Nie ma co deliberować, Splitską Brać i leniuchować ;) '2011

piotrf napisał(a):

kotbury napisał(a):Ogólne wrażenie było mocno inne od osad na wybrzeżu. Tam wszystko zadbane, nawet ruiny wygladaja schludnie. Kilka kilometrów od turystów i jest już całkiem inaczej.

Normalnie , bardziej w stylu chorwackim . . .

Dla mnie właśnie tam jest ta prawdziwa Chorwacja , naturalna , bez nowo odmalowanych zabytków . Piękna
Fajnie , że właśnie taką pokazujesz


Pozdrawiam
Piotr

jutro napiszę co mnie tak walnęło po oczach.

eeeeeeeeee tam Nero moje kadry hehe pozdrawiam

kotbury napisał(a):A tak poważnie, to ten zdechły wąż to jakiś dusiciel raczej (ponad 1m) [...].

Rzeczony "dusiciel", choć okazły, niedość, że całkiem nieszodliwy, to do tego nie wąż... tylko beznoga jaszczurka.. toż to Anguis fragilis czyli padalec (hr sljepić lub blavor)

krombocher napisał(a):Z tymi wężami w ubiegłym roku jest coś na rzeczy. W czasie naszego pobytu w Splitskiej widzieliśmy przed naszym apartamentem walkę mamy Kosowej z wężem, który wykradał jej jaja z gniazda. Sceny były mrożące krew w żyłach. Według naszego gospodarza była to bardzo jadowita - o ile dobrze pamiętam - "Białouszka", której on nie widział w tym rejonie dobrych 15 lat (ostatnio na ścieżce do Postiry).

Bjelouška (lat. Natrix natrix) to poczciwy zaskroniec .. zatem wąż niejadowity...
Ja stawiam, że ten bardzo niebezpieczny i waleczny wąż to była żmija nosoroga (Vipera ammodytes) - hr poskok z bardzo charakterystycznym zygzakiem na ciele i rogiem na głowie;
lub ewentualnie jej kuzynka żmija łąkowa (łac. Vipera ursinii) hr oštroglavi žutokrug..
Uwaga! wszystkie wymienione gatunki są pod ochroną. Zabronione jest i karalne nie tylko ich zabijanie ale i "niepokojenie"....Kary od kilku do kilkudziesięcu tysięcy kn ....

Pozdrawiam

Bardzo dziękuję za informację. Bjelouska utkwiła mi w pamięci, ale teraz rozumiem, że tylko dlatego, że bardziej swojsko brzmi a tak naprawdę nasi gospodarze wymieniając na gorąco uwagi także brali pod uwagę zaskrońca. Teraz bym dał sobie rękę uciąć, że słowo/nazwa Poskok pojawiała się bardzo często w ich rozmowie. Chyba napiszę do nich e-maila
Pozdrawiam
K

Katarzyna Głydziak Bojić napisał(a):Ja stawiam, że ten bardzo niebezpieczny i waleczny wąż to była żmija nosoroga (Vipera ammodytes) - hr poskok z bardzo charakterystycznym zygzakiem na ciele i rogiem na głowie.

...mam nadzieje, że nikt z forumowiczów na swej drodze jej, a tym samym jej podobnych nie spotka.

Podczas ostatniego pobytu na Korculi, rozmawiając wspólnie z Chorwatami, usłyszałam, że podobno krążą jednak legendy o tej żmii.
Czyżby była aż tak niesamowicie nieprzewidywalna?...


Pozdrawiam

Zgodnie z hr nazwą jest ponoć w stanie "poskoczyć" nawet do 40 cm.. nie rzadko siedzi na krzakach i potrafi "zeskoczyć" na ziemię, by dopaść upatrzoną ofiarę (mysz czy kreta na przykład).

Katarzyna Głydziak Bojić napisał(a):Zgodnie z hr nazwą jest ponoć w stanie "poskoczyć" nawet do 40 cm.. nie rzadko siedzi na krzakach i potrafi "zeskoczyć" na ziemię, by dopaść upatrzoną ofiarę (mysz czy kreta na przykład).

...tak, ssaki, ptaki, krety, jaszczurki, etc... , ale słyszałam, że bywa też bardzo leniwa?

Mam nadzieję, że to jednak rzadkość w Cro i co tam, deliberować, Splitską Brać i leniuchować

majeczka napisał(a):

Katarzyna Głydziak Bojić napisał(a):Zgodnie z hr nazwą jest ponoć w stanie "poskoczyć" nawet do 40 cm.. nie rzadko siedzi na krzakach i potrafi "zeskoczyć" na ziemię, by dopaść upatrzoną ofiarę (mysz czy kreta na przykład).

...tak, ssaki, ptaki, krety, jaszczurki, etc... , ale słyszałam, że bywa też bardzo leniwa?

Mam nadzieję, że to jednak rzadkość w Cro i co tam, deliberować, Splitską Brać i leniuchować

Leniwa o tyle, że spora gadzina.. czy jednak rzadkość?.. hm.. nie dalej jak przedwczoraj na spacerze natkęłam się na całkiem spory egzemplarz i wzięłam nogi za pas.. Ale jak najbardziej podzielam hasło, pod którą "pisze się" ta relacja.. nie ma co deliberować....
Pozdrawiam

majeczka napisał(a):

Katarzyna Głydziak Bojić napisał(a):Zgodnie z hr nazwą jest ponoć w stanie "poskoczyć" nawet do 40 cm.. nie rzadko siedzi na krzakach i potrafi "zeskoczyć" na ziemię, by dopaść upatrzoną ofiarę (mysz czy kreta na przykład).

...tak, ssaki, ptaki, krety, jaszczurki, etc... , ale słyszałam, że bywa też bardzo leniwa?

Mam nadzieję, że to jednak rzadkość w Cro i co tam, deliberować, Splitską Brać i leniuchować

Tym bardziej, że gniazdo mamy kosowej nad drzewem ocieniającym taras gospodarz usunął zaraz po incydencie (narażając się tym samym na liczne podziobania i zadrapania), a więc teraz to chyba już nie ma żadnych przeszkód

kotbury napisał(a):Skrip - normalnie

Jutro z rana będzię dalszy ciąg

Skrip - fajny klimat, na pewno skoczę podczas wizyty na Brac, daj więcej fotek

Skrip tym razem tochę inaczej.

Poprzednio pisałem, że "z automatu" spławiam wszystkie oferty, których nie szukam, co miało miejsce przy pierwszej wizycie w okolicach zamku. Jednak trochę nas poruszyło zestawienie względnego dostatku na wybrzeżu i autentycznej biedy kilka kilometrów dalej od morza.
Namówiliśmy naszych znajomych by wydać kilka kun nie koło domu, tylko tam, gdzie chyba będą potrzebniejsze. Pewnej niedzieli po południu ruszyliśmy po Vino, Oliva, Proszek


Zaparkowaliśmy przed zamkiem i okazało się, że jest tylko jedna pani, sprzedająca souveniry. Poszliśmy szukać tej drugiej.
Nieśmiało weszliśmy w bramę kasztelu, na dziedzińcu stał stół, było wino, szynka winogrona. Siedziało przy nim kilku starych mocno spasionych facetów w porozciąganych siatkowych podkoszulkach. Spytaliśmy o oliwę, na co jeden z nich dał znać ręką, że rozumie, odwrócił się i wrzeszcząc Himilszbacha głosem począł wzywać (chyba?) żonę.
Po chwili przyszła pani od Olivy i zaczęła nas oprowadzać po swoich włościach.
Opowiadała, że zameczek był zamieszkany przez dwa rody, które walczyły z Turkami. Pokazywała wieżę mówiła "tam byla armata na Turka", oprowadziła nas po całym zameczku gdzie mieszka. Niestety część już się zawaliła.



















Potem otworzyła przed nami swój sezam...
Sezam miał strop z drewna, oryginalny z XVIw, podparty w niektórych miejscach, w kamiennej kadzi zieleniła się oliva , pod sufitem wisiała klatka z szynką (typu parmeńskiego), niestety za świeża by nadawała się do jedzenia, winko, wiśniówka i proszek. Spróbowaliśmy tego i owego, po czym obładowani wieeellllooooma flaszkami ruszyliśmy do naszych wozideł. Proszek okazał się bardzo słodkim winkiem, a że jestem łasuchem, to flaszka długo się nie ostała

Kończę już z tym Skripem, bo więcej o nim napisałem niż o tytułowej Splitskiej;)
Jeszcze dwa zdjęcia - widok z cmentarza, o którym by można jeszcze coś napisać, ale to na inną okoliczność.









Przy okazji, wie ktoś do czego to miało służyć? to była skała przy zameczku.




Można powiedzieć, że to miasteczko zrobiło na nas wrażenie zgodne z fraszką Sztautyngera

"Mąż mi działa wciąż, bez przerwy,
Raz na zmysły raz na nerwy"

Kamienna prasa do oliwek....

tak myślałem tylko nie wiem jak z poziomu ziemi zbierano sok z oliwek.

Kończę już swoją relację. Powrót do domu był bardziej luzacki, niż trasa do Chorwacji. Na Wegrzech wspomogliśmy dwóch Włochów preparatem do uszczelniania chłodnic, bo im bmw zaczęło popuszczać;) Wróciliśmy do Warszawy prawie w tym samym czasie, co znajomi, którzy pojechali przez Słowienie.

Splitska jest dla mnie najfajniejszym miejscem w Chorwacji, na równi z Povlją. Nie wiem gdzie lepiej, może nie wybierać, jechać raz tu, raz tam?

Będziemy wspominać do następnych pewnie wakacji widok na Split z plaży




plażowe ekscesy





spokojną Splitską wczesnym wieczorem.





Pozdrawiam wszystkich czytaczy oraz oglądaczy i życzę wielu fantastycznych przygód na Braciu