Nasz kraj taki piękny... Tatry

Całkiem dobrze się spało, choć było okropnie zimno (ja wskoczyłam nawet w polarek i naciągnęłam kaptur na głowę, a Krzyś cieszył się jak dziecko, że nie zapomniał czapy z domu zabrać...).

Taki widok mieliśmy przez okno

Na zewnątrz dużo cieplej nie było, a wiatr chwilami był nieznośny.
W drodze powrotnej do Karpacza wybraliśmy szlak czerwony, co by sobie Mały i Wielki Staw pooglądać z góry

Strzechę dość szybko zostawiliśmy za sobą...

...rzut oka na szlak, który mamy do pokonania... oj, będzie wiało

Trzy schroniska, choć Dom Śląski słabo widać

Analogiczne zdjęcie sprzed kilku lat ze studenckiego wypadu sylwestrowo-noworocznego:

Woda w Małym Stawie poruszona

Kilka widoków ze szlaku:

Wielki Staw, w oddali grupa skał Pielgrzymy i zbiornik Sosnówka:

Słonecznik:


Szczyt nadal w chmurach

Na dole jesień już bardzo widoczna:

Jedno spojrzenie na mijany Kościół Wang...

...i wracamy do autka

Po drodze czekała na nas jeszcze jedna zaplanowana atrakcja - Zamek Książ.
Nie mieliśmy zamiaru wchodzić do środka, choć na pewno warto, ale byliśmy już dość zmęczeni.

Obejrzeliśmy sobie zatem zamek z zewnątrz (niestety, remont elewacji nie sprzyjał fotkom):

i odszukaliśmy punkt widokowy z najbardziej znanym ujęciem:

a potem do domuuuu

kolory jesieni cudowne...

Szczeliniec Wielki 16-17.09.2014

Miała być wrześniowa Brela (po lipcowym Pagu), ale loteryjna pogoda w Cro pokrzyżowała nasze plany. 7-dniowy pobyt to jednak zbyt krótki czas, by ryzykować nawet 2-3 dni gorszej aury.
Czekaliśmy zatem na odpowiedni moment i dobre prognozy, co by wyskoczyć na jakiś weekend w nasze góry.
Niestety, jak to w Polsce bywa, po ciepłym z słonecznym tygodniu pracy przychodziła sobota z deszczem i chmurami
Pewnie czekalibyśmy tak w nieskończoność, więc w pewien bezchmurny poniedziałek zapadała decyzja - jutro jedziemy...

Dlaczego te rejony? Trochę przyrośliśmy do kanapy w ostatnich tygodniach (zwłaszcza ja), dlatego na początek wybraliśmy mało wybitny szczyt na rozruszanie. Staramy się co najmniej dwa razy w sezonie odwiedzić nasze góry (mam nadzieję, że październik nam umożliwi wyrobienie normy w tym roku). Osobiście wolę Beskidy, no ale trzeba trochę sobie urozmaicić zmianą kierunku

Koniec gadana, trzeba do konkretów przejść w końcu

W drodze w góry rzadko zwiedzamy coś po drodze, aby zachować jak najwięcej sił na wejście.
Tym razem nie mogłam jednak odmówić sobie krótkiego przystanku w Wambierzycach.
Tamtejsza bazylika zachwyciła mnie w podstawówce na wycieczce szkolnej, nawet sobie wymarzyłam, że jeśli kiedyś będę brała ślub, to tylko w tym kościele W końcu nic z tych planów nie wyszło, bo kto by tyle km chciał jechać, no ale sentyment do monumentalnych schodów, niezwykle bogatej architektury na tle gór i nastrojowego wnętrza pozostał




Udaliśmy się także na Kalwarię - nie dla przeżyć religijnych, ale głównie dla widoku bazyliki z innej perspektywy

oj dawno nas tam nie było, szczególnie cenne dla nas schronisko samotnia pod kotłami
zamek Książ pozostaje do zaliczenia, ładne ujęcia, dzięki za odświeżenie

te kiero napisał(a):oj dawno nas tam nie było, szczególnie cenne dla nas schronisko samotnia pod kotłami
zamek Książ pozostaje do zaliczenia, ładne ujęcia, dzięki za odświeżenie

my też dziękujemy
bardzo żałuję, że nie udało nam się zanocować w Samotni, za jakiś czas na pewno zrobimy kolejne podejście do Śnieżki (chciałabym w końcu zobaczyć, co tam z niej widać), więc będzie szansa

Zostawiliśmy autko na leśnym parkingu przy drodze do Pasterki.
Mieliśmy do pokonania może ze 150 m wysokości do szczytu, więc wielkie wyzwanie to nie było, ale na rozruszanie zastanych mięśni w sam raz

Wszystko wskazywało na to, że wypad będzie udany



Po dość krótkim podejściu znaleźliśmy się pod schroniskiem, gdzie mieliśmy spędzić najbliższą noc.
Sam obiekt nie jest szczególnie klimatycznym miejscem, zwłaszcza do zachodu Słońca. Łatwy dostęp (wejście po schodach od strony Karłowa) powoduje, że dociera tam sporo wycieczek szkolnych i pielgrzymek emerytów. Dlatego na miejscu można kupić głównie zapiekanki, frytki i gofry Nawet naszej ulubionej szarlotki na ciepło już nie mieli...

Pomimo pięknej pogody widoczność nie była zbyt dobra. Ale i tak było cudnie, brakowało mi tego

Po zostawieniu ciężkich plecaków w schronisku (choć to tylko na jedną noc) ruszyliśmy na ścieżkę turystyczną po Szczelińcu. Pięknie tam jest, ale zdjęć jakoś szczególnie dużo nie mamy. Ciemne dziury i głębokie szczeliny nie ułatwiały zadania. Mamy za to sporo materiału filmowego do obróbki, jednak w większości z naszymi wizerunkami, więc nie nadają się do upublicznienia na forum


Nasze jedyne wspólne zdjęcie z wyjazdu





Ścieżka jest jednokierunkowa, dlatego nie jest przewidziana dla osób, które chcą wrócić do schroniska - najpierw trzeba zejść stromymi schodami w dół, a potem (znów schodami) wejść na górę. Oj, bolało...

W międzyczasie Słońce schowało się za chmury i zrobiło się dość chłodno. Próbowaliśmy czytać książki na tarasie przed schroniskiem, ale nawet gorąca kawa zbożowa nie pomogła w rozgrzaniu się na długo.

Niestety, nie mogliśmy liczyć też na malowniczy zachód Słońca, który zwykle cieszył nasze oczy podczas górskich wędrówek

Kasia i Krzyś napisał(a):Niestety, nie mogliśmy liczyć też na malowniczy zachód Słońca, który zwykle cieszył nasze oczy podczas górskich wędrówek

Ale i tak urokliwie wygląda...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Kasia i Krzyś napisał(a):Niestety, nie mogliśmy liczyć też na malowniczy zachód Słońca, który zwykle cieszył nasze oczy podczas górskich wędrówek

Ale i tak urokliwie wygląda...

Pozdrawiam,
Wojtek

Nam się też podobało