O tym jak to w czerwcu na Hvarze bywa...

ta ryba z którą biła się Twoja murena jest....bardzo smaczna

beatabm napisał(a):ta ryba z którą biła się Twoja murena jest....bardzo smaczna

Serio, serio?
Nigdy takiej jeszcze nie jadłam .

Niesamowite są te podwodne kolory .

Roxi napisał(a):Mam nadzieję, że kolejny odcinek uda mi się wrzucić już bez takich długich przerw jak ostatnio.

Też mamy taką nadzieję, bo troszkę to trzeba było poczekać
Zdjęcia fajne jak zwykle

Potter napisał(a):Niesamowite są te podwodne kolory .

Dzięki.

007man napisał(a):Też mamy taką nadzieję, bo troszkę to trzeba było poczekać

Obiecuję poprawę.

Roxi, żyjesz Będzie cd

ruzica napisał(a):Roxi, żyjesz Będzie cd

a już myślałem, że ruszyło

słoma79 napisał(a):

ruzica napisał(a):Roxi, żyjesz Będzie cd

a już myślałem, że ruszyło

No tez tak pomyślałam Roxi my tu czekamy

Az mi głupio, że tak tę relację zostawiłam.
Muszę się tylko trochę w sobie ogarnąć i wpaść w rytm kolejnych odcinków. Najgorzej tak przerwać, bo później gdzieś mi klimat ucieka...

Szybki wodny odcinek, tak żeby złapać relacyjny ciąg.

5 lipca- środa: Płyniemy popływać na desce.

Kolejny luźny dzień przed nami.
Umówiliśmy się z Leszkiem i Teresą na Šćedro na pływanie na SUPie.
Nie martwcie się, też na początku nie wiedziałam, że SUP to taka twarda deska z wiosłem (Leszek mnie pewnie zabije za taką interpretację ), na której się stoi i wiosłuje, oczywiście z odpowiednią techniką, która znana jest tylko najlepszym graczom.

Sąsiedzi pojechali na wodną taxi do Zavali, skąd popłynęli na Šćedro, my godzinę lub dwie później ruszyliśmy w ich ślady. Był pomysł, żeby wspólnie zapakować się na Uninurka, jednak SUP Leszka jest tak byczy (dalej mówimy o desce ), że nie dało rady, tym bardziej że na Jadranie znowu pokazały się fale.







Byliśmy zmuszeni zrobić krótką przerwę, bo Arturo wypatrzył pontonowe szczątki na brzegu wyspy. No przecież trzeba zobaczyć co i jak. Ja w tym czasie poczułam się jak prawdziwy sterniko- kapitan.





Ale tylko przez chwilę.



Lilowych sąsiadów znajdujemy w jednej z zatoczek... oczywiście w tej z naszym ulubionym barem.







Nie mogło być inaczej... próbujemy naszych sił na desce.





Naprawdę super sprawa! Na początku ciężko było złapać równowagę, ale później jakoś poszło.
Lechu to w ogóle na tym śmiga jak szalony, od zatoczki do zatoczki... sporo kilometrów narobił.

To było super przedpołudnie. Dużo śmiechu i zabawy, a straty tylko w postaci mojej przeciętej na skale stopy , która ślimaczyła się jeszcze dość długo po naszym powrocie z wakacji. Tak to jest, jak przestaje się używać butów do wody i po skałach skacze w japonkach albo na boso. Człowiek stary, a głupi. Goiłoby się szybciej, gdyby nie to, że co rusz stopa lądowała w wodzie... a przecież mówią: nie moczyć rany w morzu.

Drugą część dnia spędziliśmy na krótkim spacerku po Vrboskiej.

To byłyśmy w klubie niesprawnych stóp na wakacjach.. Ja musiałam z powodu kontuzji - nie to ,że w japonkach - na obcasach po skałach biegać, bo tylko to mi przynosiło ulgę..

Super odcinek na listopadowy dzień.
Ja widzę te SUPy od kilku lat, a dopiero 2 miesiące temu odkryłam fachową ich nazwę

No i taki powrót to ja rozumiem Szkoda tylko nogi bo takie wypadki na urlopie mogą popsuć trochę humor

Pozdrawiam

Super widoczki podwodne , a zatoczka też znajoma .
pozdrawiam

Katerina napisał(a):Super odcinek na listopadowy dzień.
Ja widzę te SUPy od kilku lat, a dopiero 2 miesiące temu odkryłam fachową ich nazwę

Na tych dechach naprawdę się fajnie pływa i po pierwszym złapaniu równowagi i wyczuciu już to jakoś idzie.
Byłam w szoku, że jeżeli pływa ktoś, kto ma w tym wprawę, to potrafi nieźle na niej śmigać.

Beata W. napisał(a):No i taki powrót to ja rozumiem Szkoda tylko nogi bo takie wypadki na urlopie mogą popsuć trochę humor

Z nogą nie było tak źle, ale rozcięła się w takim miejscu, że co chwila rana się otwierała. Plastry nie działały, bo przecież albo trzeba zanurkować, albo wleźć do pontonu, albo poskakać do wody... i tak to się później ciągnęło. Wszystko na własne życzenie.

renatalato napisał(a):Super widoczki podwodne , a zatoczka też znajoma .

Widoczki grzeją w taki zimny listopad... chociaż dziś za oknem ładne słoneczko.

5 lipca- środa: Szybka Vrboska.

Jedziemy pospacerować do Vrboskiej i przy okazji zrobić zakupy na wieczornego grila... bo przecież nie można robić wolnych przebiegów.
Mamy szczęście i parkujemy praktycznie przy samym porcie.





Naszym głównym celem jest Kościół (twierdza) św. Marii od Miłosierdzia z XVI wieku, którego rok temu nie chciało nam się szukac.







Jest.



Twierdza została wzniesiona przez mieszczan do obrony przed Turkami. To najlepsza twierdza w Chorwacji i jednocześnie jedna z najbardziej atrakcyjnych w Europie spośród twierdz pochodzących z tych czasów.





Otoczenie też całkiem fajne.









Schodzimy jeszcze w kierunku portu i idziemy na zakupy.



Jak tu nas... szybkie zwiedzanie zaliczone, twierdza odhaczona, można wracać na Lili.
Wyjątkowo nie odwiedziliśmy słynnego mostku, ale ćevapčići i schłodzone białe wino nie będą wiecznie czekały.