Narty w rytmie Welle Eins

Ooo, jesteście

CROnikiCROpka napisał(a):pomogę z gibaniem

Dzięki

mysza73 napisał(a):Dawaj,dawaj ,
odzyskałam szybki internet, to i na to białe mogę popatrzeć

Szybki internet się przyda, bo będzie dużo zdjęć

27 stycznia (piątek): Planai, Hauser Kaibling i Hochwurzen (część druga)

Jesteśmy na szczycie Hochwurzen, gdzie znajduje się hotel z restauracją:



Można też wypożyczyć sanki i skorzystać z toru saneczkowego:



Ta pani nie powinna tu jechać :



Obowiązuje zakaz jazdy narciarzy na torze saneczkowym i oczywiście odwrotnie - saneczkarzy na trasach narciarskich.

Pora sprawdzić lokalne trasy:



Są długie, fajnie poprowadzone przez las, urozmaicone, tylko o tej porze (koło 14:30) już trochę zmęczone. Generalnie, dzisiaj na Czterech Górach jest dużo ludzi, zdecydowanie więcej niż w poniedziałek, kiedy tu byliśmy po raz pierwszy.

A oto kolejna, obok Sky Toilet czy Dźwiękowej Trasy, atrakcja Planai - krowa w żółto-zielonych barwach ośrodka:



Przy krowie wygodne miejsca do odpoczynku i opalania się; ustawione w stronę słońca My jednak nie mamy czasu na opalanie, musimy jeździć

Zjeżdżamy kolejną trasą. Dachstein jak na dłoni:



Jest już późno, powoli zaczynamy wracać w stronę górki Planai.



Trudno ocenić Hochwurzen po tak krótkim pobycie na jego stokach. Myślę, że rano, kiedy sztruks jest świeży, bardzo by nam się tu podobało. Teraz też było nieźle, ale trochę przeszkadzały ludki

Ponownie musimy się przeprawić gondolką, tym razem w górę:





Ostatnie szusy na Planai:



Zjeżdżamy Dźwiękową Trasą nr 2:



Tym razem cała jest otwarta, więc możemy szusować na sam dół.



Koło 16:00 kończymy dzisiejsze nartowanie i jednocześnie zamykamy cały piękny narciarski tydzień

Na podsumowania przyjdzie czas w ostatnim (czyli następnym ) odcinku. Teraz (po ubraniu tzw. cywilnych butów ) idziemy zobaczyć, jak wygląda miasteczko Schladming.

Wszędzie reklamują zbliżającą się Olimpiadę Specjalną, która odbędzie się na tutejszych stokach:



Są tacy, co jeszcze szusują:



Ale my już obraliśmy inny kierunek. Oglądamy ładny budynek ratusza:



przed którym ustawiła się cała rodzinka drewnianych bałwanów :



Za ratuszem jest lodowisko:



Mijamy pomnik ofiar I i II wojny światowej:



i docieramy do sympatycznego deptaku usianego sklepikami i knajpkami:





Koło kościoła znajduje się ciekawy zabytek - brama miejska z XVII wieku:





Urokliwe uliczki:



doprowadzają nas do pizzerii, w której zjadamy przepyszną pizzę:



Widok z restauracji na Wintergarten :



Gdy wychodzimy z pizzerii, zapada zmrok. Jeszcze chwilę spacerujemy po Schladming:









i powoli zmierzamy w stronę Planet Planai - stacji gondolki:



i wielopoziomowego parkingu, na którym czeka na nas Maździak:



Wieczorem okolice dolnej stacji gondolki, dzięki oświetleniu, wyglądają ciekawiej, na pewno bardziej futurystycznie :



Niektórzy prowadzą jeszcze bitwę na śnieżki:



Innych już dawno pochłonęły przyjemności związane z Apres Ski :



Na nas już pora, mamy jeszcze ponad pół godziny jazdy do St. Johann. To był bardzo udany dzień, jak zresztą wszystkie na tym wyjeździe

Jutro, niestety, musimy się pożegnać z pięknymi Alpami, ale po drodze zobaczymy jeszcze jedno urokliwe miejsce...

Mikromir napisał(a):Ciekawa jestem co to za miejsce.

Jest na ostatnim zdjęciu w zajawce

Mikromir napisał(a):Cztery górki pięknie pokazane.

Fajnie, że Ci się podoba. Jeśli chcesz coś dodać, uzupełnić, napisać o Waszych wrażeniach z jazdy na czterech górkach, chętnie poczytam

trinity napisał(a):"cztery górki" fajnie się prezentują a miasteczko jeszcze bardziej , doskonałe na romantyczny spacer po nartowaniu

Spacer w pełnym narciarskim rynsztunku (poza butami ) jest średnio romantyczny. W stroju narciarskim nie można się czuć całkiem swobodnie
Ale miasteczko bardzo ładne

Franz napisał(a):Spoglądam wirtualnie ze szczytów na Twoje narciarskie wyczyny. Aktualnie w Alpejskich wędrówkach ze szczytu, który oznaczyłem numerem 1. W kolejnym opisywanym dniu wdrapię się na szczyt nr 2.

Mogę Ci, Wojtku, wirtualnie pomachać z tras narciarskich
Jak zwykle, piękne górskie wędrówki uskuteczniłeś

Pozdrawiam

Mikeee napisał(a):A więc kolejny wspaniały i szczęśliwie zakończony wypad na narty przeszedł do historii

Taaak Zawsze się boję o ten szczęśliwy koniec, szczególnie w "czarny czwartek" - to podobno dzień, w którym zdarza się najwięcej wypadków, złamań, kontuzji... W naszym przypadku był czarny, bo tego dnia zjechaliśmy najwięcej czarnych tras

A kiedy w ten czwartek wywaliłam się na niebieskiej trasie, płaskiej jak stół, na jakimś głupim zakręcie , odetchnęłam z ulgą, że czwartkową glebę mam już za sobą i może jakoś przetrwam bezpiecznie do końca wyjazdu

Mikeee napisał(a):Czekam na podsumowanie

Właśnie nad tym pracuję

28 stycznia (sobota): Zell am See

Dzisiaj możemy się wreszcie wyspać No cóż, trzeba szukać jakichś plusów, kiedy musimy opuścić tak piękne miejsce. Maździak już zapakowany; żegnamy się z gospodarzami i ruszamy w drogę.



Taką piękną pogodę warto jednak wykorzystać. Chcemy "po drodze" pojechać do pobliskiego Zell am See, ośrodka bardzo popularnego wśród rodaków. Z tym, że dzisiaj nie interesują nas trasy narciarskie (widoczne na tej fotce):



a samo miasteczko

Parkujemy w "garażu":



koło ratusza:



z widokiem na gondolkę:



Na parkingu informacje w dwóch językach :



Zresztą nie tylko tam. W Wintergartenach, przy restauracjach też widzieliśmy te robaczki.

Mamy wrażenie, że jest tu jeszcze więcej śniegu niż w "naszym" St. Johann:





Idziemy w stronę kościoła św. Hipolita:



Piękna wieża, którą trudno objąć obiektywem:



Później przechodzimy przez "centrum":



Jeden z Wintergartenów:



Zmierzamy w jedynie słusznym kierunku, czyli w stronę jeziora.



Bałwan przed Grand Hotelem trochę rozpłaszczony i brudny :



Deptak wzdłuż jeziora:



Na jeziorze - też deptak :



Ludzie spacerują po grubej tafli, z jednego brzegu na drugi.

Chociaż miejscami, przy samym brzegu, lód jest cieniutki.



Albo nie ma go wcale:



Hmmm...:



Nie wygląda na to, aby chodzenie po tafli było ryzykowne... Nawet biznes się kręci - ustawiono budkę z grzanym winem i pączkami.



Sprawdzimy, jak jest:



Bez obaw - tu gdzie idą ludzie, jest bezpiecznie. Dziwnie to wygląda, spaceruje mnóstwo osób:



Można też pojeździć na łyżwach po wyznaczonych, oczyszczonych ze śniegu, torach:



Pierwszy raz w życiu spaceruję po zamarzniętym jeziorze... No cóż, ostatnie zimy nie należały do szczególnie mroźnych, a jak byłam mała (i zimy były normalne ), rodzice by mi na to nie pozwolili

Teraz w Zell am Zee, mimo słoneczka, w którym jest przyjemnie ciepło, mamy temperaturę około -10 stopni. Nawet psom jest zimno :



Niektórzy na łyżwach, inni na sankach:



Nie spacerujemy tu długo. Mimo wszystko, czuję się na tym lodzie trochę niepewnie i nie chcę się za bardzo oddalać od brzegu. Jeszcze tylko fotka z choinką (i bombką ):



i podziwiając łabędzie w locie:



wracamy bezpiecznie na brzeg, przy którym też spotykamy łabędzie (i kaczki):



Przepiękna zima i cudne miejsce:





Nie chce nam się stąd odchodzić... Ale pora wracać do domu, tym razem naprawdę

Przed jednym z hoteli focimy jeszcze kolejnego bałwana:



i docieramy na parking. Zell am See zrobiło na nas bardzo pozytywne wrażenie. Szczególnie cieszył krótki spacer po zamarzniętym jeziorze, bo tego jeszcze nigdy nie próbowaliśmy

Zmierzamy już w stronę Polski, więc czas na małe podsumowanie wyjazdu.

Wiem, że często (o ile nie zawsze ) tak piszę, ale ten narciarski tydzień był the best! Nie mogło być inaczej przy takiej pogodzie. Czujemy, że wygraliśmy los na loterii

Kilka plusów i minusów, czysto narciarskich

Rejon Ski Amade, w którym byliśmy po raz trzeci, ma kilka niezaprzeczalnych zalet:
860 km tras narciarskich w 5 dużych regionach i 25 ośrodkach (To robi wrażenie! )
stosunkowo blisko - najbliższy Polsce (poważny) ośrodek - jakieś 7-8 godzin jazdy
świetna infrastruktura - nowoczesne gondolki i kanapy z bublinami, często też z heizungiem
brak tłumów i kolejek (poza Flachau)

Minusy znalazłam tylko dwa, a tak naprawdę jeden:
stosunkowo nisko położone trasy (jeździ się poniżej 2000 m n.p.m.), przez co może być problem ze śniegiem (Tym razem nie było!)
brak wysokogórskich widoków (To taki minus na zasadzie czepiania się, bo ja absolutnie nie narzekałam na widoki, choć nie przeczę, że może miejscami, np. w Zillertalu podobało mi się bardziej)

Największym hitem tego wyjazdu (poza hiciorami granymi w radiu Welle1 ) były dla nas Cztery Góry koło Schladming, a przede wszystkim ośrodek Planai - nowoczesny, ze świetnie przygotowanymi, pięknie poprowadzonymi trasami. Na pewno będziemy chcieli tam wrócić i zjeździć wszystkie trasy na Czterech Górkach

Ale może nie w najbliższym czasie, bo w samej Austrii zostało nam jeszcze mnóstwo ośrodków, których nie znamy. W ubiegłym roku poznaliśmy dobrze SkiWelt Wilder Kaiser, trochę Skicircus (czyli połączone ośrodki Saalbach, Hinterglemm, Leogang i Fieberbrunn) i ledwo liznęliśmy Kitzbühel. Nie pisałam relacji z tego wyjazdu, bo wróciliśmy praktycznie na początku marca, zaczęła się wiosna, a ja rozpoczęłam planowanie innych wyjazdów

Na kolejny raz raczej zrobiłabym powtórkę ze Skicircusa, który bardzo nam się podobał i może trochę legendarnego Kitz (Kitzbühela). A może coś zupełnie nowego...


Dziękuję za obecność w tej relacji wszystkim Czytaczom i Oglądaczom , również tym ukrytym
Pozdrawiam i do zobaczenia - na nartach, górskim szlaku, w Chorwacji lub... w innej relacji