Najdłuższą drogą do Grecj.Pozdrawiamy z Elafonissos, IX 2015

Dobry wieczór wszystkim tu zaglądającym.
Miałam ambicje powklejać coś na bieżąco, ale jakość wi-fi tu nędzna
Jesteśmy w Kardamyli na Peloponezie. Mani to mój ulubiony region i cieszę się, że mogłam tu wrócić. Napatrzę się i zdam relację po powrocie

Dobra, ale patrz i rób zdjęcia
Pozdrawiam

Po wrześniowym falstarcie zaczynam opowiadać po kolei. Chylę czoła przed wszystkimi, którym się chce tu pisać, a zwłaszcza przed tymi, którym udaje się donosić na bieżąco ( Kowalu, bardzo nam żal )


W zależności od potrzeb i możliwości, w ciągu ostatnich kilkunastu lat przetestowaliśmy chyba wszystkie lądowo-wodne drogi do Grecji. Owszem, przez Rumunię też już jechaliśmy i było tak źle, że wtedy zarzekałam się jak żaba błota : nigdy więcej. Dziurawe drogi, hordy żebrzących Cyganów, pogranicznicy wyciągający rękę po kasę, wielogodzinne oczekiwanie na zdezelowany prom na Dunaju, okropny hotel. A my nie myśleliśmy wtedy o zwiedzaniu tego kraju. Zależało nam tylko na dowiezieniu małych dzieci do słonecznej Grecji; w Jugosławii była wojna, przez Włochy było drogo. A i tak po doświadczeniach w pierwszą stronę wracaliśmy promem.

Od tamtej pory zmieniły się nasze priorytety i zmieniła się Rumunia. Na szczęście na swoim miejscu stoją jeszcze rzeczy, które warto obejrzeć. A rumuńskie relacje na tym forum, i te starsze i tegoroczne, dobrze wpisały się w moją potrzebę zobaczenia na własne oczy kilku atrakcji tego kraju.
„Moje” piszę celowo, bo mąż nie do końca podzielał mój entuzjazm. Powiedzieć, że uważał to za czas stracony to za dużo, ale zdecydowanie wolał by ten tydzień przeznaczyć na Grecję. Jak musi, to będzie pedałował, ale mam zrobić to szybko, sprawnie i jak najkrócej. Z założenia więc odpadły szczegółowe zwiedzania wnętrz i górskie wędrówki. „W praniu” wychodziło, że były rzeczy, które chłopu się podobały, nawet bardzo. Ale skromny plan musiał powstać.

1. Sapanta-Wesoły Cmentarz.
2. Drewniana zabudowa Maramureszu.
3. Malowane cerkwie Bukowiny (przecież nie wszystkie
4. Marginea-ceramika.
5. Warowny kościół.
6. Chłopski zamek.
7. Shigishoara.
8. Wąwóz Bicaz.
9. Coś z Drakuli.
10. Transfogarska.
11. Peles i Pelisor.
12. Wulkany blotne.
13. I na dokładkę Nessebar w Bułgarii.

Było prawie po japońsku, ale było! Po tygodniu do Grecji wjeżdżałam zadowolona

Teraz czekamy na szczegóły tego "japońskiego" zwiedzania, a potem....... Grecja

Cóż - pierwsza strona zachęciła mnie i to mocno!

Piękne miejsca pokazałaś, a będzie sporo zabytków Peloponezu?

tony montana napisał(a): a będzie sporo zabytków Peloponezu?

Tak, jeżeli +50 i +60 to zabytki
Te z przed naszej ery widzieliśmy w trakcie kilku poprzednich wizyt na Peloponezie

Piątek, 4 września


Udało się wyjechać po pracy, około 16.00. A4 w stronę Krakowa, jak na piątkowe popołudnie, nawet znośna. Można się tylko zżymać na bezmyślność kierowców ciężarówek, którzy jadą w odległości 2-3m między sobą.
W Brzesku mamy rodzinę, więc bez konieczności zbaczania z trasy zrobiliśmy sobie małą przerwę w podróży.
Na nocleg zatrzymaliśmy się w hotelu Gromada w Krynicy-Zdrój. Wystrój- wczesny Gierek, ale teren ładny, tanio, czysto, cicho- można się wyspać.

Jest południe. Powitanie na granicy w Petea bardzo szybkie, pan przeliterował sobie tylko nasze imiona z paszportów. Na pierwszej stacji benzynowej chcemy kupić winietę, ale odsyłają nas trzy km dalej. W Rumunii płatne są nie tylko autostrady, ale także drogi szybkiego ruchu (100/h). Do Satu Mare wjeżdżamy żeby wymienić kasę. Za 200€ dostajemy w kantorze 880 RON. Sprawdzam kwitek, prowizja 0.00. Z rozpisek na drzwiach banków wynikało, że w soboty nie pracują, ale przy każdym był bankomat. Winieta (elektroniczna jak na Węgrzech- dlaczego u nas tak nie można?) kosztowała 13,5 RON (1RON= ok. 0,96zł).
Jest ciepło- 23C, ale zaczyna potwornie lać. Rezygnujemy ze spaceru po mieście i ulewę wykorzystujemy na jazdę; na własną kawę zatrzymujemy się po drodze.

Satu Mare przez mokre szyby

Miejscowości i drogi w tej części kraju wyglądają zupełnie po europejsku, wioski są duże i niebiedne; przyglądając się niektórym rezydencjom można tylko dziwić się gustom Rumunów, ale o tym się nie dyskutuje.
Tak to wyglądało z samochodu

Ze znalezieniem Wesołego Cmentarza nie ma problemu, oznakowanie dobre. Ludzi sporo, liczne stragany, miejsca do parkowania niewiele, trzeba ustawić się w bocznej uliczce. Wejście płatne. Daję po 5 RON, ale cieć protestuje, że 5 to w grupie, indywidualni po 10 plus jeszcze 5 za fotografowanie. Na terenie cmentarza bałagan jak na placu budowy- trwa remont cerkwi. Na grobach raczej zielsko niż kwiaty. Jest woda i bezpłatne toalety. Ogólne wrażenie nieszczególne- atmosfera targowiska, a nie miejsca pochówku i modlitwy. Na zapleczu jak w tartaku. Widać nikomu tu nie zależy na uporządkowaniu tego bałaganu.
Jedyne w swoim rodzaju nagrobki na pewno warto zobaczyć, razem z tłumaczeniami były już wielokrotnie prezentowane na tym forum. Dla zbieraczy magnesik z cmentarza to też gratka.
Mnie najbardziej podobały się dzwony przy cerkwi.

Siedzi baba na cmentarzu

Przenosimy się trochę dalej , do cerkwi Sapanta- Peri. Tu jest cicho i nie ma tłoku, wejście bezpłatne. Na głównej drodze (19) jest strzałka, czytelna dla kogoś kto wie czego szuka. Nie zawsze te obiekty są widoczne z daleka, żeby nie tracić czasu polecam zrobienie sobie z kilku kresek szkicu wioski.
Wg Wikipedii to najwyższa taka drewniana konstrukcja w Europie i ma 75m.

Niestety, psuje się pogoda. Od strony Ukrainy nadciągają czarne chmury. Żal nam orszaków weselnych, które zaraz będą musiały uciekać. Zaczyna się taka ulewa, jakiej w naszym, wysuszonym w tym roku kraju, dawno nie widzieliśmy. Jest jeszcze wcześnie i moglibyśmy coś pozwiedzać, ale jedziemy do Ocna Sugatag szukać noclegu. Wydaje się, że wioska ma dobre położenie na trasie i sporo noclegowni. Poza tym są tu wody termalne, z których można by skorzystać przy lepszej aurze.

Szkoda, że deszcz nie odpuszczał i przejeżdżając przez Calinesti zrobiłam tylko ekspresowe mokre zdjęcie.

Nocleg znaleziony z marszu nie był zły; czysto, wi-fi, śniadanie, zadaszona wiata, pod którą obserwując wiewiórki można było wypić piwo. Koszt 100RON.