W stronę Dunaju, w stronę Karpat, w stronę Morza Czarnego!

Pudelek napisał(a): O niedzieli to ja właśnie czytałem, że tam bywa bardzo dużo ludzi.

Może było luźno dlatego, że weszliśmy o 9-tej, razem z otwarciem kas... Potem pewnie jest więcej luda.

A może dlatego, że generalnie nigdzie w Rumunii nie trafiliśmy w tym roku na tłumy - może to efekty zamknięcia kraju w ubiegłym roku? Chociaż z drugiej strony - z relacji wynika, że w tym roku Rumunia była bardzo popularna....

Pudelek napisał(a):A czy Wieliczkę można zwiedzać indywidualnie swoim tempem, czy trzeba poruszać się z grupą? Bo grupowego łażenia nie cierpię.

Zapis w regulaminie jest taki: Zwiedzanie odbywa się w grupach z przewodnikiem wyznaczonym przez Kopalnię. Odłączanie się od grupy i samowolne zwiedzanie jest surowo zabronione.
Jak to bywa w praktyce, nie wiem. Być może przewodnik kontroluje liczebność grupy przez cały czas. Ja byłam dwukrotnie z wycieczką, za drugim razem to była niedziela, może dlatego były tłumy wszystkich narodowości . Wszyscy chodzili grupami. Przewodnik jak zauważył, że zbliża się grupa to nas pośpieszał, albo musieliśmy czekać aż wcześniejsza grupa coś zobaczy.

No to już mnie zniechęciłaś do Wieliczki

Może było luźno dlatego, że weszliśmy o 9-tej, razem z otwarciem kas... Potem pewnie jest więcej luda.

A może dlatego, że generalnie nigdzie w Rumunii nie trafiliśmy w tym roku na tłumy - może to efekty zamknięcia kraju w ubiegłym roku? Chociaż z drugiej strony - z relacji wynika, że w tym roku Rumunia była bardzo popularna....

właśnie zamknięcie kraju powinno generować tłumy - że ludzie chcą wracać po roku przerwy W sumie ja też w tym roku raczej tłumów nie widziałem, ale zazwyczaj jednak unikałem bardzo popularnych miejsc (Turda była wyjątkiem).

Pudelek napisał(a): W sumie ja też w tym roku raczej tłumów nie widziałem, ale zazwyczaj jednak unikałem bardzo popularnych miejsc (Turda była wyjątkiem).

Tak się zastanawiam, dlaczego w Rumunii są te korki na drogach, skoro nie ma tłumu turystów.
Pisałeś o nich we wcześniejszym poście.

Pudelek napisał(a):Z każdej strony dojazd to był korek-gigant, największy chyba od strony autostrady, zwykłą drogą z Klużu ciut lepiej. Właściwie główna droga przez Turdę to w większości był korek - raz przez przypadek z niej zjechałem, powłóczyłem się po jakiś sąsiednich i wyjechałem w drugiej części miasta znowu na korek Wynika z tego, że to standard, choć dla mnie to jest trochę niezrozumiałe: tyle aut tylko do Turdy? Bo przecież do Klużu to chyba lepiej jechać austradą... O niedzieli to ja właśnie czytałem, że tam bywa bardzo dużo ludzi.

Również Wiola 2012 o nich wspominała w swojej relacji.

wiola2012 napisał(a):Idąc do samochodu zastanawiamy się, co dalej? Jest 14:30. Do Braszowa mamy pół godziny drogi, ale jak dzisiaj nie pojedziemy do Peles, to już nie pojedziemy. Do Peles godzina drogi + korek na 20 minut.

W Rumunii byłam prawie 40 lat temu i wtedy korków nie było

Te korki to zasługa miejscowych kierowców. Rumunia cierpi na potężny deficyt obwodnic, niemal wszystkie drogi prowadzą przez centra wiosek i miasteczek, gdzie często dodatkowo są światła, ileś przejść dla pieszych i tak to się kończy... Aut na zagranicznych blachach było rzeczywiście bardzo mało.

Fajna opcja z tym spaniem w kopalni. Chociaż cenowo to widzę, że Bochnia też góruje na Turdą

Większość powierzchni sali Teresa zajmuje jeziorko, głębokie na 6 metrów. Na jego środku utworzono sztuczną wyspę powstałą ze składowanej tu kiedyś soli niższej jakości. Nad wodą przejdziemy pomostami, po wodzie można pływać łódką, rzecz jasna za dopłatą. W najniższym wyrobisku jest także najczystsze powietrze, niemal pozbawione mikroorganizmów.



Wyspa i jeziorko oglądane z sali Rudolf. Skojarzenia z latającymi spodkami są u mnie oczywiste .


Z Rudolfa na najwyższy poziom postanawiam wejść schodami. To, bagatela, 172 stopnie i 13 pięter. Na każdym zaznaczono rok, w którym akurat prowadzono na tym poziomie eksploatację.


Zatrzymuję się na większości pięter, aby zrobić zdjęcia zmieniających się widoków. W pewnym momencie słyszę, jak przechodzący obok mnie facet mówi po polsku do swojej kobiety: "Oddychaj kochanie, krok po kroku, spokojnie"... Myślałem, że może jest w ciąży i zbliża się ku porodowi, ale pewnie zadziałała klaustro lub inna fobia.




Oprócz wymienionych do tej pory pomieszczeń w skład kopalni Turda wchodzi jeszcze:
* sala Antoni (mina Anton) - również głęboka (108 metrów), odizolowana od pozostałych i niedostępna dla turystów,
* sala Gizela (mina Ghizela) - płytka, gdyż sól wybierano w niej krótko, a dziś pełni funkcje uzdrowiskowe.

Cały kompleks zrobił na mnie niesamowite wrażenie - chyba nadużywam tego słowa, ale niezwykle rzadko się zdarza, aby to, co oglądałem najpierw na zdjęciach, okazało się na żywo jeszcze wspanialsze. Ze swej strony zdecydowanie polecam wizytę w tym miejscu i wyrobienie sobie własnego zdania.

Kopalnia na Twoich zdjęciach robi wrażenie! Szkoda, że jakoś została pominięta podczas naszej podróży po Rumunii. Udało się zrealizować zwiedzanie innej kopalni - też mi się podobało , chociaż Kaczyka jest znacznie mniejsza...

O Kaczyce też słyszałem. Warto do niej zajrzeć, jeśli się już widziało Turdę?

Czy warto? Trudno mi ocenić, zwłaszcza iż napisałeś, że mało co Cię zachwyca .
Tudry w realu nie widziałam, ale po zdjęciach i opisach widać, że to inny „kaliber”...
Kaczyka to druga kopalnia soli, jaką kiedykolwiek zwiedziłam – poprzednia była Wieliczka ponad 30 lat wcześniej. Kaczyka zrobiła na mnie wrażenie, zwłaszcza że lubię zaglądać do wszelakich udostępnionych sztolni i kopalń. No i była to ciekawa odmiana od tej części rumuńskiej eskapady, na którą przypadły malowane monastyry .
Jeśli będziesz na Bukowinie, to zaglądnij do Kaczyki, aby samemu ocenić.
Zapewne warta zobaczenia jest kopalnia w Praid (kiedyś pojawiła się w kroplowych relacjach) – nasza trasa przebiegała nawet dość blisko, ale nie zmieściła się w planie podróży.

Pudelek napisał(a):A czy Wieliczkę można zwiedzać indywidualnie swoim tempem, czy trzeba poruszać się z grupą? Bo grupowego łażenia nie cierpię.

Można umówić się na zwiedzanie indywidualne.... To sporo kosztuje i nie tak łatwo załatwić....
Inna opcja to mieć możliwość podpiąć się pod grupę studentów z wydziału górnictwa AGH i to jest dopiero zwiedzanie, całkiem inne, bo naukowe, ale połączone z tą częścią turystyczną. Jest dwóch przewodników (naukowy z AGH i ten z kopalni, ale taki mniej turystyczny). Fajna wycieczka, miałam okazję w takiej uczestniczyć jakieś 15 lat temu (a może już takich wyjść nie ma ), bo ja prawie górnik jestem


Po Twoich zdjęciach i opisie jestem jeszcze bardziej zachęcona do odwiedzenia kopalni.

dangol napisał(a): Udało się zrealizować zwiedzanie innej kopalni - też mi się podobało , chociaż Kaczyka jest znacznie mniejsza...

Kopalnia Kaczyka? Nie słyszałam o niej....muszę się bliżej z tym zapoznać....

dangol napisał(a):Zapewne warta zobaczenia jest kopalnia w Praid (kiedyś pojawiła się w kroplowych relacjach) – nasza trasa przebiegała nawet dość blisko, ale nie zmieściła się w planie podróży.

I jeszcze kolejna.....

dangol napisał(a):Czy warto? Trudno mi ocenić, zwłaszcza iż napisałeś, że mało co Cię zachwyca

może źle to zabrzmiało, ale chodzi o taki zachwyt, co zwala z nóg albo powoduje rozdziawienie gęby Turdzie się to udało.

Można umówić się na zwiedzanie indywidualne.... To sporo kosztuje i nie tak łatwo załatwić....

no właśnie... chyba nieprędko wybiorę się do Wieliczki

A tymczasem... dalsza jazda.

Transylwania wielu kojarzy się z Drakulą, innym z Karpatami, a dla mnie to przede wszystkim kraina kościołów warownych. I, w mniejszym stopniu, zamków chłopskich. W ogóle Siedmiogród to ziemia z wielką reprezentacją zabytków średniowiecznych niewiele przekształconych w kolejnych epokach.

Zanim jednak zaczniemy podziwianie obiektów sprzed kilku wieków, to najpierw trafiam na wznoszącego się ku niebu Miga-21. Znalazłem się tu zupełnie przypadkowo, gdyż wyjeżdżając z Turdy... pomyliłem autostrady . Samolot stanowi pomnik poświęcony zmarłym lotnikom służącym w pobliskiej bazie.


Wracam na autobanę i po kilkunastu kilometrach już jadę we właściwym kierunku.

A wracając do tematu przewodniego - kościoły warowne, a szerzej świątynie warowne, znane są z wielu krajów Europy. Znajdziemy je m.in. we Francji, Niemczech, na Śląsku, w Polsce, czy wreszcie na dawnych polskich Kresach. Nigdzie jednak nie występują w takiej ilości jak w Siedmiogrodzie - szacuje się, iż znajdziemy w nim około sto pięćdziesiąt takich obiektów, czyli mniej więcej połowę z pierwotnej liczby. Wznoszone je w okresie średniowiecza (od XIII do XVI wieku) przeważnie w miejscowościach zamieszkałych przez ludność niemiecką (określaną zbiorczo jako Sasi siedmiogrodcy, chociaż niekoniecznie Sasami rzeczywiście byli). Znacznie rzadziej budowali je Szeklerzy, lud nadal nieodkrytego pochodzenia, dzisiaj zazwyczaj deklarujący się jako Węgrzy. Madziarowie "właściwi" generalnie nie stawiali świątyń obronnych, stąd położenie takich kościołów odpowiada zasięgowi osadnictwa niemieckiego w późnym średniowieczu - a więc południowy i południowo-wschodni Siedmiogród. Bywa tak, że każda sąsiednia wioska ma własny kościół obronny!

Oczywiście jest rzeczą niemożliwą, aby w trakcie krótkiego pobytu zobaczyć wszystkie. Do tej pory obejrzałem ze dwadzieścia albo i więcej takich budynków w Siedmiogrodzie, ale w ciągu kilku wizyt. W tym roku patrząc na mapę zaznaczyłem kilka obiektów "koniecznie do odwiedzenia" oraz uznałem, że na pewno jakieś nieplanowane trafią się po drodze.

Pierwszy oznaczony na liście do zwiedzania kościół znajduje się w Aiud (węg. Nagyenyed, niem. Straßburg am Mieresch).


Trójjęzyczne tablice sugerują, że miasto nadal zamieszkują trzy główne narody dawnego Siedmiogrodu, ale to fikcja. Węgrów faktycznie mieszka tutaj jeszcze kilkanaście procent, Niemców zostało też kilkanaście, lecz osób. Sasi opuszczali Rumunię w czasach komunizmu, lecz największy exodus nastąpił po jego upadku, kiedy to w ciągu roku lub dwóch większość przeniosła się do zjednoczonych Niemiec.

Kościół w Aiud obejrzymy jedynie przez szybę samochodu. Powodem jest gigantyczny korek - taki czeka na kierowców w praktycznie każdej mijanej miejscowości na drodze z numerem 1. Brak obwodnic i ogromny ruch połączony z licznymi skrzyżowaniami, światłami i przejściami dla pieszych powoduje, że czas przejazdu wydłuża się niemiłosiernie. Jeśli dodamy do tego brak wolnych miejsc parkingowych to wyszedł efekt taki, że postanowiłem jechać dalej.


Podobnie wygląda sytuacja w Teiuș (węg. Tövis, niem. Dreikirchen). Niemiecka nazwa sugeruje występowanie trzech kościołów i rzeczywiście takie tu są (różnych wyznań), lecz zamiast nich trafiliśmy na trzy przejścia dla pieszych na odcinku niecałego pół kilometra. Wszystkie ze światłami, co chwilę świeci się czerwone. Ja rozumiem, że piesi muszą przechodzić z jednej strony drogi na drugą, ale nieustannie zakorkowana miejscowość z tysiącami aut strzelających spalinami i ze zdenerwowanymi kierowcami to także nie jest dobre rozwiązanie.

Poniżej Teiuș z ulgą skręcam z "jedynki" na szosę o mniejszym numerze i od razu wielka zmiana: z tłoku robi się wręcz pusto! Aby jednak nie było tak idealnie, to po pewnym czasie dopada nas silna ulewa z gradem (kolejna w ciągu kilkunastu godzin). W tych warunkach nie ma możliwości kontynuowania jazdy, więc staję na poboczu i czekamy...


Kiedy się uspokaja, to zajeżdżam do wioski Țapu (Csicsóholdvilág, Abtsdorf). Mokre i puste ulice, przy których stoi charakterystyczna zabudowa.


Kościół wznosi się na górce i jest dość niski, więc nie widać go zza muru. Muszę zadowolić się wysoką wieżą bramną oraz ceglanym wejściem na cmentarz.



Pofałdowany krajobraz Wyżyny Transylwańskiej. Za górkami z drugiej strony znowu się mocno chmurzy i słychać odgłosy burzy.


Valea Viilor (Nagybaromlak, Wurmloch) była na liście pod pozycją "koniecznie do zobaczenia". Tutejszy kościół jest jednym z najsłynniejszych, wpisano go na listę UNESCO. Bardziej przypomina zamek niż świątynię: otaczają go solidne mury, ściany są wysokie i wyposażone w otwory strzelnicze oraz galerie dla obrońców, potężnie umocnione jest prezbiterium.




Niestety, jest też zamknięty - to dość częsta przypadłość nawet w takich miejscach. Co prawda spotkana starsza kobieta proponuje po niemiecku, aby dzwonić do opiekunki świątyni, która chętnie przyjdzie i otworzy drzwi, lecz nie mamy już na to czasu. Grzecznie pani dziękuję i ruszamy dalej.

Zupełnie inaczej prezentuje się kościół w Copșa Mică (Kiskapus, Kleinkopisch). Należy do węgierskich ewangelików i ciężko stwierdzić, czy jego skromna sylwetka byłaby w stanie zatrzymać jakiegokolwiek wroga.

Pudelek napisał(a): W ogóle Siedmiogród to ziemia z wielką reprezentacją zabytków średniowiecznych niewiele przekształconych w kolejnych epokach.

Ten brak przekształcania zabytków, nie wiem czy zamierzony, czy wypływający z innych przyczyn, uważam za "plus dodatni"

Pudelek napisał(a):
Niestety, jest też zamknięty - to dość częsta przypadłość nawet w takich miejscach.

Potwierdzam. Chyba nie mam szczęścia do otwartych kościołów. Czasami wg wszelkich informacji powinien być otwarty , a jest zamknięty. Nie tylko w Rumunii, chyba jeszcze częściej w Grecji.