ON...ONA(str.28)... i ONA (str.32)

Wieczorem zrywa się mocny wiatr od gór. Okiennice trzaskają , wiatr na zewnątrz huczy jak nasz halny, ale w przeciwieństwie do niego, powietrze się ochładza. Ciekawe, co będzie jutro, bo przecież mamy plany…

16 lipca.
Wycieczka.

Ustawiamy budzik, bo inaczej wcześniej nie wstaniemy. Pakujemy dość sporo rzeczy, bo wycieczka do wieczora jest planowana. Na razie kierunek Dubrownik, ul. Komolac bb. Ma tam być stacja LPG. Jedziemy. Dubrownik. Przed mostem skręcamy w prawo w dół i jedziemy wzdłuż zatoki. Jest stacja, ale na niej nie ma gazu. Pracownik mówi, że gaz jest dalej. Jedziemy. Jest strzałka, skręcamy w podejrzaną drogę, jest jakiś dom, ale stacji nie ma. Pewno źle skręciliśmy. Wracamy i jedziemy główną drogą. Stacji nie ma. Wracamy, dojeżdżamy do tej stacji bez gazu, zawracamy i patrzymy na tą strzałkę. Nie ma opcji, trzeba skręcić tam gdzie skręciliśmy. Skręcamy ponownie.
Dojeżdżamy do domu, skręt w lewo pod górkę i tam po lewej stronie w dołku jest coś podejrzanego, ale są butle z gazem i dystrybutor i KOLEJKA. Więc tu jest ten gaz w Dubrowniku (innych namiarów w necie nie znaleźliśmy)
Czekamy, czekamy, czekamy. W końcu tankujemy, pamiętam, że jakoś coś dziwnego z tym tankowaniem było (chyba bardzo powoli się tankowało), ale co to było to nie pamiętam dziś. Możemy jechać dalej...

Mijamy Trsteno, skręt do Ston i jesteśmy na granicy. Szybko i już przejeżdżamy przez Neum (jest 8:45) – hotele nad morzem dominują. I już jesteśmy znowu w Cro.
Klek i patrzymy na most w kierunku półwyspu – może niedługo go skończą? I bez promu będzie można dostać się na Pelješec. Zielone tereny rozlewiskowe robią wrażenie po białych skałach Dalmacji.
I już Metkowic. W dziwny sposób dojeżdżamy do granicy (znaki swoje a Hołek swoje), ale jesteśmy. Stoimy w niewielkiej kolejce. W CB słyszymy panikę, że sprawdzają ZK, a przecież jak się przejeżdża przez BiH to nie trzeba, a jeszcze chcą paszportów?? i panika coraz większa. Chyba Pani nie doczytała wszystkich informacji o podróży przez BiH i nie zna cro.pl Na poboczu kilka aut do bliższej kontroli. Podjeżdżamy. Proszą o zieloną kartę, paszporty (wszystko mamy) i już jedziemy. Staliśmy dosłownie kilka może 10 min. Przypominam Panu M., żeby pilnował prędkości, bo tu czyhają na obcych, takich jak my…

Po chwili majaczą na horyzoncie ruiny twierdzy. To Pocitelj. Zatrzymujemy się na parkingu, dochodzi 10, jest już spory upał. I planuję udać się do góry. Pan M. znowu protestuje, że nogi wyprostuje, że głodny i zostaje. Syn stwierdza, że tez zostaje. No to idę sama. Po stromych schodkach



zmierzam do celu



Twierdza Pocitelj położona nad rzeką Neretwą to średniowieczna osada powstała na gruzach rzymskich budowli. W XVII w. Turcy wznieśli wysoką basztę, wzmocnili gród i otoczyli murami obronnymi. W tym czasie zbudowano: meczet, medresę, łaźnię , wieżę zegarową oraz tarasowo położone domy. Po kilku krokach w górę, już jestem na wysokości szkoły






by po chwili oglądać jej kopuły z góry


Po krótkiej wspinaczce podchodzę pod meczet, a na pierwszym planie widać antyczne fragmenty



Oglądam z zewnątrz meczet, rezygnując w wchodzenia (bilet to 1 euro). Przecież moi panowie czekają na dole


Podchodzę drogą dalej, aby móc w jednym kadrze ująć i meczet i twierdzę.


Rezygnuję z dalszej wspinaczki. Panowie czekają, jest gorąco, nie wzięłam nic do picia, bo myślałam, że spacer zajmiemy 5, 10 min, a minęło zdecydowanie więcej czasu. A przecież jeszcze trochę drogi przed nami….
Schodzę na dół i co słyszę: Co tak długo Gorąco jest...
Jedziemy dalej....

Lepiej późno niż wcale.
Przeczytałem jednym ciągiem...i
oczekuję na cd
Pozdrawiam

Wita,
jeszcze trochę przed nami, zwłaszcza aktualna wycieczka.

Jedziemy powoli, trochę mi się spieszy, bo przecież TYLE mam w planach, ale to nie ja prowadzę, więc jedziemy zgodnie z przepisami. Za oknem jest zielono i tunelowo

i po chwili już wjeżdżamy do miasta


Nazwa miasta Mostar pochodzi prawdopodobnie od strażników mostu łańcuchowego (mostari), wzniesionego nad Neretwą. W jego bezpośrednim sąsiedztwie zbudowano w XVI w. most kamienny nazwany Starym Mostem, najcenniejszym zabytkiem Hercegowiny (jesteśmy w BiH, ale w regionie Hercegowina).

Miasto Mostar zostało założone w XV w. przez Turków i pod ich rządami nastąpił jego rozkwit. Prowadziły tu główne szlaki handlowe. Z miejscowości nadmorskich wożono sól, ryby, oliwę, figi i płótno, a w przeciwną stronę – miód, zboże, wełnę i mięso. Ze względu na strategiczne położenie Mostar szybko rozwijał się i wkrótce stał się ważnym ośrodkiem administracyjnym i kulturalnym w tej części imperium osmańskiego.


Jedziemy główną ulicą, rozglądamy się po płaskim i pustym terenie. Wjeżdżamy w gęstą zabudowę posiadającą jeszcze ślady po wojnie

Rozglądamy się za parkingiem. Po lewej stronie Marsala Tita, prawie naprzeciwko app. Konak jest mały prywatny parking.


Nie zastanawiając się i nie pytając o cenę parkujemy. Wysiadam, widać pobliski minaret.


Cena. No cóż-pewnie w zależności od waluty (nie mamy lokalnej waluty). Zapłaciliśmy 50kn - tanio nie było Żar uderza w twarz, ale trzeba iść. Po to przyjechaliśmy… Idziemy drogą wysadzaną śliskimi kamykami


by po chwili móc zobaczyć po raz pierwszy słynny Stary nowy Most. Robię zdjęcie jakich pełno na forum. A co?

Nadrobiłam zaległości
W Mlini stacjonowaliśmy w zeszłym roku i miło przypomnieć sobie znajome miejsca...
W tym roku była "tylko" Brela, ale i tym razem nie odmówiliśmy sobie wizyty w BiH, tym razem oprócz Mostaru odwiedziliśmy również Pcitelj i Blagaj. Także chętnie pooglądam

Kasia i Krzyś napisał(a):Nadrobiłam zaległości
W Mlini stacjonowaliśmy w zeszłym roku i miło przypomnieć sobie znajome miejsca...
W tym roku była "tylko" Brela, ale i tym razem nie odmówiliśmy sobie wizyty w BiH, tym razem oprócz Mostaru odwiedziliśmy również Pcitelj i Blagaj. Także chętnie pooglądam

Witam,
Waszą relację także śledziłam, i wiem, że w tym roku TYLKO Brela
A jak wczoraj kukałam do Was to plan kończył się na 1 dniu, a teraz już widzę, żę BiH została odwiedzona. Także popatrzę teraz do ciebie, bo my w tym roku w Podgorze, ale tak konkretnie w Breli nie byliśmy, bo cennik parkingów delikatnie mówić nas zdenerwował

Idziemy słynną ulicą Kujundziluk (nazwa pochodzi o warsztatów złotników mieszczących się przy ulicy) i po chwili jesteśmy przed Mostem. Wytartym biegiem mostu



wchodzimy na jego szczyt.

Ważna jest sama historia i znaczenie tego mostu, dlatego mimo upału i „OGROMNEGO” zainteresowania syna mówię i czytam mu o Moście:
Most został zbudowany na polecenie tureckiego sułtana. Jego piękny kamienny ostry łuk, nad szmaragdową rzeką, otoczony został wieloma legendami. Przez wieki był to symbol pojednania Wschodu z Zachodem, chrześcijaństwa z islamem. W czasie wojny bośniackiej jedna strona miasta była w rękach chorwackich, a druga – bośniackich. 9 listopada 1993 roku wojska chorwackie decydują się na ostrzeliwanie mostu, który ostatecznie runął w nurt Neretwy. Mówi się, że gdy most runął, ktoś wyrwał serce miastu, a Mostar umarł. Wydarzenie było szokiem dla opinii międzynarodowej i doskonałą metaforą sytuacji miasta i wojny w całej Bośni. Wszyscy widzieli w tym wydarzeniu klęskę cywilizacji, zwycięstwo barbarzyńskiej przemocy i bezwzględnej siły. To potężny symbol zerwania ciągłości. „Bałkańskość” to właśnie ów most sam w sobie, który jak cały region – nie należy ani do wschodu, ani do zachodu, jest zawsze pomiędzy. Zaraz po wojnie podjęto decyzję o odbudowie mostu, a latem 2004 roku z wielką pompą oddano do użytku Novi Stari Most (rok później wpisany na listę UNESCO). Co ważne most odbudowano z odłamków starego mostu wyłowionych z Neretwy. Tu znajdziecie wiele odnośników video do historii i samego zniszczenia mostu.



Widok na jedną stronę mostu...


...i na drugą stronę mostu



Ze względów strategicznych most był zawsze silnie strzeżony – z obu jego stron wznoszą się XVII-wieczne wieże służące niegdyś jako skład amunicji i mieszkania dla strażników.

...widzę że i tu cię przygnało
..a do minaretu weszłam na górę
..co by podziwiać Mostar z wysokości

Poczekaj chwilę, dopiero się z Mostarem witamy

Spacerujemy po Moście i patrzymy, że pojawił się miejscowy Ikar. Kiedyś młodzi chłopcy dokonywali skoku z mostu wprost do rzeki jako dowód na przejście w stan męski, dojrzały. Dziś skoczkowie robią to w celach pokazowych/zarobkowych – skoki stały się stałym elementem Mostaru. Co ważne skoki wykonywane są bez żadnego zabezpieczenia, a Neretwa jest rzeką wartką, o nieuregulowanym korycie i tylko skok w jeden punkt (miejsce o zdecydowanie większej głębokości) daje możliwość powodzenia pokazu.

Młody chłopak w sumie to nie taki bardzo młody szykuje się do skoku. Kolega zbiera należy za pokaz haracz. Rzucamy jakieś kuny czy euro i czekamy. Znajdujemy dla syna dobre miejsce, aby mógł zobaczyć, sami mamy trochę gorsze miejsca. Aparat ustawiony na zdjęcia seryjne, ale i tak nie nadążyłam zrobić wielu zdjęć: od samego skoku do zapadnięcia się pod wodę to zaledwie sekundy, a kilka metrów w dół skoczek też przecież pokonuje. Ci co byli w Mostarze to sami wiedzą, Ci co nie byli, niech popatrzą:







Udajemy się na spacer po drugiej stronie Mostu. Dominują tu knajpki, lody (ale marne w porównaniu do tych z Cro). Może coś zjemy? Ceny dość zachęcające. Ale jest taki upał, że nie bardzo chce nam się jeść. Patrzymy na okoliczne budowle, tak dla nas nietypowe.

Szukam jeszcze krzywego mostu – miniatury tego głównego, ale jest tak gorąco, że nawet nie przykładam się specjalnie do tego. Zawracamy. Jeszcze seria fotek na moście, bo po skoku na chwilę opustoszał i już powrotem jesteśmy na Kujundziluku. Patrzymy na tutejsze pamiątki. Dominują chusty, magnesy, widokówki oraz mniej turystyczne pamiątki





Patrzę dłużej na czajniczki do parzenia kawy. Komplety dla 2 osób (takie najmniejsze) zaczynają się od 40 euro wzwyż, więc odpuszczam, przecież i tak nie piję kawy, a Pan M. tylko sporadycznie.



…syn kupuje sobie długopis z łusek – do dziś go zresztą używa i pamięta skąd go ma i jaka historia się z nim wiąże.

Tego rzemieślnika każdy z bywalców Mostaru zna:


Powoli zbliżamy się do kolejnego punktu tego miasta…

piekara114 napisał(a):
Tego rzemieślnika każdy z bywalców Mostaru zna:

..i tego też
..jak szliśmy ,grał Polskie melodyje

A ja jego jakoś nie zauważyłam. Pewnie gapiłam się na most