Namiastka RAJU - Korcula 2013 :)

Też będę zaglądać, zapowiada się ciekawie.

Podróż bez godziwego noclegu (czytaj: łóżka) - sprawił, że w nocy nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Byłam już tak umordowana jazdą, że rozłożyłam się na tylnej kanapie, nogi wywaliłam na męża, a głowę wsadziłam pod fotelik mojej córki (tzn. między podstawkę, a jego oparcie) i zasnęłam na twardym plastiku... Wszystko jedno, byle nie na siedząco. Budziłam się co jakiś czas, a kiedy przyszło mi się wydostać spod fotelika okazało się, że to nie takie proste... Wyjście spod niego wymagało opanowania wyższej szkoły akrobatyki... Łeb mi chyba spuchł od tej jazdy, bo za Chiny nie mogłam go wyciągnąć na światło dzienne A kiedy już poskładałam się do "kupy", ujrzałam równie "wymemłanego" kierowcę... Też trochę drzemał w aucie, ale co to za sen?
- Oj, widzę, że nie tylko ja tak kiepsko przędę... - pomyślałam.
Zanim dojechaliśmy do półwyspu, mijaliśmy co chwilę przejścia graniczne. Miałam wrażenie, że mam Deja Vu... Ile razy można wjeżdżać i wyjeżdżać z Bośni i Chorwacji???
Normalnie, niekończąca się historia...

Kiedy w końcu dotarliśmy do Orebić, prom właśnie odpływał. Musieliśmy czekać około godzinki, ale przyjemnie było podziwiać uroki Chorwacji i czuć powiew tamtejszego przyjemnego wiaterku...
Podróżą byłam wykończona do tego stopnia, że kręciło mi się w głowie i panikowałam za każdym razem, kiedy moja córka zbliżała się do wody. Miałam wrażenie, że do niej wpada... Świat wirował...
Żona Pawła uspakajała mnie:
- Nie panikuj. Jestem przy niej i jej pilnuję. Nic się nie stanie. Oddychaj głęboko... Dotarliśmy i teraz może być już tylko lepiej
Fakt, może być już tylko lepiej Jestem w Chorwacji i spełniam marzenie - nic więcej do szczęścia mi nie potrzeba! Usiadłam więc na ławce i odprężyłam się. Przyglądałam się otaczającym mnie pięknym górom, wodzie, palmom, krabowi, który próbował się wydostać z wody i wspiąć po ścianie... Łapczywie chwytałam każdy zakątek, by zapisać go w kadrze pamięci... Ogarnął mnie błogi spokój... I choć wszystko mnie bolało po tej podróży, nie dałam się wytrącić z tego stanu...

Zasiadam i ja Pozdrawiam i życzę udanych wakacji 2014 w Italii

ooo to i ja się załapie i już zasiadam bo widzę ze zapowiada się ciekawie
pozdr Jacek

Zapowiada się piknie, więc zasiadam i czekam na cd. z niecierpliwością. Prizba w planach na przyszłość

Korcula to prawie raj My spędziliśmy na niej zdecydowanie za mało czasu.

Do powtórki... kiedyś

Będę śledzić z zainteresowaniem.

Jak Korcula to się przysiadam

Jazda bez noclegu tranzytowego to katorga. Byłem raz bez noclegu i nigdy więcej. Teraz w dzień jeżdżę w nocy śpię. Dojeżdżam wypoczęty i uśmiechnięty.

To jak długo jechaliście?

darek1 napisał(a):Jazda bez noclegu tranzytowego to katorga. Byłem raz bez noclegu i nigdy więcej. Teraz w dzień jeżdżę w nocy śpię. Dojeżdżam wypoczęty i uśmiechnięty.

Zgadzam się - straszna katorga. Na powrót wybraliśmy drogi płatne, ale wcale lepiej nie było... Właściwie przez to, że nie było ładnych widoczków, po 5 godzinach jazdy miałam już dość. Drogi płatne niewiele skróciły czas jazdy.
Do Chorwacji jechaliśmy 26 godzin - z postojami na "siku" i bieganie postojami na sen (w aucie oczywiście), z postojami rano (co 15 minut), by kierowca "doszedł do siebie" na chwilę... Z przeprawą promową i dojazdem do naszego domku.

Natomiast droga powrotna zajęła 22 godziny z noclegami w aucie, przed Wiedniem i w Czechach. Kierowca uparty, próbował ciągnąć dalej, ale niestety niektórych rzeczy się nie przeskoczy i zrozumiał, że spać trzeba w łóżku. Dlatego w tym roku jazda do Włoch z noclegiem tranzytowym

C.D.

I takim oto sposobem dotarliśmy na wyspę
Po zjeździe z promu zadzwoniliśmy do gospodarzy i łamanym angielskim dopytaliśmy jak jechać. Miejscówka w Blato - Blaca, w pobliżu Prigradicy. Jak niedawno doczytałam był to domek typu "robinsonada". Zdjęcia na stronce zrobione super, a na miejscu... Hmm, jak by to ująć? ...na miejscu mieliśmy fajny taras z widokiem na morze i wyspę Hvar i to by było na tyle fajnych rzeczy Albo aż tyle.
Nerw nam się włączył, gdy po podróży chciałyśmy się umyć. Kobity jak to kobity... Chodziłyśmy wściekłe, bo woda się nie lała, nawet nie ciekła... Można powiedzieć, że kapała...
- No bez żartów! 6 osób w 1 domku, 1 łazienka i takie coś! - Wezwaliśmy syna gospodarza, poudawał, że rozumie i zaraz to naprawi. Pogrzebał za domem i pojechał. Dopiero, gdy nasze chłopy wzięły się do roboty, można było powiedzieć, że woda leci. Z prądem były takie same ograniczenia, ale przestało nam to przeszkadzać. Przekonałyśmy się, że można żyć bez żelazka, suszarki i miksera... Można żyć z małą lodówką i 2 palnikami... Wszystko można, jeśli się chce i jeśli jest się w Chorwacji!
Ten widok budził nas co rano i wszystko wynagradzał - widok z naszego tarasu

Ja też czytam

Fajna relacja ale czekam na zdjęcia czerwonowłosego i ogolonogiego

Pędzisz z tą relacją! I to jest wieeelki plus.
Fajnie, że przy takiej rozbieżności wiekowej potraficie się ze sobą dogadać i świetnie się ze sobą bawicie.
Rozumiem to doskonale, bo też mam znajomych w różnym wieku i zawsze się ze sobą dogadamy.
Czekam więc na dalszy ciąg relacji. Wrzucaj dużo fotek i pisz, bo to Ci bardzo dobrze wychodzi.
Pozdrawiam

Po udanej kąpieli, zamiast spać udaliśmy się na naszą prywatną plażę. No bo po co tracić czas? Na miejscu od razu odżyliśmy. Liczyło się tylko TU i TERAZ