Najdłuższą drogą do Grecj.Pozdrawiamy z Elafonissos, IX 2015

Skręciliśmy w szutrową drogę wzdłuż rzeki. Fajna była ta kolonia.
Jeszcze nie wiedzieliśmy gdzie będziemy nocować, ale stwierdziliśmy, że Cotnari kupione w wiejskim sklepiku na pewno się przyda. Tu i w innych wioskach atrakcją były zwierzaki, które same wracały z pastwisk do swoich zagród. Stawały pod bramą i czekały aż gospodarz otworzy.

Wreszcie czas na pierwszy malowany monastyr, po to przyjechaliśmy na Bukowinę. Zachodzące słońce jeszcze ładnie oświetla budynek.

Mój zachwyt wzbudzają skrzynki z kwiatami w oknach

Zajrzymy jeszcze do wnętrza.

Opuszczamy Vatra i całkiem dobrą drogą jedziemy w stronę Sucevita. Czas szukać noclegu. Po drodze mijamy pole kempingowe.

Robi się szaro, więc chwilę zastanawiamy się czy warto jeszcze wchodzić do miejscowej świątyni. Przekonuje nas bonus w postaci obejrzenia sesji ślubnej.

W Sucevita nie było dużego wyboru noclegów, a w graniczącej z nią Marginea- jeszcze mniej. Przejechaliśmy do końca i musieliśmy wrócić, bo zrobiło się już ciemno. Nie chcieliśmy opuszczać tej miejscowości ze względu na tutejszy zakład ceramiczny, do którego mieliśmy zajrzeć nazajutrz.
Trafiło się nam takie lokum za 110 RON (z wi-fi, bez śniadania).

Poniedziałek, 7 września


Czeka nas długi dzień. Wczoraj zrobiliśmy około 300km, na dzisiaj przez Borca i Bicaz do Shigishoary wypada nam 350.
Zaczynamy na miejscu, Marginea słynie z ceramiki. Skorupy może nie są szczególnej urody, ale jakieś rumuńskie rękodzieło musimy zabrać.

Wykręcamy na południe z nadzieją, że będzie coraz cieplej i bez deszczu. Po drodze mijamy polską wioskę Kaczyka. Jest tu czynna kopalnia soli.

Chcemy zobaczyć jeszcze jeden malowany monastyr, wybór pada na Monastirea Houmorului. Skręcamy Więc na E58 w kierunku Gura Humora, która jest małym miasteczkiem, a nie wioseczką, jak mi się wydawało po spojrzeniu na mapę.
Czemu akurat to miejsce, a nie np. Voronet? Mam nadzieję, że nie narażę się nikomu szczerą odpowiedzią: Piękne są te świątynie, jedyne w swoim rodzaju. Ale dla takiego laika jak ja- trzy, które zobaczyłam wyglądają jednakowo. Treści malowideł i tak nie zapamiętam i nie będę rozróżniać. Wystarczy mi wiedza, że są, nie mam ambicji zaliczyć wszystkich
Mimo wczesnej pory i chłodu pani parkingowa pracuje, a na straganach już sprzedają suweniry. Dla kolekcjonerów spory wybór magnesików rumuńskich, a nie jednakowych chińskich gipsiaków, jak w całej Grecji.

To miejsce jest częścią szlaku pisankowego, tablica z mapą do obejrzenia przy wejściu. W każdym z monastyrów opłata 3-5 RON/osoba i 5 RON za aparat.

Na wysokości Fraszyna skręcamy w lewo na 177A. Będą górki, czyli jeszcze chłodniej. Jakość drogi nie taka zła, miejscami aktualnie poprawiana. Mijamy pozostałości kopalni (były już dokładnie obfotografowane i zrelacjonowane przez moich poprzedników).

Droga wzdłuż jeziora Bicaz rozczarowała nas trochę. Oczekiwaliśmy punktów widokowych z fajnym miejscem na kawkę, a tu takich jak na lekarstwo. Jedzie się przez chaszcze zasłaniające widok na jezioro, a na możliwych postojach- wysypiska śmieci.

Tu zjechaliśmy przez pole kempingowe do przystani. Jest restauracja na brzegu i hotel z knajpką na wodzie.