Nie ma tego złego... - Chorwacja 2008

Marsylka, mam nadzieję, że jeszcze dużo będzie tej Twojej opowieści, żeby nie nudziło się w te coraz dłuższe jesienne wieczorki:), bardzo przyjemnie się czyta i ogląda (piekne ujęcia na fotkach )

marsylia napisał(a):

Pogratuluj mężowi łapy... jak dla mnie świetny portret

Nie mogę pracować Trogir zrobił na mnie ogromne wrażenie jak byliśmy w 2007, ale oczywiście każdy widzi inaczej.
Miasto widziane twoimi oczami to sam miód na moje serce.
Pozdrawiam

laciatek napisał(a):Marsylka, mam nadzieję, że jeszcze dużo będzie tej Twojej opowieści, żeby nie nudziło się w te coraz dłuższe jesienne wieczorki:), bardzo przyjemnie się czyta i ogląda (piekne ujęcia na fotkach )

laciatek dziękuję . Tak dużo już nie zostało...ale jeszcze kilka dni.

Leszek Skupin napisał(a):Pogratuluj mężowi łapy... jak dla mnie świetny portret

Leszek dzięki, dzięki, jest to jedno ze zdjęć typu spod kolana, czy spod pachy , żeby fotografowany się za szybko nie zorientował, że jest obiektem

renatalato napisał(a):Nie mogę pracować Trogir zrobił na mnie ogromne wrażenie jak byliśmy w 2007, ale oczywiście każdy widzi inaczej.
Miasto widziane twoimi oczami to sam miód na moje serce.
Pozdrawiam

renatalato masz rację każdy widzi inaczej, cieszę się, że podoba Ci się moje spojrzenie

Już zapomniałam co tam się dalej działo...

marsylia napisał(a):Już zapomniałam co tam się dalej działo...

To pozmyślaj co nieco ....

wojan napisał(a):

marsylia napisał(a):Już zapomniałam co tam się dalej działo...

To pozmyślaj co nieco ....

Chyba tak zrobię . Jedźmy do Dubrovnika, a co

marsylia napisał(a):Już zapomniałam co tam się dalej działo...

nie wykręcaj się marsylia.....
myśleć intensywnie i pisać, bo my tu czekamy....

a jesień już idzie równym krokiem, za nią zima zagląda, fajnie się czyta Pozdr.

Dopiero dzisiaj "wsiąkłam" w Twoją relację i przeczytałam jednym tchem... I tchu mi już, zabrakło ale poczytałabym jeszcze. .Cudnie piszesz.Pozdrawiam

No to jestem . Dziękuję wszystkim za miłe słowa .
Dzisiaj będzie krótko (i nie będzie to niestety Dubrovnik), bo muszę wrzucić resztę zdjęć do fotosika

Niedziela, leniwa niedziela... . Wcinamy śniadanko na tarasie, oczywiście kawka (nie pisałam wcześniej chyba, ale jesteśmy wielbicielami kawy i mieliśmy ze sobą swój ekspres )i zbieramy się na plażę, Borys chce skakać, nurkować...i chce grać w golfa
Idziemy najpierw na "nasze" miejsce, po drodze kupujemy lody oczywiście... , rozkładamy się na plaży, ja postanawiam się posmażyć, bo mam już wizje wyjazdu przed oczami, a przecież taaaka blada jestem ! No a chłopaki maszerują pograć w minigolfa, ja mam dołączyć za jakiś czas, jak już się wytopię trochę na słońcu . No i tak sobie leżę, cisza, spokój...nikt nie przeszkadza, nikt nie gada nad uchem , moje marzenia się spełniają:D ale ile tak można leżeć Było już smażenie z góry z dołu, no dobra już nie daję rady idę do chłopaków.
Pierwszy raz grałam w minigolfa - fajna zabawa!



Jak już mamy dosyć idziemy do kawiarenki na kawę mrożoną, a Borys oczywiście Sprite'a , później obowiązkowo lody- po raz kolejny i ruszamy na plażę, a tam już skoki do wody, nury, pływanie i takie tam różne . W międzyczasie idziemy po arbuza, jakieś lody, coś do przekąszenia i tak nam zlatuje czas do 17.00. pokonujemy jedną górę, drugą górę i już jesteśmy na swoim tarasie

Ja postanawiam iść jeszcze do Konzuma po zakupy na kolację, bo wymyśliłam, że dzisiaj się tarasujemy i już nigdzie się nie ruszamy...
Tak więc bułeczki kupione, feta, pomidory, prsut, ogórki, oliwki czarne, zielone, Karlovacko, arbuz, melony , no chyba już wszystko, oczywiście ledwo to przytargałam na górę ale dałam radę

I tak miło spędziliśmy wieczór przy pysznym jedzonku, piwku, cykaniu cykad i śmiechów dzieciaków, bo obok naszego domku były jakieś dzieci i w naszym domu, w innym apartamencie chyba troje Czechów - oczywiście dzieciaki nie miały problemów z dogadywaniem się i zabawą.



Siedzieliśmy tak do późnej nocy i było cuudnie

Wieczorem postanowiłam, że wstaję RANO - przecież rok temu postanowiłam, że będę wstawała codziennie rano...ale nie wyszło, a nieuchronnie zbliża się dzień wyjazdu , więc chciałabym pooglądać miasteczko, kiedy turyści jeszcze śpią... Jak już się podniosłam z łóżka nie było to tak bardzo rano, jakbym chciała, ale nie było też źle - ok. 7.00.
Ruszam raźnie na dół do centrum, a tam taaaakie pustki



Dopiero za konzumem w kawiarenkach siedzą nieliczne poranne ptaszki popijając kawkę i czytając gazety...



Ja ruszam w kierunku starego miasta i teraz dylemat, w prawo czy w lewo, dobra wybieram lewo, na łódkach zaczyna się budzić życie , idę wzdłuż wybrzeża i cieszę się widokami, niby nic wielkiego, ale poranek w takim miejscu ma w sobie coś magicznego...skręcam w jakaś uliczkę i już jestem na drodze do kościoła, mijam zaspane koty, które chętnie dają się wygłaskać w porannym słońcu



Przy kościele pstrykam zdjęcia pięknych fig, które wyglądają bardzo apetycznie. Niektóre domy zaczynają się budzić, gospodarze kręcą się i krzątają, goście jeszcze śpią, a ja spaceruję i podglądam to wszystko



Słońce jest coraz wyżej, pora wracać do chłopaków i budzić śpiochów - szkoda tak pięknego dnia...Jeszcze kilka fotek...



Po drodze kupuję świeże bułeczki , melony i włochatki (brzoskwinie) dla Borysa, na śniadanie.



Dzisiejszy plan to plaża , a później wyjazd i zwiedzanie jeszcze nieznanych nam miejsc...

Hm, tak sobie czytam... i czytam.... i myślę, że Marsylko piszesz tak, że chce się czytać.
Pamiętam Twoją zaszłoroczną relację (Primosten?), gdzie zdjęć z przyczyn technicznych na początku nie było, a broniła się ona sama

pozdrawiam

Dzięki Tymona .
W zeszłym roku był oczywiście Primosten, po raz pierwszy

Grzebałam, grzebałam, aż się dogrzebałam do Twojej relacji Bo na relacyjnym spacerku porannym jeszcze nie byłam. Faaaajnie się czyta o spokojnym ciepłym miasteczku w zimowe choć listopadowe przedpołudnie

Włochatki... Ja jestem dziecko lat 70. Jak mamie się udało kiedyś zdobyć brzoskwinie, to prosiłam, żeby mi je obierała ze skórki, bo mnie te kudełki za bardzo łaskotały Teraz to i z pestką zjem. A właściwie zeżrę. Żartowałam