czy to nie bajka?

Bajka
A w bajkach na koniec jest kara lub nagroda,

Nasz wysiłek został nagrodzony A oto nagroda :

widocznie zasłużyłaś na nagrodę

Dostałam nagrodę, ale też karę - ból skóry na stopach To za głupie opalanie i niesmarowanie stóp

Nefer napisał(a):W takim raju, jak ta ostatnia plaża, można by spędzić dużo przyjemnego czasu .

Cieszyliśmy się tym rajem, ile się dało, bo już następnego dnia będziemy w zupełnie innym raju

14 lipca (czwartek) i 15 lipca (piątek): Ostatni wieczór na Rabie i pożegnanie z Wyspą

Pożegnalną kolację na Rabie zamierzamy zjeść w konobie Pivac, w której bardzo nam się podobało kilka dni temu. Idąc przez Supetarską Dragę, spotykamy uroczego Koleżkę:



W restauracji udaje nam się zająć ostatni wolny stolik w sali, ale przy oknach. Jest dosyć tłoczno:



jednak obsługa szybko się uwija i wkrótce po zamówieniu możemy wcinać smaczną skušę:



Wcześniej było czekadełko w postaci chleba z oliwą i oliwkami. Natomiast po kolacji dostajemy od firmy kieliszek cytrynowej nalewki - przepysznej :



Bardzo miły i smaczny wieczór. Dobra makrela nie jest zła, nie tylko na fishpicnickach. Tutaj z pewnością umieją przyrządzać ryby.

Wracamy przez spokojną Dragę:



która ma swoje bardziej rozrywkowe momenty :




Śliczny kotek się gdzieś zapatrzył:



W apartmanie trochę się pakujemy, bo jutro chcemy opuścić kwaterę przed 10:00, żeby spróbować zdążyć na prom o 10:30. Spędzamy też dużo czasu na naszym wielkim balkonie, na którym pachnie lawendą

Rano pakowanie nie idzie nam najlepiej. Kiedy żegnamy się z sympatycznymi gospodarzami (dostajemy małą buteleczkę rakiji na pamiątkę wspólnej degustacji ), jest po 10:00. Nie mamy złudzeń, że zdążymy na prom, chociaż jest mała nadzieja, dojazd powinien nam zająć około 15 minut.

Niestety, niemal przez całą drogę, wleczemy się w ogonku jadących na plażę. Widok na końcówkę otoka Dolin i na Pag:



Prawie na miejscu:



Prom stoi:



i właśnie trwa załadunek:



Na ten trajekt się nie zmieścimy. Na szczęście nie będziemy długo czekać, zaraz podpływa drugi:



Samochody grzecznie czekają na wjazd:



Tym razem popłyniemy Barbatem:



Do zobaczenia, Rabie:



Choć raczej nieprędko. Było nam tu całkiem sympatycznie, ale nie planujemy powrotu w najbliższym czasie. Do niewątpliwych zalet Wyspy, z naszego punktu widzenia, należy duży potencjał kajakowy. Byliśmy mile zaskoczeni liczbą uroczych zatoczek i faktem, że nie wszystkie plaże były piaszczyste Chociaż dwie kajakowe wycieczki w zasadzie powtórzyliśmy - woleliśmy postawić na pewniaki

Bardzo podobało nam się też miasto Rab. Niestety, tęskniliśmy za małymi kamiennymi miejscowościami i za Dalmacją, dalmatyńskim klimatem, czymkolwiek on jest Poza tym wyspa była dla nas trochę za mała jak na dziewięciodniowy pobyt. Ale przynajmniej odpoczęliśmy To dobrze, bo dalsza część wakacji będzie zdecydowanie bardziej intensywna i różnorodna

No i napisałam krótkie podsumowanie pierwszej części urlopu Jeszcze trochę widoków z promu:




Niezła pustynia :



Przeprawa trwa jakieś 15 minut, niektórzy nawet nie wychodzą z samochodu:



Nikt ich nie zmusza. To nie Jadrolinija, tylko Rapska Plovidba, więc może inne podejście...

Prom, którym płyniemy, ma greckie napisy na trapie :



Możliwe, że to wróżba na przyszłość Póki co - jedziemy na Mljet. Przed nami dość długa i piękna widokowo podróż, na którą zapraszam w następnym odcinku

Fajne te kontrasty pomiędzy stronami wyspy, chyba tu na Rabie jeszcze bardziej wyraźne niż na Pagu.

Co do wróżby, to w tym roku na trasie Drvenik-Sucuraj pływał ex-japoński prom - chciałbym też takiej przepowiedni