San Mauro Mare+Cesenatico+San Marino+Wenecja+Rzym

Z Bazyliki wyszliśmy na zewnątrz bocznym wejściem/wyjściem, tuż obok Wieży Zegarowej.






Następnie przeszliśmy się przez Plac Św. Marka.


Na placu gdzieniegdzie rozstawione są stragany z pamiątkami.


Ze środka placu można było zrobić zdjęcia Bazyliki w całej okazałości.



Na tarasie Bazyli Św. Marka stoją cztery konie.

Skąd one się tam wzięły ?.
Otóż papież Innocenty III zorganizował w roku 1202 czwartą wyprawę krzyżową. Wojsko, które zgromadziło się w pobliżu Wenecji, nie miało pieniędzy na transport, więc poprosili wenecjan o pomoc. Dożą był wtedy 85-letni niewidomy Enrico Dandolo, który zgodził się sfinansować wyprawę, pod warunkiem zdobycia dla Wenecji przez krzyżowców dalmatyńskiego miasta Zadar. Tak się też stało, a krucjata dopiero wtedy ruszyła w dalszą drogę, aby wyzwolić miejsca święte z rąk muzułmanów. Jednak krzyżowcy tam nie dotarli, bo po drodze zawitali do bardzo bogatego chrześcijańskiego miasta Konstantynopol, które zostało przez nich ograbione ze swych skarbów. Papież nałożył na Wenecję ekskomunikę, ale doża Enrico Dandolo zarządził już przewiezienie skarbów zrabowanych w Konstantynopolu do Wenecji. I w ten właśnie sposób do Wenecji trafiły te cztery konie wykonane z pozłacanego brązu, nazywane końmi Św. Marka, które zajęły honorowe miejsce na tarasie Bazyliki Św. Marka. Kwadryga powstała w III wieku p.n.e. najprawdopodobniej w Grecji. W IV wieku n.e. dotarła do Konstantynopola, gdzie była ozdobą bramy do hipodromu. No i stąd dotarła do Wenecji. Później w roku 1797 kwadryga była wywieziona z Wenecji do Paryża. Demontaż koni z tarasu Bazyliki został wykonany rękami polskich legionistów. Po upadku Napoleona konie wróciły do Wenecji w roku 1815. Historia tych koni została wspaniale opisana przez Zenona Kosidowskiego w opowiadaniu"Rumaki Lizypa" Tutaj można przeczytać to opowiadanie (od 10 strony), jak też i inne Zenona Kosidowskiego.
Ps. Razem z kwadrygą do Wenecji dotarły trzy kolumny: kolumna Św. Teodora i kolumna ze skrzydlatym lwem Św. Marka, które obecnie są ozdobą Piazzetty. Statek z trzecią kolumną zatonął i nigdy nie został odnaleziony.

Co jakiś czas na placu widać było kałuże. No a przecież deszcz nie padał.




Te kawiarniane stoliki rozstawione przed najstarszą włoską kawiarnią Caffe Florian, jakoś wrażenia na mnie nie zrobiły.


Te przed Caffe Aurora wyglądały bardziej zachęcająco, ale ponoć w tych kawiarniach ceny są zaporowe.


Weszliśmy pod arkady Nowych Prokuracji. Tutaj znajdują się wnętrza Caffe Florian, która istnieje od 1720 roku, więc ma już prawie 300 lat.





Czyżby stoliki dla singli


Spod arkad Nowych Prokuracji wyszliśmy ponownie na Plac Św. Marka w jego zachodnim narożniku.
Z tego miejsca rzut oka na Ala Napoleonica





Z tego miejsca można wreszcie objąć wzrokiem całą Campanillę


I jeszcze filmik z Bazyliki i Placu Św. Marka.


Od 1:15 można posłuchać, jak bije dzwon na Wieży Zegarowej i zobaczyć, jak jeden z Maurów uderza młotem w dzwon.
Dwaj Maurowie, stojący na szczycie Wieży Zegarowej mają za zadanie uderzanie młotami w stojący tan dzwon. Starszy z Maurów - ten z brodą, uderza w dzwon dwie minuty przed pełną godziną, co symbolizuje czas, który minął. Natomiast młodzieniec uderza w dzwon dwie minuty po pełnej godzinie, aby uczcić czas, który nadchodzi.

A propos koników... Te które są na tarasie to kopie, oryginały są w muzeum przy Bazylice.

To teraz Rialto?

piekara114 napisał(a):A propos koników... Te które są na tarasie to kopie, oryginały są w muzeum przy Bazylice.

A to nie napisałam tego?
Oczywiście, że oryginały są z Museo Marciano.

piekara114 napisał(a):To teraz Rialto?

Tak, teraz pójdziemy w tym kierunku.

Z Placu Św. Marka wychodzimy przez Calle Salvadago.
W przejściu znajdują się sklepiki z maskami. Jak dla mnie to cudeńka.





A tak à propos masek, to wczoraj w Wenecji rozpoczął się karnawał.

Zaraz za przejściem znajduje się serviozio gondole, więc chętni mogą skorzystać.
Piękne te gondole. Gdzieś wyczytałam, że gondole suną po wodzie jak drewniane łyżwy, długie i smukłe. Fajne porównanie.




Jak ktoś lubi, to można wypić kawę w Hard Rock Cafe



Jak widać gondolierzy nie próżnują.

Idziemy wzdłuż Fondamenta Orseolo.





Zagłębiamy się w ciasne uliczki.
Tutaj idziemy Calle Goldoni



Wąziutką uliczką Corte Teatro dochodzimy do Canal Grande



Te przystanki Vaporetto trochę zasłaniają widok.


W oddali już widać most Rialto, ale stragany zachęcają do patrzenia w ich stronę, więc na most jeszcze nie zwracamy uwagi.


Most Rialto już jest bardziej widoczny, ale zaczyna się robić tłoczno.


O, postój Taxi


Przechodzimy przez Sotoportego Manin pod Palazzo Dolfin Manin


Dopiero tutaj napierają na nas tłumy. Obijamy się jeden o drugiego. Rany, trzeba się stąd ewakuować, bo nas stratują.

Odbijamy w boczną uliczkę i oddalamy się od Canal Grande.



cdn.

Trochę mnie tu nie było, ale choroba mnie zmogła. Dopiero dzisiaj mam trochę sił, aby usiąść przy laptopie.

No to ruszamy dalej w weneckie zaułki.
Na Calle Larga Mazzini tłum trochę się zmniejszył.


Doszliśmy do Campo S. Salvador. Plac swą nazwę zawdzięcza temu, że stoi przy nim kościół San Salvador.
Jednak kościół był zastawiony rusztowaniami, więc go prawie nie widać.


Na rogu jednego z budynków zobaczyliśmy taką ciekawą ozdobę, która wspaniale prezentuje się na zdjęciach.


Niestety trudno znaleźć jakieś informacje na jej temat. Jedynie udało mi się wyszukać w internecie takie informacje:
"Smok został zaprojektowany zaledwie około sto lat temu jako drogowskaz dla sklepu ze sprzętem skórzanym o nazwie Marforio, który był największym i najstarszym sklepem z wyrobami skórzanymi we Włoszech, prowadzonym przez tę samą rodzinę przez pięć pokoleń od 1875 roku, aż do zamknięcia około 10 lat temu (czyli w 1999 roku)."









Staliśmy pod kolumną, która upamiętnia zamieszki w Wenecji w latach 1848-49, kiedy to naród wenecki zbuntował się przeciwko austriackiej dominacji.





Tutaj rozstaliśmy się z naszą przewodniczką Ewą i dostaliśmy dwie godziny wolnego czasu.
Zdecydowaliśmy się wrócić nad Canal Grande i pójść na most Rialto.

Po drodze oczywiście mijamy stragany z pamiątkami.


Ale wcześniej chcieliśmy coś zjeść, tylko tak, żeby nie tracić na to jedzenie zbyt wiele czasu.
Wróciliśmy nad Canal Grande i ruszyliśmy w stronę mostu Rialto. Po prawej stronie mijaliśmy różne knajpki i w jednej z nich Self Service zakupiliśmy po kawałku pizzy i jakiś napój. Weszliśmy do środka i tam przy stoliku zjedliśmy swoje porcje. Skorzystaliśmy tam również z toalety. Cenowo może nie było najtaniej (4,5 euro za porcję), ale pizza była dosyć smaczna (no i toaleta była za free). Później się okazało, że po drugiej stronie mostu Rialto można było zamówić pizzę z restauracjach, które się tam znajdują i cenowo wyszłoby to trochę taniej, ale zajęłoby to nam dużo więcej czasu. A tak posiłek zajął nam jakieś 15 minut.
Po posileniu się poszliśmy już bezpośrednio w stronę mostu Rialto, który był już na wyciągnięcie ręki.



Robienie takiego selfie jest chyba trochę ryzykowne.



Podziwialiśmy most Rialto patrząc na niego stojąc na brzegu Canal Grande, ale także wchodziliśmy na pomosty, przy których cumowały barki załadowane wielkimi paczkami.



Ruch na Canal Grande był spory.


Potem zaczęliśmy wchodzić na most po schodach. Stopnie tych schodów są bardzo niskie, więc wejście na most jest łagodne.




Było trochę miejsca przy balustradzie, więc stanęliśmy przy niej i rozpoczęła się nasza sesja zdjęciowa.











Przeszliśmy przez most i weszliśmy w uliczki po jego drugiej stronie.


cdn

W okolicach mostu Rialto chyba są większe tłumy niż na najsłynniejszym placu Wenecji

gusia-s napisał(a):W okolicach mostu Rialto chyba są większe tłumy niż na najsłynniejszym placu Wenecji

Też odnieśliśmy takie wrażenie. Ale przekładając to na różnice w powierzchni tych dwóch miejsc, to ta sama liczba osób na Placu Św. Marka nie robi wrażenia, a na moście Rialto jest już tłumem.

gusia-s napisał(a):W okolicach mostu Rialto chyba są większe tłumy niż na najsłynniejszym placu Wenecji

Pamiętam, że trochę się naczekaliśmy, aby stanąć swobodnie przy balustradzie i zrobić sobie zdjęcie z kanałem w tle.

Po zejściu z mostu Rialto skręciliśmy w prawo i idąc Fondamenta Vin Castello dotarliśmy do Canal Grande, który w tym miejscu wywarł na nas spore wrażenie.
Jest on bowiem w tym miejscu dosyć szeroki i nie ma tutaj przystanków vaporetto, tak więc widoki nie są pozasłaniane.







Stojąc na brzegu Canal Grande mogliśmy obejrzeć most Rialto z innej perspektywy.




Gondole pływały jedna za drugą.







Postaliśmy tu chwilę a potem poszliśmy wzdłuż Canal Grande.






W pewnej chwili zobaczyliśmy takie coś.




Zastanawialiśmy się, co to jest, ale nic nam nie przychodziło do głowy.
Dopiero po powrocie do Polski poszperałam trochę w internecie i udało mi się znaleźć trochę informacji na ten temat.
Otóż od 13 maja 2017 roku, to jest od dnia rozpoczęcia Venice Biennale 2017 (które będzie trwać do 28 lutego 2018 roku) można oglądać w Wenecji rzeźbę jednego z najpopularniejszych rzeźbiarzy naszych czasów Lorenzo Quinna, która jest wizualnym przypomnieniem, że Wenecja (i świat) jest zagrożona przez podnoszenie się poziomu mórz.
Rzeźbę o nazwie „Wsparcie" zamontowano przy hotelu Ca 'Sagredo. Przedstawia ona dwie duże ręce wychodzące z Grand Canal, aby chronić i wspierać zabytkowy budynek hotelu Ca 'Sagredo. Podtrzymują budynek, a jednocześnie wywołuje uczucie strachu, podkreślając kruchość budynku otoczonego wodą i uzależnionego od natury. Ręce symbolizują narzędzia, które mogą zarówno zniszczyć świat, ale także mogą go uratować.
„Wsparcie" zostało zaprojektowane, aby pokazać refleksję Lorenzo Quinna na temat środowiska i globalnych problemów klimatycznych, przed którymi stoi współczesne społeczeństwo.
Lorenzo Quinn powiedział: "Wenecja, pływające miasto sztuki i kultury, które od wieków inspirowało ludzkość, jest zagrożona przez zmiany klimatyczne i upadek czasu i potrzebuje wsparcia naszych pokoleń i przyszłych. Mam nadzieję, że moja sztuka skupia uwagę na globalnej katastrofie, z którą mamy do czynienia."
Trafiłam też na krótki filmik, na którym można obejrzeć, w jaki sposób ręce zostały przetransportowane a następnie ustawione przy hotelu Ca 'Sagredo https://vimeo.com/218029566

I jeszcze mój filmik ze zwiedzania Wenecji cz. 4


cdn

walp napisał(a):

gusia-s napisał(a):W okolicach mostu Rialto chyba są większe tłumy niż na najsłynniejszym placu Wenecji

Pamiętam, że trochę się naczekaliśmy, aby stanąć swobodnie przy balustradzie i zrobić sobie zdjęcie z kanałem w tle.

U nas tak strasznie nie było. Do balustrady dostaliśmy się bezproblemowo.

Ano właśnie, "Wsparcia" zupełnie nie kojarzę, została zainstalowana tuż po naszej wizycie.

Idąc bez celu trafiliśmy na targ. Pomimo iż południe już dawno minęło, niektóre stragany jeszcze były czynne.



Królowały na nich suszone owoce. Skusiłam się na te dorodne daktyle, pomimo mało przystępnej ceny (20 euro za kilogram).
Za garść tych owoców zapłaciłam 6 euro. No lekkie to one nie są. Ale było warto, bo o takim smaku to u nas można tylko pomażyć.


Wielkie wrażenie zrobiły na nas bukiety z papryczek. Już wyciągałam portfel, żeby sobie taki kupić, ale rozsądek zwyciężył. Co ja bym z nim tam robiła.








Jakaś zielenina też się trafiła


Ale generalnie targ świecił już pustkami.


Na targu można uzupełnić zapas wody w butelkach.


Minęliśmy stragany owocowo-warzywne i dotarliśmy do targu rybego.
Ale tutaj świeciły już totalne pustki. Pozostał tylko zapach ryb i ptactwo wyjadające jakieś resztki.



Z targu rybnego jest super miejscówka do podziwiania "Wsparcia", gdyż hotel Ca 'Sagredo znajduje się dokładnie po drugiej stronie Canal Grande.



Inne widoki również są niczego sobie.





Z tego miejsca zaczęliśmy się oddalać od Canal Grande i zagłębiać się w wąskie uliczki.


















cdn

Na tym targu kupiliśmy najlepszą bazylię jaką dotąd jadłam plus kilka innych rzeczy ale papryczek nie było Tom by ich nie odpuścił a już napewno gdyby się okazało, że palą na wejściu i wyjściu - masochista
Stragany rybne też były już puste

Świetne to "ręczne" Wsparcie , robi wrażenie.
Mi się co prawda nieco inaczej kojarzy niż "autor miał na myśli" , ale chyba każdy ma możliwość swobodnej interpretacji... nawet jeśli wynika z tego że nie zna się na sztuce .

Reszta Wenecji przy błękitnym niebie i w promieniach słońca też całkiem przyzwoicie się prezentuje .

gusia-s napisał(a):Na tym targu kupiliśmy najlepszą bazylię jaką dotąd jadłam plus kilka innych rzeczy ale papryczek nie było

Bo w maju papryczki dopiero rosły, aby we wrześniu pięknie się prezentować na straganach.

gusia-s napisał(a):Tom by ich nie odpuścił a już napewno gdyby się okazało, że palą na wejściu i wyjściu - masochista

A czy Tom lubi też wasabi ?

kulka53 napisał(a):Świetne to "ręczne" Wsparcie , robi wrażenie.

Też nam się "Wsparcie" bardzo spodobało. Szkoda że już niedługo nie będzie podpierać hotelu Ca 'Sagredo.

kulka53 napisał(a):Mi się co prawda nieco inaczej kojarzy niż "autor miał na myśli" , ale chyba każdy ma możliwość swobodnej interpretacji... nawet jeśli wynika z tego że nie zna się na sztuce .

Swobodna interpretacja jest jak najbardziej wskazana. Nigdy nie lubiłam zapytania "co autor miał na myśli" i zawsze wolałam własne przemyślenia.