NASZE POSZUKIWANIA (debiut MWN)

Jeśli tego jeszcze nie zrobiłeś, zainwestuj w dyktafon, pytajcie
i nagrywajcie wszystko.
Przyjdzie niestety taki moment, że nie będzie już kogo pytać.
W mojej rodzinie już kilka takich żywych kronik już odeszło.

Krzysztof

Ja również czytałam z zapartym tchem.... Już nie mogę doczekać się co będzie dalej?
Podobnie jak Kulka53 mam korzenie na Wschodzie, niedaleko Zbaraża. Marzy mi się taka podróż sentymentalna ale nikt tam z krewnych nie żyje, a cmentarz zrównany z ziemią. Tylko chciałabym zobaczyć krajobrazy i poczuć ten klimat.
Serdecznie pozdrawiam.

I ja przyłączam się do czytających
Ciekawa opowieść

pozdr

kulka53 napisał(a):Tak sobie czytałem i naszła mnie myśl, czy kiedyś i mnie uda się wyruszyć w podobną podróż w okolice Lwowa

Mój tata pochodzi z Mszany... pod Lwowem, udało nam się bodaj w 1987 roku, pojechać tam i zobaczyć dom rodzinny. Piękna sprawa, taki powrót po latach

Dziękuję za wszystkie miłe słowa; radę o dyktafonie (mam, ale nie zabrałem). Jestem podbudowany. Jadę teraz do Rzymu, wracam w poniedziałek.

A co do Ukrainy, to chociaż nie mam tam rodziny; jeździłem służbowo przez 3 lata a wracałem tylko na weekendy. Przekraczając naszą granicę w myślach całowałem polskie drogi i dziękowałem Bogu. Jednak w Azji Europejczycy nie czują się zwykle dobrze. Jest tej Azji nieco w BiH a nawet w Cro, ale są to ilości śladowe widoczne czasem w bizantyjskiej "architekturze", co i u nas koło Łodzi się zdarza....

Super relacja, fajny powrót do źródeł
pozdrav

Rewelacja, normalnie zapomniałam, że trzeba oddychać .

kw ma rację z tym dyktafonem. U mnie w rodzinie dziadek, przeżył Syberię i ma mnóstwo wspomnień, które chciałby zostawić dla potomności, ale był na tyle sprytny, że sam zaczął te wspomnienia nagrywać i spisywać...
Czekam na ciąg dalszy

Z pewnością nie będę oryginalny pisząc, że relacja extra
Czytając ją, przypominam sobie spotkanie z pewnym człowiekiem, którego miałem przyjemność poznać podczas służby wojskowej latem 1991r. Człowiek ten pochodził z b. Jugosławii i był mężem właścicielki baru, w którym czasem mieliśmy okazję przebywać. To, co ujęło mnie w tym człowieku i zapadło w pamięci, to jego niesamowita otwartość, gościnność i (nie chcę, aby zabrzmiało to banalnie) wielki patriotyzm. Widać było, że jak mówił o "swojej" Jugosławii i śpiewał tę słynną już później dla nas JUGOSLAVIJĘ żył tym szczerze. Koledze, który jesienią 91 wyjeżdzał do Kielc na szkolenie przed misją ONZ (właśnie w b. Jugosławii), chiał opowiedzieć o wszystkich i wszystkim. Nie mógł zrozumieć dlaczego to wszystko tam się dzieje. Od tamtego spotkania, nieświadomie, zawsze kiedy odwiedzałem Bałkany, w spotykanych osobach szukałem podobieństwa właśnie z nim. Spotkanie z tym człowiekiem miało miejsce w okolicach Dąbrowy Bolesławieckiej lub Golnic (nie pamiętam dokładnie, ale na poligon jeździliśmy w okolice wsi Kliczków), co jeszcze bardziej powiązuję ze wstępem z relacji MWN.

Z niecierpliwością czekam na cd.

Czytałem niedawno o Polakach w Turcji (też bardzo ciekawy temat), ale o Polakach w Republice Serbskiej w Bośni prawdę powiedziawszy nie wiedziałem nic. Początek relacji wielce obiecujący.

MWN
Fajnie się czyta i ogląda.
Krajobrazy z Twoich zdjęć strasznie podobne do widoków z Beskidów,gdybym nie wiedział ze to Serbia to na 100% byłbym pewien,że to jakaś mała Beskidzka wioseczka!!
Pozdrawiam i czekam na cd..

marsylia napisał(a):kw ma rację z tym dyktafonem. U mnie w rodzinie dziadek, przeżył Syberię i ma mnóstwo wspomnień, które chciałby zostawić dla potomności, ale był na tyle sprytny, że sam zaczął te wspomnienia nagrywać i spisywać...

A my nie zdążyliśmy nagrać rodziców i wujostwa i teraz tego bardzo brakuje.
Nie ma już kogo zapytać o historie rodzinne.

Krzysztof

Zostawiam ślad i wracam do czytania
Bardzo interesująca lektura .

Małe wyjaśnienie do postu z pierwsej strony:kolej w Dubrowniku była.
Linki do stron http://www.penmorfa.com/JZ/
http://www.zeljeznice.net/forum/viewtopic.php?t=4821&postdays=0&postorder=asc&start=30

Pociągiem do Dubrownika można było dojechać jeszcze w latach 70-tych XX wieku.
Linię zbudowali Austriacy ze względów strategicznych. Prowadziła ona z Sarajewa przez Mostar, Capljinę i Dubrownik do Zeleniki nad Boką Kotorską, czyli aż za Herceg Novi. Odnoga natomiast prowadziła do Trebinja i granicy czarnogórskiej.
Na wschód od Sarajewa linia prowadziła przez Viszegrad do granicy z Serbią. W latach 20-tych została ona przedłużona do Belgradu i stała się symbolem zjednoczenia państwa. Między stacjami Mokra Gora i Kremna w Serbii, na zachowanym i wyremontowanym odcinku (tzw. Szargańskiej Osmicy) kursuje dziś zabytkowa kolejka turystyczna.

Świetna relacja, nie mam niestety ostatnio kompletnie czasu na crople ale Slapol zareklamował mi wczoraj Twoją opowieść i było warto tu zajrzeć.
Ja mam to szczęście, że Dziadek (po Ojcu) zostawil pamiętnik z bardzo szczegółową historią rodziny przynajmniej od początku XIX wieku wiec ślad zostanie na zawsze, może kiedyś przyjdzie co nieco dopisać
Czekam na następne odcinki !
PozdraV