.png "Cromaniak")
Na Świnicy - nie można zrobić zdjęcia bez tła innych uczestników wielkiego wejścia na szczyt.
Na przełęczy Zawrat - ostatnie zdjęcie z Tatr - od tego miejsca będę sama schodzić po łańcuchach, Kulka zabierze się za Koziego.
Zostałam więc z łańcuchami sama. Na szczęście przede mną i za mną była kolejka i nikt nie mógł mnie popędzać. Przy moim niespecjalnie imponującym wzroście często zawisałam nad czymś czego nawet nie było widać. Ale kolejka mi dzielnie pomagała, czasem ktoś mi nawet kije potrzymał, nogę postawił w odpowiedni występ. Nawet raz mnie podali sobie jak snopek z rąk do rąk. Kolejka schodzących rzadko wpuszczała tych wchodzących. Niezłe zatory były.
Bardzo ciekawa jestem jak sobie poradziłeś z takim wyzwaniem. Pot się z czoła lał, nogi drżały, ale jak się nie patrzy w dół ani w rozległą przestrzeń a tylko na to gdzie postawić nogę i czego się przytrzymać jest łatwiej znieść lęk wysokości. Poza tym jak nie poczuję tego lęku to znaczy, że wcale w górach nie byłam. Lęk podnosi poziom adrenaliny i poziom zadowolenia z pokonania lęku.
Dopisuję się do listy ciekawskich jak to było.
.png "Weteran")
. Przynajmniej opiszę początek bez fot 
bo na początku fot nie było 
Adrenalinka buzowała mi między uszami. Znów robię coś pierwszy raz w życiu 
. Tak na żartach upłynęła nam droga, a o 00.15 byliśmy kilka km przed Zakopanym. Na Krupówkach zjedliśmy coś obiadopodobnego 
Cholera zapomniałem 
z Bożym światem, kompletnie popłynął. Piotrek poleciał w między czasie na górę. Wszędzie wszystko pozajmowane, ale dotarł na SAMĄ górę do strychu i okazało się że ok 250 m2 jest tylko i wyłącznie dla nas. Idziemy na styropianie spać. Dach też ocieplony. Poprostu Bosko. Jest 5 nad ranem.
Al'a i Piotrka.
.png "Koneser")
