ON...ONA(str.28)... i ONA (str.32)

W końcu wybija oczekiwana godzina i już mkniemy groblą o długości 5km…






… by dosłownie po kilku minutach zobaczyć pierwsze budynki tej właściwej Wenecji




Wysiadamy z pociągu na Staziona di Venezia Santa Lucia i po chwili już jesteśmy nad kanałem i przy stacji taxówek wodnych. Z IT biorę mapkę z ulicami, ale nie nadała się do niczego… Mapka a rzeczywistość to jak kobieta i mężczyzna, każde idzie inną drogą

Plan zwiedzania…nie mamy jakiegoś specjalnego. Ja byłam w Wenecji w 2000 roku przez jakieś 5 godzin i miasto mnie nie zachwyciło. Drogie i nie wiem czemu, ale dla mnie wtedy smutne. Zobaczymy jak będzie tym razem. Zwiedzić chcemy to co najważniejsze (chcę wejść do bazyliki i na wieżę), może zobaczyć miasto wieczorową porą? Nie mamy później ścisłych planów, więc nic nas nie ogranicza...


Miasto jest nasze…

piekara114 napisał(a):Nocleg na miejscu nie bardzo nas interesował, bo w planach była jeszcze jedna ONA

Szefowo , z tego wynika , że ON to jakiś bigamista był , a nie wiem jak to się ma do obecnie obowiązujących trendów



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

piekara114 napisał(a):Nocleg na miejscu nie bardzo nas interesował, bo w planach była jeszcze jedna ONA

Szefowo , z tego wynika , że ON to jakiś bigamista był

Rzeczywiście,
ON miał ich wiele, ale czy od razu bigamista?
Odniosę się do tego na końcu

Dobrze, że czuwasz

piekara114 napisał(a):
Dobrze, że czuwasz

..nie tylko on

mervik napisał(a):

piekara114 napisał(a):
Dobrze, że czuwasz

..nie tylko on

Oczywiście, oczywiście

Wchodzimy na pierwszy mostek nad pierwszym kanałem




Jeśli zapomnieliście torebki, apaszki, okularów przeciwsłonecznych to należy zgłosić się właśnie na ten mostek. Przeze mnie nazwany mostkiem handlowym.
Zaczynamy spacer wąskimi uliczkami.




Nasz pierwszy cel to:


Dobrze, że są na kamienicach kierunkowskazy, bo z mapką to daleko, a już na pewno do założonego celu byśmy nie trafili. Krążąc uliczkami docieram na dość spory plac kościołem, na którym młodzi piłkarze trenują przed najbliższym meczem.





Oglądamy gondolierów…


…wszędobylskie maski…


…charakterystyczne okna…


… oraz kiełbaski (taki zawodowy odruch)



Na jednym z mostków przysiadamy. Panowie zjadają po kawałku pizzy, a jak telefonicznie muszę ustalić jeszcze kilka szczegółów na zbliżające się targi branżowe.

Ruszamy dalej…

Wenecja jest tak oryginalnym miastem, że łatwo uwierzyć legendzie mówiącej, że jej pierwsi mieszkańcy na bagniste brzegi laguny wyszli prosto z mgieł i oparów unoszących się nad wodą. Historycy, którzy poszukują bardziej wiarygodnej odpowiedzi na ytanie o genezę miasta na lagunie, dowodzą, że Wenecja wyrosła po prostu z ludzkiej niedoli. Wyspy oddzielone od lądu wodami Adriatyku oraz zdradzieckie mielizny laguny stanowiły doskonałe schronienie dla mieszkańców stałego lądu, uchodzących przed napadami grabieżczych Hunów w V w. Drugą grupę pierwszej fali osadniczej stanowili arianie, uciekający na wyspy przed prześladowcami. Według innej legendy, Wenecja została założona dokładnie w południe 25 marca 413 r., kiedy uchodźcy położyli pierwszy kamień pod budowę domostw.


Spacerując wzdłuż wąskich kanałów, trudno nie uwierzyć w legendę o mgle i zjawach.







Niektóre uliczki są nawet dość szerokie…



…kamieniczki takie codzienne…







…pracownicy transportu miejskiego zwyczajnie znudzeni…



…a ptactwo tak dobrze znajome…..

Podążając za strzałkami, w tłumie i upalne znajdujemy miejsce, gdzie można przysiąść na chwilę.
Jesteśmy na placu przed kościołem San Giacomo di Rialto. Kościół jest bardzo charakterystyczny, bo z dużym zegarem


Wg wierzeń kościół miał powstać w V w. Dokładnie tego samego dnia, kiedy założono Wenecję. Patrząc na styl świątyni bardziej prawdopodobny jest wiek XI. Kościoła nie zwiedzamy, nie mamy siły.
Arkady dookoła placu mają soczysty czerwono-pomarańczowy kolor


Dobrze, że na środku placu jest mała fontanna – lodowata woda daje cudowne ukojenie.
Zasiadamy jak inni na jedynym miejscu w cieniu, czyli na schodach przed wejściem do kościoła. Odpoczynek, a syn bardzo szybko regeneruje siły, bo są tu kramy z pamiątkami


Jedna z pamiątek zostaje oczywiście zakupiona. Za tymi kramami jest wejście do toalety, oczywiście płatnej: tylko 1,5 euro/osobę

Po odpoczynku, chcąc nie chcąc Panowie podnoszą się i możemy dać się wciągnąć w tłum ludzi. Wchodzimy na kolejny mostek:







Tym razem jest to:


Most aż do XIX w. był pierwszym i jedynym mostem, który łączył oba brzegi Canal Grande w najwęższym miejscu. Most służył do przewożenia towarów z jednego na drugi brzeg. Transformacje i liczne przemiany wskazują, że miejsce to było ważne m.in. z powodów położenia, zwyczajów i obyczajów ludności. Nazwa Rialto pochodzi od nazwy dzielnicy Wenecji. W odległych czasach w tym miejscu powstała pierwsza osada laguny, a z biegiem czasu uznana została za najważniejszy ośrodek handlowy. W XIII w. pierwszy most zbudowany na barkach w XII w. zastąpiono drewnianą konstrukcją. Ponieważ 3 kolejne, również drewniane, zawaliły się (w tym jeden pod ciężarem tłumów wiwatujących na cześć orszaku weselnego markiza Ferrary), w XVI w. postanowiono zbudować most z kamienia. Ogłoszono konkurs i wygrał projekt nieznanego młodzieńca o nazwisku Da Ponte.
Most, już kamienny, pnie się wysokim łukiem nad lustrem wody, co wynika nie tylko z niestabilności terenu, ale także po to, aby mogły pod nim swobodnie przepływać dalekomorskie galery. Ponte Rialto pełnił funkcję centrum handlowego miasta. Tutaj skupiały się nie tylko warsztaty i kramy kupców handlujących złotem, suknem i korzeniami przywożonymi z Bliskiego Wschodu, ale i najważniejsze urzędy związane z handlem morskim
A teraz widok z mostu: na lewo


…na prawo…




…i w dół…



Most lepiej prezentuje się z boku, ale to może później...

W dawnych sklepikach złotników teraz można kupić piękne pamiątki, szkło z Murano, liczne maski. Tłum turystów uniemożliwia spokojne poparzenie na witryny, nie mówiąc o zrobieniu zdjęcia

piekara114 napisał(a):Most lepiej prezentuje się z boku..

...och wspomnienia wracają
Jakieś mosty z boku, chyba szefowa się nie obrazi

Mostki z boku z takiej perspektywy oglądałam w 2001 roku, a tym razem z innej...
Ale Twoja ruchoma perspektywa super

Kluczymy kolejnymi uliczkami, ale jest coraz więcej (jak to możliwe?) ludzi, więc pewnie zbliżamy się do celu. I już jest:Piazza San Marco przez blisko tysiąc lat stanowił główny ośrodek życia miasta. Od początku swego istnienia był miejscem obchodów świat kościelnych, zabaw oraz głównym deptakiem spacerowym. Okoliczne arkady zamieniono na liczne kawiarnie tłumnie odwiedzane przez turystów.







Patrzymy na Basilica di San Marco i w zależności z jakiej perspektywy na nią popatrzymy jest albo wielka i przytłaczająca, albo nieduża w porównaniu z Campanilą. Na pewno jest zachwycająca i zdumiewająca poprzez liczne złote zdobienia i przypomina raczej bizantyjskie świątynie niż kościół katolicki. Ale jej poświęcimy później więcej czasu.

Przechodzimy na Piazzata i tu oczywiście Pałac Dożów W momencie konieczności ustalenia ośrodka życia politycznego i gospodarczego, pojawiła się konieczność budowy miejsca pracy dla zarządcy miasta, czyli dla Dożów. Położenie Pałacu przed rozległym basenem, przy najważniejszych drogach komunikacji rzecznej i morskiej, nigdy nie podlegał dyskusji. Pałac został wzniesiony jednocześnie z powstawaniem Wenecji ok. drugiego dziesięciolecia IX w.
Był on kiedyś warownym zamkiem, bronionym przez wysokie mury z narożnymi wieżami, zwróconymi w stronę basenu i ufortyfikowanymi bramami. Obecny wygląd budowla zyskała w XIV i XVI w. Konieczność powstania Wielkiej Rady (zarządzała miastem) stała się bodźcem do ogromnej przebudowy. Skrzydła od strony Placu Św. Marka i basenu są jednym z najpiękniejszych przykładów sztuki gotyckiej. Nietuzinkowe rozwiązania projektantów fasady (przejrzyste i lekkie arkady i galerie podtrzymują masywną i ciężką bryłę wyższego piętra) są zachwycające.

A dla mnie jest to jeden z najpiękniejszych widoków w Wenecji.





I kilka szczegółów

Spoglądając na Pałac dochodzimy do Molo, czyli do nabrzeża. Przed nami „zajezdnia” dla gondol i Canal Grande

Gondola to łódź o asymetrycznym kształcie, z połową rufy unoszącą się nad wodą. Jest ona autentycznym arcydziełem stolarki skonstruowanym z 280 części drewnianych. Od najdawniejszych czasów służyła do transportu i posługiwano się nią podczas wielkich uroczystości. Specyficzna konstrukcja gondoli umożliwia poruszanie się po wszystkich płyciznach laguny. Dziś rejs gondolą jest atrakcją turystyczną, a cena tej atrakcji oscyluje w granicach 100 euro za gondolę.

Oglądamy małe dzieła sztuki -gondole i gondolierów, patrzymy na Canal Grande, ale pora ruszyć się dalej - idziemy w lewo...


Tłum ludzi (przez małą przestrzeń) jest jeszcze większy. Naszym celem jest Most westchnień (Ponte dei Sospiri) łączący Pałac Dożów z nowymi więzieniami poza Kanałem. Przez most prowadzono skazańców do cel, gdzie mieli odsiedzieć swój wyrok. Jest to jeden z najbardziej znanych mostów w całej Wenecji.


Ilość turystów i ogromy upał nie zachęcają do dalszego spaceru, nie takie miałam założenie, ale cóż... Zawracamy na Piazzettę.

Piazzetta to przestrzeń pomiędzy Pałacem Dożów, gmachem Liberii i bokiem Bazyliki.


Wielkie monolitowe kolumny tuż nad samym zalewem zostały przywiezione w XII w. z Lewantu. Są one zwieńczone symbolizującymi miasto posągami św. Teodora i św. Marka. Piazzetta od najdawniejszych czasów była miejscem uroczystości państwowych, w których brali udział wszyscy Wenecjanie. Tu żegnano i witano floty, organizowano wielkie manifestacje, zabawy karnawałowe, a także egzekucje publiczne. Te ostatnie odbywały się na specjalnym podwyższeniu ustawianym między dwiema kolumnami. Po powstaniu Liberii Piazzetta przybrała charakter monumentalny, bo zniknęły liczne tu poprzednio stragany, sklepiki mięsne i piekarnie.

Marek jest, ale Teodor na zdjęcie się nie załapał


Dla mnie najważniejszy na Piazzetta budynkiem jest Pałac Dożów, a za raz po nim wieża:
Campanila to 96-metrowa budowla, która stoi w miejscu gdzie Plac łączy się z Piazzettą. Za pomocą windy można udać się na jej szczyt by obejrzeć panoramę miasta i Plac z góry. Na górnym balkonie widać tłum ludzi, na schodach do wejścia widać tłum ludzi, przed schodami także tłum ludzi. Przyjemność wyjazdu kosztuje 8 euro. Campanila została wzniesiona w IX w i początkowo była latarnią morską i wieżą obronną. Wieża była kilkakrotnie podwyższana, aż w końcu przekształcono ją w dzwonnicę. Campanila zbudowana jest z cegły, ozdobiona wyprofilowanymi oknami, z otwartą dzwonnicą i wysoką kopułą zwieńczoną złocistym aniołem.W 1912 roku wieża runęła i odbudowano ją w tymże roku dokładnie taką samą. Campanila mieści 5 dzwonów św. Marka: największy wybijał godziny początku i końca pracy, najmniejszy było słychać, kiedy ogłaszano wyrok śmierci, dzwon Pregadi wzywał senatorów do Pałacu Dożów.






Wyjazd na szczyt zostawiam na później. Najpierw w planach jest wejście do Bazyliki...