Od Alto Adige ... do Veneto (Dolomity-Garda-Wenecja)

Opuszczamy okopy i idziemy w kierunku wież !

Rejon jak widać ma charakter skałkowy ... dlatego też ...

W Cinque Torii można się wspinać praktycznie przez cały rok ... lecz główny sezon trwa od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Miejsce to oferuje ciekawe wspinanie w bardzo urozmaiconym terenie i o pełnej gamie trudności.

Pierwsze drogi wspinaczkowe, Cinque Torii powstały w latach trzydziestych, rozkwit popularności tych skałek przypadł na lata '60. Pod koniec lat '80 i na początku '90 większość dróg wyposażono w "spity" - czyli kotwy montowane w punktach asekuracyjnych lub zjazdowych.

Praktycznie o każdej porze dnia odbywa się tu "widowisko", którego głównymi aktorami są wspinający się po pionowych zboczach skalistych wież.

A ty to który, bo wszyscy tyłem, to twarzy nie widzę?

Tyle razy byłem juz w Dolomitach, a Cinque Tori z bliska mam okazję obejrzeć po raz pierwszy.

Pozdrawiam,
Wojtek

weldon napisał(a):A ty to który, bo wszyscy tyłem, to twarzy nie widzę?

Ten "rozpłaszczony" ....





... ale na ziemi z aparatem !

Franz napisał(a):Tyle razy byłem juz w Dolomitach, a Cinque Tori z bliska mam okazję obejrzeć po raz pierwszy.

Pozdrawiam,
Wojtek

To się mnie udało i Tobie coś nowego pokazać !

Cieszę się !

mariusz-w napisał(a):

Pięknie
A mi "...ostał się jeno sznur.." asekuracyjny i młotek na pamiątkę

pzdr

Mariusz po raz kolejny wpisuję tu swój zachwyt. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Wspaniałe opisy, fantastyczne zdjęcia. Po prostu zasiałeś we mnie bakcyla dolomitowego. Muszę kiedyś tam pojechać, a Twoja relacja będzie moim przewodnikiem. Pozdrawiam Ewa

longtom napisał(a):Pięknie
A mi "...ostał się jeno sznur.." asekuracyjny i młotek na pamiątkę
pzdr

Tomku ! ... wnioskuję z Twojego postu, że uprawiałeś kiedyś wspinaczkę skałkową!

Teraz rozumiem, skąd u córy skłonności do zabaw w "skalnego pająka".

Ewa Zuber napisał(a):Po prostu zasiałeś we mnie bakcyla dolomitowego. Muszę kiedyś tam pojechać, a Twoja relacja będzie moim przewodnikiem. Pozdrawiam Ewa

Tak Ewo ... Dolomity zaraźliwe ... myśmy (tak na dobre) "złapali" tego bakcyla (co prawda w innej formie) ... dzięki relacji Wojtka.


Widać ... że "choroba" się rozprzestrzenia ..."Crayfish"... teraz Ty ... a i Piotrek vel "weldon" o jakiś zdradach pisał !




Pozdrawiam

longtom napisał(a):A mi "...ostał się jeno sznur.." asekuracyjny i młotek na pamiątkę

A lina z bielskiego Bezalinu - przeznaczona na dwa sezony - musiała wytrzymać znacznie dłużej, bo kogo było stać na częstą wymianę.

mariusz-w napisał(a):Dolomity zaraźliwe ... myśmy (tak na dobre) "złapali" tego bakcyla (co prawda w innej formie) ... dzięki relacji Wojtka.

I uwaga!
O ile mój bakcyl w ostrej formie ma niewielki krąg rażenia, to po mutacji u Mariusza do łagodniejszej formy, staje się już bardzo zaraźliwy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):O ile mój bakcyl w ostrej formie ma niewielki krąg rażenia, to po mutacji u Mariusza do łagodniejszej formy, staje się już bardzo zaraźliwy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Aaaaa ... no właśnie ... o Małgosi i Pawle zapomniałem !

W tym momencie relacji ... (a mija połowa trzeciego dnia naszego pobytu w Dolomitach ) ... pozwolicie iż "skrobnę" parę zdań o tych górach ... choćby z uwagi na to, że już trochę zdążyliśmy zwiedzić, a jeszcze "troszku" przed nami.

Na początek ponownie posłużę się słowami Casettiego :

" Kształty Dolomitów są niezwykłe. Góry te nie stanowią zwartego łańcucha - pojedyncze masywy rozdzielone są wysokimi przełęczami i rozległymi dolinami. Grupy skalne mają przedziwne formy - niektóre wyglądają jak ogromne babki z piasku, inne sterczą ku górze białymi, wąskimi iglicami, wyrastającymi z kamienistego podłoża.
... nierówne pojedyncze wzniesienia, wyrzeźbione w najbardziej fantazyjne kształty i formy ... rozcięte przełęczami. Taki wygląd zawdzięczają zachodzącej przez wieki erozji, która kształtowała wapienną skalę z domieszką węglany wapnia i magnezu, nazwaną dolomitem od nazwiska jej francuskiego odkrywcy"- ( Déodat Gratet de Dolomieu ).

Później nazwą skały - nazwano cały masyw górski z którego pochodziła . Ciekawostką a może paradoksem jest to , że Dolomieu osobiście nigdy nie był w górach nazwanych jego imieniem.



W Południowym Tyrolu o regionie tym, mówi się (prawie oficjalnie) "inne Włochy".

Wojtek-Franz Dolomity nazwał "skalnymi twierdzami".

Funkcjonuje także popularna nazwa"monti pallidi" tzn. "blade góry" ... od jasnej barwy minerału .

Wielu nazywa je "kolorowymi górami" - gdyż w ciągu dnia mienią się wszelkimi barwami od bieli przez całą paletę szarości i ochry po słoneczne żółcie i zieleń na tle najczęściej błękitnego nieba, aby po zmierzchu stać się ciemno granatowe.

Późnym popołudniem w zachodzącym słońcu skały rozświetlone są czerwono-purpurowym blaskiem ... zjawisko to nazywa się enrosadirą.

Z uwagi na ten efekt Dolomity ... a w szczególności masyw Catinaccio (Rosengarten) nazywa się "ogrodem róż". Na ten temat istnieje też legenda, której bohaterem jest król karłów Laurin.

Natomiast słynny architekt Le Corbusier nazwał Dolomity najpiękniejszą budowlą świata.


Mimo różnorodności określeń, nazw i opisów ... uważam, że wszystkie są prawdziwe !

Dla nas Dolomity to miejsce po prostu przepiękne, dostarczające taką ilość "napierających na oczy" fantastycznych krajobrazów, iż określenie, że powoduje to zawrót głowy (wcale nie lekki ) jest tu chyba jak najbardziej na miejscu.

Będąc tam i mając całe to piękno na wyciągnięcie ręki ... mimo wszystko trudno było nam uwierzyć, że ten kalejdoskop form i barw to jawa a nie sen.



W czerwcu 2009 roku Dolomity zostały wpisane na listę UNESCO światowych pomników przyrody, podlegających szczególnej ochronie.

Tym samym "blade góry" są obok Hallstatt Dachstein Salzkammergut w Austrii , Jungfrau-Altesch-Bietschhorn i Monte San Giorgio w Szwajcarii, kolejnym obszarem alpejskim zaliczanym do Światowego Dziedzictwa Przyrody ze względu na swoje walory krajobrazowe, przyrodnicze i kulturowe.


.. wracamy do zdjęć !

Enrosadira na Tofana di Rozes (3225 m) widziana z terenu "5 Torri"

Przepraszam , że kilka ... ale nie mogłem się zdecydować , które odrzucić ...Tofana di Rozes "en face" jest dla mnie po prostu przepiękna.

Nieustannie - przepiękne...

Podziwiam, eee.... znaczy - pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):O ile mój bakcyl w ostrej formie ma niewielki krąg rażenia, to po mutacji u Mariusza do łagodniejszej formy, staje się już bardzo zaraźliwy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Aaaaa ... no właśnie ... o Małgosi i Pawle zapomniałem !

No cóż, za mało się odzywamy Tak cichutko za wami krok w krok i wodząc maślanym wzrokiem za Waszym obiektywowym spojrzeniem drepczę.
A że tam nie byłam i dopóki nie będę trudno poza ochami i achami w kółko to samo powtarzać. Książkę "Dolomity Podróż przez Zaczarowane Królestwo" posiadamy od wielu lat. Okładkę ozdabia właśnie Tofana di Rozes o świcie. W złoto-czerwonym blasku. Kiedy ją kupowałam wiedziałam, że nawet gdybyśmy nie wybrali się w najbliższych latach w Dolomity to chociaż na zdjęcia sobie popatrzymy. I tak było.

Teraz dzięki Tobie Dolomity przybliżyły się jeszcze bardziej ale decyzja - jeszcze nie zapadła - do lata zostało sporo czasu. Na szczęście Dolomity tak szybko nie zmieniają swojego wyglądu. No może lodowiec na Marmoladzie skurczy się (zniknie )