REJS-opowieść o pięciu Księżniczkach, Doktorze i Kapitanie.

beatabm napisał(a):Część ósma – z dziennika jachtowego 25 sierpnia 2016 wyjście z Maslinica 8:20-wejście do Ticha (Hvar) 15:50 (wspomina Doktor)
... Widzimy jachty, które pływają obwieszone obijaczami, ani to estetyczne ani porządne...

No tak ... jedna z zasad ... prezentować się na wodzie PORZĄDNIE a nie jak jakieś łapciuchy

Pierwsza fota tego odcinka ... piękny przechył, można zbierać wodę włosami, jak ktoś je ma oczywiście

gusia-s napisał(a):

beatabm napisał(a):Część ósma – z dziennika jachtowego 25 sierpnia 2016 wyjście z Maslinica 8:20-wejście do Ticha (Hvar) 15:50 (wspomina Doktor)
... Widzimy jachty, które pływają obwieszone obijaczami, ani to estetyczne ani porządne...

No tak ... jedna z zasad ... prezentować się na wodzie PORZĄDNIE a nie jak jakieś łapciuchy

Pierwsza fota tego odcinka ... piękny przechył, można zbierać wodę włosami, jak ktoś je ma oczywiście

PORZĄDNIE, zawsze PORZĄDNIE

Przechyły towarzyszyły nam w całym tym rejsie uparcie

Płynę za wami na tratwie. Zabierzcie mnie na pokład.

O ho ho przechyły i przechyły...i jest jak przy pierwszym pocałunku...w ustach sól, gorącej wody smak...

śmigacz napisał(a):Płynę za wami na tratwie. Zabierzcie mnie na pokład.

Na tratwie? Nie godzi się pozostawiać rozbitka. Wskakuj na podkład i witamy w załodze

Rafał78 napisał(a): Nie widziałem takiej relacji na kropli

Dawno temu jakieś były, w tym relacja z trzech kolejnych naszych cro-rejsów, ale fotki zjadła żaba, zostały tylko słowa… Na dodatek nie tak dowcipne , jak w Waszej zbiorowej opowieści.

Przez długi czas wzbranialiśmy się przed kolejnym rejsem (tzn. ja i mój małż, bo nasz Kapitan pływał przynajmniej raz w roku), tego września jednak wracamy na morze, chociaż nie na Jadran.
W ramach przypomnienia sobie, jak to jest na łódce , chętnie pobalastuję u Was ( a potem na wodzie zaskoczę czymś naszego Kapitana ).

dangol napisał(a):

Rafał78 napisał(a): Nie widziałem takiej relacji na kropli

Dawno temu jakieś były, w tym relacja z trzech kolejnych naszych cro-rejsów, ale fotki zjadła żaba, zostały tylko słowa… Na dodatek nie tak dowcipne , jak w Waszej zbiorowej opowieści.

Przez długi czas wzbranialiśmy się przed kolejnym rejsem (tzn. ja i mój małż, bo nasz Kapitan pływał przynajmniej raz w roku), tego września jednak wracamy na morze, chociaż nie na Jadran.
W ramach przypomnienia sobie, jak to jest na łódce , chętnie pobalastuję u Was ( a potem na wodzie zaskoczę czymś naszego Kapitana ).

Dla Ciebie dangol jako rejsowej weteranki znajdzie się miejsce raczej w oficerskiej a nie na balaście . Czytałam Twoje relacje jako jedne z pierwszych na cropli i nie ukrywam bardzo mnie wciagały Kapitan mówi ze będzie zaszczycony
A dokąd tym razem wybierasz się na rejs? Grecja?

słoma79 napisał(a):O ho ho przechyły i przechyły...i jest jak przy pierwszym pocałunku...w ustach sól, gorącej wody smak...

Do przechyłów mamy na wyposażeniu jachtu tzw. "hyrdauliczny kompensator przechyłów" w dużej ilości - damy radę

Część dziewiąta – z dziennika jachtowego 26 sierpnia 2016 wyjście z Ticha 6:20-wejście do Loviste (Scedro) 18:00 (wspomina Kapitańska Baba)

Wychodzimy z zatoki o wschodzie słońca.



Silnik szepcze na 1500 obrotów w nadziei, że nikogo nie obudzimy

Doktor jak co dzień wypada z koi i robi Kapitańskiej Babie herbatę w kropiastym a sobie kawę. Wie, że Kapitańska Baba bez herbaty zła, więc woli nie ryzykować



Plan jest taki: dziś piątek, wiec płyniemy do Hvaru w nadziei, że tego dnia wszyscy wracają do swoich macierzystych marin i będzie szansa dopchać się do portu.



Po drodze wyciągamy z morza wielki odbijacz – przyda się do naszej MaBe która czeka na nas w domu

Zaglądamy do miejscowości Vira – sympatyczne kotwicowisko z bojkami i dobry punkt wypadowy do miasta Hvar.

Na pewno tam kiedyś wrócimy.

Zbliżamy się do Hvaru.

Wita nas tam zlot MEGA jachtów motorowych na redzie



Dla ciekawych:

Pelorus



Kogo



The Wally 118 – to cudo pływa z prędkością do 65 węzłów i ma zasięg 380 mil na zbiorniku o pojemności 22.000 litrów paliwa (to nie pomyłka, słownie dwadzieścia dwa tysiące )



Szejkowie czy oligarchia rosyjska? Lepiej nie sprawdzać

Cumujemy na skraju portu.



Tu ukłony dla Księżniczki Kasi która ofiarnie wiozła wpław cumę do brzegu walcząc z falami.



Załoga idzie zwiedzać miasto.
Dajemy im na to 2-3 godziny.













Na brzeg desantują się pontonem „na uwięzi”.



Kapitańska Baba zostaje na wachcie (na ochotnika bo Hvar nie raz już widziała) –w ramach terapii zajęciowej po chorobie portowej będzie obierać ziemniaki na obiad.



Ok. 15 opuszczamy zatłoczone miasto kierując się na prawie bezludną wyspę Sciedro.

Nocleg na bojce w zatoce Loviste.



Tam oczywiście kąpielom nie było końca





Zaskoczył nas tam wiatr – jego podmuchy, już po zmroku były dużo gorętsze niż powietrze wokoło.

W tej zatoczce zaintrygował nas dziadek z uporem maniaka pływający dookoła naszej łódki, łypiący na nas spode łba i ciągnący za sobą żyłkę.

Po dwudziestym okrążeniu wyciągnął z wody wielką rybę. Na tej żyłce co ją miał przywiązaną do palca.

A potem następną.

I jeszcze jedną.

I kolejną.

I już wiemy jak łowić ryby.

Za rok zabieramy żyłkę

Doktor z częścią załogi popłynął do odnogi zatoczki gdzie wg locji miały być pozostałości zatopionej rzymskiej willi z mozaiką. Twierdzą że nic nie znaleźli



Wieczór spędzamy sącząc słoweńskie zapasy

Część dziewiąta – z dziennika jachtowego 26 sierpnia 2016 wyjście z Ticha 6:20-wejście do Loviste (Scedro) 18:00 (wspomina Doktor)

Znowu dzień żeglarski.



Bardzo gorący.
Dopływając do Hvaru przerabiam z załogą historię Chorwacji. Będzie egzamin szczegółowy.

Tymczasem w damskiej ubikacji ktoś napisał: Głupi KaOwiec. Ale co Pan robił w damskiej ubikacji?



Wpłynięcie do miasta Hvar jest przeżyciem.



Ruch jak na Marszałkowkiej.
Trzeba uważać bardzo.
Jak nasiał tyle łódek małych, średnich i takich bardzo bardzo dużych.



Desant na brzeg pontonem na uwięzi. Czyli takim trolejbusem tylko, że na wodzie.



Miasto piękne.

To co na wodzie było miłym ciepełkiem w rześkich powiewach wiatru, w mieście z kamienia jest gorącym żarem piekarnika rozgrzanego ma Maksa.

Idziemy dzielnie, mała Księżniczka Ewa nie zabrała nakrycia głowy. Pożyczam jej moją Panamę.
Mimo wszystko im gorąco, więc Kapitan idzie z nimi do cienia, na lody.

Reszta ekipy za mną.

Księżniczka Kasia chce podejść do egzaminu z historii sztuki.



-Ten pałac to piękny barok.

-Dobrze, dobrze, doskonale, siadaj, trzy z dwoma. To pałac. Ale nie barok a późny gotyk wenecki. Fasada typowa dla pałaców nad Canale Grande. Loggia zwieńczona maswerkami i plankowana dwoma ostrołukowymi oknami. Typowe. Widać zresztą lwy weneckie, przecież to oczywiste.

-to jest gotyk???

-tak i to późny. Trzeba powtórkę zrobić.



Idziemy do góry zobaczyć twierdzę i z stamtąd całe miasto z góry.

Jest gorąco, bardzo gorąco.

Sucho, cykady grają, jedną nawet udaje się sfotografować.



Miasto i port pełen jachtów (widać i nasz!!) wygląda pięknie z góry,









Dopiero wewnątrz chłód murów przynosi ukojenie.

Zamknijcie mnie w celi. Tu mi dobrze. Jestem bardzo złym piratem i tu zostaję.



Wieczorem zatoczka.

Ma być jakaś willa więc biorę płetwy i wyruszam na eksplorację podwodną.

Jego wieliczestwo pułkownik prezydent Putin w takich okolicznościach znalazł antyczną wazę grecką. Może i mi się uda.

Zatoczka tak naprawdę ma trzy odnogi. W jednej, najdalszej jesteśmy my. Płynę dzielnie do drugiej. Szukam pod woda regularnych zarysów jakiś murów.

Nic nie ma.

Człowiek na łodzi, zapytany mówi, że pewnie w drugiej odnodze.

Płynę więc tam. Szukam, ale nic nie ma. Sporo jeżowców i ostrych skał a woda jest płytka. Musze uważać.

Wracam bo robi się coraz ciemniej a nie uśmiecha mi się pływanie po nocy. Ciemniej??? Zdejmuję okulary do pływania, ech jeszcze mam czas, jeszcze widno.

Podpływa na pontonie wsparcie. To Księżniczka Kasia wyruszyła na pomoc.

Kręcimy się po zatoczce, może ona wypatrzy ta willę. Podejrzewam, że jest po prostu zamulona i dlatego nic nie widać.

Wracamy. Kasia proponuje podwózkę (pontonem to chyba podpływkę), ale woda jest w tym roku wyjątkowo mokra więc nie bardzo chcę wychodzić.

Bavarka daleko, za zakrętem, ale płynę i tak szybciej jak ponton.

W końcu, by nie zostawiać Księżniczki Kasi samej biorę ją na hol i ciągnę aż do jachtu. Tak będzie szybciej.




Nocą przy pięknym niebie uczymy się od Kapitana gwiazd. Widać planety, Drogę mleczną. Na jej końcu w stronę zachodu Santiago de Compostella. Jeszcze tam wrócę.

nie ma nic lepszego, niż solidna porcja Waszej relacji na śniadanie

słoma79 napisał(a):nie ma nic lepszego, niż solidna porcja Waszej relacji na śniadanie

Miód na me serce. Miło słyszeć że jest Ktoś, Komu się to co piszemy podoba Dziękujemy

To prawda, relacja super aż mi się zachciało spędzić chociaż raz wakacje tak, jak Wy

Magda O. napisał(a):To prawda, relacja super aż mi się zachciało spędzić chociaż raz wakacje tak, jak Wy

Dziękujemy

Spędzenie wakacji na łodzi to zdecydowanie słuszna koncepcja. Gorąco namawiam

Łowienie ryb na palec nieźle