Nabrać się na Brač... (Bol, czerwiec 2015)

Relacja z Hvaru świetna, relacja z Korculi świetna. Jak dla mnie inspirujące. Na ciąg dalszy relacji z Brač - czekam. A tym czasem zdrówka życzę

Dziękuję Wam moi Drodzy
Już jestem.
Dzisiaj na pewno coś wrzucę - o zdrowie duchowe też dbać trzeba

Pozdrawiam serdecznie

Škrip
10.06.2015

Na dzisiejszy poranek zaplanowaliśmy jeden z punktów MUST SEE na wyspie – jej najstarszą miejscowość - Škrip. Pierwszymi mieszkańcami byli według podań Ilirowie, a następnie osiedlili się tu osadnicy z antycznej Salony.

Dojazd do miejscowości jest klimatyczny. Wąską drogą, wśród zarośli. Już pierwsze zetknięcie z tym miejscem, upewnia nas, że jest równie wyjątkowe – choć zupełnie inne – jak Dol.

Nazwa Škrip pochodzi od łac. słowa scrupulus – ostry kamień - których w pobliskich kamieniołomach było całe mnóstwo.

Parkujemy w cieniu drzewa, przy parkingu, kierując się w kierunku kościoła Św. Heleny.
W tym momencie w naszym kierunku biegnie jakaś starsza Pani, machając i uśmiechając się nader życzliwie. Nie podejrzewamy jeszcze ukrytego marketingu , lecz już przy pierwszych słowach nasze wątpliwości zostają rozwiane.

Pani mówi, że ma 200-letni dom, w którym naturalnymi metodami, w kamiennych kadziach wytwarza i przechowuje oliwę. Grzecznie, acz dobitnie odpowiadamy, że najpierw pochodzimy po Škripie – przecież specjalnie przyjechaliśmy tu z samego rana, by uniknąć tłumów – a potem Ją odwiedzimy. Na Mistrzynię marketingu nie ma jednak mocnych – mówi nam, że za godzinkę przyjadą tu autokary – bo jest to dzień wycieczek zorganizowanych – i wszyscy pójdą do niej, a my się już nie dostaniemy – no cóż zrobić – idziemy zatem







Domostwo robi wrażenie. Natomiast oliwa… NIEBO W GĘBIE! W życiu takiej cudowności nie próbowaliśmy. Kupujemy litr (100kn) – teraz żałujemy, że nie więcej. Robimy pamiątkowe zdjęcia z ów Mistrzynią Marketingu i zmierzamy ponownie w kierunku kościoła Św. Heleny.











Kościół (druga połowa 18 w.) został poświęcony Św. Helenie – według legend matce cesarza Konstantyna Wielkiego , która urodziła się w ubogiej pasterskiej rodzinie na wyspie. Zgodnie z lokalnymi podaniami pochowane zostały tu pochowane żona i córka Dioklecjana – Prisca i Valerija.

W miejscowości znajduje się ciekawe architektonicznie Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne (bilet 15 kn).















Otwarta cysterna na wodę z czasów rzymskich, obok Muzeum.



Nie jestem wielką fanką zwiedzania muzeów – ale to jest naprawdę godne uwagi – bynajmniej nie dlatego, że niewielkich rozmiarów Mieliśmy duże szczęście, gdyż przemiła kustosz oprowadziła nas po muzeum, opowiadają o historii wyspy i eksponatach się w nim znajdujących. Dowiedzieliśmy się informacji, o których naprawdę nie sposób przeczytać w przewodnikach, czy w internecie. Ciekawostką jest, że muzeum wzniesiono w miejscu antycznego mauzoleum.

W Muzeum zgromadzono eksponaty i znaleziska z wyspy (np. prehistoryczne wykopaliska z okresu paleolitu i neolitu, amfory, antyczną figurkę Herkulesa, przedmioty codziennego użytku). Możemy zobaczyć też m.in. dziób okrętu, który w 1809 r. zwyciężył flotę angielską w zatoce koło Splitskiej, czy kopię napisu z Povlji, o którym już wcześniej pisałam.























Widok z okna Muzeum na kościół Św. Heleny



cdn. za chwilę

Škrip cd
10.06.2015





Kierujemy się na cmentarz, niezwykle klimatyczny, pięknie położony. Znajduje się tu kościół Św. Ducha (z VII w.), a wewnątrz groby rodziny Cerineo-Cerinić oraz kościółek Jana Chrzciciela (16 w.)

Kościółek Jana Chrzciciela:







Ot, taki klimat nam się trafił







Kościół Św. Ducha:



Pozostając w klimacie cmentarnym... Jeden z kilku sarkofagów:







Kierujemy się w kierunku zamku rodziny Cerineo-Cerinić.









Na schodach siedzi starsza Pani, pestkuje owoce. Witamy się, pytamy o bilety – nie ma biletów – na pewno jest więc jakiś podstęp Podstępem okazuje się, ta oto piwniczka, której drzwi ochoczo zostały otwarte



Zakupujemy więc to i owo – m.in. travaricę i likier pomarańczowy – a co – wspierać trzeba lokalny biznes!
Sam zamek jest aktualnie w renowacji – wspiera UNESCO – o czym Pani informuje dumnie kilka razy





Na zakończenie zostało nam muzeum oliwy (bilet 15 kn). Powstało w 1864 r., w tradycyjnym dalmatyńskim domu (17 w.) i należy do rodziny Krstulović.













Po muzeum oprowadza nas prawnuczka pionierów oliwnych – opowiada o poszczególnych etapach tłoczenia, sposobach itd. Na koniec degustacja – bo jakżeby inaczej. Ale przecież oliwę zakupiliśmy – wychodzimy więc ze słoikiem marmolady pomarańczowej. W domu jednak okazuje się, że nie jest tak smaczna, jak ta, którą degustowaliśmy…

Tyle z pięknego Skripu. Sami widzicie, że miejsce absolutnie wyjątkowe ♥

minimartini napisał(a):Zakupujemy więc to i owo – m.in. travaricę i likier pomarańczowy – a co – wspierać trzeba lokalny biznes!

Takie pamiątki to ja rozumiem

Te małe domki w Dolu są śliczne

Domki prześliczne

Magdalena S. napisał(a):

minimartini napisał(a):Zakupujemy więc to i owo – m.in. travaricę i likier pomarańczowy – a co – wspierać trzeba lokalny biznes!

Takie pamiątki to ja rozumiem

prawda? Choć moim numerem jeden w tym roku jest chorwacki przepiśnik ♥ i Bolek - szyty krab.

andeo napisał(a):Te małe domki w Dolu są śliczne

21monika napisał(a):Domki prześliczne

wyjątkowe Autorka ma talent. Od razu przypomniało mi się dzieciństwo i domki dla lalek
Te miniatury to niczym taka wioska elfów.

SUPETAR
10.06.2015

Supetar powstał na początku XVI w., w miejscu, gdzie w czasach antycznych mieli swe gospodarstwa (villae rusticae) Rzymianie.
Obecnie jest to stolica wyspy, jej administracyjne centrum.









Nie ukrywam, że naszym głównym celem były odwiedziny tutejszego cmentarza, na którym znajduje się monumentalne, przepiękne architektonicznie mauzoleum rodziny Petrinović – dzieło splitskiego rzeźbiarza Tome Rosandića – wzorowane na bizantyjskiej architekturze sakralnej.

Zmierzamy więc nabrzeżem w kierunku cmentarza.



W Supetarze jest dość tłoczno. Ciężko nam się przyzwyczaić do hałasu, dyskotekowego klimatu, imprez hotelowych, wszechobecnych parasoli i leżaków. Tym bardziej, że zagęszczenie owych klimatów ma miejsce w okolicach cmentarza (gdzie obok ruin kilkoro turystów urządza sobie… toaletę ).

Kiedy dostrzegamy nasz cel, zapominam o niesmaku. Mauzoleum (XX w.) jest przepiękne. Bogato zdobione. Oczu nie można oderwać. Dzisiaj stwierdzam, że to najlepiej obfocony przeze mnie obiekt architektoniczny z wyspy . Zachwycam się nim nieustannie.

















Studnia z rzeźbami owiec i aniołów.







Na cmentarzu znajduje się wiele ciekawych nagrobków, rzeźb, zachwyca Pieta mistrza Ivana Rendića.

Dość jednak klimatów cmentarnych Inne miejsca czekają.

Po drodze moją uwagę przyciągają te cudeńka - szkoda, że sklep akurat zamknięty




























Wieża zegarowa.


Pomnik Matki Teresy z Kalkuty (naturalnych rozmiarów)


Kogule (kogulavanje) – tradycyjny sposób układania dróg w miasteczkach i wioskach dalmatyńskich – kiedyś, w jednych z pierwszych postów relacji o tym wspominałam

Ja jeszcze o Škripie
Mega klimatyczne miejsce, też zwiedzone zarówno autem jak i skuterkiem

Ta sama pani zachwalała oliwę....

Natomiast w zamku rodziny Cerineo-Cerinić podczas naszego pobytu nagi pan brał prysznic i śpiewał

tony montana napisał(a):Natomiast w zamku rodziny Cerineo-Cerinić podczas naszego pobytu nagi pan brał prysznic i śpiewał

Chyba nie mają TEGO w stałym programie - bo my się nie załapaliśmy
Pozdrav!

Wieczorny Bol
10.06.2015

Taka trochę rutyna – lecz jakże przyjemna.
Wieczorne spacery uliczkami Bolu, zwieńczone przesiadywaniem w marinie z lampką dobrego wina lub w przypadku M. – innego trunku.
Pełnia szczęścia.
Kołyszące się łodzie, szum fal, gwieździste niebo.

***

Relacje „bezosobowe” – bez twarzy – dla mnie są jakby niekompletne. Co by więc zadośćuczynić teorii, wstawiam kilka ujęć „z twarzami”

Opcja full romantic



I bez romantic



No i ja - bo jakżeby inaczej



ahh! Miały być twarze... Zatem ja z twarzą



Klimatyczny Bol (błękitna godzina):














Odwiedzamy też Pumparelę – jedną z restauracji na nabrzeżu – zawsze wypełnioną po brzegi. M. zamawia jagnięcinę z rusztu natomiast ja grillowane kalmary z blitwą. Niestety jest to najsłabszy kulinarnie punkt na wyspie. Kalmary gumiaste, niedoprawione, po prostu bez smaku. Jagnięcina – jeszcze gorzej. Same kości. Cuchnące zwierzakiem. No i te frytki z paczki…







Wstajemy więc od stolika głodni i zniesmaczeni. Pozostaje się pocieszyć

minimartini napisał(a):Relacje „bezosobowe” – bez twarzy – dla mnie są jakby niekompletne. Co by więc zadośćuczynić teorii, wstawiam kilka ujęć „z twarzami”

Nareszcie Jest i tajemniczy "M". Już myślałem, że to postać wirtualna

Chyba się kiepsko przyłożyłeś do relacji, bo "M" Martynki już się pojawiał

Martynko - piękne zdjęcia i piękni Wy
Kolejna wspaniała relacja w Twoim wykonaniu. Cudnie piszesz!

Eunike1984 napisał(a):Chyba się kiepsko przyłożyłeś do relacji, bo "M" Martynki już się pojawiał

Śledzę jednocześnie 3 relacje i kończyłem swoją, mogło się tak zdarzyć, że cuś mi umknęło