Odkrywanie kolejnej wyspy...tym razem BRAĆ:)

Trochę późno, ale na Braciu nie byłem to wracam na pierwszą stronę

banditoss napisał(a):topless to nie golizna przyłączam się do czytania relacji, w tamtym roku Brać zaliczona więc miło popatrzeć tym bardziej że za dwa dni wyjazd do cro
Pozdro

Gdzie tym razem będziecie stacjonować?

lotnikwsk napisał(a):Trochę późno, ale na Braciu nie byłem to wracam na pierwszą stronę

Zapraszam

Wieczorem kolejny dzień

ok. zaległości nadrobione czekam na więcej

loverosa napisał(a):

banditoss napisał(a):topless to nie golizna przyłączam się do czytania relacji, w tamtym roku Brać zaliczona więc miło popatrzeć tym bardziej że za dwa dni wyjazd do cro
Pozdro

Gdzie tym razem będziecie stacjonować?

lotnikwsk napisał(a):Trochę późno, ale na Braciu nie byłem to wracam na pierwszą stronę

Zapraszam

Wieczorem kolejny dzień

W tamtym roku objechaliśmy cały Brać, a dziś wieczorem startujemy można by powiedzieć na przeciwko bo do Lokvy Rogoznicy, widok z apartamentu na Brać i jedną z naszych ulubionych plaż tamtego roku

tej:

Kobal66 napisał(a):ok. zaległości nadrobione czekam na więcej

Dzisiaj na pewno kolejny odcinek:)

banditoss napisał(a):

loverosa napisał(a):

banditoss napisał(a):topless to nie golizna przyłączam się do czytania relacji, w tamtym roku Brać zaliczona więc miło popatrzeć tym bardziej że za dwa dni wyjazd do cro
Pozdro

Gdzie tym razem będziecie stacjonować?

lotnikwsk napisał(a):Trochę późno, ale na Braciu nie byłem to wracam na pierwszą stronę

W tamtym roku objechaliśmy cały Brać, a dziś wieczorem startujemy można by powiedzieć na przeciwko bo do Lokvy Rogoznicy, widok z apartamentu na Brać i jedną z naszych ulubionych plaż tamtego roku

tej:

Miłego wypoczynku,ładna plażyczka

1 lipiec piątek

Rankiem nie odczuwam gorącej temperatury za oknem,klima chodzi i dobrze chłodzi,odsłaniam rolety i słońce razi mi w oczy...
Cudnie,kolejny dzień słoneczny.Moja propozycja podczas śniadania to wreszcie zobaczyć Vidova Gora i nasz ubiegłoroczny Hvar z innej perspektywy.
Zatem po szybkim śniadaniu pakujemy się do auta i w drogę.



Tu zaparkowaliśmy,a dalej na pieszo,gorąco coraz bardziej,ale na szczęście w wodę zaopatrzeni docieramy na samą górę...





Widoki niezapomniane...Zlatni Rat z góry





Pamiątkowa fotka musi być:)



Hvar w oddali...



Oglądamy,odpoczywamy,ale jest naprawdę gorąco....jedna myśl mojego syna i pytanie:

-Mamo a może znów pokąpiemy się na słynnej plaży?
-Dlaczego nie,trzeba się ochłodzić.

Teraz jesteśmy mądrzejsi,zawsze w plecaku mamy stroje kąpielowe i właśnie teraz się przydadzą.
W aucie ręczniki i prowiant,zatem jedziemy w dół...

A tak wyglądała plaża w piątek około godz 13



Po wspaniałej kąpieli,a tego dnia mocno wiało i fale były mega wielkie nasze nastoletnie dzieci pytają,czy coś zjemy.
Czyżby znów pizza? No oczywiście,w Skalinadzie była przepyszna...

Ok...to może tym razem wyślemy karki do rodziny?





Zmierzamy jeszcze do wspomnianego już w relacji minimartini Kuca u Kuci



Ciekawa historia...
Do jednego z Bolskich pomników kultury należy Kuća u kući czyli dom w domu. Miejsce często odwiedzane przez turystów wiąże się z legendą nie żyjącej już rodziny Vuković i pewnego mieszkańca Marka.
Historia prawie jak z kryminału. Marko miał wielodzietną rodzinę. Często brakowało mu środków do życia przez co zmuszany był do pożyczania pieniędzy od 6 braci Vuković. Byli oni bowiem dość zamężni, 3 z nich uprawiało handel na morzu a pozostałych 3 było duchownymi. Marko z każdym dniem coraz bardziej zapożyczał się u braci, jednak nie zwracał określonych kwot. Nie mając jak oddać długów, podarował braciom ziemię znajdującą się dookoła swojego domu. Pewnego dnia 3 z braci postanowiło wybudować pałac dla swoich wybranek. Prosili Marka o sprzedanie im reszty swojej ziemi na co on nie przystał. Aby zmusić go do zmiany decyzji rozpoczęli budowę pałacu po zewnętrznej stronie jego domu. Zdążyli postawić ściany boczne kiedy zabrakło im materiałów do dalszej budowy. Wszyscy bracia wypłynęli więc po resztę materiałów jednak w drodze powrotnej zastali duży sztorm i utonęli. Marko przez resztę życia mieszkał w swoim domu otoczony wysokim murem niedoszłego pałacu.






cisza i tylko ptaszek jeden jedyny cichutko śpiewał...





Potem spacerek wzdłuż Bolu











Jeżowce...u nas w Povlji nie ma



W tej oto galerii kupujemy jeden z obrazków ręcznie robionych,cena niemała,ale teraz w naszej łaźni kąpiąc się wgapiam się w Bol zamknięty w obrazku i przenoszę w inny wymiar:)





Bol nam się spodobał,wszystko tu jest...i dobre jedzonko i ładne plaże,czego chcieć więcej?







Pumparela jeszcze pusta,ale jak wracaliśmy to było pełno ludzi...





stary człowiek i morze....



Po drodze mijamy wspaniale położoną konobę...



Zmierzamy w stronę samostanu dominikańskiego...



Ładne plażyczki mijamy,ale kąpania na dziś dość









Wszędzie kuszą i zapraszają menu





Jeszcze po rybę zachodzimy,ale w kolorze lazuru



I wracamy zadowoleni,wykąpani,znowu coś nowego widzieliśmy...ech ciekawe co jutro nas spotka?

Przepraszam, ale tak nieśmiało zapytam...
Co tu tak cicho

Rozumiem trochę oddechu...
Ale chyba czas na cd...

2 lipiec sobota

Rano odsłaniam rolety,oczywiście wszyscy jeszcze śpią,czy tym razem znów będzie słońce od rana? Oczywiście promienie strzelają mi w oczy,a ja już się cieszę na kolejny,piękny dzień.
Rytuał dnia,kawka....spacer po pieczywo,śniadanie i szykowanie się nad naszą zatokę Ticja Luka.

Najpierw zmierzamy na inną plażę daleko od nas,ale już z rana dużo ludzi...



Może tu dziś poplażujemy?



Niestety za dużo kamulców w wodzie



Każdy z nas coś niesie,zmierzamy do wody. Znajdujemy miejsce po drugiej stronie cypelka.Ticja Luka jest piękna,po co szukać dalej?
Jak tu przyjemnie...zostajemy i pływamy do pory obiadowej.
Dziś w apartamencie sama robię spagetti,na które z wielkim apatytem czekają wszyscy uczestnicy.

I co teraz? Hmm co wymyślić?

-A może pojedziemy dziś do Dolu?-pytam męża?
Na to mój syn:
-Mamo a może jedź sama z tatą? Raz możecie sami pojechać,a my posiedzimy i poczekamy na Was?
-Hmm w sumie to niegłupi pomysł-pomyślałam,choć miałam jeszcze nadzieję,że zmienią zdanie w ostatniej chwili...

W końcu niedługo wrócimy,no to jedziemy,aparat w dłoń i ahoj przygodo:)



Droga przyjemnie mija do momentu aż zaczynają się serpentyny a to w górę a to w dół.



Nie ma końca,droga wcale mi się nie podoba,może zawrócimy?
Mąż na to -O nie nie ma mowy,już za daleko jesteśmy....



Mijamy słynną plażę Lovrecina,co ma piasek zamiast żwirku...z góry całkiem ciekawie wygląda...



Ruiny ściągnęłam zoomem





Za Postirią widzimy znaki na Dol...parkujemy obok pięknego kościoła.








Cisza jaką tam zastaliśmy jest niesłychana. Czy ktoś tutaj mieszka?


Nagle słyszę miauczenie kota,chodził krok w krok za nami.





To miejsce jest niesamowite,tu brak cywilizacji,jakby wymarłe miejsce.Gdzie są te tłumy turystów w lipcu?





Piękna donica



Gdzie gwar dzieci? Gdzie sklepy,stoiska z pamiątkami? Tu tego nie znajdziecie.Spacerujemy i nie dowierzamy jak stare są te lepianki,w których mieszkają ludzie.



Czuję się nieswojo...



Nagle słyszę miauczenie kota,który nas śledzi...



Konik







Robi się późno,ja chciałabym zajrzeć w każdy zaułek,biegnę pomiędzy domami,zaglądam nawet komuś w podwórko,ale szybko uciekam...Ludzi tu nie ma,no może jedna pani gdzieś bokiem mi czmychnęła i na tym koniec.

Hmm jak jesteśmy tak blisko Postirii to może wypadałoby tam zajechać na pyszne lody,które chwaliła ELIMAR z mężem?

Widoki cudne...





Zjeżdżamy w dół i parkujemy niedaleko mariny.



Przechadamy się ,wszystkie te miasteczka podobne do siebie,a jednak inne.






Tu nasza uwagę zaciekawiła plaża w kształcie półkola.




Siadamy przy wolnych stolikach,to chyba tu podają te dobre lody?
Zamawiamy dwie kawy...Lody są przepyszne,ja zamówiłam narańcia,jakby sok wyciśnięty ze świeżego owocu,mniam.
Mój mąż wierny jest lodom waniliowym i tylko te wciąż zamawia,mimo,że namawiamy go,by spróbował innych smaków



Pamiątkowe zdjęcie przy logo Postitii





Bardzo nam tu przyjemnie i miło,ale powoli zaczyna zachodzić słońce,jedziemy jeszcze do Konzuma po zakupy i 45 km przed nami do naszej Povlji,gdzie czekają na nas nasze skarby:)

To był super dzień

chętnie sie przysiądę i poczytam

loverosa napisał(a):...Rytuał dnia,kawka....spacer po pieczywo,śniadanie ...

Dla mnie najprzyjemniejszy z rytuałów

loverosa napisał(a):....-Mamo a może jedź sama z tatą? Raz możecie sami pojechać....

Dobrze, że jeszcze nie słyszysz tego przed wakacjami w domu

Nie wiem jak u Was, ale nasze wyjazdy na wczasy, to przede wszystkim wypoczynek rodzinny.
Po prostu cieszymy się z radości i zadowolenia dzieci, co za tym idzie, cieszymy się naszym wspólnym szczęściem...
To daje nam najwięcej satysfakcji... wtedy odpoczywamy.

W ostatnich latach zdarzyło się parę razy, że jedno lub drugie nie mogło z nami pojechać.... i to już nie było to...
Brzmi to może dziwnie, bo syn ma 18 , a córka 21 lat, ale dopóki chcą z nami jeździć, to pełnia szczęścia

mysza73 napisał(a):

loverosa napisał(a):To był super dzień

A jak byś jeszcze do Splitskiej zajrzała, to byłby superowszy ...

Mysza żałuję bardzo,chciałabym zobaczyć Twój kawałek szczęścia Trochę widziałam na forum,ale to nie to.
Kiedyś tam może wrócę,wybierzemy wtedy drugą stronę wyspy,Supetar w ogóle nie mieliśmy czasu zwiedzić:(

mariusz_77 napisał(a):chętnie sie przysiądę i poczytam

Zapraszam jeszcze kilka odcinków przed Nami...

krispinus napisał(a):

loverosa napisał(a):...Rytuał dnia,kawka....spacer po pieczywo,śniadanie ...

Dla mnie najprzyjemniejszy z rytuałów

loverosa napisał(a):....-Mamo a może jedź sama z tatą? Raz możecie sami pojechać....

Dobrze, że jeszcze nie słyszysz tego przed wakacjami w domu

Nie wiem jak u Was, ale nasze wyjazdy na wczasy, to przede wszystkim wypoczynek rodzinny.
Po prostu cieszymy się z radości i zadowolenia dzieci, co za tym idzie, cieszymy się naszym wspólnym szczęściem...
To daje nam najwięcej satysfakcji... wtedy odpoczywamy.

W ostatnich latach zdarzyło się parę razy, że jedno lub drugie nie mogło z nami pojechać.... i to już nie było to...
Brzmi to może dziwnie, bo syn ma 18 , a córka 21 lat, ale dopóki chcą z nami jeździć, to pełnia szczęścia

Wyjazdy rodzinne bardzo scalają każdą rodzinę,cały rok szkolny to jedna gonitwa.Nauka,oceny,brak oddechu.
Ostatnio powiedziałam mężowi,że już mam dość tych przygotowań przed wyjazdem,bo głownie ja mam wszystko na głowie.
Wolę wsiąść do samolotu i niech mnie wiezie,ja sobie poczytam książkę,po dwóch godzinach będziemy na miejscu.
A dziś z perspektywy czasu znowu inaczej myślę.Przecież to kompletowanie wszystkich szpargałów to właśnie sama przyjemność.Coś się dzieje...teraz mamy w planie kupić lodówkę turystyczną,którą zawsze zapominamy kupić.
Na promie,kiedy wszyscy otwierali bagażniki swoich aut,widziałam lodówki,tylko my nie mieliśmy i trzeba było kupować schłodzone Parasol plażowy też do kupienia,bo się połamał jak M zaczął wbijać w podłoże twarde z drobnych kamyczków.
No trudno mój parasol w morskie paski nie do naprawienia,będzie nowy
Co roku to samo,najpierw mówimy sobie,że samolotem polecimy np do Grecji,a jak tylko zbliża się grudzień lub styczeń to co robię? Szukam kwatery...

Zaległości nadrobione
Piękne, gorące zdjęcia.

loverosa napisał(a):Ok...to może tym razem wyślemy karki do rodziny?

Może być niebezpiecznie

Pięknie tu u Ciebie

Widzę, że pizza w Bolu też w Skalinadzie (chyba najlepsza) i w ogóle fajne popatrzeć na znane miejsca. Tęsknię za Bračem...

Pozdrawiam

tez uważam ze przygotowania, planowanie, pakowanie to przyjemność. przynajmniej dla mnie
Postira urocza:) ta malutka plaza fajna