Od lądowego szczura do Kapitańskiej Baby – 15 lat ewolucji

Kapitańska Baba napisał(a):O proszę Kto wie - może minęliśmy się tam gdzieś w jakimś chorwackim miasteczku?
Nasi znajomi - hmmm...to był nasz ogonek - całkowicie się nam podporządkowali i grzecznie całą drogę jechali...za nami Byli mocno przestraszeni - w przeciwieństwie do nas, nas kusiło nieznane.
U Was to była w takim razie podróż poślubna? Cudowny powód wyjazdu

Może i się minęliśmy, choć my pierwszy raz wylądowaliśmy w Novi Vinodolski, i tak już prawie co rok spędzamy w Cro ( straciłem rachubę - kilkanaście razy) taka typowa podróż poślubna, ślub braliśmy 11.08, brak dokumentów na to, kiedy dokładnie wyjechaliśmy, ale strzelam, że na następny weekend.
A zaraziłem się przez szefa - Po pierwsze po ślubie dał mi 2 tygodnie urlopu w sezonie ( wtedy jeszcze byliśmy małą firemką i się dało ) , po drugie powiedział mi : Po uja pojedziesz nad Bałtyk, jak tam zimno, brzydko , drogo, deszcz, wilki jakieś! Jedź na południe, do Chorwacji ( sam wtedy wrócił z BV ) - do odważnych świat należy!
No i wtedy jeszcze starą drogą ( nie autostradą ) na przełęczy Vratnik po raz pierwszy zobaczyłem te lazury.

No , a teraz zwiedzajmy z Tobą

Pamiętam jeszcze te długie kolejki na granicy, pieczątki w paszporcie, zielone karty i obowiązkowe naklejki PL. Patrząc na to z perspektywy czasu, aż dziw bierze, że człowiek potrafi tak utrudniać sobie życie. Gdy z powodu pandemii zamknęli granice, zaczęłam się zastanawiać, co muszą myśleć o tym nastolatkowie, którzy nie znają świata sprzed Schengen. Pewnie dla wielu był to szok.

labusm napisał(a):Może i się minęliśmy, choć my pierwszy raz wylądowaliśmy w Novi Vinodolski, i tak już prawie co rok spędzamy w Cro ( straciłem rachubę - kilkanaście razy) taka typowa podróż poślubna, ślub braliśmy 11.08, brak dokumentów na to, kiedy dokładnie wyjechaliśmy, ale strzelam, że na następny weekend.
A zaraziłem się przez szefa - Po pierwsze po ślubie dał mi 2 tygodnie urlopu w sezonie ( wtedy jeszcze byliśmy małą firemką i się dało ) , po drugie powiedział mi : Po uja pojedziesz nad Bałtyk, jak tam zimno, brzydko , drogo, deszcz, wilki jakieś! Jedź na południe, do Chorwacji ( sam wtedy wrócił z BV ) - do odważnych świat należy!
No i wtedy jeszcze starą drogą ( nie autostradą ) na przełęczy Vratnik po raz pierwszy zobaczyłem te lazury.

No , a teraz zwiedzajmy z Tobą

Dobrego miałeś szefa - nie dość że dał urlop to jeszcze wskazał na niego jedynie słuszny kierunek

Wspaniała podróż poślubna, pozazdrościć

Epepa napisał(a):Pamiętam jeszcze te długie kolejki na granicy, pieczątki w paszporcie, zielone karty i obowiązkowe naklejki PL. Patrząc na to z perspektywy czasu, aż dziw bierze, że człowiek potrafi tak utrudniać sobie życie. Gdy z powodu pandemii zamknęli granice, zaczęłam się zastanawiać, co muszą myśleć o tym nastolatkowie, którzy nie znają świata sprzed Schengen. Pewnie dla wielu był to szok.

Teraz marudzimy że trzeba postać pół godziny A kiedyś stało sie kilkanaście godzin i nikt nie narzekał
Opowiadam czasem swoim córom jak jeździło się dawniej, są mocno zdziwione

Kapitańska Baba napisał(a):Teraz marudzimy że trzeba postać pół godziny A kiedyś stało sie kilkanaście godzin i nikt nie narzekał

I to w aucie bez klimy. Pamiętam majówkowe wyjazdy na Słowację i stanie kilka godzin w upale na przejściach w Chyżnem albo Korbielowie. Tego, czy nie narzekałam nie jestem jednak pewna.

Lubię takie wspomnienia, więc pakuję się do środka. Zaś autem na południe Europy wybrałem sie po raz pierwszy w 2005, w unijnej już rzeczywistości. Wtedy trzeba było tylko pokazać pogranicznikom w Czechach czy Austrii dowód/paszport na przejściu et voila

Hej, można jeszcze pojechać z Wami? Moje doświadczenie z przekraczaniem granic w tych zamierzchłych czasach jest niewielkie, ale te czasy pamiętam.

Łoooo matko....moja pierwsza podróż do CRO też była z przewodnikiem Pascala.

Spóźniona, ale już nadrobiłam i teraz niecierpliwie czekam na więcej

Będą tu widzę takie dziwy, o których większości się nie śniło
Jak Wy dotarliście wtedy do Cro bez nawigacji czy Google maps
Skąd wiedzieliście jaką zabrać walutę, gdzie kupić winiety i jakie oraz czy objeżdżaliście autostradę
A może wtedy nawet autostrady nie było

Wy naklejki nie mieliście a ja miałam a nie powinnam
Otóż jadąc do Cro zdaje się w 2014 r. mieliśmy na tyle przyczepy naklejkę NL, której mieć nie powinniśmy
Przy jedynej jak dotąd kontroli drogowej, zagrożono nam mandatem
Trzeba było się więc pozbyć naklejki, ale ona franca zejść nie chciała. Szczęśliwie w przyczepie mieliśmy jakąś zlotową naklejkę z Babą Jagą na miotle więc nią zakleiliśmy tą zakazaną
Panowie policjanci sprzeciwu nie okazali i też się nam upiekło.

2001, samochód bez klimy, przewodnik Pascala, a nawet dwa, pożyczony atlas Europy na kolanach pilota, opisany karteczkami, z której strony na którą mam przeskoczyć jak drogi braknie, najważniejsze miasta jako azymuty po drodze. O objazdach nikt nie myślał bo Słowenia kosztowała na bramkach niecałe euro . Dalej autostrada tylko kawałek za Zagrzeb. 1000km od domu i na miejscu okazało się że przejechałem pół Europy bez prawa jazdy które zostało w ślubnym garniturze. Za karę nie było zaplanowanych wycieczek, tylko po okolicznych miejscowościach, podczas których prowadziła żona. Droga powrotna to już strategicznie: wieczorem jechała żona, przez przejścia graniczne prowadziła żona, przez miasta typu Wiedeń jechała żona. Ja tylko nocą, po autostradzie i już w Polsce oczywiście .

Już się zamykam ( albo trzeba zmienić tytuł relacji na: Dzikie historie że średniowiecza czyli jak zdobywano onegdaj Południe )

Epepa napisał(a):I to w aucie bez klimy. Pamiętam majówkowe wyjazdy na Słowację i stanie kilka godzin w upale na przejściach w Chyżnem albo Korbielowie. Tego, czy nie narzekałam nie jestem jednak pewna.

Wyjazd za granicę w tamtych czasach rekompensował wszystkie niedogodności

maxredaktor napisał(a):Lubię takie wspomnienia, więc pakuję się do środka. Zaś autem na południe Europy wybrałem sie po raz pierwszy w 2005, w unijnej już rzeczywistości. Wtedy trzeba było tylko pokazać pogranicznikom w Czechach czy Austrii dowód/paszport na przejściu et voila

Wskakuj wskakuj dopóki jesteśmy blisko
To Ty w luksusach już pędziłeś na południe Paszport i tyle? Zero zagladania w bagaże? To żadne granice

pomorzanka zachodnia napisał(a):Hej, można jeszcze pojechać z Wami? Moje doświadczenie z przekraczaniem granic w tych zamierzchłych czasach jest niewielkie, ale te czasy pamiętam.

Jak to czy można? Dla Ciebie zawsze mamy miejsce
Takie granice były ciekawe - zawsze stres ile będziemy stać, czy nie wyrzucą misternie zapakowanych bagaży na chodnik - były emocje

ZAQ_12 napisał(a):Łoooo matko....moja pierwsza podróż do CRO też była z przewodnikiem Pascala.

Widać było to popularne wydawnictwo
A swoją drogą - całkiem przydatny był ten przewodnik, sporo w nim było informacji.