Namiastka RAJU - Korcula 2013 :)

Drodzy Cromaniacy - stało się przekabaciłem moją żonkę i zmobilizowałem ją do napisania relacji. Tak więc zapraszam wszystkich zainteresowanych do naszej relacji z pierwszych wakacji w Chorwacji. Zwiedzimy troszkę Korculi oraz Dubrownik.
A teraz już oddaję klawiaturę w ręce mojej lepszej połowy

czekamy

Hehehe pierwsza

Korcula jedno z piękniejszych miejsc w CRO, więc siadam w pierwszym rzędzie

szrek27 napisał(a):A teraz już oddaję klawiaturę w ręce mojej lepszej połowy

Cześć.

Witam wszystkich
Jak mąż już wspomniał, zostałam zobligowana do sklecenia naszej relacji z podróży na Korculę. Nie ukrywam, że długo się z tym nosiłam... Od powrotu z Chorwacji spędzam bardzo dużo czasu na forum. Więcej niż mój mąż. Chociaż nie - on od powrotu jakoś wcale tu nie zagląda... Teraz żyje tegoroczną Italią. A ja wciąż żyję Chorwacją i już planuję następne wakacje. Nic nie poradzę, że zakochałam się w tym kraju nieuleczalnie! Zaczytuję się w relacjach i najzwyczajniej w świecie stwierdziłam, że (choć bardzo lubię pisać) nie będę w stanie przebić tak fajnych relacji jak relacje Jędruli, minimartini, czy Arlij Jeśli kogoś pominęłam, to z góry przepraszam, ale te relacje najbardziej zapadły mi w pamięć i poruszyły moje serce Z pewnością jest więcej tak wspaniałych relacji. Aby się z nimi zapoznać, potrzeba mi trochę czasu.
Ale do rzeczy:
Nasze wakacje w dużym skrócie:
Wrzesień - Korcula - pobyt 14 dni - podróż autem przez Bośnię i wszelakie trasy niepłatne... Pomysł szalony, (tym bardziej, że mieliśmy już opłacony pobyt nad polskim morzem), przedstawiony mi na szybko w formie oznajmienia. Takim oto sposobem mąż zaplanował nasze wakacje... Chociaż nie - słowo "zaplanował" tu nijak nie pasuje...

Ale zacznijmy od początku
Zaczęło się to tak:

ja też chętnie poczytam

Witam,
to dosiadam się i ja
Szukam miejscówki na najbliższe wakacje, więc może coś mi tu wpadnie w oko
Pozdrawiam i czekam

Witam
hehe próbuję budować napięcie w oczekiwaniu na relację
ok - więc zaczynam

Jak już wspomniałam, zakochaliśmy się w Chorwacji już kilka lat temu. Znajomi bywali tam, a my podziwialiśmy tylko ich zdjęcia. Pozostało nam tylko wyrażać ochy i achy... Z uwagi na kredyt, jaki wzięliśmy na remont mieszkania, raczej nie wierzyłam, że uda nam się zobaczyć na własne oczy ten raj. I z taką świadomością żyłam. Do czasu... Do czasu kiedy mój mąż zgadał się ze swoim szalonym kumplem...

Pewnego dnia przyszedł i oznajmił:
- Jedziemy do Chorwacji!
- Tak? A za co??? - po czym parsknęłam śmiechem
- Uzbieramy.
- Teraz to mnie rozbawiłeś! Uzbieramy... taaa, już widzę to nasze zbieranie... Poza tym, przecież w czerwcu jedziemy nad morze.
- To się odwoła.
- Jak to się odwoła? Przecież zapłaciliśmy.
- Może zwrócą. Zresztą - to już postanowione. Jedziemy i koniec. I moja w tym głowa, żeby to jakoś zorganizować.
- Hahaha, skoro tak twierdzisz... Pożyjemy, zobaczymy. Ale fajnie, że raczyłeś mnie o tym powiadomić

I tak zostawiłam męża w świadomości, że mu wierzę... Wiem, wiem - paskuda ze mnie, że mu nie zawierzyłam, ale jakoś lista rachunków nijak nie wskazywała, że gdzieś tam na koncie zalegać będzie luzem kilka tysiaków do wydania.
Kumpel mego lubego zarobił ochrzan, że go nakręca - chociaż bardziej byłam rozbawiona tym żartem, niż zła No bo jakim niby cudem miałoby się udać???
Oznajmienie o wyjeździe padło w marcu, a wierzyć zaczęłam dopiero około czerwca Zawsze to jakiś postęp... W każdym razie, miałam czas, by załatwić zwrot wpłaconej kasy za wczasy nad naszym morzem i zaplanować jakieś weki. Zaczęłam już trochę żyć wyjazdem i podobało mi się to uczucie
Wciąż jednak nie podobało mi się do końca to, że będziemy jechać na 2 auta. Ale liczyłam na jakiś cud (właściwie to już kolejny)
W każdym razie w wyjeździe miały brać udział 2 bezdzietne małżeństwa, kawaler i my - czyli 2+1.
My jedziemy naszym Scenikiem, a reszta Fordem Galaxy. Jednak 2 tygodnie przed wyjazdem, jedno z małżeństw się wycofało. I to było dla mnie kolejnym małym cudem
Chociaż kumpel głowił się, jak się zmieścimy w 1 aucie. Wcześniej w planach Fordem miało jechać 5 osób, a teraz doszło jeszcze dziecko... Niby auto 7 osobowe, ale wiadomo, że każdy przecież musi się w coś spakować... Bagaże, weki, lodówki, wózek, nocnik, materac, pontonik, żelazko, laptop i inne bambetle... Bagażnik zmniejszył się o połowę, bo trzeba było usadzić w nim naszego kawalera. Załatwiliśmy jeszcze box na dach, ale chłopaki dwoiły się i troiły, żeby go nie brać. Wiadomo spalanie itd...
W dniu wyjazdu stwierdzili, że go nie biorą. I co najgorsze, kazali nam wypakowywać torby z ciuchami i przerzucać je do worków próżniowych, by zajęły jak najmniej miejsca. Pomysł dobry. Szkoda tylko, że po drodze ubyło mi ciuchów, bo mężuś zrobił mi czystki... Zresztą, Paweł (kumpel od namawiania na wyjazd) też nie oszczędził swej żony. Wywalił nawet część żarcia - co w jego przypadku było OGROMNYM poświęceniem, bo "bez michy nigdzie się nie rusza" Wobec czego, wybaczyłyśmy mu, że pozbył się części naszych ciuchów
I takim oto sposobem udało nam się spakować. Tzn. nasze dzielne i zdolne chłopy tego dokonały

Nadszedł 6 wrzesień. Piątek. Godzina 9.00 - upragniony wyjazd do cudownej Chorwacji...
Teraz mogę umrzeć... Albo nie - dopiero po powrocie

Zapowiada się świetnie Czekam na więcej

Muszę pokazać mężowi to arcydzieło sztuki pakowniczej...
Nigdy w życiu nie wpadłabym na pomysł pakowania ciuchów w worki próżniowe. Tylko jak było w drodze powrotnej?
Czekam niecierpliwie na ciąg dalszy.

oj tak, to były świetne wakacje i właściwie nie tylko ze względu na to, że były w Chorwacji, ale także dlatego, że dobraliśmy się idealnie ekipą. Bawiliśmy się CUDOWNIE, chociaż mogłoby się wydawać, że wiele nas różni (małżeństwo 35/40 lat - bezdzietne, kawaler 65 i my - 28 lat - rodzina z dzieckiem)... Kto by pomyślał, że mieszanka będzie wybuchowa???
Zaczęło się od zakładu chłopaków:
- Robimy coś szalonego przed wyjazdem - oznajmił Paweł.
- Ok, ale co? - zapytał mój mąż.
- Ja farbuję włosy na czerwono, a ty golisz 1 nogę

Wariaty! Myślałam, że padnę
Wieczór przed wyjazdem mój mąż zabrał się za golenie nogi... Niestety nie załączę fotek, bo błagał mnie, żeby je skasować i tak też zrobiłam. Ale uwierzcie mi, przeżycia były przednie! Ciekawe czy na forum jest więcej tak pokręconych facetów? Ale za to go kocham, a Paweł w niczym mu nie umniejsza Właściwie to Paweł jest prowodyrem tego wszystkiego - uwielbiam takich ludzi!
Tak więc, wracając do golenia nogi: (wiem, może dla was mało ciekawe, ale takich głupawych wyczynów będzie więcej i wtedy już będą fotki)
- Kochanie ile zajmuje golenie nóg? - zapytał mój mąż.
- Jak na twoje chaszcze, to może w pół godziny się wyrobisz...

Wieczorem stawił się Paweł, by udowodnić, że się farbnął. Cwaniak jeden się ustawił, bo przed farbowaniem zgolił się prawie na łyso... Ale jak za dnia zaświeciło słońce można było dojrzeć, że ma glacę czerwoną Wyglądał jakby ją sobie "opalił"
W każdym razie, mój mąż zobowiązany był zacząć golić nogę...
O 21.00 zabrał się do roboty... Zajechał kilka maszynek. Z łazienki dobiegały na przemian odgłosy krzyku, wyzwisk, jęków i westchnień
Około 23.00 wyszedł... Cały pozacinany!!!
- Co za burak jeden! Że ja się tak dałem wkręcić! On miał łatwiej, mniej roboty. Zemszczę się! - wyzywał na Pawła. A ja składałam się ze śmiechu.
Do łazienki wolałam nie wchodzić - wyglądała jak po wojnie! Pełno krwi... Wszędzie kłaki... W misce, poza nią... Brodzik zapchany...
- Nie pójdziesz spać, dopóki tego nie przetkasz - oznajmiłam kładąc się do łóżka.
Mój mężuś poszedł spać ok.1.00
Rano rozemocjonowani wyruszyliśmy
Nie pamiętam dokładnie trasy (bo i po co), ale w skrócie:
jechaliśmy przez Słowację, Węgry - Budapeszt, Chorwacja, Bośnia i Harcegowina i znowu Chorwacja, później 9km Bośni (Neum) i znowu Chorwacja, by dojechać na półwysep Peljesac i z Orebić przeprawić się promem na Korculę.
Pewnie co niektórzy chwycili się za głowę, że porwaliśmy się na taką trasę, ale właściwie to nie chodziło tylko o winiety, ale także o widoki... Szkoda tylko, że przez Bośnię jechaliśmy nocą, bo podobno tam są najfajniejsze. Chociaż jednego widoku nie zapomnę, kiedy w środku nocy wysiedliśmy rozprostować kości w Bośni. Wokół nas wysokie góry, w tle słychać szum jakiejś rzeki (?), a nad nami pięknie rozgwieżdżone niebo i nic prócz tych gwiazd i zarysu gór nie widać. Cudowne wrażenia!
W Słowacji podziwialiśmy fajne serpentynki... A w Budapeszcie utknęliśmy w korku na jakąś godzinę. Córci zaplanowaliśmy trochę czas w aucie - tablet z bajkami i grami, zeszyt do malowania itp. Na stacjach bieganie, by "odciążyć pupy", a rozruszać nogi, puszczanie baniek... i jakoś poszło Przeżyliśmy trasę. Właściwie, to nasza córcia przeżyła ją najlepiej z nas wszystkich. Przespała całą noc. Nam humorki dopisywały do 1.00 w nocy (czyli przez 16 godzin jazdy byliśmy nadzwyczaj żwawi - a o to nie trudno w tym gronie) Ale później było już tylko gorzej...

Melduję się na posterunku
Będę zaglądać, bo pewnie w tym roku trochę czasu spędzę na Korculi.