NIGDY NIE BYŁAM W CASABLANCE

Pierwszą atrakcją był wjazd na górę 236m n.p.m. z kazbą, tą którą widzieliśmy poprzedniej nocy. Mury zewnętrzne przetrwały trzęsienie ziemi w 1960r. Jest stąd ładny widok na panoramę Agadiru i zatokę. Niestety, rano było to spojrzenie pod słońce. Za odpowiednią opłatą można było zrobić sobie zdjęcie z wężem lub z camelem.























Zbocze góry porastają kaktusy z rodzaju euphorbia; bardzo wartościowy jest miód uzyskiwany przy ich pomocy. Dopiero po powrocie zorientowałam się, że taką roślinkę, całkiem sporych rozmiarów, posiadam w pracy.

margaret-ka napisał(a):Wykupienie obiadokolacji było opcją; uważam, że korzystną. Czytaliśmy wcześniej różne opinie, ale jedzenie wcale nie było złe i w wystarczającej ilości. Nie wierzę, że w domu ktoś na śniadanie wyciąga siedem potraw z lodówki, albo ma zawsze trzydaniowy obiad.

Co do jakości jedzenia w hotelach, pełna zgoda, chociaż my wybraliśmy opcję wyłącznie śniadaniową. Na rezygnację z wykupienia obiadokolacji wpłynęło kilka powodów. "Wyjściową" była cena - polowaliśmy na naprawdę dobrą cenę w last minute, opcja z obiadokolacją z tego względu odpadała. Za ten posiłek trzeba było dodatkowo zapłacić 1/3 ceny tego, co nam wychodziło za wycieczkę. Ponieważ jadamy raczej mało, tej kwoty w lokalnej marokańskiej gastronomii po prostu nawet nie zdołalibyśmy wydać, nawet gdybyśmy jedli dwakroć więcej, niż zazwyczaj. Nie wspominając o tym, że po obżarstwie w hotelu, nie mielibyśmy miejsca w brzuchach na popróbowanie dań w typowo lokalnych przybytkach. A że zwiedzanie lubimy łączyć z odwiedzinami w miejscach preferowanych przez miejscowych.... decyzja w naszym przypadku nie mogła być inna. Na miejscu okazało się, że korzystna była także z innych powodów. Skoro pilot robił wszystko, żeby zwiedzanie grupowe nie kończyło się później niż o 16-17 lokalnego czasu (a bywało, że do hotelu zjeżadzaliśmy już o 15!), a obiadokolacja była najczęściej po 2-3 godzinach od zakwaterowania, tak długi pobyt w hotelu byłby ponad nasze siły . My po prostu po wpakowaniu bagażu do pokoju, braliśmy szybki prysznic i lecieliśmy na indywidualne zwiedzanie, w międzyczasie wpadaliśmy na jedzenie tam, gdzie akurat nam się spodobało. Owszem, nie zawsze trafiliśmy idealnie, ale nigdy nie było nieciekawie

W programie nie było zwiedzania miasta, bo właściwie wszystko jest nowe i zbudowane od podstaw po roku 60-tym. Część przez którą jechaliśmy wyglądała bardzo europejsko.








W miejscu, gdzie zaczynał się las arganowy, zatrzymaliśmy się na poboczu, żeby obejrzeć drzewka arganowe, a raczej kozy na obgryzionych drzewkach. Las to też określenie przesadzone, raczej sad. Drzewka arganowe z daleka są podobne do oliwek, owocują w sierpniu. Rosną endemicznie w okolicy Agadiru i Essouiry.

margaret-ka napisał(a):
Hotele były zlokalizowane poza centrum. Żeby wykorzystać czas wolny, późne popołudnie lub wieczór, czyli już po ciemku- trzeba było korzystać z taksówek. Na szczęście w bardzo przystępnych cenach 1,5- 2€. Marokańczycy posługują się językiem francuskim. Ale tak naprawdę, żeby dojechać „piźotem” do miasta, wystarczyło kilka słów „międzynarodowych”. Pani opiekująca się grupą doradzała, gdzie najlepiej się udać i ile to powinno kosztować.

Ciekaw jestem, czy Marokańczycy są za bardzo nachalni jak np. Tunezyjczycy?
Nam w krajach typu Tunezja, Egipt odechciewało się wychodzić z hoteli. Gdzie by człowiek nie spojrzał zaraz wciskali jakiś swój towar za mega cenę. Każdemu trzeba tłumaczyć, że się tylko spaceruje, ogląda wtedy potrafili powiedzieć po polsku nawet kilka mało przyjemnych słów. I tak dosłownie co parę metrów . Raz nawet jeden ciągną mnie żebym coś kupił.

Tempo pisania relacji jak zawsze imponujące, chwila nieuwagi i już strona

dangol napisał(a): my wybraliśmy opcję wyłącznie śniadaniową

Pewnie, wszystko zależy od okoliczności. Tym razem proporcje cenowe były bardzo korzystne. A godzinę posiłku Pani Dorota dostosowywała do planu zwiedzania. Jeżeli wieczór miał być wolny- jedliśmy w południe, jak kończyliśmy późno- w ciągu dnia dostawaliśmy czas na degustację we własnym zakresie.

Świetne te zdjęcia kózek na drzewkach

MarDomi napisał(a):Ciekaw jestem, czy Marokańczycy są za bardzo nachalni jak np. Tunezyjczycy?

W Tunezji nie byłam, ale tu jest inaczej niż w Egipcie. Tam byli bardzo namolni, a nawet chamscy. W Maroku zdecydowane "nie, dziękuję" kończy rozmowę. Jeżeli nie wykazujesz zainteresowania stoiskiem, nikt cię nie ciągnie i nie goni.

tercja napisał(a):Świetne te zdjęcia kózek na drzewkach

Te zdolności kóz znamy z Grecji. Widzieliśmy jak po masce samochodu turystów wchodziły na drzewa, pozostawiając wgnieciony dach.

O kurcze, no to, to już nie było śmieszne. Ja w Grecji tego nie widziałam, dopiero w Maroko. I byłam zaskoczona, chociaż wcześniej czytałam arganowych kózkach

Jechaliśmy przez pasmo Atlasu Wysokiego, było słonecznie i coraz chłodniej.













Przystanek na stacji benzynowej. Też ciekawie, bo pierwszy raz patrzymy na przygotowanie tadżinów.









Ciąg dalszy widoczków za oknem

Wczesnym popołudniem, po 270 km, dotarliśmy do czerwonego miasta-Marrakeszu. W mieście był dość duży ruch i pozamykane ulice ze względu na trwający festiwal filmowy.

Ulokowano nas w hotelu Oudaya. Teraz dostaliśmy jeść, żeby wieczorem nie spieszyć się z powrotem do hotelu. W sąsiedztwie był Auchan, gdyby komuś zabrakło napojów, oczywiście bezalkoholowych.

Wyjeżdżamy na zwiedzanie.
Mury miejskie były budowane z gliny techniką pise; otwory widoczne w ścianach służą do wentylacji i suszenia materiału, który po obfitych opadach nasiąka wodą.













Zwiedzanie zaczęliśmy od meczetu Koutoubija z XII wieku, oczywiście z zewnątrz. Podobno to najładniejszy minaret nie tylko w Maroku, ale i całej Afryce. Niestety, w tym momencie słońce zniknęło i zaczął padać deszcz.

Bardzo ciekawe

Sąsiadka była w Maroku na objazdówce
Jej zdaniem to ciekawy kraj, ale nigdy w życiu by tam nie zamieszkała na stałe

Nooo bardzo ciekawy wątek (szczególnie dla mnie)
Będę śledził z zainteresowaniem ogromnym, już niedługo może się przydać.


Pozdrawiam