Nasze wakacje w Rumunii po raz pierwszy :)

jolcix napisał(a):

JoannaG napisał(a):

świetne

Dzięki

Dzień 6, 2. lipca, czwartek.

Prognozy są lepsze, nad nami niemal bezchmurne niebo, wstajemy wcześniej i sprawniej się rano ogarniamy i już po ósmej opuszczamy kemping. Jedziemy tam:



Niestety do szczytów poprzyczepiały się chmury, jedyne chmury, które widzimy na niebie... Liczymy, że z biegiem dnia się rozejdą...



Jedziemy Drogą Transfogarską do Balea Lac.



Bliżej gór i bliżej chmur...







Pogoda nie jest idealna, ale na szczęście chmury wszystkiego nie zasłaniają, całkiem tu ładnie



Dojeżdżamy do jeziora, zostawiamy samochód na parking (płacimy 5lei) i idziemy w stronę schroniska położonego malowniczo na jeziorze.



Mijamy schronisko i stajemy przed tablicą z informacją o szlakach:



My idziemy na prawo, niebieskim paskiem, ścieżka wznosi się łagodnie ponad jeziorem.





Niestety chmur coraz więcej, robi się też coraz zimniej...



Podchodzimy coraz wyżej, jezioro zostaje z tyłu, wychodzimy za grzbiet, czasem w chmurach robi się dziura i coś widać









A my wędrujemy dalej...





Po prawie 1,5 godziny (idziemy tempem pięciolatki) dochodzimy do szlaku czerwonego paska, prowadzącego głównym grzbietem gór Fogarskich.



W tym momencie planowaliśmy iść w stronę szczytu Laita (czyli w na prawo mając za plecami Belea Lac), jednak kiepska widoczność i chłód zmuszają nas do zmiany planów, postanawiamy skrócić planowaną wycieczkę i idziemy granią w drugą stronę, w stronę Koziej Przełęczy, stamtąd szlakiem niebieskich trójkątów wrócimy do Balea Lac.

Ruszamy, lepiej nie siedzieć zbyt długo, bo zimno...









Balea Lac z góry



To był chyba najtrudniejszy moment szlaku, szczególnie dla Hanki, ja chyba nie umiałbym jej tamtędy sprowadzić, na szczęście maż znacznie lepiej radzi sobie na górskich szlakach







Widać drogę po drugiej stronie tunelu:



Chwila odpoczynku, na szczęście na szlaku jest pusto, można usiąść z boku ścieżki



Zielono tu i czasem coś widać









Rodzinna fotka





Na chwilę dziura w chmurach zrobiła się większa, pokazało się nawet słońce. W dobrym miejscu, akurat jesteśmy na niewielkim trawiastym wypłaszczeniu. Dobre miejsce na chwilę odpoczynku i mały piknik




Kiedy szliśmy tym grzbietem nie myślałam, że jest tak ostry... turyści, których widać są jednym z pięciu, których spotykamy tego dnia podczas ponad czterech godzin wędrówki.





Belea Lac i Droga Transfogarska


Znowu trzeba chwile odpocząć


Strażnicy szlaku


Po 3,5 godzinach od wyjścia na szlak jesteśmy na Koziej Przełęczy. Stąd szlakiem niebieskich trójkątów schodzimy do Balea Lac. Zejście jest dość strome i niezbyt wygodne.







Gdzieś tam świeci słonko i jest ciepło...




Cała wycieczka zajęła nam ponad 4 godziny, może 4,5. Po drodze przechodziliśmy przez Varful Paltinului o wys. 2417m n.p.m. i jest to najwyższy szczyt zdobyty przez nasze dzieci W prawdzie zaczynaliśmy z wys. nieco ponad 2tys. ale biorąc po uwagę kiepską pogodę i zimno, było to spore osiągnięcie

Pogoda nie była idealna, mimo to Fogarasze nas zachwyciły i mamy nadzieję, że kiedyś uda nam się po nich powędrować przy lepszej pogodzie

Wracamy do samochodu, przed parkingiem jest sporo straganów, gdzie można kupić sery, miody, soki... My kupujemy trzy rodzaje pysznych serów. Wsiadamy do samochodu i jedziemy dalej Drogą Transfogarską, wycieczka była krótsza nic planowaliśmy i jest za wcześnie, żeby wracać na kemping

cdn...

Fajne okolice, tak urocza dzicz

Ekstra! Mimo lekkich chmur mieliście super widoki.
Mi niestety nie udało się nacieszyć oka na szczycie transfogarskiej nie mówiąc już o wyjściu w góry - wszystko ze względu na słabą pogodę. Mam nadzieję wrócić tam jeszcze tego lata.
Jak myślisz ile szybciej przeszlibyście tą trasę tempem dorosłego?

Mikeee napisał(a):Jak myślisz ile szybciej przeszlibyście tą trasę tempem dorosłego?

Wydaje mi się, że 40 min., może nawet godzinę. Nie pamiętam ile "opóźnienia" mieliśmy w stosunku do czasu na oznaczeniach... Z naszej Hanki jest już niezły piechur, jednak tam, choć szlak nie był bardzo trudny, to jednak trzeba było iść dość ostrożnie z takim maluchem...

Pozdrawiam
Asia

JoannaG napisał(a): (...) idziemy granią w drugą stronę, w stronę Koziej Przełęczy, stamtąd szlakiem niebieskich trójkątów wrócimy do Balea Lac

A więc tę niezaplanowaną pętelkę zrobiliście w odwrotnym kierunku, niż my. Tyle, że u nas było pójście na łatwiznę i ostry fragment grzbietu ominęliśmy wygodnym trawersikiem.

Kolejna odcinek naszych rumuńskich wakacji już wkrótce, może jutro... teraz będzie małe zaśmiecenie. Ale w końcu mój wątek, więc mogę sobie zaśmiecać ile chce

Ponieważ w Rumunii nie dojechaliśmy do morza, a dzieciakom, szczególnie Najmłodszej, troszkę tego morza brakowało, postanowiliśmy się na koniec lata wybrać nad nasz stary, poczciwy Bałtyk. A ponieważ nie lubimy tłoku, męczą nas gwarne, nadmorskie miejscowości, wybraliśmy się nad plażę na dziko, z namiotem...

Dzika, pusta plaża, namiot, ognisko, było to moje marzenie, które wreszcie się spełniło. Było pięknie, leniwie, wyjątkowo

Nie mogłam się powstrzymać, żeby nie wrzucić kilku zdjęć




































No dobra było nie kilka tylko kilkanaście ale przez dwa dni zrobiliśmy ich prawie 500 i ciężko było wybrać...

Pozdrawiam
Asia

Świetna relacja - będzie dla mnie natchnieniem .
Szacunek, za chodzenie po górach z małym dzieckiem - córka była bardzo dzielna i uśmiechnięta.

Góry zaj.....
A nasz Bałtyk jak zawsze uroczy. Piach piach piach i zachody słońca również piękne.

Szkoda, że Wam pogoda na wycieczce nie dopisała, natomiast - przekaż, proszę, moje gratulacje dla młodego pokolenia!

A pieczenie kiełbasek na plaży w tak pięknych okolicznościach... mniam.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wasze zdjęcia z pobytu nad Bałtykiem śmiało można by dać do folderów reklamowych... cudne.

Buber napisał(a):Świetna relacja - będzie dla mnie natchnieniem .
Szacunek, za chodzenie po górach z małym dzieckiem - córka była bardzo dzielna i uśmiechnięta.

Dzięki Mam nadzieję, ze dalszy ciąg będzie równie ciekawy
Nasze dzieci nie mają wyboru, musiały polubić góry

21monika napisał(a):Góry zaj.....
A nasz Bałtyk jak zawsze uroczy. Piach piach piach i zachody słońca również piękne.

Oj tak, zgadzam się w temacie gór. Góry jeszcze będą choć zupełnie inne
Co do Bałtyku to uwielbiam ale właśnie taki bez ludzi

Franz napisał(a):Szkoda, że Wam pogoda na wycieczce nie dopisała, natomiast - przekaż, proszę, moje gratulacje dla młodego pokolenia!

Też żałujemy, ale jesteśmy pewni, że jeszcze tam wrócimy Przekazałam, dziękuję, oni mają góry w genach po tacie

KarKoz napisał(a):Wasze zdjęcia z pobytu nad Bałtykiem śmiało można by dać do folderów reklamowych... cudne.

Dzięki Okoliczności były wyjątkowo sprzyjające


Trochę mnie nie było ale teraz, mam nadzieję, będę pisała systematycznie. Skończyły się wakacje, weekendowe wypady nad morze, nad rzekę, na Jurę..., pogoda też się skończyła, a z nią wieczory na tarasie. Nie pozostaje nic innego tylko wrócić do Rumunii, tym bardziej, że w drugiej części naszych wakacji pogoda nie była już taka kapryśna

Pozdrawiam
Asia

Zeszliśmy z gór, wróciliśmy do samochodu kupując po drodze sery i zastanawiamy się co dalej. Jest jeszcze za wcześnie, żeby wrócić na kemping, widać, że pogoda na dole jest dobra, szkoda dnia Mamy dwa pomysły: albo Sybin, może za drugim razem bardziej nam się spodoba albo pojedziemy dalej Drogą Transfogarską do zamku Poenari. Ponieważ jednak wolimy jeździć tam gdzie nas jeszcze nie było wybieramy drugą opcję.

Droga po drugiej stronie tunelu bardziej mi się podoba:





Tylny pokład padł


Ja też jestem już trochę zmęczona i bardzo mi się dłuży ta droga, fotek też mi się nie chce robić. Mijamy zaporę i w końcu widzimy nasz cel, zamek Poenari:



Zostawiamy samochód na poboczu drogi, trochę trzeba będzie podejść:



Do zamku wchodzi się po 1400 schodach i na samym początku jest informacja, że wstęp na zamek jest płatny, głupio byłoby wejść na górę bez portfela..

Zamek Poenari jest prawdziwym zamkiem Draculi a dokładnie Wlada Palownika, który był pierwowzorem Draculi. Z zamku zostało niewiele, zaledwie kilka ścian, mimo to warto tu wejść dla pięknego widoku


















Pokonanie schodów w dół zajmuje nam znacznie mniej czasu wsiadamy do samochodu i ruszamy w drogę powrotną na kemping, znowu Drogą Transfogarską. Jeszcze rzut oka z drogi na ruiny.






Kiedy dojeżdżamy na kemping musimy ustąpić drogę "sąsiadom" Po prawej widać ogrodzenie naszego kempingu, różowe.





I obiadokolacja w promieniach zachodzącego słońca



To był bardzo udany dzień. Liczymy, że jutro będzie mniej chmur i uda nam się wrócić w Fogarasze, po tych dzisiejszych chmurach czujemy lekki niedosyt... To będzie ostatnia szansa podczas tego wyjazdu, pojutrze opuścimy Transylwanię...

cdn

Piękne zdjęcia ,ciekawe kadry ,wpadnę poczytać pozdrawiam

Nadrobiłem zaległości w relacji spowodowane urlopem oraz młynem w pracy...

Góry mimo niepogody prezentują się świetnie, widoki z Drogi Transfogarskiej też cudne.
A młodych piechurów tylko pogratulować .
My z dzieciakami też po górach łazimy, w tym roku troszku żeśmy Beskidy (Śląski i Żywiecki) zleźli, ale na wysokości 2400 m. npm z nimi jeszcze nie byliśmy.