Odrobina Dalmacji w lutym.

Na zdjęciach wygląda to wszystko sielsko i anielsko <3

Mam za to w pamięci jakiś filmik z Dubrovnika, jak podczas sztormu fale przelewały się przez mury, po których chodziliście

P.S. Widok z apartmana pierwsza klasa!

No niestety zimą jest ryzyko, że i na takie atrakcje się trafi. Kilkanaście dni przed naszym wyjazdem fale zalewały rivę w Splicie. Śledziłam pogodę do ostatniego dnia. Mieliśmy mnóstwo szczęścia z pogodą mimo tej bury. Praktycznie cały pobyt świeciło słońce, jedynie w Breli mieliśmy chwilowo ulewę . Ale może być oczywiście i zupełnie inaczej w lutym.

A widok z apartmana…. uparłam się, że musi być spektakularny . Dzięki temu mogliśmy po powrocie do mieszkania dalej „korzystać” z Dubrownika, gdy nogi od nadmiaru schodów już nie chciały nosić po mieście.

Puste ulice Dubrownika i na dodatek uroczystości , które mało kto miał okazję zobaczyć
Nam udało się oglądać pusty Stradun w październiku , bardzo wcześnie rano



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Puste ulice Dubrownika i na dodatek uroczystości , które mało kto miał okazję zobaczyć
Nam udało się oglądać pusty Stradun w październiku , bardzo wcześnie rano

Pozdrawiam
Piotr

Tak, te uroczystości to było wyjątkowe przeżycie

Pozdrawiam również

Ciąg dalszy świątecznej niedzieli w Dubrowniku - 05 lutego

Po zakończeniu uroczystości stare miasto bardzo szybko opustoszało, po długiej kawie, wszak trzeba polako, polako, wróciliśmy do niespiesznego spacerowania i rozkoszowania się uliczkami i zaułkami. Jednym okiem zaczęliśmy się również rozglądać za miejscem na obiad. Niestety ogromna większość restauracji była zamknięta, więc szukanie w Internecie często kończyło się i tak zamkniętymi drzwiami. Przed restauracją "Kamenice" siedziało kilka osób, sprawdziłam opinie i wstępnie wzięliśmy pod uwagę, że tam możemy zjeść.



Ale to później, najpierw schody Jezuickie i kościół św. Ignacego.






Zwierząt więcej niż ludzi . Uliczki opanowane są przez gołębie i dubrownickie koty.




Wiecie, że koty Dubrownika doczekały się własnego kalendarza?

https://dulist.hr/marc-van-bloemen-napravio-kalendar-kojim-velica-gradske-macke/788299/

Są u siebie i ani myślą bratać się z turystami, dumne piękności Dubrownika:








Niesamowity jest ten spokój. Do tej pory prawie wszędzie mimo pustek na ulicach i placach towarzyszyły nam dźwięki remontów, zwłaszcza w Trogirze, w Omišu też z budynków dochodziły odgłosy wiercenia, a na uliczkach byli pracownicy dłubiący coś w studzienkach. Teraz jest niedziela i to taka odświętna, nie dzieje się nic kompletnie...

Kręcimy się po starym mieście, staramy się wchodzić co rusz to w nowe uliczki... w jednej z nich podchodzi do nas mężczyzna z kartą dań w ręce. karta porządna, ceny nawet przystępne. Stajemy i studiujemy ofertę. Pan mówi, że restauracja rodzinna, wszystko domaće, tłumaczy nam gdzie się mieści lokal i bardzo serdecznie zaprasza. Dziś w ofercie zestaw: ryba z ziemniakami, sałatka i ciasto - 13 euro. Brzmi nieźle. Pytam o nazwę i rozstajemy się z panem. Mnie pan przekonał, męża nie bardzo. Siadamy na murku w słońcu na nabrzeżu, wyciągam telefon i próbuję sobie przypomnieć nazwę lokalu... no i oczywiście nic z tego. Po wskazówkach pana tez trudno dojść gdzie to było, żeby znaleźć na mapie. Nie mogę sprawdzić opinii, oczywiście zapominam już, że mieliśmy zjeść w restauracji "Kamenice" . Nie, po co... my pójdziemy szukać miłego pana, on nas przecież zaprowadzi

Wracamy na Stradun i rozglądamy się za uliczką, w której byliśmy wcześniej. Nie widać gościa, nagle jest... podchodzi z radością do nas i prowadzi po schodkach do restauracji. Opowiada o Polakach, którzy tłumnie latem u nich jedzą, wyraża podziw, że przyjechaliśmy zimą, że teraz tak spokojnie, że lepiej niż latem. No cud miód i orzeszki... Boga za nogi normalnie złapaliśmy, będzie super obiad na zakończenie tego cudnego dnia... będzie?

W takich okolicznościach? No musi co nie?



Stoliki na zewnątrz odpadają, trochę jeszcze ciągnie. Wchodzimy do budynku i od razu przejmuje nas kelner, który kłaniając się w pas prowadzi nas na górę po krętych schodach. Pomieszczenie nieduże, kilka stolików, nawet fajny klimat.

Zdjęcie z Internetu:


W kącie siedzi kilka osób, radośnie rozmawiają po chorwacku. Fajnie jest, choć kelner dziwny, mówi do nas mieszanką rosyjskiego, chorwackiego i angielskiego. Zgięty w pół, ręce złożone, dosłownie kłania się mówiąc, ubrany byle jak... kojarzy mi się z Quasimodo. Zamawiamy, mąż bierze kalmary, ja zestaw dnia. Do tego butelka wody. Na wino jakoś nie mamy ochoty.

Pan znika a ja zamykam kartę... wzrok pada na okładkę i na nazwę lokalu. Nie to usłyszałam wcześniej, słowo, które wzięłam za nazwę lokalu było nazwą uliczki: Prijeko. No cóż, przecież i tak zapomniałam. Lokal nosi nazwę "Lajk" ... sprawdzam opinie i dech mi zapiera

Zróbcie to również proszę, zerknijcie w opinie : Lajk Dubrownik .... i wyobraźcie sobie nasze miny.

mchrob napisał(a):No bardzo jestem ciekaw Twoich wrażeń z tej knajpy. Po przeczytaniu opinii nie zaciągnęli by mnie tam nawet końmi.

Czyli jeden uratowany i nie pójdzie

W czasie gdy my wybieraliśmy dania, do lokalu weszła grupka dziewczyn. Zamówiły jakoś w międzyczasie, więc nawet nie mogliśmy ich ostrzec, bo gdy ja tkwiłam w szoku i kombinowałam jak zwiać stamtąd nie płacąc, one również zamówiły. Było nas już w tym ambarasie ponad 10 osób. Samotnie jedząca mule dziewczyna w kącie sali wyglądała na zadowoloną, płacąc nawet się uśmiechała, więc miałam jeszcze jakąś nadzieję, że te opinie to jakiś... spisek? Walka konkurencji?

No cóż, nadzieja matką głupich. Przyszły nasze dania: męża lignje pržene wyglądały i smakowały przeciętnie, ale nie było dramatu. Natomiast ja dostałam kilka kawałków ugotowanych ziemniaków i wąziutki kawałek smażonej, wysuszonej ryby na jednym talerzu i osobno w miseczce dwa listki (takie blade, ze środka) sałaty i ósemkę pomidora jako sałatkę. Zero dressingu, ziół, przypraw... nic. Nie mam zdjęć swoich... nie wpadłam na to, żeby je zrobić. Ale w opiniach znalazłam podobne cudo:



Ponieważ jakoś dało się to zjeść, a my nie chcieliśmy urządzać awantury, skonsumowałam częściowo swoje danie, zagryzłam sałatą i ciekawa byłam deseru. Niestety musiałam się o niego upomnieć, bo Quasimodo już o nas zapomniał zupełnie, w międzyczasie dziewczyny dostały swoje dania. Ich miny mówiły same za siebie. Te które dostały mule, czy kalmary jeszcze jako tako reagowały, ale pozostałe bynajmniej zdjęć na Instagrama potrawom nie robiły.

Przyszedł mój deser, tu znowu posłużę się zdjęciem z opinii lokalu:


Powiecie "ciasto jak ciasto" , ale ono miało jeden brzeg twardy, obschnięty totalnie. Mąż z kolei, mimo, że nie zamawiał, również ciasto otrzymał. Jego było w miarę ok, pewnie jego kawałek był w blaszce za moim. Na stole mieliśmy jeszcze przyniesiony wcześniej chleb bardzo kiepskiej jakości. Postanowiliśmy zapłacić, wyjść i szybko zapomnieć, chociaż chodziła nam po głowie awantura, jednak biorąc pod uwagę czytane opinie i opisywane tam awanturnicze zapędy obsługi, daliśmy sobie spokój, dzień był zbyt fajny do tej pory, żeby go psuć dramami. Poprosiliśmy rachunek, wiedzieliśmy już z opinii , że mamy się spodziewać wysokiej ceny za wodę i chleb i tak się stało: 4 kawałeczki bułki - 3 euro, butelka wody - 10 euro. Dobrze, że nie zamówiliśmy wina. Kurtyna . Na szczęście reszta zgadzała się z zamówieniem. Opuściliśmy piętro lokalu, mąż na dole powiedział do faceta stojącego za barem, że ceny wody i chleba to jakiś żart, a jedzenie kiepskiej jakości. Nie czekaliśmy na komentarz. Przed lokalem stał nasz "miły" pan, odwrócił głowę, nie miał nam już nic do powiedzenia. Swoje zadanie wykonał.

Moja prośba do Was, jeśli Wy, albo ktoś z Waszych znajomych wybiera się do tego pięknego miasta, proszę omijajcie to miejsce. Pisałam później z przewodniczką, Polką mieszkającą w Dubrowniku, na ten temat. Proceder trwa już ponad dwa lata , w mieście wiedzą i omijają łukiem, ale jednodniowi turyści wpadają w pułapkę. Szkoda, że wcześniej nie zapytałam jej, gdzie zjeść, co jest czynne. Na szczęście kolejnego dnia trafimy pod fajny adres i traktuję tamto doświadczenie jako nauczkę na przyszłość.

Ufff ... uciekamy ze starówki, Dubrownik nadal równie piękny, nie damy sobie popsuć humorów jakiejś jedzeniowej mafii



Cieszymy jeszcze oczy widokami


Następnie robimy zakupy na kolację (sklepy spożywcze otwarte) i wracamy do apartamentu.

"Nasza" cytrynka z zewnątrz i ze środka apartamentu:




Będziemy podziwiać Dubrownik już z okna, czytać, odpoczywać i przeglądać zrobione zdjęcia i filmiki.






PS. "Lajk" - co za nazwa ... omijajcie

Helen, współczuję doświadczenia kulinarnego i dzięki za ostrzeżenie. Opinie na GM faktycznie nie zostawiają suchej nitki na tym lokalu.
Dlatego zawsze staram się czytać opinie

Piękny ten Wasz zimowy Dubrownik. Aż chce się rzucić wszystko i jechać...

maslinka napisał(a):Helen, współczuję doświadczenia kulinarnego i dzięki za ostrzeżenie. Opinie na GM faktycznie nie zostawiają suchej nitki na tym lokalu.
Dlatego zawsze staram się czytać opinie

Piękny ten Wasz zimowy Dubrownik. Aż chce się rzucić wszystko i jechać...

Witaj maslinko , no widzisz, ja zawsze czytam (no prawie ), a tu nas omotano klasycznie, zachwyceni miastem, nigdy nie oszukani w Cro straciliśmy czujność.

Pozdrawiam serdecznie

Masakra. I to poza sezonem, gdzie jednodniowych turystów jest zdecydowanie mniej...
Mam nadzieję, że gdzie się dało wystawiłaś odpowiednią opinię.

piekara114 napisał(a):Masakra. I to poza sezonem, gdzie jednodniowych turystów jest zdecydowanie mniej...
Mam nadzieję, że gdzie się dało wystawiłaś odpowiednią opinię.

Wystawiłam wtedy od razu na Google, ale fakt trzeba i w innych miejscach. Nadrobię .
Oni wiedzą, że ludzie już do nich nie wrócą, ale co z tego, będą nowi i nowi ... nie zależy im na opiniach, a jak widać więcej osób ich nie czytało. Sprytnie im to naganianie wychodzi. Niestety

Piękny posezonowy Dubrownik, a tu taka wpadka z jedzonkiem...

dangol napisał(a):Piękny posezonowy Dubrownik, a tu taka wpadka z jedzonkiem...

Witaj , no straszna

Dzięki za ostrzeżenie. Mąż to po chorwacku z nimi rozmawiał ?

gucio1955 napisał(a):Dzięki za ostrzeżenie. Mąż to po chorwacku z nimi rozmawiał ?

Dziad naganiacz mówił po angielsku, kelner dwoił się i troił w kilku językach, jak wychodziliśmy mąż po angielsku im rzucił komentarz, ale trudno to nazwać było rozmową , poszliśmy od razu, nie odpowiedzieli nic. Ja nie wiem, czy to w ogóle byli Chorwaci.