Nie refujcie marzeń....Rejs 2018

Katerina napisał(a):Dziesięć dziewcząt na Romaaanie, z kapitaaanem, la,la,la

Muszę przyznać ,że wolałabym odwrotne proporcje składu załogi

Proporcje są bardzo dobre
Dołączam do relacji

beatabm napisał(a):

Katerina napisał(a):Dziesięć dziewcząt na Romaaanie, z kapitaaanem, la,la,la

Muszę przyznać ,że wolałabym odwrotne proporcje składu załogi

Co prawda skiper i tak ma zawsze prawo "pierwszej nocy" ale przy takim składzie mógłby wywołać bunt w załodze jakimś niefortunnym wyborem

Po zdjęciach widać że to zgrana paczka
By buntu nie wywołać....zrzute do kapitańskiej czapy zrobiły i w pierwszym porcie w teren wygnały...

A wpierają człowiekowi, że jest monogamiczny. No nie jest i basta!

Witajcie, również chętnie dołączę do Waszej zgranej paczki...

Wypływamy......no, jeszcze nie. Nie tak szybko, nic nie jest takie proste 10 Bab, żadna nie zna się na żeglowaniu. Jedna pływa często ze znajomymi w Grecji ale twierdzi, że jako balast , druga całe swoje życie zawodowe pływa na promach i wie z nas najwięcej, dwie były raz w życiu na jachcie na Karaibach i wolą tego nie pamiętać. Będzie wesoło

Kapitan Marek rozpoczyna szkolenie. Uczymy się węzłów, która lina do czego, co to cuma, co to kabestan itp itd. Informacji tyle, że musiałabym mieć chyba żółte karteczki żeby wszystko opisać i starać się zapamiętać. Oj będzie wesoło, będzie











Ufff, chyba wszystko wiemy i słowo chyba jest tu kluczowe
Ale nasz Kapitan to odważny człowiek i mądry i wie, że z takimi Babami nie zginie.....no dobra, odważny i mądry i doświadczony, doskonale wie, że sobie poradzi.

Wypływamy. Przygodo nadchodzimy, ups...nadpływamy

Dzień 1, trasa niezbyt wymagająca....tak, ciekawe skąd mamy wiedzieć jaka to wymagająca, a jaka nie

Oczywiście zanim miniemy bojki wyjścia z portu obowiązkowo trzeba napić się z Neptunem....dla pomyślności rzecz jasna. Ciut ze szklaneczki za burtę wprost do ust Neptuna i ciut we własne gardło

Wiatru nie ma, płyniemy na silniku.
Pierwszy to odcinek Šibenik - Ražanj, dystans 18,57 NM, czas 3 godz. 32 minuty.



Pierwszy postój to atrakcja, kąpiel w zatoce. Pierwsze rzucanie kotwicy, choć powiedzieć rzucanie to duże nadużycie, tutaj się nie rzuca, tu się naciska guziczek
Woda wspaniała, nie tak ciepłą jak w sierpniu, ale cudowna. Mniej cudownie jest jak trzeba wyjść z wody na platformę. Co z tego, że drabinka jest. Albo woda tak wciąga, albo tyłek za ciężki, albo techniki brak.....no nie idzie, bez pomocy silnej ręki Kapitana niektórzy zostaliby w wodzie

I żadnego zdjęcia stąd nie mamy, jakoś nikomu w głowie było robienie zdjęć, za bardzo nas cieszyło wszystko wokół

Po około dwóch godzinach płyniemy dalej, czeka na nas.....Trogir. Dawno mnie tam nie było. Bardzo dawano. Wyrył mi się w sercu Trogir jako piękne miejsce ale bardzo, ale to bardzo....ale to bardzo pełne ludzi. Ciekawi mnie jak to będzie po pierwsze wyglądało od strony mariny, a po drugie pod koniec września.



Po 2 godzinach i 15 minutach i 12,52 NM na silniku jest i on - Trogir.



Cumujemy w marinie, pięknie położone na przeciwko starego miasta. Widok wieczorem będzie fantastyczny.
Na początek rzecz jasna prysznic i idziemy na kolację. Wiecie jak cieszy się dziecko? Na pewno wiecie. Tak samo cieszę się ja i cała reszta razem ze mną z tego, że to wszystko się dzieje, a my jesteśmy tego częścią.
Po kolacji wracamy na jacht i spędzamy tam wieczór i noc. Część idzie spać, a część wliczając w to mnie idzie na spacer, cudowny nocny spacer.













Szkoda czasu na sen, ale jutro, a w zasadzie dzisiaj czeka nas kolejny dzień na wodzie.

Jest cudownie.

Bardzo lubię nocne spacery po miastach i miasteczkach , czasem otulone nocą wyglądają jak zupełnie inne miejsca niż za dnia .
Tylko nocą można poznać często niezauważalny w ciągu dnia zapach miejsc , gdy wzrok zostaje ograniczony brakiem światła , inne zmysły pomagają w poznawaniu


Pozdrawiam
Piotr

Aldonka napisał(a):

Wpatrzone jak przysłowiowe sroki w gnat

Ciekawe jak w portach patrzyli na kapitana i czy w ogóle on z Wami wytrzymał.

Nas było podczas rejsu pięć bab na trzech chłopa w tym jeden nie rozumiał po polsku dwaj pozostali stwierdzili, że potrzebują po rejsie L4 najlepiej w miejscu odosobnionym

Ładny babiniec
współczuję kapitanowi

...autorka ma "lekką klawiaturę" , fajnie się czyta, to jej pisanie, trzeba przyznać

Spieszę wyjaśnić, że Kapitan wytrzymał z nami, ma się świetnie i za 10 miesięcy również płynie z nami

Noc mija szybko, krótka jest bo spać się nie chce, szkoda czasu na sen. Ale delikatne kołysanie usypia. Byle do rana.
Rano budzi nas piękne słońce. Koniec września też potrafi być piękny. Nic to, idziemy wydać pierwsze pieniądze na marinę, jak się okazuje najdroższą w całej wyprawie. No, ale mariny ACI do tanich nie należą i samo miejsce, Trogir, robi swoje. 854 HKN czyli jakieś niespełna 500 zł...kto by tam liczył.

Po śniadanku ruszamy na miasto, oczywiście w naszych "firmowych" koszulkach. Spacer po starym mieście, wizyta na targu, zakupy i wracamy na jacht. Pora ruszać w dalszą drogę, kolejna marina czeka, kolejna przygoda, nowe miejsce. Pogoda piękna. Chce się żyć.











Dziś kierunek Brač. Tam mnie jeszcze nie było. Po drodze jeszcze oczywiście zatoka Necujam na kąpiel i szaleństwa na subie. Zajefajna zabawa.

Zakupy pierwsza klasa . Wiadomo, w takich temperaturach, to się chce pić, a nie jeść

Solta , fajny kierunek

Jeszcze mała godzinka podróży i dopływamy do Brač. Ciągle słabo wieje więc ciągle na silniku. Ale co tam....cudnie jest.



Miejsce w marinie jest, choć to już jedno z ostatnich. Cumujemy, coraz sprawniej nam to idzie...no dobra, coraz lepiej idzie nam rzucanie cumy i wyciąganie muringu, bo same oczywista oczywistość nie kierujemy Romanem



Szybka kąpiel i idziemy zobaczyć senną już o tej porze Milną. Miasteczko żyje już tylko żeglarzami, w sezonie na pewno jest tu gwarno, teraz można się nacieszyć spokojem. Ma to swój urok.





Zaglądamy do miejsca, które kusi swoim klimatem, słuchamy opowieści o historii tego miejsca, kupujemy wina, które finalnie niestety nie okazują się jakieś specjalnie dobre.





Jemy jeszcze przepyszną kolację w jedynej chyba czynnej kanobie i wracamy na jacht...gdzie rzecz jasna bawimy się dalej w najlepsze



Na drugi dzień rano idziemy jeszcze na spacer w przeciwną stronę niż dnia poprzedniego, jedna z nas nawet zażywa kąpieli w Jadranie i przekonujemy się o maga gościnności Chorwatów. Szukamy wszędzie knajpki gdzie mogłybyśmy wypić kawę. Zero, wszystko zamknięte. W jednej knajpce krzątają się ludzie, zaglądamy, mówią, że zamknięte, że sprzątają już po sezonie....ale kawą nas ugoszczą. I tak to pijemy pyszną kawę na tarasie tuż nad wodą. Pięknie jest...tak wiem, że się powtarzam Powtórzę się tak jeszcze nie raz i nie dwa



Wracamy, pora ruszać w drogę.

Trochę mało mam zdjęć do wklejania, ale rozumiecie, RODO Na większości jesteśmy my i o ile siebie mogę wklejać (choć tych zdjęć mam najmniej) to nie chcę wrzucać zdjęć reszty ekipy. Wybieram więc te gdzie jest nas najmniej.

Podsumowując dzień wczorajszy - Brač, a w zasadzie Milna na Brač nie zachwyciły. Może to wina sennego już miasteczka o tej porze roku, nie wiem. Nie mówię, że nie wrócę ale chyba nie prędko.

No nic, pora na dzień kolejny, dzień który okazał się najbardziej pełen przygód, najbardziej intensywny i tym samym najczęściej przez nas w naszych spotkaniach do teraz wspominany. Kierunek Hvar. Wyspa Hvar i miejscowość jakżeby inaczej Hvar



Ponad 3 godziny na morzu i jak ktoś przyjrzy się zdjęciu powyżej to pełen nagłych zwrotów akcji (trasa zaznaczona jest kolorem czerwonym)

Wieje wiatr, a to oznacza że.....że rozwijamy żagle. I tu zaczęła się zabawa. I przyznaję bez ogródek, byłam przerażona i myślałam że mi dłonie zsinieją od zaciskania ich na wszystkim na czym się dało. Ale było zajebiście (przepraszam, musiałam )



















Prędkość max 8,8 kn, wieje okrutnie, dla mnie jak sztorm W głowie tylko krążyła mi piosenka:

Kołysał nas zachodni wiatr,
Brzeg gdzieś za rufą został.
I nagle ktoś jak papier zbladł:
Sztorm idzie, panie bosman!

A bosman tylko zapiął płaszcz
I zaklął: - Ech, do czorta!
Nie daję łajbie żadnych szans!
Dziesięć w skali Beauforta!

Kapitan oczywiście luz blues, podśmiewywał się z nas pod nosem.
Ale kurcze, powtórzę się - zajebiście było

Dla kogoś z Was dla kogo żeglowanie to nie nowość, bułka z masłem taki wiaterek to pikuś, dla mnie, dla nas świeżynek w temacie ten pierwszy raz był mega mega przeżyciem....jak się okazało nie ostatnim tego dnia.

W którymś momencie, mimo jeszcze wiejącego wiatru, kapitan zarządził zwijanie żagli i cała naprzód na silniku. Nie wydało nam się to dziwne bo niby dlaczego miałoby się wydać. Słońce pięknie świeciło, cieplutko, widoczność dobra....pewnie spieszył się na kolację na którą nas umówił na wieczór, albo chciał zająć dobre miejsce w marinie albo.......no właśnie, było jeszcze jedno albo