Orebić po raz 4 - i na pewno nie ostatni :-)

U-la napisał(a):

O Twoich siatkarskich zamiłowaniach już nieraz na forum czytałam. Mam nadzieję, że kiedyś na zlocie zagramy w jednej drużynie!

Fajnie U-la, że zauważyłaś mojego siatkarskiego bzika .
Już nie mogę się doczekać nowego sezonu .
Tylko ja w tym roku zamiast na PlusLigę będę chodzić na I Ligę (i to wcale nie jest wina naszych siatkarzy , ale nie będę już do tego wracać, bo znowu się zdenerwowałam )

Pozdrawiam gorąco

weldon napisał(a):Czy ja mógłbym delikatnie zwrócić uwagę, że jakieś dwie strony temu:

mysza73 napisał(a):20.07.2010
(...)

cdn

I ....?

Ale to dobrze, bo znaczy, że uważnie czytasz .

Ale ok, mieszkanie trochę ogarnięte (z naciskiem na "trochę" ).
Obiad skwierczy w piekarniku ,
więc niebawem będzie ciąg dalszy .

Pozdrawiam

21.07.2010

Dzień rozpoczął się jak zwykle spotkaniem z żółwiami .
To jest mój ulubiony, najmniejszy .





Potem jak zwykle spacer do pekary, a pijąc kawkę na tarasie spoglądam na Sv. Ilija i myślę sobie, że już niedługo go zdobędziemy .
Byliśmy już na szczycie w zimie, ale jak się wkrótce okazało, wejść tam latem to zupełnie co innego .



Później plaża, obiad i koniec lenistwa, czas zacząć realizować moje plany .
Na ten dzień zaplanowałam Loviste .

Drogę juz znamy, więc nie ekscytujemy się tak, jak za pierwszym razem .
Po drodze obowiązkowy przystanek na punkcie widokowym .



Wcześniej będąc w Loviste kierowaliśmy się w prawą stronę (wjeżdżając) miasteczka, no to teraz dla odmiany jedziemy w lewo. Zostawiamy smarcika i idziemy pospacerować .










Mąż oczywiście ekscytuje się starym, zardzewiałym statkiem .






A tak na marginesie, to Lopud jest na sprzedaż .
Mąż po powrocie musiał oczywiście zgłębić bardziej jego historię i trafił na stronę z ofertą sprzedaży .
Już za 200.000 euro można nabyć to cudo .
Właścicielka pisze, że można przerobić go na luksusowy jacht .
Zuzia zauważyła, że może lepiej od razu kupić luksusowy jacht .
No ale może ktoś byłby zainteresowany .

Po powrocie do Orebića jeszcze obowiązkowa wizyta w porcie, bo przecież Sveti Krsevan mógłby sobie nie poradzić bez mojego męża.

cdn

maslinka napisał(a):
Twoja relacja jest zdecydowanie najbardziej "żółwiowa" ze wszystkich

Znaczy co, już nie dawać tych żółwi

maslinka napisał(a):

mysza73 napisał(a):

maslinka napisał(a):
Twoja relacja jest zdecydowanie najbardziej "żółwiowa" ze wszystkich

Znaczy co, już nie dawać tych żółwi

Dawać, dawać, kochane są

Super, bo jeszcze trochę ich mam

22.07.2010

Teń dzień zaczął się duuużo wcześniej niż zwykle ... idziemy na Sv. Ilija .
Wstaję parę minut przed 4, pakuję do plecaków coś do picia, napój energetyzujący, batonik, coś do zjedzenia. Budzę męża i kilka minut po 4 wychodzimy .
Zuzia tym razem zostaje (ale w zimie była ), nakazuje nam tylko rozłożyć karimaty na plaży, bo stwierdza, że wrócimy koło południa i jej ulubione miejsce będzie zajęte .
Tak więc idziemy najpierw na plażę, a potem w stronę klasztoru.
Już na samym początku pokręciłam drogę (straciliśmy około pół godziny ), ale później wszystko poszło już bez problemów .
Zimą wchodziliśmy od ulicy przy kościele w centrum Orebića, teraz tamtędy schodziliśmy.
I dla mnie zdecydowanie łatwiejsza i przyjemniejsza jest trasa od klasztoru .
Upał już od rana był okropny, a słońce jeszcze nie wstało , i od razu przepraszam za mój strój , ale było mi tak gorąco, że musiałam zdjąć te spodenki .

No początku szliśmy zboczem góry



i cały czas mogłam patrzeć na Korculę o wschodzie słońca .



Co jakiś czas mijaliśmy kopczyki z kamyków, więc na niektórych i ja dokładałam swój kamyczek



Szliśmy, szliśmy, szliśmy , aż dotarliśmy do lasu, a w nim taki drogowskaz .



czyli było już bliżej niż dalej .
Ale słonce już wyszło zza góry i było coraz bardziej gorąco .

Z tego miejsca było już bardzo blisko



Wreeeeeeeeeeeszcie jesteśmy na szczycie .



Oczywiście obowiązkowy wpis do księgi





Przejrzałam pobieżnie kilka stron wstecz, ale nikt znajomy z forum nie rzucił mi się w oczy.
Widoki oczywiście były suuuuuper , choć miałam wrażenie, że jak byliśmy w lutym mieliśmy lepszą przejrzystość powietrza.











W drodze powrotnej spotkaliśmy jaszczureczkę



i stado koni, które tylko jak nas zobaczyły od razu ruszyły w naszą stronę
Ja szybko uciekłam, mąż stwierdził, że to pewnie dlatego, że turyści ich dokarmiają i został, żeby zrobić zdjęcia



Dalej to już tylko droga cały czas w dół
A że upał był już straszny, była bardzo męcząca i dłużyła nam się baaaaardzo .

Zrobiliśmy jeszcze zakupy w pekarnie i o 11 byliśmy w domu
SV. ILIJA ZOSTAŁ ZDOBYTY

Tego dnia wieczorem pojechaliśmy sobie do Podobuce .
Uwielbiamy drogę do tej miejscowości .



A widok stamtąd na otwarte morze zawsze mnie zachwyca .



cdn