Nasza Cro 2012-.../Wakacje z widokiem - Korčula 2017

Skoro ostatnie plażowanie, to nie mogło zabraknąć naszej ulubionej zatoki

Dzień 13 - 11.07.2017
Żegnaj Korčulo (a raczej do widzenia), droga na południe...

Dość wcześnie opuściliśmy wyspę, chcieliśmy o ludzkiej porze dotrzeć do... Kotoru.
Nie mogliśmy odmówić sobie ostatnich spojrzeń na Sv. Iliję (tym razem w chmurach) i szybko oddalającą się Korčulę.




Postanowiliśmy nieco zboczyć z trasy i wstąpić do Trebinje na kawę pod platanami i burki "sa krompirom". Kawa i burki były równie dobre, ale samo miasteczko nie zrobiło na nas takiego wrażenia jak dwa lata wcześniej, było strasznie gorąco i jakoś tak brudniej . No ale zwykle to pierwsza wizyta jest "naj".



Droga do granicy bośniacko-czarnogórskiej minęła szybko (opłata na bramkach).
Wkrótce naszym oczom ukazało się to:



Było jeszcze dość wcześnie, więc zrezygnowaliśmy z przeprawy promowej przez Bokę na rzecz widoków. Niestety, nie ma tam wielu miejsc na zatrzymanie się, więc podziwialiśmy głównie przez szybę



Wjazd do Kotoru to istny koszmar. Ruch ogromny, kierowcy trąbili z nie wiadomo jakiego powodu, do tego roboty drogowe na poboczu
A musieliśmy wjechać niemal do centrum. Przez booking zaklepałam trzy noclegi w pokoju z łazienką i aneksem kuchennym w odległości kilkuminutowego spaceru do starówki - apartaments Coso. Jakiś luksus to nie był, dojazd dość trudny, wąski i pod górkę, parking niewielki i trochę trzeba było pokombinować, a na dodatek któregoś dnia zaatakowały nas mrówki
Ale cena i lokalizacja w pełni wynagrodziły te niedogodności.

Ja jestem i czekam na ten Kotor

Ja też jestem i czekam

No to lecimy z tym Kotorem


Po krótkim odpoczynku po podróży nie mogliśmy nie wybrać się na spacerek. Dość dokładnie buszowaliśmy w obrębie murów pięć lat temu, więc tym razem nie mieliśmy konkretnej trasy, zdjęć też niewiele zrobiliśmy.
Głównym celem było obczajenie wejść na twierdzę, która to została "do nadrobienia" po poprzedniej wizycie, oraz ogólny chillout



Strasznie żal mi było tych wszystkich kociaków
Gdybym mogła, zabrałabym je ze sobą, niektóre wyglądały bardzo żałośnie...

Dzień 14 - 12.07.2017
Poranny Kotor. Trochę na wodzie, trochę na lądzie

Niektórzy nie wyobrażają sobie wstawanie na urlopie przed 10-tą. My o 7-mej już rozpoczynaliśmy wspinaczkę na twierdzę
I to był dobry pomysł, bo słońce jeszcze nie oświetlało zbocza i można było w miarę komfortowo pokonywać kolejne stopnie. A dodatkowo zaoszczędziliśmy na bilecie wstępu, bo kasa czynna od 8-mej
Pomimo wczesnej pory "na szlaku" nie byliśmy sami.

To dla tych widoków tak bardzo chciałam wrócić do Kotoru



Cudownie było podziwiać jak słoneczko rozświetla kolejne czerwone dachy Kotoru

Jeszcze kilka fotek



Kotor niemal wolny od turystów też zrobił na nas spore wrażenie.



Dzień dopiero się zaczął, więc czekało nas jeszcze całkiem sporo atrakcji, o czym już wkrótce

Do Perastu nie można wjechać samochodem. I całe szczęście, bo i tak jest tam masakra - widzieliśmy problemy, jakie mogłyby nas spotkać przy mijance z autobusem z naprzeciwka. No i te tłumy pieszych...
Ceny parkingu przy szlabanie nie są wygórowane, ale kilka metrów wcześniej można znaleźć też coś darmowego

Od razu podszedł do nas gość z propozycją przepłynięcia łódką na wysepkę Matki Boskiej na Skale. Zwykle denerwuje mnie takie nagabywanie, ale tym razem mieliśmy plan skorzystać, więc długo się nie zastanawialiśmy. Myślę też, że ceny wszystkich tego typu usług, których jest tam od groma, są podobne, więc nie było co wybrzydzać.

Już z łódki można podziwiać super widoki



Nasz "kapitan" zostawił nas na wyspie i wrócił na brzeg po kolejnych turystów. Wysepka jest malutka, ale warto popatrzeć na Bokę także z tej perspektywy.



Kościół też prezentuje się całkiem nieźle, można wejść do środka, ale nie skorzystaliśmy.



Ledwie zdążyliśmy wszystko jako tako obejrzeć, na wyspę przypłynęła wycieczka z Budvy. Nie wiem, jak taka liczba osób zmieściła się na tak niewielkiej przestrzeni, ale bardzo ucieszyliśmy się, że nie zwlekaliśmy zbyt długo z wyborem przewoźnika

Podróż powrotna też nie trwała zbyt długo.



Zrobiło się strasznie gorąco, zimna coca cola była chyba najlepszą, jaką piłam w życiu.

Zajrzeliśmy też w kilka zakamarków Perastu, uzupełniliśmy zapas wody w lokalnym sklepiku i ruszyliśmy w dalszą drogę



Jeszcze spojrzenie na zatokę z parkingu

Dogoniłam peleton

Fajna relacja, super zdjęcia.

Pozdrawiam
Monika

bardzo dawno tutaj nie zaglądałem, wstyd nadrobiłem całą Korčulę (nadrabiam wszystkie odkąd mamy zaklepany apartman na wyspie) i za nic w świecie nie przyszło mi do głowy łączyć jej z Kotorem a teraz patrzę i zastanawiam się nad modyfikacją wakacyjnych planów

Przepięknie ukazaliście Kotor i pozostałe miejsca Czarnogóry. Takie fotki to miód na serce w ten wietrzny i depresyjny wieczór

Miło byłoby poleżeć w takim hamaku w ogródku

Doskonale Cię rozumiem.

O proszę, czysty, błogi wypoczynek