Ogólna dyskusja na tematy muzyczne

Ech... 13 lat minęło...



Pewno większości nic nie powie ta postać, więc napiszę tylko, że to chyba najważniejsza persona, jeśli mowa o death metalu. W 1983 roku założył, mając 16 lat, zespół Mantas, który rok później przekształcił się w DEATH!! Death stworzył podwaliny pod cały gatunek, aczkolwiek gatunek nie zawdzięcza swojej nazwy akurat temu zespołowi.

W wieku 34 lat (masakra) rak mózgu... Chuck Schuldiner, genialny gitarzysta i kompozytor, umiera...

Nie będę wrzucał kawałków z "rykiem", ale posłuchajta Panowie, Panie tych instrumentanych...





...cover Judas Priest...



W Death grali min. persony, które aktualnie zasilają Testament: Gene Hoglan (gary na Individual Though Patterns i Symbolic), Steve DiGiorgio (bas na Human i Individual Though Patterns), czy też grający wcześniej w Testament, świetny gitarzysta James Murphy (gitara na Spiritual Healing).

Na koniec... dwa lata przed śmiercią ukazuje się płyta, prezentująca inne oblicze Schuldinera. Fascynacja heavy metalem została zobrazowana side projectem o nazwie CONTROL DENIED. Zaprosił kilka osób do współpracy, min. ponownie DiGiorgio i stworzył płytę o nazwie "The Fragile Art Of Existence". Bez growli, same cleany, więc zakładam, że płyta może zainteresować. Powiedziałbym, że to taki progresywny heavy metal...

Drugiej płyty nie zdążył wydać...





Posłuchajcie, bo to naprawdę kawał porządnej muzy!

Bodajże dwa lata temy powstał projekt DEATH TO ALL, który min. odwiedził Polskę. Byli muzycy Death zebrali się do kupy i zrobili światową traskę. Kasa? Pewno tak, ale koncerty były świetne. Nie trzeba dodawać, że publika dopisała i wszędzie praktycznie był komplet. W marcu 2015r wracają do Polski. Skład lekko odmieniony. Kolejny muzycy Death dołączyli do składu Death To All, min. Gene Hoglan. Będzie również DiGiorgio, który to również był u nas w 2013r.

Nie dziękujcie:). Wiem, że wrzucam mniamniuśne kawałki:).

krutom napisał(a):
mrk Testament mi pasi jak najbardziej. Podobała mi się ostatnia płyta i koncert na BD "Dark Roots of Thrash", cały jakby ktoś miał czas i ochotę.
Piękne rżnięcie.

No te... Stoi na półce. No tak, jak dożyjemy Panie Kolego, to możemy podczas tego rżnięcia piwko wychylić:). Czerwiec u mnie ciężki koncertowo i imprezowo, ale...jedna w te, jedna we wte

Aha...odnośnie Death...dodam tylko, że nie występuje tam growl. Schuldiner miał dość specyficzny wokal:). Tak jakby ktoś chciał bliżej poznać... I jeśli ktoś taki się znajdzie, to proponuję zacząć słuchanie od ostatniej płyty i "iść" w dół:).

Jestem ciekawy, którą byście wybrali:
25 najlepszych polskich płyt na 25 lat wolności

walp napisał(a):Jestem ciekawy, którą byście wybrali:
25 najlepszych polskich płyt na 25 lat wolności

To awykonalne. Pytanie jeszcze, jakie kryterium przyjąć. Płyta najbliższa mojemu sercu, to Kat - Róże miłości... Płyta koncepcyjnie genialna, to Lao Che - Powstanie Warszawskie. To przecież majstersztyk muzyczny i tekstowy. Tekstowo - Świetliki, Kaliber 44, Paktofonika, wszelkie Kaziki i Kulty . Tekstowo z jajem - Big Cyc. Ponadto, nie sposób pominąć tak ważnych płyt, jak Illusion - 2 (klasyka teraz, krzyczana przez tysiące na koncertach), Cool Kids Of Death - CKOD (nowa era punka... Wysmiana przez scenę, pokochana przez mainstream), Dezerter - Wszyscy przeciwko wszystkim (tekstowo nienagannie), Hey - Fire (ktory polski artysta nagrywał dla MTV? i jeszcze kilka by się znalazło... Wybór jednej? Nie da rady.

MRK napisał(a): Wybór jednej? Nie da rady.

To rzeczywiście bardzo trudny wybór. Głosując na Top Wszech Czasów Trójki, z wielu propozycji
można wskazać 50 utworów i też zawsze pozostaje niedosyt.

Trudno wskazać jedną płytę 25-lecia, ale wśród propozycji jest taka, którą uznałbym za najlepszą płytę dekady
i jeden z symboli lat 90-tych polskiego rynku fonograficznego. To wydana w 1999 roku "Miłość w czasach popkultury" Myslovitz.
Dojrzałe granie i niebanalne teksty udało się - moim zdaniem - połączyć z wymaganiami komercyjnymi.

Tylko nie wiem, czy ten wybór nie powinien być dla mnie powodem do wstydu, bo to w tym wątku bardziej
doświadczeni, nazwali wokalistę zespołu "ciotowanym fagasikiem" (pisownia oryginalna) i wrzucili zespół
do jednej szuflady z Dodą i Feelem.

walp napisał(a):Jestem ciekawy, którą byście wybrali:
25 najlepszych polskich płyt na 25 lat wolności

Jeżeli za kryterium przyjąłbym moje ciepłe wspomnienia to wysoko znalazłyby się płyty Dżemu, Comy, Grzegorza Turnaua oraz (proszę się nie śmiać ) Varius Manx.

jara napisał(a):

romuald22 napisał(a):Jak Judas Priest w Spodku.

Judas też w Łodzi

Miałem na myśli koncert Judas Priest w Spodku na którym byłem.

romuald22 napisał(a):

jara napisał(a):

romuald22 napisał(a):Jak Judas Priest w Spodku.

Judas też w Łodzi

Miałem na myśli koncert Judas Priest w Spodku na którym byłem.

Pożegnalny jednak nie był.

walp napisał(a):Jestem ciekawy, którą byście wybrali:
25 najlepszych polskich płyt na 25 lat wolności

Wysoko w moim rankingu: Coma, Illusion, Dżem, Kasia Kowalska.

Jak się zapatrują na koncert Scorpions i AC/DC w PL ?

Zbyszko666 napisał(a):Jak się zapatrują na koncert Scorpions i AC/DC w PL ?

Scorpions w Arenie tak. Do Wawy na AC/DC nie wiem.

walp napisał(a):Jestem ciekawy, którą byście wybrali:
25 najlepszych polskich płyt na 25 lat wolności

Jednego albumu nie jestem w stanie wybrać .
Zresztą w przypadku kilku z wymienionych artystów postawiłaby na zupełnie inny album , np. Dżem-Najemnik czy Raz Dwa Trzy-Cztery.

Dżem, Republika, Kult, Pidżama Porno i Coma to "moja" lista naj polskich zespołów, których dyskografie mam na półce niemal w całości.

Z wymienionych nominacji trudno też nie wyróżnić Lao Che za Powstanie Warszawskie.

walp napisał(a):wydana w 1999 roku "Miłość w czasach popkultury" Myslovitz.
Dojrzałe granie i niebanalne teksty udało się - moim zdaniem - połączyć z wymaganiami komercyjnymi.

Z tym się generalnie zgadzam.
Zarzynałam ten album przez dwa - trzy lata, na początku studiów . Później już do niego nie wracałam, chociaż kurzy się gdzieś na półce. Jak leci w radiu to już nawet noga nie za bardzo chodzi, a i teksty z głowy trochę wywietrzały. Nie przetrwał próby czasu i z tego powodu na czołówkę mojego prywatnego rankingu się mimo wszystko nie załapie .

walp napisał(a):
Tylko nie wiem, czy ten wybór nie powinien być dla mnie powodem do wstydu, bo...

romuald22 napisał(a):.... oraz (proszę się nie śmiać ) Varius Manx.

Nie no... takie żarty:).
A poważniej...

Armia - Legenda (ostatnia dobra płyta Budzy, potem równia pochyła. Zbyt duże epatowanie nawróceniem, przez co, wg mnie, Armia dużo straciła)

Behemoth - Satanica (fakt, to ta płyta otworzyła przed zespołem rynki zagraniczne. Poza tym, bardzo dobra płyta)

Closterkeller - Violet (ulubiona płyta Clostera mojej żony. Szału nie ma, ale wstydu też nie)

Coma - PWzM (zespół-fenomen z jednej strony, "beka" dla wielu z drugiej strony. Jednej rzeczy należy pozazdrościć: tysiące ludzi na koncertach jeszcze przed wydaniem płyty. To fani, a nie układy zdecydowali o popularności Comy. Płyta całkiem niezła. Pamiętam, jak mi się Leszek wkręcił.)

Edyta Bartosiewicz - Szok'n'Show (no przecież wcześniejsza była o piekło lepsza)

Kasia Kowalska - Gemini (kawał dobrego rockowego grania. Szkoda, że później było gorzej. Gemini znam bardzo dobrze, bo młodsza siostra ma fioła na punkcie tej płyty.)

Kury - Polovirus (tekstowo świetna płyta)

Liroy - Alboom (nikt nie wspomniał, ale każdy przecież znał Scyzoryka. Swoje ta płyta namieszała)

Myslovitz - Miłość w czasach popkultury (drażni mnie maniera Rojka, nie kupuję jej. Podoba mi się jeden kawałek, w którym deklamuje hehe, ale...płyta swoje namieszała. Kawał dobrej muzy, maniera czasem ukryta. O wiele lepsze niż popłuczyny po Myslovitz, czyli Negatyw)

O.N.A. - Bzzzzz.... (Skawiński dobrym gitarzystą jest i basta! Wcześniej Skawalker już w kręgach gitarowych namieszał. O.N.A było bardzo dobrym polskim rockowym zespołem. Szkoda, że już nie tworzą. Twórczości Kombii i Chylińskiej z litości nie skomentuję)

Pidżama Porno - Marchew w butonierce (a gdzie Złodzieje zapalniczek?)

Piersi - Piersi (się słuchało... się teksty znało... chyba pierwsza kapela - nie licząc undergroundu - która oficjalnie zjechała pewne kręgi)

Vader - Black To The Blind (ta płyta ugruntowała tylko pozycję Vader na zagranicznych scenach. Świetna bez dwóch zdań, aczkolwiek wcześniejsza - De Profundis - to majstersztyk)

Cała reszta (poza wspomnianymi w moim wcześniejszym poście) do zaorania:). Nie rozumiem, co tutaj robi np Kayah z Bregovicem.

No!:)

MRK napisał(a):No!:)

No i to była świetna analiza.