Odrobina Dalmacji w lutym.

Całe szczęście nie przypadło nam wracać wczoraj. Masakra co się tam wczoraj zadziało. Dalmacja odcięta od reszty kraju.

Magda O. napisał(a):Normalnie czuję ten błogostan...
My w tym samym czasie byliśmy w Palermo i bardzo podobnie spędzaliśmy czas. Cudownie jest móc wyrwać się z ponurej, zimowej Polski w takie miejsca.

Palermo - Super, może za rok my zimą pojedziemy do Włoch.

Po kawie z widokiem wracamy na Rivę, ludzi znacznie przybyło, jest gwarno, czuć takie wiosenne poruszenie, zrobiło się ciepło i ludzie ściągnęli na kawę, spacer, obiad. My robimy zakupy, spacerujemy jeszcze po Pałacu Dioklecjana oraz odwiedzamy targ. Męża skusił zapach pieczonego kurczaka, ja kupuję suszone figi i wracamy do apartamentu na sjestę.








Przy domu odkrywamy "sąsiada", który wczoraj głośnym szczekaniem nas po ciemku przywitał. Wydaje się być całkiem miły.



Pierwsze spotkanie z prawie wiosennym Splitem wypada bardzo na plus, ale po naradzie w domu stwierdzamy, że popołudnie spędzimy w Trogirze. Po krótkim odpoczynku drepczemy pod muzeum po samochód i ruszamy na mini wycieczkę.
Trogir wita nas wiatrem i pustkami, w wielu miejscach, zarówno na ulicach jak i w budynkach, trwają remonty. Wiele restauracji jest zamkniętych. Udaje nam się jednak zjeść wyczekiwane kalmary. Długo siedzimy jeszcze w ogródku ogrzewanym gazowym piecykiem pijąc gorącą herbatę z miodem szałwiowym. Jak inny to pobyt od letniego.
















Gdy wracamy do Splitu słońce już zachodzi,



znajdujemy miejsce parkingowe bliżej apartamentu i idziemy na wieczorny spacer po Rivie i Pałacu Dioklecjana. Jest 2 lutego - Święto Matki Boskiej Gromnicznej, które rozpoczyna obchody dni świętego Błażeja - patrona Dubrownika i świętego bardzo w Chorwacji czczonego. Długa procesja sunie przez Pałac Dioklecjana:

Bardzo ładnie
Procesja ma swój klimat, na pewno wieczorem, w takim otoczeniu murów robiła wrażenie ...

pozdrawiam, Michał

Procesji towarzyszyła modlitwa i śpiew, co jeszcze potęgowało wrażenie. Pozdrawiam również

Split - 3 lutego

Kolejny dzień w Splicie również zapowiadał się wiosennie, po śniadaniu ruszyliśmy na spacer po dzielnicy Varoš. Nie mam dużo zdjęć z Pałacu Dioklecjana czy okolic, bardziej komfortowo było spacerować, nie stając co chwilę na robienie zdjęć. Gdybym planowała relację, pewnie byłoby inaczej, ale nie miałam zamiaru jej pisać






Odnjadujemy wymowny mural, który ciężko sfotografować, gdyż parkują przy nim auta a i okoliczności są dość niefotogeniczne


Tu więcej:
https://www.dalmacijadanas.hr/sramotan-prizor-u-centru-splita-goruci-problem-varosana-koji-su-na-rubu-zivaca-postavlja-se-pitanje-do-kada-vise/
Następnie swoje kroki kierujemy na wzgórze Marjan. Wspinając się po schodach na zmianę rozpinamy, ściągamy i zakładamy kurtki, jak nie wieje wiatr jest naprawdę ciepło.




Gdy docieramy do restauracji Vidilica przychodzi czas na kawę, wszak absolutnie nigdzie nam się nie spieszy. Polako ... mamy czas i żadnych konkretnych planów. Podczas tego wyjazdu chcieliśmy przede wszystkim pobyć w Chorwacji, a pobyt planował się sam na bieżąco.






Gdy płacimy za kawę trafia nam się "kuna".

Po kawce z widokiem na Split i ośnieżone góry zostajemy jeszcze chwilę na punkcie widokowym, zaglądamy na cmentarz żydowski i spacerkiem idziemy pod górę nie bardzo wiedząc dokąd.











Dochodzimy do kościółka św. Mikołaja przy którym schodzimy z betonowego traktu i kierujemy się w głąb parku, po chwili nieoczekiwanie dochodzimy do ogrodu zoologicznego, który został założony w 1926 r obok Muzeum Historii Naturalnej. Kupujemy bilety i worek warzyw i przez dłuższy czas mamy frajdę z kontaktu ze zwierzakami.








Po wyjściu z zoo oglądam mapę i stwierdzam, że jak już jesteśmy na wzgórzu to warto chyba zdobyć szczyt Telegrin. Tak więc za cel obieramy platformę widokową na tym szczycie. Spora ilość schodów i słoneczko szybko daje się we znaki, nie sądzę, żebym latem się skusiła na taki spacer




Ale warto było, widoki zacne:









Jest cudownie ciepło, słońce grzeje, jesteśmy sami na dachu Splitu

To słoneczko w lutym takie przyjazne. Ale jak byliśmy pod krzyżem w lecie to ciężko było w słońcu tam wytrzymać

Widoki z "dachu Splitu" niczego sobie. Podoba mi się .

mchrob napisał(a):To słoneczko w lutym takie przyjazne. Ale jak byliśmy pod krzyżem w lecie to ciężko było w słońcu tam wytrzymać

Oj, wyobrażam sobie, nam grzało bardzo przyjemnie, ale latem bym się tam nie wybrała, toż to patelnia taka.

Nefer napisał(a):Widoki z "dachu Splitu" niczego sobie. Podoba mi się .

Miło mi

Podziwiając panoramę Splitu schodzimy ponownie na taras restauracji przy punkcie widokowym. Nie umiem sobie odmówić posiedzenia w słońcu z tym spektakularnym widokiem.




Później jeszcze spacer nabrzeżem aż do przepraw promowych, pizza na kawałki do ręki , wizyta na targu (jedna z pań ratowała nas przed mewami każąc schować się z pizzą pod jej daszek, w gratisie pogawędka i figi) i wracamy odpocząć do apartamentu.





Nieodzownym punktem naszego wychodzenia z domu i powrotów było spotkanie z czarnym pieskiem koło sąsiedniego domu. Tym razem "zasłużyliśmy" na zabawę piłką.




Dwa słowa odnośnie apartamentu na ul. Istarskiej 8



Przed wyjazdem naczytałam się, że zimą trzeba się liczyć z chłodem w apartamentach, bo ogrzewane klimatyzacją, a ona dmucha "jak suszarka do włosów", że Chorwaci w Dalmacji nie mają grzejników itp. itd. Podejrzewałam, że w miastach typu Split czy Dubrownik może jednak będzie inaczej, ale spakowałam ciepłe rzeczy do spania i ... zapakowaną próżniowo ciepłą kołdrę. Cóż, bałam się trochę, że będę marznąć, a bardzo tego nie lubię. Oczywiście szukałam apartamentów z ogrzewaniem w opisie.

Jak weszliśmy w pierwszy dzień do mieszkania uderzył nas po chwili nieprzyjemny chłód, ale w obu sypialniach (z jednej nie korzystaliśmy) stały dwa olejowe grzejniki, które szybko nagrzały mieszkanie. Oczywiście wychodząc wyłączaliśmy je, ale mimo to było bardzo ok. Kołdra oczywiście też była cieplutka, więc niepotrzebnie się obawiałam. Sam apartament może bez fajerwerków, ale bardzo przyjemny, obsługa bezkontaktowa, wszędzie blisko. Minusem brak parkingu, ale tak czy siak nie było to jakoś uciążliwe. Obok drugi apartament przy wspólnym korytarzyku, mieszkanie w kamienicy.

Po leniuchowaniu wróciliśmy na Rivę na lody i zachód słońca.



Uparcie czekaliśmy na spektakl na niebie, ale robiło się coraz zimniej, nadciągały chmury, kłujący wiatr coraz bardziej skłaniał nas do powrotu do domu, a zachód słońca zapowiadał się nieszczególny.



Przemarznięci uciekliśmy ogrzać się do ZARY, gdy wyszliśmy niebo było różowe




Szybkim krokiem wróciliśmy nad morze...



Split miał dla nas pożegnalną niespodziankę w postaci zachodu słońca jak z kiczowatego, plażowego ręcznika:



Spektakl czerwieni..., na zmianę telefonem i aparatem próbuję to zatrzymać na pamiątkę.




Ostatni spacer po uliczkach Pałacu Dioklecjana





i wracamy pakować rzeczy, rano ruszymy dalej na południe... "Luxury" czeka

helen napisał(a):

Piękne zdjęcie.

Zawirowania z Booking-iem są mi znane, więc wiem, jak się czuliście. 1500 euro to nie jest mała kwota, żeby się nią nie przejmować.

A Split niezmiennie zachwyca .

Kolorowo , spokojnie , pięknie Split pożegnał się z Wami , ale mnie na dłużej zatrzymały widoki z "dachu miasta"



Pozdrawiam
Piotr

Wspaniały kiczowaty zachód słońca. Dokładnie taki jaki powinien być.

Ładny spektakl kolorów Wam się w Splicie trafił.